خطبه اول:
بسمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحیمِ
الْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ الْعالَمینَ ثُمَّ الصَّلَاهُ وَ السَّلَامُ عَلَى سَیِّدِنَا وَ نَبِیِّنَا و حبیبنا و شَفیع ذنوبنا أبِی القَاسِمِ مُحَمَّدٍ (صلی الله و علیه و آله و سلّم) وَ عَلَى أهلِ بَیتِهِ الطَّیِّبینَ الطَّاهِرینَ المَعصُومینَ المُقَرَّبینَ المُنتَجَبین وَ لَا سِیَّمَا بَقیَّةِ الله فِی الأرَضین وَاللَّعْنَةُ اللَّهِ ْعَلَى أَعْدَائِهِمْ أَجْمَعِینَ من الآن إلَی یَومِ الدِّینَ.
قرآن: یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا اتَّقُوا اللَّهَ وَابْتَغُوا إِلَیْهِ الْوَسِیلَةَ وَجَاهِدُوا فِی سَبِیلِهِ لَعَلَّکُمْ تُفْلِحُونَ.
سوره مائده، آیه ۳۵.
ای کسانی که ایمان آورده اید ازخدا پرهیزگاری پیشه کنید وبرای تقرب به او وسیله ای بجوئید ودر راهش جهاد کنید باشد که رستگار شوید.
مهمترین نکته:
در آیه شریفه علاوه بر ایمان و تقوا، مساله جُستن و تدارک وسیله در راه خداست.
بنابراین: انسان مهمترین وظیفه اش این است که باید به دنبال اسباب و عواملی باشد که بتواند در راه خدا حرکت کند.
دو روایت:
(۱) عن ابی جعفر(علیه السلام) قال: بُنِيَ الْإِسْلَامُ عَلَى خَمْسٍ عَلَى الصَّلَاةِ وَ الزَّكَاةِ وَ الصَّوْمِ وَ الْحَجِّ وَ الْوَلَايَةِ وَ لَمْ يُنَادَ بِشَيْ‌ءٍ كَمَا نُودِيَ بِالْوَلَايَةِ فَأَخَذَ النَّاسُ بِأَرْبَعٍ وَ تَرَكُوا هَذِهِ - يَعْنِي الْوَلَايَةَ -.
الکافی، ج2، باب دعائم الاسلام، ح3.
آقا امام باقر (علیه السلام) می فرماید: اسلام بر پنج چیز استوار است بر نماز و زکات و روزه و حج و ولایت و {با اینکه} به چیزی دعوت نشده آن گونه که بر ولایت دعوت شده است {اما} مردم آن چیز چهار چیز را گرفته و این یکی (ولایت) را رها کردند.
(۲) قال رسول الله (صلی الله علیه و آله و سلّم): إِنِّی تَارِکٌ فِیکُمُ الثَّقَلَیْنِ مَا إِنْ تَمَسَّکْتُمْ بِهِمَا لَنْ تَضِلُّوا، کِتَابَ اللَّهِ وَ عِتْرَتِی؛ أَهْلَ بَیْتِی وَ إِنَّهُمَا لَنْ یَفْتَرِقَا حَتَّى یَرِدَا عَلَیَّ الْحَوْضَ.
من دو چیز گرانبها در بین شما ترک می کنم کتاب خدا و عترتم یعنی اهل بیتم؛ و این دو از یکدیگر جدا نمی شوند تا در کنار حوض کوثر بر من وارد شوند
{یعنی ای مردم}، قرآن و ولایت دو ثقل گرانبها هستند و از هم جدا شدنی نیستند و اگر زمانی جدا شدند، بدانید اسلام واقعی وجود ندارد.
از این احادیث استفاده می‌شود که: ولایت؛ رکن رکینِ یعنی {= پایه و ستون بسیار استوار} اسلام هست. اهمیت اسلام، ارزش اسلام، قیمت اسلام و حفظ و نجات اسلام، و اهمیت و ارزش و قیمت و حفظ و نجات مسلمان؛ به پذیرفتن ولایت و اجرای منویّات ولایت هست.
از صدر اسلام تاکنون خناسّان، دنیا طلب ها، افراد حقیر و فرومایه؛ که زرق و برق دنیا چشمشان را کور کرده بود سعی در خاموش کردن چراغ ولایت داشته اند.
