انهار
انهار
امکانات سایت
مطالب خواندنی

متفرقات لباس نمازگزار

بزرگ نمایی کوچک نمایی

پوشیدن کفش طبى در نماز با رعایت شرایط سجده

سؤال156. آیا پوشیدن کفش طبى در حال نماز ـ در صورتى که هنگام سجده مواضع سجده بر روى زمین قرار گیرد و شرایط دیگر هم رعایت شود ـ اشکال دارد؟

پاسخ: اگر سر شست پا روى زمین قرار گیرد، اشکال ندارد. 

لباس‏هایى که روى آن لفظ جلاله‏ى «اللّه‏» نوشته شده

سؤال157. آیا پوشیدن لباس‏هایى که بر روى آن‏ها اسم جلاله «اللّه‏» نوشته شده است، جایز است؟

پاسخ: اگر به نحو هتک نباشد و احکام آن مراعات شود، مانعى ندارد.

لباسى که تمثال حضرت على ـ علیه‏السّلام ـ را دارد

سؤال158. پوشیدن لباسى که روى آن تمثال حضرت على ـ علیه‏السّلام ـ نقش بسته، براى نماز چه حکمى دارد؟

پاسخ: کراهت دارد و ثواب نماز را کم مى‏کند.

لباس با عکس حیوانات و انسان

سؤال159. پوشیدن لباس‏هایى که بر روى آن‏ها تصاویر حیوان و انسان و منظره و یا نوشته‏هاى خارجى و فارسى باشد، براى نماز چه حکمى دارد؟

پاسخ: لباسى که نقش صورت حیوان یا انسان دارد، در نماز مکروه است؛ اگرچه پوشیدن آن در صورتى که خلاف شأن و زىّ پوشنده باشد، حرام است.

عبا و چادر سیاه در نماز

سؤال160. آیا کراهت لباس سیاه براى نماز شامل عباى سیاه و چادر مشکى زنان هم مى‏شود؟

پاسخ: خیر، شامل نمى‏شود.

رنگ‏هاى دیگرى غیر از سیاه و سفید براى عمامه

سؤال161. آیا رنگ عمامه مى‏تواند غیر از سیاه یا سفید هم باشد؟

پاسخ: ممکن است.

اختصاص عمامه سیاه به سادات

سؤال162. آیا عمامه سیاه مخصوص سادات مى‏باشد یا غیر سادات هم مى‏توانند از آن استفاده کنند؟

پاسخ: بر حسب متعارف مخصوص سادات است.

پوشیدن لباس سیاه براى شهادت ائمه ـ علیهم‏السّلام ـ

سؤال163. آیا پوشیدن لباس سیاه در ایام سوگوارى ائمه اطهار ـ علیهم‏السّلام ـ کراهت دارد؟

پاسخ: چون رجحان دارد، کراهت ندارد.

لباس شهرت در نماز

سؤال164. لباس شهرت چیست و استفاده از آن در نماز چه حکمى دارد؟

پاسخ: لباس شهرت لباسى است که از جهت جنس یا رنگ یا نحوه‏ى برش و دوخت و مانند آن خلاف شأن و زىّ پوشنده‏ى لباس باشد ولى نماز با آن صحیح است. 

استفاده و نماز خواندن با کراوات

سؤال165. استفاده از کراوات و نماز خواندن با آن چه حکمى دارد؟

پاسخ: لباس مزبور خلاف زىّ پوشش متشرعه است و احوط اجتناب است.

نماز با کفش و دستکش

سؤال166. نماز خواندن با کفش و دستکش، اگرچه پاک باشند چه حکمى دارد؟

پاسخ: نماز خواندن با کفش به صحّت سجده‏ى نماز مُضرّ است، ولى با دستکش اشکال ندارد.

برهنه خواندن نماز اگر وقت تنگ باشد

سؤال167. اگر شخص (چه مرد، چه زن) در حمام باشد و وقت به قدرى تنگ است که اگر بخواهد بیرون بیاید و ساتر و لباس تهیه کند، وقت مى‏گذرد، آیا با آن حال مى‏تواند نماز بخواند؟

پاسخ: در این صورت اگر نامحرم او را نمى‏بیند ایستاده نماز بخواند و جلوى خود را با دست بپوشاند و اگر در رکوع و سجود عورت او بیشتر نمایان مى‏شود، مى‏تواند رکوع و سجود را در حال قیام با اشاره انجام دهد و براى سجود سر را قدرى پایین‏تر آورد. (جهت اطلاع بیشتر در این رابطه به مسأله‏ى 669 رساله رجوع شود).

نماز خواندن با بلند بودن ناخن

سؤال168. بلند کردن ناخن چه لطمه‏اى به نماز مى‏زند؟

پاسخ: ضررى نمى‏زند.

کاپشن و جوراب

سؤال169. آیا کاپشن و جوراب جزو لباس نمازگزار محسوب مى‏شود؟

پاسخ: بله، هر چند جوراب از لباس هایى است که احکام خاصه‏اى دارد؛ (جهت اطلاع بیشتر به مسأله‏ى 712 به بعد رجوع شود).

تأثیر بلند شدن موهاى زیر شکم و اطراف عورتین در نماز

سؤال170. آیا بلند شدن موهاى زیر شکم و اطراف عورتین موجب بطلان نماز مى‏شود؟

پاسخ: خیر.

نماز با روسرى هدیه شده از حرم امام رضا ـ علیه‏السّلام ـ

سؤال171. شخصى از حرم امام رضا ـ علیه‏السّلام ـ یک روسرى آورده و به من بخشیده است، آیا نماز خواندن با آن صحیح است؟

پاسخ: اگر به نحو حلال و با اجازه آورده، اشکال ندارد.
  

