انهار
انهار
مطالب خواندنی

شک در وضو

بزرگ نمایی کوچک نمایی
استفتائات وضو (آیت الله العظمی بهجت قدس سره)
شک در وضو
شک در هنگام خروج حدث
سؤال 559. شخصى که مى داند یک وضو و یک حدث از او سر زده وظیفه اش چیست؟
پاسخ: اگر نداند کدام جلوتر بوده است، چنان چه پیش از نماز است باید وضو بگیرد، و اگر بین نماز است، باید نماز را رها کند و وضو بگیرد، و اگر بعد از نماز است، نمازى که خوانده صحیح است و براى نماز بعد وضو بگیرد.
شک در باطل شدن وضو
سؤال 560. شخصى با وضو بوده و یک نماز خوانده، حالا شک دارد قبل از نماز حدث سر زده یا بعد از نماز، آیا نمازش صحیح است؟
پاسخ: نمازش صحیح است.
تجدید وضو و شک در هنگام حدث
سؤال 561. اگر شخصى وضو گرفت و سپس آن را تجدید کرد و بعد از نماز متوجه شد که یکى از این دو وضو قبل از نماز باطل شده، حکم نمازى که خوانده و نماز بعدى را بیان فرمایید.
پاسخ: نمازى که خوانده صحیح است و براى نماز بعدى باید وضو بگیرد.
شک در خروج باد شکم
سؤال 562. شک در خروج باد از شکم چه حکمى دارد؟
پاسخ: اعتبارى ندارد.
شک بعد از وضو
سؤال 563. اگر بعد از وضو گرفتن، در وضو شک کنیم، حکم آن چیست؟
پاسخ: اعتنا نکنید.
شک در وضو هنگام نماز
سؤال 564. وظیفه کسى که در بین نماز شک کند، وضو گرفته یا نه، چیست؟
پاسخ: بنابر احوط اگر ممکن است بدون انجام اعمالى که با نماز منافات دارد ـ مثل پشت کردن به قبله ـ وضو بگیرد و نماز را تمام کند و سپس اعاده نماید و اگر ممکن نیست به امید مطلوبیّت نماز را تمام کند و سپس وضو بگیرد و نماز را اعاده نماید.
شک در رسیدن آب به لاى انگشتان
سؤال 565. شخص جاهل مقصّرى در موقع وضو گرفتن تا مچِ دست، آب مى ریخته و دست را بر آن مى کشیده است و یقین ندارد که آب به لاى انگشتان مى رسیده یا نه، و دست به لاى انگشتان و بالاى آن ها هم نمى کشیده است، چون فکر مى کرده با شستن دست قبل از صورت نیاز، به شستن مجدّد نمى باشد، آیا نمازهایى که خوانده قضا دارد؟
پاسخ: در صورتى که با همان آب ریختن به قصد وظیفه، تمام عضو شسته مى شده نیاز به دست کشیدن ندارد، در غیر این صورت در مواردى که مى داند شسته نشده، باید نمازهایش را قضا کند.
ملاک وسواس
سؤال 566. حکم شرعى کثیر الشک در اصل وضو و ملاک وسواس عمومى و خصوصى را بیان فرمایید.
پاسخ: کسى که در اصل وضو کثیر الشک است، اگر به حدّ وسواس برسد باید به آن اعتنا نکند و شک در اصل فعل، مثل شک در اعضاى وضو و اجزا است. شک در یک چیز، سه مرتبه پیاپى، اوّلین حدّ وسواس خصوصى است که این وسواس از مقدّمات وسواس عمومى مى باشد.

وسواس در وضو
سؤال 567. شخصى هستم که نسبت به متعارف مردم وقت بیشترى صرف وضو گرفتن مى کنم، راهنمایى ام کنید که براى یقین پیدا کردن به شستن اعضاى وضو چه کنم؟
پاسخ: با دقت، هر محلى از عضو وضو را یک مرتبه بشویید، ولى به هیچ وجه تکرار نکنید.
چگونگى عمل به ظنّ شخص وسواسى
سؤال 568. آیا افراد وسواسى باید به ظنّ خود مانند شک عمل کنند یا خیر؟ اگر ظنّ قوى باشد چه طور؟
پاسخ: اگر ظنّ واقعى باشد باید بر طبق آن عمل کنند، به خلاف آن که ظنّ صورىِ ناشى از وسوسه باشد.
 باطل شدن وضوى کثیرالشک
سؤال 569. شخصى بعد از این که وضو مى گیرد، احساس مى کند بادى از او خارج شده و مرتب وضو مى گیرد تا جایى که براى هر نماز چند مرتبه وضو مى گیرد، آیا این گونه مسایل و تلقین ها باعث بطلان وضو نمى شود؟
پاسخ: خیر، به این احساس و خیالات توجه نکند.
شک در شستن عضو یا صحّت آن
سؤال 570. شک در این که آیا عضوى از وضو را شسته یا نه، و یا صحیح شسته یا نه، چه حکمى دارد و اگر زیاد شک کند تکلیفش چیست؟
پاسخ: به مسأله ى 304 و 307 رساله رجوع شود.
زیارت و قرائت قرآن شخص کثیرالشک
سؤال 571. کسى که در وضو کثیرالشک است، آیا مى تواند به مسجد یا زیارت معصومین برود و یا قرآن بخواند؟
پاسخ: اشکالى ندارد، هر چند تکلیفا باید از شک پرهیز کند.

