انهار
انهار
امکانات سایت
مطالب خواندنی

سفر حرام

بزرگ نمایی کوچک نمایی
مسافرت براى گرفتن مالیات
سؤال1609. شخصى که مأمور گرفتن مالیات در کشورى مثل پاکستان است و براى گرفتن آن گاهى به مسافرت مى‏رود، آیا سفر او حرام و نماز تمام است؟
پاسخ: در سفر حرام، نماز تمام است و در سؤال مفروض، حرام بودن سفر فى الجمله است.

روزه در سفر معصیت
سؤال1610. آیا در سفر معصیت که نماز تمام است، روزه را هم باید بگیرد؟ آیا روزه‏ى او صحیح است یا باید دوباره قضا کند؟
پاسخ: بله، باید روزه واجب را بگیرد و روزه‏اش هم صحیح است.

مسافرت براى شرکت در مجلس حرام
سؤال1611. اگر شخصى را به جایى ـ که مسافت شرعى است ـ ، براى عروسى دعوت کنند و او مى‏داند که در آن جا موسیقى مطرب پخش مى‏شود و با فرض حضور، نمى‏تواند خوددارى و جلوگیرى از شنیدن داشته باشد، وظیفه‏ى نماز و روزه‏ى او چگونه است؟
پاسخ: اگر مقصود و هدف از سفر او شنیدن و گوش دادن موسیقى نیست، ولى در ضمن سفر مبتلا به آن مى‏شود، نمازش شکسته و روزه هم نمى‏گیرد. (جامع المسائل ص 586 و وسیله م 958 و 960.)
سوار کردن همسر در ماشین دولتى
سؤال1612. کارمندى براى انجام کار دولتى به مسافت شرعى مى‏رود و برخلاف مقررات، همسر خود را هم سوار مى‏کند. وظیفه‏ى نماز و روزه‏ى خود و همسر وى چگونه است؟
پاسخ: اگر سوار شدن همسر سبب زیادتى خرج وسیله نشود و هیچ تأثیرى در سفر شغلى کارمند نداشته باشد، این جا کشف رضایت مالک مى‏شود که بر فرضى که بفهمند راضى هستند و در نتیجه نماز شکسته است.

استفاده از وسیله‏ى دولتى براى کارهاى شخصى
سؤال1613. کارمندى با استفاده از ماشین دولتى براى کارهاى شخصى به مسافت شرعى مى‏رود، حکم نماز او چیست؟
پاسخ: اگر بر خلاف مقرّرات است، حکم ماشین و وسیله‏ى نقلیه غصبى را دارد و نمازش تمام است.

قصد ورود به منزل غصبى
سؤال1614. مسافرت به محلّى که بیشتر از مسافت شرعى است و در آن جا بنا دارد وارد منزل غصبى بشود، وظیفه‏ى او در این سفر چیست؟
پاسخ: اگر مقصود اصلى از سفر غیر معصیت باشد و معصیت مقصود فرعى و تبعى است، نماز شکسته است.

سفر براى خوش‏گذرانى و صید ماهى
سؤال1615. در رابطه با این مسأله که اگر براى لهو و خوش‏گذرانى به شکار رود نمازش تمام و اگر براى تهیه‏ى معاش باشد نمازش شکسته است آیا این حکم شامل کسانى که براى صید ماهى مى‏روند نیز هست یا خیر؟
پاسخ: بله، شامل آن‏ها هم مى‏شود.
  