 
پاسخ به احکام شرعی
 
موتور جستجوی سایت

تابلو اعلانات
  


پیوندها

حدیث روز
بسم الله الرحمن الرحیم
چهار پناهگاه در قرآن
   
أَبَانُ بْنُ عُثْمَانَ وَ هِشَامُ بْنُ سَالِمٍ وَ مُحَمَّدُ بْنُ حُمْرَانَ عَنِ الصَّادِقِ (علیه السلام) قَالَ:
عَجِبْتُ لِمَنْ فَزِعَ مِنْ أَرْبَعٍ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى أَرْبَعٍ
(۱) عَجِبْتُ لِمَنْ خَافَ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- حَسْبُنَا اللَّهُ وَ نِعْمَ الْوَكِيلُ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا فَانْقَلَبُوا بِنِعْمَةٍ مِنَ اللَّهِ وَ فَضْلٍ لَمْ يَمْسَسْهُمْ سُوءٌ
(۲) وَ عَجِبْتُ لِمَنِ اغْتَمَّ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- لا إِلهَ إِلَّا أَنْتَ سُبْحانَكَ إِنِّي كُنْتُ مِنَ الظَّالِمِينَ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- وَ نَجَّيْناهُ مِنَ الْغَمِّ وَ كَذلِكَ نُنْجِي الْمُؤْمِنِينَ
(۳) وَ عَجِبْتُ لِمَنْ مُكِرَ بِهِ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- وَ أُفَوِّضُ أَمْرِي إِلَى اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ بَصِيرٌ بِالْعِبادِ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- فَوَقاهُ اللَّهُ سَيِّئاتِ ما مَكَرُوا
(۴) وَ عَجِبْتُ لِمَنْ أَرَادَ الدُّنْيَا وَ زِينَتَهَا كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- ما شاءَ اللَّهُ لا قُوَّةَ إِلَّا بِاللَّهِ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- إِنْ تَرَنِ أَنَا أَقَلَّ مِنْكَ مالًا وَ وَلَداً. فَعَسى‏ رَبِّي أَنْ يُؤْتِيَنِ خَيْراً مِنْ جَنَّتِكَ وَ عَسَى مُوجِبَةٌ
    
آقا امام صادق (عليه السّلام) فرمود: در شگفتم از كسى كه از چهار چيز مى‌هراسد چرا بچهار چيز پناهنده نميشود:
(۱) شگفتم از آنكه ميترسد چرا پناه نمى‌برد بفرمودۀ خداى عز و جل« حَسْبُنَا اَللّٰهُ‌ وَ نِعْمَ‌ اَلْوَكِيلُ‌ » خداوند ما را بس است و چه وكيل خوبى است زيرا شنيدم خداى جل جلاله بدنبال آن ميفرمايد:بواسطۀ نعمت و فضلى كه از طرف خداوند شامل حالشان گرديد باز گشتند و هيچ بدى بآنان نرسيد.
(۲) و شگفتم در كسى كه اندوهناك است چرا پناه نمى‌برد بفرمودۀ خداى عز و جل:« لاٰ إِلٰهَ‌ إِلاّٰ أَنْتَ‌ سُبْحٰانَكَ‌ إِنِّي كُنْتُ‌ مِنَ‌ اَلظّٰالِمِينَ‌ » زيرا شنيدم خداى عز و جل بدنبال آن ميفرمايد در خواستش را برآورديم و از اندوه نجاتش داديم و مؤمنين را هم چنين ميرهانيم.
(۳) و در شگفتم از كسى كه حيله‌اى در بارۀ او بكار رفته چرا بفرمودۀ خداى تعالى پناه نمى‌برد« وَ أُفَوِّضُ‌ أَمْرِي إِلَى اَللّٰهِ‌ إِنَّ‌ اَللّٰهَ‌ بَصِيرٌ بِالْعِبٰادِ »:كار خود را بخدا واگذار ميكنيم كه خداوند بحال بندگان بينا است)زيرا شنيدم خداى بزرگ و پاك بدنبالش مى‌فرمايد خداوند او را از بديهائى كه در بارۀ او بحيله انجام داده بودند نگه داشت.
(۴) و در شگفتم از كسى كه خواستار دنيا و آرايش آن است چرا پناهنده نميشود بفرمايش خداى تبارك و تعالى(« مٰا شٰاءَ اَللّٰهُ‌ لاٰ قُوَّةَ‌ إِلاّٰ بِاللّٰهِ‌ »)(آنچه خدا خواست همان است و نيروئى جز به يارى خداوند نيست)زيرا شنيدم خداى عز اسمه بدنبال آن ميفرمايد اگر چه مرا در مال و فرزند از خودت كمتر مى‌بينى ولى اميد هست كه پروردگار من بهتر از باغ تو مرا نصيب فرمايد (و كلمۀ:عسى در اين آيه بمعناى اميد تنها نيست بلكه بمعناى اثبات و تحقق يافتن است).
من لا يحضره الفقيه، ج‏۴، ص: ۳۹۲؛
الأمالي( للصدوق)، ص: ۶؛
الخصال، ج‏۱، ص: ۲۱۸.

کلیه حقوق مادی و معنوی این پورتال محفوظ و متعلق به حجت الاسلام و المسلمین سید محمدحسن بنی هاشمی خمینی میباشد.

طراحی و پیاده سازی: FARTECH/فرتک - فکور رایانه توسعه کویر -