  

 
پاسخ به احکام شرعی
 
موتور جستجوی سایت

تابلو اعلانات

ویژه نامه ماه مبارک رمضان




پیوندها

حدیث روز
بسم الله الرحمن الرحیم
چهار پناهگاه در قرآن
   
أَبَانُ بْنُ عُثْمَانَ وَ هِشَامُ بْنُ سَالِمٍ وَ مُحَمَّدُ بْنُ حُمْرَانَ عَنِ الصَّادِقِ (علیه السلام) قَالَ:
عَجِبْتُ لِمَنْ فَزِعَ مِنْ أَرْبَعٍ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى أَرْبَعٍ
(۱) عَجِبْتُ لِمَنْ خَافَ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- حَسْبُنَا اللَّهُ وَ نِعْمَ الْوَكِيلُ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا فَانْقَلَبُوا بِنِعْمَةٍ مِنَ اللَّهِ وَ فَضْلٍ لَمْ يَمْسَسْهُمْ سُوءٌ
(۲) وَ عَجِبْتُ لِمَنِ اغْتَمَّ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- لا إِلهَ إِلَّا أَنْتَ سُبْحانَكَ إِنِّي كُنْتُ مِنَ الظَّالِمِينَ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- وَ نَجَّيْناهُ مِنَ الْغَمِّ وَ كَذلِكَ نُنْجِي الْمُؤْمِنِينَ
(۳) وَ عَجِبْتُ لِمَنْ مُكِرَ بِهِ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- وَ أُفَوِّضُ أَمْرِي إِلَى اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ بَصِيرٌ بِالْعِبادِ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- فَوَقاهُ اللَّهُ سَيِّئاتِ ما مَكَرُوا
(۴) وَ عَجِبْتُ لِمَنْ أَرَادَ الدُّنْيَا وَ زِينَتَهَا كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- ما شاءَ اللَّهُ لا قُوَّةَ إِلَّا بِاللَّهِ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- إِنْ تَرَنِ أَنَا أَقَلَّ مِنْكَ مالًا وَ وَلَداً. فَعَسى‏ رَبِّي أَنْ يُؤْتِيَنِ خَيْراً مِنْ جَنَّتِكَ وَ عَسَى مُوجِبَةٌ
    
آقا امام صادق (عليه السّلام) فرمود: در شگفتم از كسى كه از چهار چيز مى‌هراسد چرا بچهار چيز پناهنده نميشود:
(۱) شگفتم از آنكه ميترسد چرا پناه نمى‌برد بفرمودۀ خداى عز و جل« حَسْبُنَا اَللّٰهُ‌ وَ نِعْمَ‌ اَلْوَكِيلُ‌ » خداوند ما را بس است و چه وكيل خوبى است زيرا شنيدم خداى جل جلاله بدنبال آن ميفرمايد:بواسطۀ نعمت و فضلى كه از طرف خداوند شامل حالشان گرديد باز گشتند و هيچ بدى بآنان نرسيد.
(۲) و شگفتم در كسى كه اندوهناك است چرا پناه نمى‌برد بفرمودۀ خداى عز و جل:« لاٰ إِلٰهَ‌ إِلاّٰ أَنْتَ‌ سُبْحٰانَكَ‌ إِنِّي كُنْتُ‌ مِنَ‌ اَلظّٰالِمِينَ‌ » زيرا شنيدم خداى عز و جل بدنبال آن ميفرمايد در خواستش را برآورديم و از اندوه نجاتش داديم و مؤمنين را هم چنين ميرهانيم.
(۳) و در شگفتم از كسى كه حيله‌اى در بارۀ او بكار رفته چرا بفرمودۀ خداى تعالى پناه نمى‌برد« وَ أُفَوِّضُ‌ أَمْرِي إِلَى اَللّٰهِ‌ إِنَّ‌ اَللّٰهَ‌ بَصِيرٌ بِالْعِبٰادِ »:كار خود را بخدا واگذار ميكنيم كه خداوند بحال بندگان بينا است)زيرا شنيدم خداى بزرگ و پاك بدنبالش مى‌فرمايد خداوند او را از بديهائى كه در بارۀ او بحيله انجام داده بودند نگه داشت.
(۴) و در شگفتم از كسى كه خواستار دنيا و آرايش آن است چرا پناهنده نميشود بفرمايش خداى تبارك و تعالى(« مٰا شٰاءَ اَللّٰهُ‌ لاٰ قُوَّةَ‌ إِلاّٰ بِاللّٰهِ‌ »)(آنچه خدا خواست همان است و نيروئى جز به يارى خداوند نيست)زيرا شنيدم خداى عز اسمه بدنبال آن ميفرمايد اگر چه مرا در مال و فرزند از خودت كمتر مى‌بينى ولى اميد هست كه پروردگار من بهتر از باغ تو مرا نصيب فرمايد (و كلمۀ:عسى در اين آيه بمعناى اميد تنها نيست بلكه بمعناى اثبات و تحقق يافتن است).
من لا يحضره الفقيه، ج‏۴، ص: ۳۹۲؛
الأمالي( للصدوق)، ص: ۶؛
الخصال، ج‏۱، ص: ۲۱۸.


کلیه حقوق مادی و معنوی این پورتال محفوظ و متعلق به حجت الاسلام و المسلمین سید محمدحسن بنی هاشمی خمینی میباشد.

طراحی و پیاده سازی: FARTECH/فرتک - فکور رایانه توسعه کویر -