اگر یادتان باشد در یکی از خطبه‌های نماز جمعه در همین مکان عرض کردم دسیسه هایی که معاویه (لعنةالله علیه) بر علیه آقا امیرالمومنین علی (علیه السلام( به کاربست چنان بود که با فریب مردم!! علی بن ابیطالب (علیه تالسلام) را از مردم جدا کرد و نگذاشت آقا بر امت اسلام ولایت و أمیری کند و جامعه را به عمارت و خلافت خودش آلوده و کثیف کرد.
اگر معاویه مقابل علی ابن ابیطالب علی علیه الصلاة و السلام قرار نمی گرفت و مردم را فریب نمی داد امروز اسلام اهل بیتی تمام جهان را گرفته بود و جهان شاهد این همه بدبختی و بیچارگی و آشفتگی نبود.
بحمدالله پس از قرن‌ها از عمر اسلام؛ در این ۴۰ سال اخیر با وجود اینکه اسلام به معنای واقعی و کامل در کشور اجرا نشده و درصدد اجرا هست اما همین اسلام توانست پشت دشمنان و اجانب و بیگانگان را بلرزاند و آن ها را به وحشت اندازد.
هرچند بهای سنگینی برای چنین اقتداری تاکنون داشته ایم و جوانان زیادی از ما در مصاف با دشمن پرپر شده اند اما معلوم شد که اسلام می تواند دینی جهانی و حکومتی مقتدر باشد.
خطبه دوم:
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحیمِ
الْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ الْعالَمینَ وَ الصَّلَاهُ وَ السَّلَامُ عَلَى سَیِّدِنَا وَ نَبِیِّنَا و حبیبنا و شَفیع ذنوبنا أبِی القَاسِمِ المصطفی مُحَمَّدٍ (صلی الله و علیه و آله و سلّم) وَ عَلَى أهلِ بَیتِهِ الطَّیِّبینَ الطَّاهِرینَ المَعصُومینَ المُقَرَّبینَ المُنتَجَبین وَ لَا سِیَّمَا بَقیَّةِ الله فِی الأرَضین و صلّ علي امیرالمؤمنین و صل علي فاطمه الزهرا سيدة نساء العالمين و صل علي الحسن و الحسين سيدي شباب أهل الجنة و علي علي بن الحسين و محمد بن علي و جعفر بن محمد و موسي بن جعفر و علي بن موسي و محمد بن علي و علي بن محمد و الحسن بن علي و الخلف الصالح القائم المنتظر المهدي حججك علي عبادك و خلفائك في ارضك.
أعوذ بالله من شرور أنفسنا و من سيئات أعمالنا
عبادالله اوصيکم و نفسي بتقوي الله فانه امان من النار و مفتاح للجنة.
بار ديگر خودم و نمازگزار را دعوت ميكنم به تقواى الهى.
در این روز عید سعید قربان پیام عید، بندگی و تقوای الهی است.
امیدوارم که ما توفیق عمل به تقوا را به عنوان عیدی از خدای متعال و مهربان کسب کنیم و بتوانیم در زندگی پایبند به تقوای الهی باشیم.
عید سعید قربان یعنی:
عید بندگی و عبودیت؛
عید رهایی از منیت ها و هر آنچه غیر خداست.
عید قربان بهار استغفار و طلب عفو از درگاه الهی است.
اساس قربانی کردن توجه به خداوند است؛ در زمان جاهلیت اعراب وقتی گوسفند را قربانی می‌کردند، خون آن را به دیوار کعبه می‌مالیدند و فکر می‌کردند که خدا از این قربانی بهره می‌برد، لذا ندا آمد از این قربانی به خدا بهره‌ای نمی‌رسد. بلکه این تقوای انسان است که به خداوند می‌رسد. خدا این حیوانات را تسخیر انسان قرار داد تا انسان به عظمت برسد و بداند که خدای متعال بزرگ است و همه چیز از آن خداست.
البته درست است که قربانی یعنی ذبح حیوان و کمک به فقرا؛
ولی ما باید در کنار ذبح حیوان هواهای نفسانی خود را ذبح کنیم تا از اسارت شیطان بیرون آییم و تقوا، نیکوکاری، احسان، خدمت به مردم، رفع گرفتاری مسلمین و … را سرلوحه زندگی خود قرار دهیم.
