انهار
انهار
مطالب خواندنی

فضیلت گریستن بر حضرت سیدالشهداء علیه السلام

بزرگ نمایی کوچک نمایی
احادیث زیادی از نبی اکرم صلی الله علیه و آله وسلم و اهل بیت عصمت علیهما السلام در فضیلت گریستن بر مصائب آنها خصوصا بر ابا عبدالله الحسین علیه السلام نقل شده است که به جهت تواتر مشکل سند نخواهند داشت. که ما به ذکر چند نمونه ارزشمند اکتفا می کنیم:
1- حضرت امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف خطاب به جد بزرگوارشان امام حسین علیه السلام می فرمایند:
«مجالس ماتم برای تو در اعلی علیین (عالم ملکوت) بر پا شد حوریان بهشتی در عزای تو بر سر و صورت زدند و آسمان و ساکنانش و بهشت و نگهبانانش کوهها و دامنه هایش، دریاها و ماهیانش، و باغ های بهشتی و نوجوانانش، خانه کعبه و مقام ابراهیم، و مشعر الحرام و حرم خانه خدا و اطراف آن همگی در ماتم تو گریستند.
2- محمد بن مسلم نقل می کند که امام باقر علیه السلام فرمودند: هر مؤمنی که برای کشته شدن امام حسین علیه السلام گریه کند تا اشک بر گونه اش جاری شود، خدوند او را در غرفه های بهشتی جای دهد که همیشه در آنجا ساکن باشد.[1]
3- امام صادق علیه السلام فرمود: علی بن الحسین بر پدرش حسین بن علی علیه السلام بیست یا چهل سال گریست و هیچگاه طعام نزد آن حضرت گذاشته نمی شد مگر آنکه بر حسین علیه السلام می گریست روزی غلامی از حضرتش پرسید: یا بن رسول الله ! فدایت شوم می ترسم (از شدت گریه و حزن) هلاک شوید!.
فرمود: « انما اشکو بَثّی و حزنی الی الله و اعلم من الله ما لا تعلمون» (یوسف، آیه 86)
«همانا پریشان حالی و اندوهم را تنها به خدا می گویم و از جانب خداوند چیزهایی می دانم که شما نمی دانید»
«هیچ وقت متذکر شهادت اولاد فاطمه نمی شوم مگر اینکه به جهت آن گریه گلویم را می گیرد[2]
4- یکی از غلامان امام سجاد علیه السلام گوید: روزی مولای خود را دیدم که در ایوانی در سجده می گرید: به حضرتش عرض کردم مولایم ! آیا وقت آن نرسیده که اندوه شما پایان یابد؟
حضرت سر از سجده برداشت فرمود: وای بر تو به خدا سوگند کمتر از آنچه من دیدم به یعقوب رسید و او به خدا شکوه کرد تا انجا که فرمود: «یا اسفی علی یوسف؛ وااسفا بر فراق یوسف» (سوره یوسف، آیه 84)
جناب یعقوب تنها یک فرزند را گم کرده بود
«و انا رأیتُ أبی و جماعةً من اهل بیتی یُذْبَحون حَوْلی!؛ و من دیدمپدرم و گروهی از اهل بیتم را در کنارم کشته و سر بریده شدند...»[3]
5- ابو عماره نوحه سرا گوید: هیچ روزی نزد امام صادق علیه السلام از امام حسین علیه السلام یاد نمی شد که در آن روز حضرت متبسم دیده شود(بلکه در تمام روز محزون و گریان بود و مدام می فرمود:
«الحسین عَبْرَةُ کُلُّ مومنٍ؛ حضرت حسین اشک چشم (وسبب گریه و حزن) هر مومن است[4]
6- امام صادق علیه السلام فرمود: روزی امام حسین علیه السلام به محضر رسول اکرم صلی الله علیه و آله وسلم شرفیاب شد حضرت به او نظر فرمود و او را روی زانوی مبارک خود نشانید و فرمود:
« إنَّ لِقَتْلِ الحسینِ حَرارَةً فی قلوبِ المومنینَ لا تَبْرُدُ أبداً؛ همانا به خاطر کشته شدن حسین علیه السلام حرارتی در دل های مومنین است که هرگز سرد نمی شود.»
پس فرمود: پدرم فدای کشته هر اشکی!
به امام عرض شد: یابن رسول الله کشته هر اشک یعنی چه؟
فرمود: هیچ مومنی متذکر او نمی شود مگر آنکه گریان شود.[5]
7- امیرالمومنین علیه السلام می فرمایند: روز قیامت هر دیده ای گریان و هر چشمی بی خواب و خوفناک است مگر دیده کسی که خداوند او را به کرامت و بزرگی مخصوص فرموده و بر گرفتاری های حضرت حسین  و خاندان پیامبر صلی الله علیه و آله وسلم گریسته باشد و فرمودند: همانا خداوند به زمین توجه نمود و ما را اختیار کرد و برای ما شیعیان ما را انتخاب نمود. شیعیان ما را یاری می کنند با شادی ما شاد، و با حزن ما محزون می گردند، مال و جان خود را در راه ما می بخشند ایشان از ما هستند و به سوی ما بر می گردند.[6]
8- بعد از شهادت حضرت سیدالشهداء علیه السلام ابلیس لعین از خوشحالی پرواز کزد و تمام زمین را بگشت و یاران خود را جمع کرد و به انها گفت: ای گروه شیاطین! امروز به آرزوی خود رسیدیم و مردم را جهنمی کردیم مگر کسی که در این مصیبت گریه کند و به دوستی آل محمد علیهما السلام پایبند باشد. پس تا می توانید مردم را به شک اندازید و از این مصیبت باز دارید تا زحمت ما به هدر نرود.[7]
آری! از بهترین راههای رسیدن به کمال انسانی و اوج بندگی پروردگار ، گریه بر سالار شهیدان ابا عبدالله الحسین علیه السلام است. گریه ادای حق پیامبر و آل اوست و وسیله ی یاری آن حضرت می شود. گریه کننده به انبیای عظام و ملائکه مقرب و صالحان و عابدان تأسی نموده است چرا که انبیاء از آدم تا خاتم همه از گریه کنندگان بر آن حضرت بوده اند، و امید است در روزی که همه چشم ها گریانند؛ گریه کنندگان بر امام حسین علیه السلام مورد شفاعت پیامبر و آل او قرار بگیرند.
 ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
 [1]بحارالانوار:101/323
[2]کامل الزیارات، 107 ب 35، ح1
[3]همان، ح2
[4]بحارالانوار، ج44، ص280
[5] مستدرک الوسائل، 10/318
[6] خصال، ج2،ص 625
[7]تذکرة الشهداء،ص 347

