نماز جمعه راوند ۲۶ فروردین ۱۴۰۱ مطابق با ۱۳ رمضان المبارک ۱۴۴۳

نگهداری سگ در دو شیوه متفاوت آن از نظر اسلام، دارای دو حکم متفاوت است به این ترتیب که:
الف) گروهی از سگها دارای منافع واقعی برای انسانها بوده و از آنها برای نگهبانی منازل، دام و یا شکار استفاده می شده که البته کاربردهای جدیدی همانند جستجوی مواد منفجره، مواد مخدر و نیز عملیات امداد و نجات در زلزله ها و موارد مشابه دیگری نیز به کاربردهای قبلی سگ ها اضافه شده است.
نظر به اینکه از دیدگاه اسلام، انسان اشرف مخلوقات بوده و سایر موجودات در خدمت انسان هستند، سگ ها نیز استثنائی بر این قاعده نبوده و نگهداری آنها در صورت داشتن فایده و کاربردی واقعی، ایرادی ندارد که نمونه ای از آن را در قرآن نیز می یابیم که سگ اصحاب کهف همانند خود آنها به غار رفته و در ورودی غار به استراحت می پرداخته است.
ب) گروهی از سگها دارای منافعی برای انسانها نبوده و برخی از آنها فقط برای سرگرمی و خوشگذرانی استفاده می کنند.

دین اسلام از اساس با سرگرمی های بی فایده ای که هیچ منفعتی برای انسانها نداشته بلکه آنان را از یاد خدا و نیز حضور در اجتماع و انجام کارهای مفید و یاری هم نوعان باز می دارد مخالف است، و این مخالفت، اختصاصی هم به نگهداری سگ ندارد بلکه شامل سرگرمی های دیگری مانند: قماربازی و گوش فرادادن به افسانه ها و حتی رفتن به شکار تفریحی نیز می‌باشد.
(۱) قال رسول الله (صلی الله علیه و آله و سلّم) «إِنَّ جَبْرَئِيلَ أَتَانِي فَقَالَ: إِنَّا مَعْشَرَ الْمَلَائِكَةِ لَا نَدْخُلُ بَيْتاً فِيهِ كَلْبٌ وَ لَا تِمْثَالُ جَسَدٍ- وَ لَا إِنَاءٌ يُبَالُ فِيهِ»

بحار الانوار، ج 73، ص 159.

جبرئيل پیشم آمد و گفت: ما فرشته‏ ها وارد نشويم در خانه ‏اى كه در آن سگ يا مجسمه تن باشد و يا ظرفى باشد كه در آن بول كنند.»
مراد از عدم ورود ملائکه در خانه ای که سگ در آن نگه داری می شود ورود به جهت افاضه فیض و اعطای کمال معنوی و رزق مادی و معنوی است اما این به معنای عدم دخول مطلق فرشتگان نیست و اگر در این جا به صورت مطلق، گفته شده است، آیه «ما یَلْفِظُ مِن قَوْلٍ إِلا لَدَیْهِ رَقِیبٌ عَتِیدٌ» (سوره ق، آیه ۱۸) آن را تخصیص زده است و فرمود: هر گفتاری که از انسان صادر شود، فرشتگان عتید و رقیب آن را ضبط و ثبت می نمایند.
(۲) حتی در مواردی که فرشتگان الهی عذری برای حضور و ورود در مکانی داشته باشند خود خداوند سمیع و بصیر آگاه و شنوا و بیننده امور خواهد بود و از این حیث مجموعه اعمال انسان ثبت و ضبط خواهد شد.
به عنوان مثال، امام صادق (علیه السلام) در حدیث «إن المؤمنین إذا قعدا یتحدثان قالت الحفظة بعضها لبعض اعتزلوا بنا، فلعلّ لها سراً و قد ستر الله علیهما» فرمود: هنگامی که دو مؤمن کنار هم می نشینند و بحث‌های خصوصی می کنند، حافظان اعمال به یکدیگر می گویند: ما کنار رویم، شاید آنها سری دارند که خداوند آن را مستور داشته است. راوی می گوید: مگر خداوند (عزوجل) نمی فرماید: «ما یلفظ من قول الا لدیه رقیب و عتید»؛ هیچ سخن انسان نمی گوید مگر این که فرشته مراقب و آماده ثبت اعمال نزد آن حاضر است؟ امام (علیه السلام) فرمود: «ان کانت الحفظه لا تسمع فان عالم السر یسمع و یری» (اصول کافی، ج ۵، ص ۱۱۰) اگر حافظان سخنان آنها را نشنوند، خداوندی که از اسرار با خبر است می شنود و می بیند.