 
پاسخ به احکام شرعی
 
موتور جستجوی سایت

تابلو اعلانات
  


پیوندها

حدیث روز
بسم الله الرحمن الرحیم
چهار پناهگاه در قرآن
   
أَبَانُ بْنُ عُثْمَانَ وَ هِشَامُ بْنُ سَالِمٍ وَ مُحَمَّدُ بْنُ حُمْرَانَ عَنِ الصَّادِقِ (علیه السلام) قَالَ:
عَجِبْتُ لِمَنْ فَزِعَ مِنْ أَرْبَعٍ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى أَرْبَعٍ
(۱) عَجِبْتُ لِمَنْ خَافَ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- حَسْبُنَا اللَّهُ وَ نِعْمَ الْوَكِيلُ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا فَانْقَلَبُوا بِنِعْمَةٍ مِنَ اللَّهِ وَ فَضْلٍ لَمْ يَمْسَسْهُمْ سُوءٌ
(۲) وَ عَجِبْتُ لِمَنِ اغْتَمَّ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- لا إِلهَ إِلَّا أَنْتَ سُبْحانَكَ إِنِّي كُنْتُ مِنَ الظَّالِمِينَ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- وَ نَجَّيْناهُ مِنَ الْغَمِّ وَ كَذلِكَ نُنْجِي الْمُؤْمِنِينَ
(۳) وَ عَجِبْتُ لِمَنْ مُكِرَ بِهِ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- وَ أُفَوِّضُ أَمْرِي إِلَى اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ بَصِيرٌ بِالْعِبادِ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- فَوَقاهُ اللَّهُ سَيِّئاتِ ما مَكَرُوا
(۴) وَ عَجِبْتُ لِمَنْ أَرَادَ الدُّنْيَا وَ زِينَتَهَا كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- ما شاءَ اللَّهُ لا قُوَّةَ إِلَّا بِاللَّهِ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- إِنْ تَرَنِ أَنَا أَقَلَّ مِنْكَ مالًا وَ وَلَداً. فَعَسى‏ رَبِّي أَنْ يُؤْتِيَنِ خَيْراً مِنْ جَنَّتِكَ وَ عَسَى مُوجِبَةٌ
    
آقا امام صادق (عليه السّلام) فرمود: در شگفتم از كسى كه از چهار چيز مى‌هراسد چرا بچهار چيز پناهنده نميشود:
(۱) شگفتم از آنكه ميترسد چرا پناه نمى‌برد بفرمودۀ خداى عز و جل« حَسْبُنَا اَللّٰهُ‌ وَ نِعْمَ‌ اَلْوَكِيلُ‌ » خداوند ما را بس است و چه وكيل خوبى است زيرا شنيدم خداى جل جلاله بدنبال آن ميفرمايد:بواسطۀ نعمت و فضلى كه از طرف خداوند شامل حالشان گرديد باز گشتند و هيچ بدى بآنان نرسيد.
(۲) و شگفتم در كسى كه اندوهناك است چرا پناه نمى‌برد بفرمودۀ خداى عز و جل:« لاٰ إِلٰهَ‌ إِلاّٰ أَنْتَ‌ سُبْحٰانَكَ‌ إِنِّي كُنْتُ‌ مِنَ‌ اَلظّٰالِمِينَ‌ » زيرا شنيدم خداى عز و جل بدنبال آن ميفرمايد در خواستش را برآورديم و از اندوه نجاتش داديم و مؤمنين را هم چنين ميرهانيم.
(۳) و در شگفتم از كسى كه حيله‌اى در بارۀ او بكار رفته چرا بفرمودۀ خداى تعالى پناه نمى‌برد« وَ أُفَوِّضُ‌ أَمْرِي إِلَى اَللّٰهِ‌ إِنَّ‌ اَللّٰهَ‌ بَصِيرٌ بِالْعِبٰادِ »:كار خود را بخدا واگذار ميكنيم كه خداوند بحال بندگان بينا است)زيرا شنيدم خداى بزرگ و پاك بدنبالش مى‌فرمايد خداوند او را از بديهائى كه در بارۀ او بحيله انجام داده بودند نگه داشت.
(۴) و در شگفتم از كسى كه خواستار دنيا و آرايش آن است چرا پناهنده نميشود بفرمايش خداى تبارك و تعالى(« مٰا شٰاءَ اَللّٰهُ‌ لاٰ قُوَّةَ‌ إِلاّٰ بِاللّٰهِ‌ »)(آنچه خدا خواست همان است و نيروئى جز به يارى خداوند نيست)زيرا شنيدم خداى عز اسمه بدنبال آن ميفرمايد اگر چه مرا در مال و فرزند از خودت كمتر مى‌بينى ولى اميد هست كه پروردگار من بهتر از باغ تو مرا نصيب فرمايد (و كلمۀ:عسى در اين آيه بمعناى اميد تنها نيست بلكه بمعناى اثبات و تحقق يافتن است).
من لا يحضره الفقيه، ج‏۴، ص: ۳۹۲؛
الأمالي( للصدوق)، ص: ۶؛
الخصال، ج‏۱، ص: ۲۱۸.

کلیه حقوق مادی و معنوی این پورتال محفوظ و متعلق به حجت الاسلام و المسلمین سید محمدحسن بنی هاشمی خمینی میباشد.

طراحی و پیاده سازی: FARTECH/فرتک - فکور رایانه توسعه کویر -