انهار
انهار
امکانات سایت
مطالب خواندنی

احکام شک و خلل در نماز

بزرگ نمایی کوچک نمایی

سؤال 261- شخصی در حال نماز شک می‌کند که رکعت آخر ظهر است یا اول عصر تکلیفش چیست آیا حکم وسعت و ضیق وقت متفاوت است؟

جواب:  در فرض سؤال باید بنا بگذارد که رکعت آخر ظهر است بلی در ضیق وقت که اگر بخواهد نماز را تمام کند یک رکعت از عصر را در وقت مختص آن درک نمی‌کند، باید این نماز را قطع کند و نماز عصر را بخواند.و اللّه العالم.

سؤال 262- اگر کسی در تعداد سجده‌ها شک کند و هر چه فکر کند یادش نیاید تکلیف چیست؟

جواب:  اگر محل سجده نگذشته باید بجا آورد.

سؤال 263- اگر شخصی کثیر الشک شود در اینکه این نماز چهار رکعتی که خوانده ام نماز ظهر است یا عصر و طبق قرائن و مظنّه‌ای که احیاناً حاصل می‌شود از گذشتن وقت و غیره بعدها معلوم می‌شود که نماز عصر است و ظهر را قبلًا خوانده بفرمائید اگر آن شواهد و قرائن حاصل نشود و در همان حالت شک باقی بماند تکلیف چیست؟

جواب:  در فرض سؤال چنانچه در خصوص اینکه نماز چهار رکعتی که خوانده نماز ظهر است یا عصر کثیر الشک باشد یعنی مکرراً این شک برای او حد اقل در سه نوبت حاصل شود بنا بگذارد بر اینکه عصر است و نماز ظهر را قبلًا خوانده ولی اگر در سایر موارد کثیر الشک باشد و در این مورد اتفاقاً شک کند باید یک نماز چهار رکعتی بقصد ما فی الذّمة یعنی بدون نیّت ظهر یا عصر بخواند. و الله العالم.

سؤال 264- امام نماز چهار رکعتی می‌خواند مأموم نماز مغرب، در حال ایستاده مأموم را شک گرفته نمی‌داند 3 رکعت خوانده یا چهار رکعت شک مأموم چطور می‌باشد؟

جواب:  در مورد سؤال مأموم صبر کند تا امام رکوع و سجود خود را بجاآورد تا بعد از سجده دوّم تکلیف روشن می‌شود و در این حالت قربة الی اللّه ذکر بگوید پس اگر تشهد گفت مأموم بدون رکوع و سجود بنشیند و تشهد بخواند و نماز خود را تمام کند و دو سجده سهو هم بجا آورد و اگر امام برخاست نماز مأموم فرادی می‌شود و بطور فرادی رکوع و سجود را بجاآورد و نماز خود را تمام کند. و الله العالم.

سؤال 265- گاهی اوقات شکی از قبیل خارج شدن باد از معده و شک در درست گرفتن وضو و شک در درست گفتن تکبیره الاحرام پیش می‌آید وظیفه انسان چیست؟

جواب:  در موقعی که شک در خروج باد میکند بشک خود اعتنا نکند و نسبت به وضو و تکبیرة الاحرام چنانچه نحوه وضوء صحیح و تکبیر صحیح را می‌داند اگر بعد از تمام کردن وضوء شک کند درست بوده یا نه محکوم به صحت است و بعد از تکبیر هم محکوم بصحت است.

سؤال 266- بعد از اتمام نماز اگر تکلیف سجده سهو بود و نمازگزار از قبله رو برگرداند تکلیف چیست؟

جواب:  هر وقت متوجه شد انجام دهد.

سؤال 267- بعد از تشهد سجده سهو آیا هر سه سلام را باید گفت یا فقط سلام آخر را؟

جواب:  سلام آخر کافی است. و اللّه العالم.