امروز جامعه ما بیش از هر زمان به تقوا و مبارزه با هوای نفس احتیاج دارد زیرا می بینیم کسانی که تقوا ندارند و تسلیم هوای نفس خود هستند برای متاع ناچیز دنیا حاضرند ملت را در تنگناهای اقتصادی قرار دهند و احتکار کننده یا در کسب و کار خود گران فروشی کنند.
فلسفه قربانی و اقسام آن در اسلام
قربانی یک عبادت و از شعائر اسلام است و در مقابل دیگر عبادت‌ها از جایگاه و اهمیت خاصی برخوردار است، از نظر معنی لغوی هر آن چیزی است که وسیله تقرب و نزدیکی به خداوند متعال باشد، خواه آن چیز ذبح حیوان باشد یا دیگر صدقات، در عرف عام به آن حیوان خاص قربانی گفته می‌شود که به خاطر رضای خداوند در روزهای عید قربان مسلمانان آن را ذبح می‌کنند.
ریشه قربانی کردن از زمان آدم ابوالبشر بوده و پیامبران بعد از او نیز این کار را انجام می‌داده‌اند، اما زمانی که پیامبر(ص) به پیامبری مبعوث شد، این سنت پیامبران به آئین خرافاتی و غلط آمیخته شده بود، شیوه مردم در زمان جاهلیت چنان بود که پس از ذبح یا نحر، کعبه را به خون قربانی آلوده می کردند و قسمتی از گوشت آن را بر خانه کعبه می‌آویختند تا خداوند آن را قبول کند.
لذا خداوند در قرآن می فرماید:
لَنْ یَنالَ اللَّهَ لُحُومُها وَ لا دِماؤُها وَ لکِنْ یَنالُهُ التَّقْوی مِنْکُمْ
کَذلِکَ سَخَّرَها لَکُمْ لِتُکَبِّرُوا اللَّهَ عَلی ما هَداکُمْ وَ بَشِّرِ الْمُحْسِنینَ.
سوره حج، آیه ۳۷.
نه گوشتها و نه خونهای آنها ، هرگز به خدا نمی رسد. آنچه به او می رسد ، تقوا و پرهیزگاری شماست. این گونه خداوند آنها را مسخّر شما ساخته، تا او را بخاطر آنکه شما را هدایت کرده است بزرگ بشمرید و بشارت ده نیکوکاران را!».
فلسفه قربانی:
امام صادق (علیه السلام) درباره فلسفه قربانی کردن فرمود: همانا قربانی گناهان صاحبش را می‌ریزد و باعث آمرزش آنها می‌شود، هنگامی که اولین قطره خونش بر زمین می‌ریزد، همانا خداوند از غیب می‌داند، چه کسی از او می‌ترسد و تقوا را رعایت می‌کند.
احادیث و روایاتی درباره عید قربان
قال رسول الله صلی الله علیه و آله و سلّم): یُغفَرُ لِصاحِبِ الأضحِیَّةِ عِندَ أوَّلِ قَطرَةٍ تَقطُرُ مِن دَمِها ؛
با ریختن اوّلین قطره خون قربانی [به زمین] ، صاحب قربانی آمرزیده می شود.
من لایحضره الفقیه ، ج 2 ، ص 214.
قال أمیرالمؤمنین علی (علیه السلام) سَمِعتُ رَسولَ اللّه ِ (صلی الله علیه و آله و سلّم) یَخطُبُ یَومَ النَّحرِ، وهُوَ یَقولُ: هذا یَومُ الثَّجِّ والعَجِّ ، والثَجُّ: ما تُهریقونَ فیهِ مِنَ الدِّماءِ، فَمَن صَدَقَت نِیَّتُهُ کانَت أوَّلُ قَطرَةٍ لَهُ کَفّارَةً لِکُلِّ ذَنبٍ، والعَجُّ: الدُّعاءُ، فَعِجّوا إلَی اللّه ِ، فَوَالَّذی نَفسُ مُحَمَّدٍ بِیَدِهِ لا یَنصَرِفُ مِن هذَا المَوضِعِ أحَدٌ إلاّ مَغفورًا لَهُ، إلاّ صاحِبَ کَبیرَةٍ مُصِرًّا عَلَیها لا یُحَدِّثُ نَفسَهُ بِالإِقلاعِ عَنه؛
شنیدم رسول خدا (صلی الله علیه و آله و سلّم) روز عید قربان، خطبه می خواند ومی فرمود:
امروز، روز «ثجّ» و«عجّ» است.
