انهار
انهار
امکانات سایت
مطالب خواندنی

مُبطِلات و موانع قبولی نماز

بزرگ نمایی کوچک نمایی
بِسْمِ اللهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيم
الـــــسَّـــــلاَمُ عَـــــلَـــــى
مَهْدِيِّ الْأُمَمِ وَ جَامِعِ الْكَلِم
وَ اَلسَّلاَمُ عَلَى عِبَادِ اَللَّهِ
مکان شورای شهر کاشان یکشنبه
۲۵ اردیبهشت ۱۴۰۱ شمسی
۱۳ شوّال المکرم ۱۴۴۳ قمری
موضوع بحث:

مسأله شرعی: {مُبطِلات و موانع قبولی نماز}
۱- رساله آموزشی امام خامنه ای.
۲- فرهنگ فقه،ج۲؛ ص۵۹۸.
برخی از مُبطلات نماز:
{۱} فقدان چیزی که رعایتش در حال نماز واجب است مانند: پوشش واجب، اباحه مکان و... 
{۲} فقدان طهارت (وضو، غسل، تیمّم).
{۳} رعایت نکردن قبله.
{۴} حرف زدن عمدی. {و در صورت سهو راهکار، انجام سجده سهو است}.
{۵} تَکَتُّف. {یعنی: دست بسته نماز خواندن}. {عمل تکتّف نزد اهل سنّت مستحبّ است؛ اما نزد شیعه امامیّه اگر به قصد تشریع (محبوب و مطلوب بودن نزد شارع) انجام شود، بدعت و حرام و در غیر تشریع اختلاف می‏باشد}.
البته، تکتُّف جهت تقیّه جایز بلکه درصورت توقّف دفع خطر بر آن، واجب است.
جواهرالکلام، ج۱۱، ص۲۵-۲۴.
{۶} آمین گفتن بعد از حمد.
{۷} خندیدن.
{۸} گریه کردن.
{۹} به هم خوردن صورت نماز، مانند کف زدن و به هوا پریدن.
{۱۰} خوردن و آشامیدن.
{۱۱} شک‌های مُبطل نماز، مانند شک در رکعات نماز دو رکعتی یا سه رکعتی.
{۱۲} کم و زیاد کردن ارکان، مانند کم وزیاد کردن رکوع.
     
برخی از موانع قبولی نماز:
... باید نمازگزار در نماز و غیر نماز از گناهانی که مانع قبولی نمازند توبه و استغفار نماید.
گناهانی که مانع قبولی نمازند عبارتند از:
حسد، کبر، غیبت، خوردن حرام، آشامیدن مسکرات و ندادن خمس و زکات بلکه هر معصیتی.
توضیح المسائل مراجع؛ ابتدای احکام نماز.
     
نکته ای مهم:
یکی از مبطلات نماز؛ خوردن حرام است.
برخی از خوردنیهای حرام:
{۱} مورد غصبی مانند:
(۱) مال غیر مُخَمَّس.
(۲) حقّ یتیم.
(۳) حقّ اجیر.
(۴) درآمد از طریق ربا.
(۵) درآمد معاملات باطل.
(۶) درآمد معاملات حرام.
(۷) درآمد کاری که انسان صلاحیت آن کار را ندارد.
(۸) سهم الإرث دیگران.
(۹) حقّ رعیت و کارگر. و...
{۲} مورد عین نجس یا متنجّس،
{۳} مورد مُضرِّ مُهلِک،
{۴} مورد وقف غیر مُحِقّ.
     