سؤال 268- در اثر ندانستن مسأله نماز احتیاط را با سوره خوانده بعد فهمیده که باید بدون سوره خوانده شود آیا نمازهایش صحیح است یا اعاده و قضا دارد؟

جواب:  نمازهایش صحیح است.

سؤال 269- در مورد شک وسواسی در نماز توضیحاتی بیان فرمائید.

جواب:  در مورد شک در نماز کسی که وسواسی است و شک بسیار می‌کند به هر طرف شک که صحیح است بنا بگذارد مثلًا اگر شک میکند که یک سجده کرده‌ام، یا دو سجده بگوید دو سجده کرده‌ام یا دو رکعت بجا آورده‌ام یا سه، رکعت، اگر نماز صبح است بگوید دو رکعت، و در نمازهای دیگر بگوید سه رکعت اگر شک میکند که رکوع بجا آورده‌ام یا نه بگوید بجا آورده‌ام خلاصه در همه موارد به این صورت عمل نمائید بی‌جهت کار را بر خودتان مشکل نکنید دین آسان است و با راحتی تکالیف آن انجام میشود.

سؤال 270- وجوب سجده سهو، برای قیام کامل است یا نیمه قیام؟

جواب:  برای قیام نیمه تمام هم احتیاطاً سجده سهو انجام دهد ولی وجوب آن معلوم نیست.

سؤال 271- آیا کثیر الشک در شک سوّم نباید به شک خود اعتناء کند یا در شکّ چهارم یا باید احتیاط کند؟

جواب:  اگر برای انسان حالتی پیدا شود که نتواند سه نماز پشت سر هم بدون شک بخواند کثیر الشکّ است پس در فرض سؤال در شک چهارم نباید اعتنا کند.

سؤال 272- اگر در رکعت احتیاط کسی محدث شد، اعاده رکعت احتیاط کافیست یا باید نماز را اعاده کند؟

جواب:  در فرض سؤال پس از تحصیل طهارت احتیاطاً نماز احتیاط را اعاده نماید و باید اصل نماز را هم اعاده کند. و اللّه العالم.

سؤال 273- شک در تعداد لعن و سلام زیارت عاشورا یا در سوره قدر نماز لیلة الدفن و امثال اینها خصوصاً در صورت اجاره چه کند؟

جواب:  در موارد مفروضه بنا را بر اقل بگذارد و عمل را تکمیل کند.
  

 
پاسخ به احکام شرعی
 
موتور جستجوی سایت

تابلو اعلانات

 




پیوندها

حدیث روز
بسم الله الرحمن الرحیم
چهار پناهگاه در قرآن
   
أَبَانُ بْنُ عُثْمَانَ وَ هِشَامُ بْنُ سَالِمٍ وَ مُحَمَّدُ بْنُ حُمْرَانَ عَنِ الصَّادِقِ (علیه السلام) قَالَ:
عَجِبْتُ لِمَنْ فَزِعَ مِنْ أَرْبَعٍ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى أَرْبَعٍ
(۱) عَجِبْتُ لِمَنْ خَافَ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- حَسْبُنَا اللَّهُ وَ نِعْمَ الْوَكِيلُ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا فَانْقَلَبُوا بِنِعْمَةٍ مِنَ اللَّهِ وَ فَضْلٍ لَمْ يَمْسَسْهُمْ سُوءٌ
(۲) وَ عَجِبْتُ لِمَنِ اغْتَمَّ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- لا إِلهَ إِلَّا أَنْتَ سُبْحانَكَ إِنِّي كُنْتُ مِنَ الظَّالِمِينَ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- وَ نَجَّيْناهُ مِنَ الْغَمِّ وَ كَذلِكَ نُنْجِي الْمُؤْمِنِينَ
(۳) وَ عَجِبْتُ لِمَنْ مُكِرَ بِهِ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- وَ أُفَوِّضُ أَمْرِي إِلَى اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ بَصِيرٌ بِالْعِبادِ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- فَوَقاهُ اللَّهُ سَيِّئاتِ ما مَكَرُوا
(۴) وَ عَجِبْتُ لِمَنْ أَرَادَ الدُّنْيَا وَ زِينَتَهَا كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- ما شاءَ اللَّهُ لا قُوَّةَ إِلَّا بِاللَّهِ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- إِنْ تَرَنِ أَنَا أَقَلَّ مِنْكَ مالًا وَ وَلَداً. فَعَسى‏ رَبِّي أَنْ يُؤْتِيَنِ خَيْراً مِنْ جَنَّتِكَ وَ عَسَى مُوجِبَةٌ
    
