انهار
انهار
امکانات سایت
مطالب خواندنی

تشهد

بزرگ نمایی کوچک نمایی
تشهّد
 

سؤال683. آیا در تشهد نماز، جایز است بعد از شهادت اوّل، به امید ثواب و به قصد ذکر، این عبارت «الها واحدا أحدا فردا صمدا حیّا قیّوما دائما أبدا لم یتّخذ صاحبةً و لا ولدا» گفته شود؟

 پاسخ: جایز است.
 
خواندن صلوات در تشهد توسط پیامبر اکرم ـ صلّى‏اللّه‏علیه‏وآله‏وسلّم ـ
 سؤال684. آیا خود پیامبر اکرم ـ صلّى‏اللّه‏علیه‏وآله‏وسلّم ـ صلوات در تشهد را همراه با «آل محمد» مى‏خوانده‏اند؟
 

پاسخ: بله. 

 تشهدى که ابوبصیر از امام صادق ـ علیه‏السّلام ـ نقل کرده
 

سؤال685. در بحارالانوار، باب مناقب النبى و العترة، در حالات امام ششم، ابوبصیر از حضرت صادق ـ علیه‏السّلام ـ نقل کرده که در تشهد بگویند «اشهد انّ ربّى نعم الرّبّ و انَّ محمدا نعم الرسول و انَّ علیا و اولاده نعم الائمة»، خواندن این تشهد در نماز چه صورت دارد؟

 پاسخ: ذکر تشهد بنابر احتیاط عبارت است از: «اشهد ان لا اله الا اللّه‏ وحده لا شریک له و اشهد ان محمدا عبده و رسولُهُ، اللهم صل على محمد و آل محمد.»
 

اکتفا به شهادتین و صلوات در تشهد

 سؤال686. آیا جایز است کسى که عجله دارد یا وقت نماز تنگ است، در تشهد فقط شهادتین را بگوید و صلوات بفرستد؟
 پاسخ: احتیاطا باید به همان نحو که در رساله ذکر شده بخواند.
 

گفتن شهادت ثالثه در نماز

 سؤال687. آیا گفتن شهادت سوم یعنى: «اشهد أنّ علیّا ولىّ اللّه‏» در تشهّد نماز صحیح است؟
 پاسخ: اگر در ضمن صلوات بگویند، مانند این که به این نحو گفته شود: «اللّهمّ صلّ على محمّد و آل محمّد سیّما على امیرالمؤمنین خلیفة رسول‏اللّه‏ بلا فصل و على اولاده اوصیائه الطّاهرین» مانعى ندارد، بلکه گاهى بگویند و گاهى ترک نمایند تا جزئیّت نماز از آن انتزاع و فهمیده نشود.
 

گفتن «و عجّل فرجهم» بعد از صلوات نماز

 سؤال688. گفتن «و عجّل فرجهم» بعد از صلوات تشهد نماز چه حکمى دارد؟ در صورتى که اشکال داشته باشد؛ حکم نمازهایى که به این صورت خوانده شده چیست؟
 

پاسخ: اشکال ندارد و قصد ورود نکنید.

 افزودن جملاتى پس از شهادت اوّل و دوم و صلوات در تشهد
 

سؤال689. آیا افزودن جملات: «إلها واحدا...» پس از ذکر شهادت اوّل در تشهّد و جمله‏ى «أرسله بالهُدى و دین الحقّ...» پس از ذکر شهادت دوّم و «بارک على محمّدٍ و آل محمّد و تفضّل على محمّدٍ و آل محمّد...» پس از ذکر صلوات، مشروعیّت دارد؟

 پاسخ: به قصد مطلق ذکر و رجا مانعى ندارد و بهتر است در تشهّد اوّل تبعیّت از آن‏چه ائمه ـ علیهم‏السّلام ـ فرموده‏اند شود و در بعضى از روایات در تشهّد این جملات ذکر شده است.
 