  

 
پاسخ به احکام شرعی
 
موتور جستجوی سایت

تابلو اعلانات

ویژه نامه ماه مبارک رمضان




پیوندها

حدیث روز
بسم الله الرحمن الرحیم
چهار پناهگاه در قرآن
   
أَبَانُ بْنُ عُثْمَانَ وَ هِشَامُ بْنُ سَالِمٍ وَ مُحَمَّدُ بْنُ حُمْرَانَ عَنِ الصَّادِقِ (علیه السلام) قَالَ:
عَجِبْتُ لِمَنْ فَزِعَ مِنْ أَرْبَعٍ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى أَرْبَعٍ
(۱) عَجِبْتُ لِمَنْ خَافَ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- حَسْبُنَا اللَّهُ وَ نِعْمَ الْوَكِيلُ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا فَانْقَلَبُوا بِنِعْمَةٍ مِنَ اللَّهِ وَ فَضْلٍ لَمْ يَمْسَسْهُمْ سُوءٌ
(۲) وَ عَجِبْتُ لِمَنِ اغْتَمَّ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- لا إِلهَ إِلَّا أَنْتَ سُبْحانَكَ إِنِّي كُنْتُ مِنَ الظَّالِمِينَ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- وَ نَجَّيْناهُ مِنَ الْغَمِّ وَ كَذلِكَ نُنْجِي الْمُؤْمِنِينَ
(۳) وَ عَجِبْتُ لِمَنْ مُكِرَ بِهِ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- وَ أُفَوِّضُ أَمْرِي إِلَى اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ بَصِيرٌ بِالْعِبادِ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- فَوَقاهُ اللَّهُ سَيِّئاتِ ما مَكَرُوا
(۴) وَ عَجِبْتُ لِمَنْ أَرَادَ الدُّنْيَا وَ زِينَتَهَا كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- ما شاءَ اللَّهُ لا قُوَّةَ إِلَّا بِاللَّهِ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- إِنْ تَرَنِ أَنَا أَقَلَّ مِنْكَ مالًا وَ وَلَداً. فَعَسى‏ رَبِّي أَنْ يُؤْتِيَنِ خَيْراً مِنْ جَنَّتِكَ وَ عَسَى مُوجِبَةٌ
    