آقا امام صادق (عليه السّلام) فرمود: در شگفتم از كسى كه از چهار چيز مى‌هراسد چرا بچهار چيز پناهنده نميشود:
(۱) شگفتم از آنكه ميترسد چرا پناه نمى‌برد بفرمودۀ خداى عز و جل« حَسْبُنَا اَللّٰهُ‌ وَ نِعْمَ‌ اَلْوَكِيلُ‌ » خداوند ما را بس است و چه وكيل خوبى است زيرا شنيدم خداى جل جلاله بدنبال آن ميفرمايد:بواسطۀ نعمت و فضلى كه از طرف خداوند شامل حالشان گرديد باز گشتند و هيچ بدى بآنان نرسيد.
(۲) و شگفتم در كسى كه اندوهناك است چرا پناه نمى‌برد بفرمودۀ خداى عز و جل:« لاٰ إِلٰهَ‌ إِلاّٰ أَنْتَ‌ سُبْحٰانَكَ‌ إِنِّي كُنْتُ‌ مِنَ‌ اَلظّٰالِمِينَ‌ » زيرا شنيدم خداى عز و جل بدنبال آن ميفرمايد در خواستش را برآورديم و از اندوه نجاتش داديم و مؤمنين را هم چنين ميرهانيم.
(۳) و در شگفتم از كسى كه حيله‌اى در بارۀ او بكار رفته چرا بفرمودۀ خداى تعالى پناه نمى‌برد« وَ أُفَوِّضُ‌ أَمْرِي إِلَى اَللّٰهِ‌ إِنَّ‌ اَللّٰهَ‌ بَصِيرٌ بِالْعِبٰادِ »:كار خود را بخدا واگذار ميكنيم كه خداوند بحال بندگان بينا است)زيرا شنيدم خداى بزرگ و پاك بدنبالش مى‌فرمايد خداوند او را از بديهائى كه در بارۀ او بحيله انجام داده بودند نگه داشت.
(۴) و در شگفتم از كسى كه خواستار دنيا و آرايش آن است چرا پناهنده نميشود بفرمايش خداى تبارك و تعالى(« مٰا شٰاءَ اَللّٰهُ‌ لاٰ قُوَّةَ‌ إِلاّٰ بِاللّٰهِ‌ »)(آنچه خدا خواست همان است و نيروئى جز به يارى خداوند نيست)زيرا شنيدم خداى عز اسمه بدنبال آن ميفرمايد اگر چه مرا در مال و فرزند از خودت كمتر مى‌بينى ولى اميد هست كه پروردگار من بهتر از باغ تو مرا نصيب فرمايد (و كلمۀ:عسى در اين آيه بمعناى اميد تنها نيست بلكه بمعناى اثبات و تحقق يافتن است).
من لا يحضره الفقيه، ج‏۴، ص: ۳۹۲؛
الأمالي( للصدوق)، ص: ۶؛
الخصال، ج‏۱، ص: ۲۱۸.

کلیه حقوق مادی و معنوی این پورتال محفوظ و متعلق به حجت الاسلام و المسلمین سید محمدحسن بنی هاشمی خمینی میباشد.

طراحی و پیاده سازی: FARTECH/فرتک - فکور رایانه توسعه کویر -