انهار
انهار
مطالب خواندنی

شکیات نماز

بزرگ نمایی کوچک نمایی
 شک در تعداد سجده نماز واجب
سؤال: درتعداد سجده اگر شک کنیم (که یک سجده انجام داده ایم یا دو سجده ) چه کنیم
پاسخ:اگر هنوز از سجده نگذشته اید و داخل در عمل بعد نشده اید باید یک سجده دیگر بجا آورید.
نیت سجده سهو
سؤال: در سجده سهو آیا باید موقع نیت دستها را به گوش نزدیک کرد؟ و آیا باید نیت را بر زبان جاری کرد یا خیر ؟
پاسخ:هیچ کدام لازم نیست بلکه به زبان آوردن اشکال دارد.
ذکر سجده سهو
سؤال: آیا در سجده سهو باید حتما ذکر خاصی گفته شود؟
پاسخ:آری، می گوید: «بسم الله و بالله السلام علیک ایها النبی و رحمة الله و برکاته»
ذکر سجده سهو
سؤال: اگر در سجده ی سهو به جای اینکه بگوییم: «بسم الله و بالله السلام علیک ایها النبی ورحمته الله وبرکاته» بگوییم: «بسم الله وبالله اللهم صلی علی محمد و ال محمد» آیا سجده باطل می شود؟ اگر باطل می شود چه باید کرد؟
پاسخ:اشکالی ندارد
طهارت لباس و بدن در سجده سهو و سجده واجب قرآن
سؤال: آیا انجام سجدۀ سهو و سجدۀ واجب قرآن به طهارت بدن و لباس نیاز دارد؟
پاسخ:در سجده سهو، باید بدن و لباس طاهر باشند ولی در سجده واجب قرآن لازم نیست.
گفتن سهوی کلمات در نماز جماعت
سؤال: آیا با گفتن کلمات سهوی در نماز جماعت می بایست سجده سهو به جا آورده شود؟
پاسخ:فرقی بین نماز جماعت و فرادی در این زمینه نیست.
 تشهد خواندن در رکعت سوم نماز چهار رکعتی
سؤال: اگر در رکعت سوم نماز سهواً تشهد را بخواند و در هنگام خواندن متوجه شود که در رکعت سوم است چه باید بکند؟
اگر خواندن تشهد را رها کند و به رکعت چهارم برود و بعد از نماز دو سجده ی سهو به جا بیاورد صحیح است؟
پاسخ:هر موقع که متوجه شد تشهد را رها می کند و نماز را ادامه می دهد و سجده سهو واجب نیست.
آگاهی از تلفظ غلط ذکر بعد از گذشتن از محل
سؤال: اگر درنماز یومیه ذکری را به اشتباه تلفظ کنیم و بعد از گذشتن از آن محل متوجه اشتباهمان شویم و نتوانیم برگردیم (مثلا ذکر رکوع بعد از اینکه سر از رکوع برداشتیم) تکلیف چیست؟
آیا واجب است سجده سهو بجا آوریم؟
پاسخ:احتیاط انجام سجده سهو است.
خواندن قنوت در رکعت اول نماز
سؤال: اگر در رکعت اول نماز واجب علاوه بر رکعت دوم، قنوت خوانده شود، قنوت رکعت اول چه حکمی دارد؟
آیا سجده ی سهو بر نمازگزار واجب می شود؟
پاسخ:احتیاط سجده سهو است.
شک های بی اعتبار
وظیفه کثیر الشک
سؤال: کسى که زیاد فراموشکار است مثلا غالباً در نمازها فراموش مى کندکه 2 یا 3 یا 4 رکعت خوانده، وظیفه اش چیست؟
پاسخ:کثیر الشّک بنا را بر طرفى مى گذارد که مفید به حال اوست
عمل به ظن قریب به یقین در نماز
سؤال: اگر در تعداد سجده ها با گمان قوی مواجه باشم و به یقین قطعی نرسم ولی با ضبط صدا یا سجده شمار تا کنون این گمان قوی صحیح بوده و مورد اشتباهی تاکنون ندیده ام . شما در جواب فرموده بودید که کثیر الشک هستم و اعتنا نکنم ولی اگر ظن قوی نزدیک به یقین دارم می توانم به آن عمل کنم . آیا این جواب بدین معنی است که بنده مجازم به این گمان قوی توجه کنم و یا در صورت دلخواه به آن بی اعتنا باشم؟
پاسخ:در صورتی که ظن قوی نزدیک به یقین داشته باشید می توانید به آن عمل کنید.
شک در نماز های دو یا سه رکعتی در جماعت
سؤال: با توجّه به این که شکّ در نمازهاى 2 و 3 رکعتى موجب ابطال است، آیا در نماز جماعت نیز شکّ مذکور موجب ابطال خواهد شد؟
پاسخ:در صورتى که دیگران شک نداشته باشند، باید همراه دیگران نماز را انجام داد.
ملاک تعیین کثیرالشک بودن فرد
سؤال: آیا ملاکی برای تعداد شک در نماز برای اینکه فرد در یک نماز، کثیرالشک محسوب شود وجود دارد؟
پاسخ:کثیرالشّک کسى است که بگویند زیاد شک مى کند و اگر کسى در یک نماز سه مرتبه شک کند یا در سه نماز پشت سرهم شک کند کثیرالشّک است.
وظیفه کثیر الظن در نماز و سایر اعمال
سؤال: وظیفه کثیرالظن در نماز (یعنی کسی که زیاد دچار ظن و گمان می شود نه کثیرالشک) چیست؟ در مورد سایر اعمال (وضو و غسل و ...) وظیفه او چیست؟
پاسخ:مانند کثیرالشک است و چنین کسی نباید به شک خود اعتنا کند.
شک های باطل کننده
ادامه نماز در شکی که منجر به ابطال نماز می شود
سؤال: سوال من در موردی است که اگر در نماز شکی که منجر به ابطال نماز می شود مواجه شویم آیا باید نماز را قطع کرده و دوباره تکرار کنیم یا نماز را ادامه دهیم و نماز را هم تکرار کنیم . مثلا اگر در نماز چهار رکعتی شک بین رکعت اول و دوم کنیم آیا باید نماز را بشکنیم و دوباره تکرار کنیم. با تشکر از جنابعالی و التماس دعا
پاسخ:در شک های باطل ادامه نماز لازم نیست ولی در شکهای صحیح باید نماز را ادامه دهید و مطابق دستور شک عمل کنید.