پایگاه اینترنتی انهار
  

 
پاسخ به احکام شرعی
 
موتور جستجوی سایت

تابلو اعلانات
  



پیوندها

حدیث روز
بسم الله الرحمن الرحیم
چهار پناهگاه در قرآن
   
أَبَانُ بْنُ عُثْمَانَ وَ هِشَامُ بْنُ سَالِمٍ وَ مُحَمَّدُ بْنُ حُمْرَانَ عَنِ الصَّادِقِ (علیه السلام) قَالَ:
عَجِبْتُ لِمَنْ فَزِعَ مِنْ أَرْبَعٍ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى أَرْبَعٍ
(۱) عَجِبْتُ لِمَنْ خَافَ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- حَسْبُنَا اللَّهُ وَ نِعْمَ الْوَكِيلُ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا فَانْقَلَبُوا بِنِعْمَةٍ مِنَ اللَّهِ وَ فَضْلٍ لَمْ يَمْسَسْهُمْ سُوءٌ
(۲) وَ عَجِبْتُ لِمَنِ اغْتَمَّ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- لا إِلهَ إِلَّا أَنْتَ سُبْحانَكَ إِنِّي كُنْتُ مِنَ الظَّالِمِينَ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- وَ نَجَّيْناهُ مِنَ الْغَمِّ وَ كَذلِكَ نُنْجِي الْمُؤْمِنِينَ
(۳) وَ عَجِبْتُ لِمَنْ مُكِرَ بِهِ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- وَ أُفَوِّضُ أَمْرِي إِلَى اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ بَصِيرٌ بِالْعِبادِ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- فَوَقاهُ اللَّهُ سَيِّئاتِ ما مَكَرُوا
(۴) وَ عَجِبْتُ لِمَنْ أَرَادَ الدُّنْيَا وَ زِينَتَهَا كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- ما شاءَ اللَّهُ لا قُوَّةَ إِلَّا بِاللَّهِ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- إِنْ تَرَنِ أَنَا أَقَلَّ مِنْكَ مالًا وَ وَلَداً. فَعَسى‏ رَبِّي أَنْ يُؤْتِيَنِ خَيْراً مِنْ جَنَّتِكَ وَ عَسَى مُوجِبَةٌ
    
آقا امام صادق (عليه السّلام) فرمود: در شگفتم از كسى كه از چهار چيز مى‌هراسد چرا بچهار چيز پناهنده نميشود:
(۱) شگفتم از آنكه ميترسد چرا پناه نمى‌برد بفرمودۀ خداى عز و جل« حَسْبُنَا اَللّٰهُ‌ وَ نِعْمَ‌ اَلْوَكِيلُ‌ » خداوند ما را بس است و چه وكيل خوبى است زيرا شنيدم خداى جل جلاله بدنبال آن ميفرمايد:بواسطۀ نعمت و فضلى كه از طرف خداوند شامل حالشان گرديد باز گشتند و هيچ بدى بآنان نرسيد.
(۲) و شگفتم در كسى كه اندوهناك است چرا پناه نمى‌برد بفرمودۀ خداى عز و جل:« لاٰ إِلٰهَ‌ إِلاّٰ أَنْتَ‌ سُبْحٰانَكَ‌ إِنِّي كُنْتُ‌ مِنَ‌ اَلظّٰالِمِينَ‌ » زيرا شنيدم خداى عز و جل بدنبال آن ميفرمايد در خواستش را برآورديم و از اندوه نجاتش داديم و مؤمنين را هم چنين ميرهانيم.
(۳) و در شگفتم از كسى كه حيله‌اى در بارۀ او بكار رفته چرا بفرمودۀ خداى تعالى پناه نمى‌برد« وَ أُفَوِّضُ‌ أَمْرِي إِلَى اَللّٰهِ‌ إِنَّ‌ اَللّٰهَ‌ بَصِيرٌ بِالْعِبٰادِ »:كار خود را بخدا واگذار ميكنيم كه خداوند بحال بندگان بينا است)زيرا شنيدم خداى بزرگ و پاك بدنبالش مى‌فرمايد خداوند او را از بديهائى كه در بارۀ او بحيله انجام داده بودند نگه داشت.
(۴) و در شگفتم از كسى كه خواستار دنيا و آرايش آن است چرا پناهنده نميشود بفرمايش خداى تبارك و تعالى(« مٰا شٰاءَ اَللّٰهُ‌ لاٰ قُوَّةَ‌ إِلاّٰ بِاللّٰهِ‌ »)(آنچه خدا خواست همان است و نيروئى جز به يارى خداوند نيست)زيرا شنيدم خداى عز اسمه بدنبال آن ميفرمايد اگر چه مرا در مال و فرزند از خودت كمتر مى‌بينى ولى اميد هست كه پروردگار من بهتر از باغ تو مرا نصيب فرمايد (و كلمۀ:عسى در اين آيه بمعناى اميد تنها نيست بلكه بمعناى اثبات و تحقق يافتن است).
من لا يحضره الفقيه، ج‏۴، ص: ۳۹۲؛
الأمالي( للصدوق)، ص: ۶؛
الخصال، ج‏۱، ص: ۲۱۸.

کلیه حقوق مادی و معنوی این پورتال محفوظ و متعلق به حجت الاسلام و المسلمین سید محمدحسن بنی هاشمی خمینی میباشد.

طراحی و پیاده سازی: FARTECH/فرتک - فکور رایانه توسعه کویر -