«تورّک» در حال تشهّد

 سؤال690. نشستن به حالت «تورّک» در هنگام تشهد یعنى چه و صورت صحیح آن چگونه است؟
 

پاسخ: یعنى در حال تشهد بر ران چپ نشسته و روى پاى راست بر کف پاى چپ گذاشته شود.

 

فاصله داشتن پا از زمین در حال خواندن تشهد

 سؤال691. اگر در جایى که براى خواندن تشهد نشسته‏ایم، به علت ناهموار بودن زمین و... قسمتى از پایمان از زمین جدا باشد؛ اشکال دارد؟
 

پاسخ: اشکال ندارد.

 

فراموش کردن تشهد رکعت دوم و فهمیدن آن در قیام رکعت سوم

سؤال692. اگر شخصى در رکعت دوم نماز تشهد را فراموش کند و در حالت قیام رکعت سوم یادش بیاید، وظیفه‏اش چیست؟
 

پاسخ: باید بنشیند و تشهد را بخواند و بقیه نماز را مطابق معمول خوانده و پس از تمام کردن نماز، دو سجده سهو براى ایستادن بى‏جا و دو سجده سهو براى قرائت یا تسبیحات زیادى در صورتى که خوانده باشد، به جا آورد. 

 

به یاد آوردن تشهد فراموش شده بعد از رکوع رکعت سوم

 سؤال693. اگر شخصى تشهد رکعت دوم را فراموش کند و در حالت رکوع رکعت سوم و یا بعد از آن رکوع، یادش بیاید، وظیفه‏اش چیست؟
 

پاسخ: قضاى تشهد را بعد از نماز باید به جا آورد و پس از آن احتیاطا سجده سهو نیز بخواند. (مسأله‏ى 908 رساله).

 چرت زدن در تشهّد و سلام
 

سؤال694. نمازگزار در رکعت آخر و در حالت نشسته، براى لحظاتى چرتش مى‏برد. بعد از این که حواسش جمع شد، یادش نمى‏آید که قبل از چرت، تشهد و سلام را گفته است یا نه. در چنین موقعیّتى وظیفه‏ى او چیست؟

 پاسخ: اگر چرت در حدّ ابطال وضو بوده و یا طولانى بوده، احتیاطا نماز را اعاده کند و در غیر این صورت تشهّد و سلام را بگوید و نماز او صحیح است.

 
  

 
پاسخ به احکام شرعی
 
موتور جستجوی سایت

تابلو اعلانات

 




پیوندها

حدیث روز
بسم الله الرحمن الرحیم
چهار پناهگاه در قرآن
   
أَبَانُ بْنُ عُثْمَانَ وَ هِشَامُ بْنُ سَالِمٍ وَ مُحَمَّدُ بْنُ حُمْرَانَ عَنِ الصَّادِقِ (علیه السلام) قَالَ:
عَجِبْتُ لِمَنْ فَزِعَ مِنْ أَرْبَعٍ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى أَرْبَعٍ
(۱) عَجِبْتُ لِمَنْ خَافَ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- حَسْبُنَا اللَّهُ وَ نِعْمَ الْوَكِيلُ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا فَانْقَلَبُوا بِنِعْمَةٍ مِنَ اللَّهِ وَ فَضْلٍ لَمْ يَمْسَسْهُمْ سُوءٌ
(۲) وَ عَجِبْتُ لِمَنِ اغْتَمَّ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- لا إِلهَ إِلَّا أَنْتَ سُبْحانَكَ إِنِّي كُنْتُ مِنَ الظَّالِمِينَ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- وَ نَجَّيْناهُ مِنَ الْغَمِّ وَ كَذلِكَ نُنْجِي الْمُؤْمِنِينَ
(۳) وَ عَجِبْتُ لِمَنْ مُكِرَ بِهِ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- وَ أُفَوِّضُ أَمْرِي إِلَى اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ بَصِيرٌ بِالْعِبادِ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- فَوَقاهُ اللَّهُ سَيِّئاتِ ما مَكَرُوا
(۴) وَ عَجِبْتُ لِمَنْ أَرَادَ الدُّنْيَا وَ زِينَتَهَا كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- ما شاءَ اللَّهُ لا قُوَّةَ إِلَّا بِاللَّهِ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- إِنْ تَرَنِ أَنَا أَقَلَّ مِنْكَ مالًا وَ وَلَداً. فَعَسى‏ رَبِّي أَنْ يُؤْتِيَنِ خَيْراً مِنْ جَنَّتِكَ وَ عَسَى مُوجِبَةٌ
    