ثجّ، خون قربانی هاست که می ریزید. پس نیّت هرکس صادق باشد، اولین قطره خون قربانی او کفّاره همه گناهان اوست،
و«عجّ»، دعاست.
پس به درگاه خداوند دعا کنید، قسم به آن که جان محمّد صلی الله علیه وآله در دست اوست، از اینجا هیچ کس بر نمی گردد، مگر آمرزیده شود، جز کسی که گناه کبیره انجام داده وبر آن اصرار ورزد ودر دل خود، تصمیم بر ترک آن ندارد.
حج و عمره در قرآن و حدیث، ص 361.
قال رسول الله (صلی الله علیه و آله و سلّم): إنَّما جَعَلَ اللّه ُ الأضحی لِشبَعِ مَساکِینِکُم مِنَ اللَّحمِ فَأطعِمُوهُم،
خداوند عید قربان را برنهاد تا مستمندان از گوشت سیر شوند ؛ پس از گوشت قربانی به ایشان بخورانید.
ثواب الأعمال ، ص 59.
قال رسول الله (صلی الله علیه و آله و سلّم): مَن صَدَقَت نِیَّتُهُ ، کانَت أوّلُ قَطرَةٍ لَهُ کَفّارَةً لِکُلِّ ذَنبٍ،
هر کس نیّتش صادق باشد، اوّلین قطره از خون قربانی اش ، کفّاره همه گناهان او است.
دعائم الاسلام ، ج 1 ، ص 148.
اقسام قربانی در اسلام:
(۱) قربانی که در مراسم حج واجب می‌شود و هر حاجی باید با شرایط خاص گوسفند یا شتر یا گاوی را قربانی کند.
(۲) مربوط به کفارات حج است که برای کفاره برخی از اعمال که در حال احرام انجام داده‌اند، باید قربانی کنند.
(۳) قربانی که بر اساس نذر واجب می‌شود یعنی نذر می‌کند که اگر بیمار شفا یافت، گوسفند یا گاو یا شتر قربانی کنند.
(۴) قربانی مستحبّ برای کودکی که تازه متولد می شود که به آن «عقیقه» گویند و بر آن تأکید فراوان شده است
(۵) مستحبّ بودن قربانی کردن؛ که سنّت مؤکّد اسلام است و در کُتُب دعا و اخلاق مانند مفاتیح و غیره آمده است و هر سال در روز عید قربان؛ چه برای حاجی و چه غیر حاجی چه در منی و چه در شهرها و غیر منی، مستحب است گوسفند قربانی کنند که به آن در کلام عرب اُضحِیَّة می‌گویند و بر استحباب آن در شرع مقدس تأکید شده، حتی برخی از فقها آن را واجب دانسته و خداوند قرض آن را یقیناً ادا می‌کند و شرایط آن هم همان شرایط قربانی واجب است.
توجیه انواع قربانی‌ها:
(۱) برای شخصی که قربانی کند، رفع بلا و دفع ضرر از مال و جانش شود.
(۲) قربانی همانطور که ازنامش پیداست،موجب قُرب انسان به خدا می شود.
(۳) در روایتی آمده است که: ابی‌بصیر از امام صادق (علیه السلام) نقل می‌کند که از حضرت پرسیدم: علت قربانی کردن چیست؟ فرمود همانا قربانی گناهان صاحبش را می‌ریزد و باعث آمرزش آنها می‌شود، هنگامی که اولین قطره خونش بر زمین می‌ریزد، همانا خداوند از غیب می‌داند، چه کسی از او می‌ترسد و تقوا را رعایت می‌کند.
(۴) در حدیثی از امام باقر (علیه السلام) می خوانیم: «إِنَّ الله عَزَّ وَجَلَّ یُحِبُّ إِطْعَامَ الطَّعَامِ وَإِرَاقَةَ الدِّمَاءِ»، خداوند عزوجل قربانی کردن و طعام دادن را دوست دارد.
یعنی علاوه بر خواصی که برای صاحب قربانی دارد، دیگران نیز از گوشت قربانی بهره می‌برند و از گوشت قربانی فقرا و مساکین و کسانی که تمکن مالی برای خرید گوشت را ندارند، از آن بهره‌مند می‌شوند، ضمن اینکه اگر کسی از مال خود توانست بگذرد، شاید بتواند و آمادگی پیدا کند که از بدن و جان هم بگذرد.
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
(1).gif)
(1)(3).jpg)
.jpg)