  

 
پاسخ به احکام شرعی
 
موتور جستجوی سایت

تابلو اعلانات

ویژه نامه ماه مبارک رمضان




پیوندها

حدیث روز
بسم الله الرحمن الرحیم
چهار پناهگاه در قرآن
   
أَبَانُ بْنُ عُثْمَانَ وَ هِشَامُ بْنُ سَالِمٍ وَ مُحَمَّدُ بْنُ حُمْرَانَ عَنِ الصَّادِقِ (علیه السلام) قَالَ:
عَجِبْتُ لِمَنْ فَزِعَ مِنْ أَرْبَعٍ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى أَرْبَعٍ
(۱) عَجِبْتُ لِمَنْ خَافَ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- حَسْبُنَا اللَّهُ وَ نِعْمَ الْوَكِيلُ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا فَانْقَلَبُوا بِنِعْمَةٍ مِنَ اللَّهِ وَ فَضْلٍ لَمْ يَمْسَسْهُمْ سُوءٌ
(۲) وَ عَجِبْتُ لِمَنِ اغْتَمَّ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- لا إِلهَ إِلَّا أَنْتَ سُبْحانَكَ إِنِّي كُنْتُ مِنَ الظَّالِمِينَ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- وَ نَجَّيْناهُ مِنَ الْغَمِّ وَ كَذلِكَ نُنْجِي الْمُؤْمِنِينَ
(۳) وَ عَجِبْتُ لِمَنْ مُكِرَ بِهِ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- وَ أُفَوِّضُ أَمْرِي إِلَى اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ بَصِيرٌ بِالْعِبادِ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- فَوَقاهُ اللَّهُ سَيِّئاتِ ما مَكَرُوا
(۴) وَ عَجِبْتُ لِمَنْ أَرَادَ الدُّنْيَا وَ زِينَتَهَا كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- ما شاءَ اللَّهُ لا قُوَّةَ إِلَّا بِاللَّهِ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- إِنْ تَرَنِ أَنَا أَقَلَّ مِنْكَ مالًا وَ وَلَداً. فَعَسى‏ رَبِّي أَنْ يُؤْتِيَنِ خَيْراً مِنْ جَنَّتِكَ وَ عَسَى مُوجِبَةٌ
    