آقا امام صادق (عليه السّلام) فرمود: در شگفتم از كسى كه از چهار چيز مى‌هراسد چرا بچهار چيز پناهنده نميشود:
(۱) شگفتم از آنكه ميترسد چرا پناه نمى‌برد بفرمودۀ خداى عز و جل« حَسْبُنَا اَللّٰهُ‌ وَ نِعْمَ‌ اَلْوَكِيلُ‌ » خداوند ما را بس است و چه وكيل خوبى است زيرا شنيدم خداى جل جلاله بدنبال آن ميفرمايد:بواسطۀ نعمت و فضلى كه از طرف خداوند شامل حالشان گرديد باز گشتند و هيچ بدى بآنان نرسيد.
(۲) و شگفتم در كسى كه اندوهناك است چرا پناه نمى‌برد بفرمودۀ خداى عز و جل:« لاٰ إِلٰهَ‌ إِلاّٰ أَنْتَ‌ سُبْحٰانَكَ‌ إِنِّي كُنْتُ‌ مِنَ‌ اَلظّٰالِمِينَ‌ » زيرا شنيدم خداى عز و جل بدنبال آن ميفرمايد در خواستش را برآورديم و از اندوه نجاتش داديم و مؤمنين را هم چنين ميرهانيم.
(۳) و در شگفتم از كسى كه حيله‌اى در بارۀ او بكار رفته چرا بفرمودۀ خداى تعالى پناه نمى‌برد« وَ أُفَوِّضُ‌ أَمْرِي إِلَى اَللّٰهِ‌ إِنَّ‌ اَللّٰهَ‌ بَصِيرٌ بِالْعِبٰادِ »:كار خود را بخدا واگذار ميكنيم كه خداوند بحال بندگان بينا است)زيرا شنيدم خداى بزرگ و پاك بدنبالش مى‌فرمايد خداوند او را از بديهائى كه در بارۀ او بحيله انجام داده بودند نگه داشت.
(۴) و در شگفتم از كسى كه خواستار دنيا و آرايش آن است چرا پناهنده نميشود بفرمايش خداى تبارك و تعالى(« مٰا شٰاءَ اَللّٰهُ‌ لاٰ قُوَّةَ‌ إِلاّٰ بِاللّٰهِ‌ »)(آنچه خدا خواست همان است و نيروئى جز به يارى خداوند نيست)زيرا شنيدم خداى عز اسمه بدنبال آن ميفرمايد اگر چه مرا در مال و فرزند از خودت كمتر مى‌بينى ولى اميد هست كه پروردگار من بهتر از باغ تو مرا نصيب فرمايد (و كلمۀ:عسى در اين آيه بمعناى اميد تنها نيست بلكه بمعناى اثبات و تحقق يافتن است).
من لا يحضره الفقيه، ج‏۴، ص: ۳۹۲؛
الأمالي( للصدوق)، ص: ۶؛
الخصال، ج‏۱، ص: ۲۱۸.

کلیه حقوق مادی و معنوی این پورتال محفوظ و متعلق به حجت الاسلام و المسلمین سید محمدحسن بنی هاشمی خمینی میباشد.

طراحی و پیاده سازی: FARTECH/فرتک - فکور رایانه توسعه کویر -