آقا امام صادق (عليه السّلام) فرمود: در شگفتم از كسى كه از چهار چيز مى‌هراسد چرا بچهار چيز پناهنده نميشود:
(۱) شگفتم از آنكه ميترسد چرا پناه نمى‌برد بفرمودۀ خداى عز و جل« حَسْبُنَا اَللّٰهُ‌ وَ نِعْمَ‌ اَلْوَكِيلُ‌ » خداوند ما را بس است و چه وكيل خوبى است زيرا شنيدم خداى جل جلاله بدنبال آن ميفرمايد:بواسطۀ نعمت و فضلى كه از طرف خداوند شامل حالشان گرديد باز گشتند و هيچ بدى بآنان نرسيد.
(۲) و شگفتم در كسى كه اندوهناك است چرا پناه نمى‌برد بفرمودۀ خداى عز و جل:« لاٰ إِلٰهَ‌ إِلاّٰ أَنْتَ‌ سُبْحٰانَكَ‌ إِنِّي كُنْتُ‌ مِنَ‌ اَلظّٰالِمِينَ‌ » زيرا شنيدم خداى عز و جل بدنبال آن ميفرمايد در خواستش را برآورديم و از اندوه نجاتش داديم و مؤمنين را هم چنين ميرهانيم.
(۳) و در شگفتم از كسى كه حيله‌اى در بارۀ او بكار رفته چرا بفرمودۀ خداى تعالى پناه نمى‌برد« وَ أُفَوِّضُ‌ أَمْرِي إِلَى اَللّٰهِ‌ إِنَّ‌ اَللّٰهَ‌ بَصِيرٌ بِالْعِبٰادِ »:كار خود را بخدا واگذار ميكنيم كه خداوند بحال بندگان بينا است)زيرا شنيدم خداى بزرگ و پاك بدنبالش مى‌فرمايد خداوند او را از بديهائى كه در بارۀ او بحيله انجام داده بودند نگه داشت.
(۴) و در شگفتم از كسى كه خواستار دنيا و آرايش آن است چرا پناهنده نميشود بفرمايش خداى تبارك و تعالى(« مٰا شٰاءَ اَللّٰهُ‌ لاٰ قُوَّةَ‌ إِلاّٰ بِاللّٰهِ‌ »)(آنچه خدا خواست همان است و نيروئى جز به يارى خداوند نيست)زيرا شنيدم خداى عز اسمه بدنبال آن ميفرمايد اگر چه مرا در مال و فرزند از خودت كمتر مى‌بينى ولى اميد هست كه پروردگار من بهتر از باغ تو مرا نصيب فرمايد (و كلمۀ:عسى در اين آيه بمعناى اميد تنها نيست بلكه بمعناى اثبات و تحقق يافتن است).
من لا يحضره الفقيه، ج‏۴، ص: ۳۹۲؛
الأمالي( للصدوق)، ص: ۶؛
الخصال، ج‏۱، ص: ۲۱۸.


کلیه حقوق مادی و معنوی این پورتال محفوظ و متعلق به حجت الاسلام و المسلمین سید محمدحسن بنی هاشمی خمینی میباشد.

طراحی و پیاده سازی: FARTECH/فرتک - فکور رایانه توسعه کویر -