آقا امام صادق (عليه السّلام) فرمود: در شگفتم از كسى كه از چهار چيز مى‌هراسد چرا بچهار چيز پناهنده نميشود:
(۱) شگفتم از آنكه ميترسد چرا پناه نمى‌برد بفرمودۀ خداى عز و جل« حَسْبُنَا اَللّٰهُ‌ وَ نِعْمَ‌ اَلْوَكِيلُ‌ » خداوند ما را بس است و چه وكيل خوبى است زيرا شنيدم خداى جل جلاله بدنبال آن ميفرمايد:بواسطۀ نعمت و فضلى كه از طرف خداوند شامل حالشان گرديد باز گشتند و هيچ بدى بآنان نرسيد.
(۲) و شگفتم در كسى كه اندوهناك است چرا پناه نمى‌برد بفرمودۀ خداى عز و جل:« لاٰ إِلٰهَ‌ إِلاّٰ أَنْتَ‌ سُبْحٰانَكَ‌ إِنِّي كُنْتُ‌ مِنَ‌ اَلظّٰالِمِينَ‌ » زيرا شنيدم خداى عز و جل بدنبال آن ميفرمايد در خواستش را برآورديم و از اندوه نجاتش داديم و مؤمنين را هم چنين ميرهانيم.
(۳) و در شگفتم از كسى كه حيله‌اى در بارۀ او بكار رفته چرا بفرمودۀ خداى تعالى پناه نمى‌برد« وَ أُفَوِّضُ‌ أَمْرِي إِلَى اَللّٰهِ‌ إِنَّ‌ اَللّٰهَ‌ بَصِيرٌ بِالْعِبٰادِ »:كار خود را بخدا واگذار ميكنيم كه خداوند بحال بندگان بينا است)زيرا شنيدم خداى بزرگ و پاك بدنبالش مى‌فرمايد خداوند او را از بديهائى كه در بارۀ او بحيله انجام داده بودند نگه داشت.
(۴) و در شگفتم از كسى كه خواستار دنيا و آرايش آن است چرا پناهنده نميشود بفرمايش خداى تبارك و تعالى(« مٰا شٰاءَ اَللّٰهُ‌ لاٰ قُوَّةَ‌ إِلاّٰ بِاللّٰهِ‌ »)(آنچه خدا خواست همان است و نيروئى جز به يارى خداوند نيست)زيرا شنيدم خداى عز اسمه بدنبال آن ميفرمايد اگر چه مرا در مال و فرزند از خودت كمتر مى‌بينى ولى اميد هست كه پروردگار من بهتر از باغ تو مرا نصيب فرمايد (و كلمۀ:عسى در اين آيه بمعناى اميد تنها نيست بلكه بمعناى اثبات و تحقق يافتن است).
من لا يحضره الفقيه، ج‏۴، ص: ۳۹۲؛
الأمالي( للصدوق)، ص: ۶؛
الخصال، ج‏۱، ص: ۲۱۸.


کلیه حقوق مادی و معنوی این پورتال محفوظ و متعلق به حجت الاسلام و المسلمین سید محمدحسن بنی هاشمی خمینی میباشد.

طراحی و پیاده سازی: FARTECH/فرتک - فکور رایانه توسعه کویر -