انهار
انهار
امکانات سایت
مطالب خواندنی

استمتاعات جنسي

بزرگ نمایی کوچک نمایی

محدوده روابط زناشوئي در حج 

سؤال:  محدوده روابط‌ زن‌ و شوهر در حال‌ احرام‌ ـ در موارد زير ـ چگونه‌ است‌؟

الف) آيا روابط‌ زن‌ و مرد نسبت‌ به‌ همديگر مثل‌ اجنبي‌ و اجنبيه‌ هستند يا اين‌ كه‌ صرفاً روابط‌ جنسي‌ و استمتاع‌ ممنوع‌ است‌؟

ب‌) آيا در حال‌ احرام‌ جنس‌ زن‌ به‌ جنس‌ مرد حرام‌ مي‌شود يا اين‌ كه‌ مخصوص‌ روابط‌ زن‌ و شوهري‌ است‌؟ يعني‌ ارتباط‌ مادر و پسر، خواهر و برادر، پدر و دختر، دائي‌ و عمو و ساير محارم‌ با محرم‌هاي‌ خودشان‌ چه‌ حكمي‌ دارند؟

پاسخ: آنچه‌ در حال‌ احرام‌ حرام‌ است‌ روابط‌ جنسي‌ و استمتاعات‌ جنسي‌ است‌ ولي‌ روابط‌ معمولي‌ در زن‌ و شوهر، چه‌ رسد در محارم‌ حتّي‌ در نامحرم‌ آن‌ حرمت‌ را ندارد.

کفاره استمتاع 

سؤال:   اگر زن‌ در حال‌ احرام‌ باشد و مرد او را به‌ شهوت‌ و يا به‌ قصد استمتاع‌ ببوسد حكم‌ آن‌ چگونه‌ است‌؟ آيا مرد بايد كفّاره‌ بدهد؟ يا بر زن‌ نيز كفّاره‌ واجب‌ مي‌شود؟ در صورت‌ داشتن‌ كفّاره‌، به‌ عهده كيست‌؟

پاسخ: كفّاره‌ مربوط‌ به‌ كسي‌ است‌ كه‌ اين‌ كار را انجام‌ داده‌ است‌ چه‌ زن‌ باشد يا مرد يا هر دو، ولي‌ اگر يكي‌ از آنها چنين‌ كاري‌ انجام‌ دهد و ديگري‌ نخواهد، كفّاره‌ را او بايد بدهد.

ارتباط هاي لفظي ، تماسي و غيره با زن و محارم 

سؤال:  نشستن‌ زن‌ و مرد در يك‌ صندلي‌ در حال‌ احرام‌، تماس‌ بدني‌ از قبيل‌ دست‌ دادن‌ و مصافحه‌ كردن‌ زن‌ يا مرد با محارم‌ خود (اعم‌ از سببي‌ و نسبي‌) بدون‌ ريبه‌، صحبت‌ كردن‌ معمولي‌ فراوان‌، سوار كردن‌ مادر يا هر يك‌ از محارم‌ بر پشت‌ جهت‌ انجام‌ طواف‌ يا سعي‌ و .... حضور مرد و زن‌ بدون‌ رعايت‌ حجاب‌ و پوشش‌ در يك‌ اطاق‌ با محارم‌ خود از قبيل‌ مادر و پسر، خواهر و برادر، زن‌ و شوهر، و يا با خاله‌ و عمّه‌ و .... در حال‌ احرام‌، اظهار محبّت‌ بدون‌ شهوت‌ نسبت‌ به‌ همديگر چگونه‌ است‌؟

پاسخ: كليه‌ آنچه‌ نوشته‌ايد و مانند آن‌ در حال‌ احرام‌ اشكال‌ ندارد.
  

 
پاسخ به احکام شرعی
 
موتور جستجوی سایت

تابلو اعلانات
  


پیوندها

حدیث روز
بسم الله الرحمن الرحیم
چهار پناهگاه در قرآن
   
أَبَانُ بْنُ عُثْمَانَ وَ هِشَامُ بْنُ سَالِمٍ وَ مُحَمَّدُ بْنُ حُمْرَانَ عَنِ الصَّادِقِ (علیه السلام) قَالَ:
عَجِبْتُ لِمَنْ فَزِعَ مِنْ أَرْبَعٍ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى أَرْبَعٍ
(۱) عَجِبْتُ لِمَنْ خَافَ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- حَسْبُنَا اللَّهُ وَ نِعْمَ الْوَكِيلُ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا فَانْقَلَبُوا بِنِعْمَةٍ مِنَ اللَّهِ وَ فَضْلٍ لَمْ يَمْسَسْهُمْ سُوءٌ
(۲) وَ عَجِبْتُ لِمَنِ اغْتَمَّ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- لا إِلهَ إِلَّا أَنْتَ سُبْحانَكَ إِنِّي كُنْتُ مِنَ الظَّالِمِينَ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- وَ نَجَّيْناهُ مِنَ الْغَمِّ وَ كَذلِكَ نُنْجِي الْمُؤْمِنِينَ
(۳) وَ عَجِبْتُ لِمَنْ مُكِرَ بِهِ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- وَ أُفَوِّضُ أَمْرِي إِلَى اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ بَصِيرٌ بِالْعِبادِ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- فَوَقاهُ اللَّهُ سَيِّئاتِ ما مَكَرُوا
(۴) وَ عَجِبْتُ لِمَنْ أَرَادَ الدُّنْيَا وَ زِينَتَهَا كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- ما شاءَ اللَّهُ لا قُوَّةَ إِلَّا بِاللَّهِ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- إِنْ تَرَنِ أَنَا أَقَلَّ مِنْكَ مالًا وَ وَلَداً. فَعَسى‏ رَبِّي أَنْ يُؤْتِيَنِ خَيْراً مِنْ جَنَّتِكَ وَ عَسَى مُوجِبَةٌ
    
آقا امام صادق (عليه السّلام) فرمود: در شگفتم از كسى كه از چهار چيز مى‌هراسد چرا بچهار چيز پناهنده نميشود:
(۱) شگفتم از آنكه ميترسد چرا پناه نمى‌برد بفرمودۀ خداى عز و جل« حَسْبُنَا اَللّٰهُ‌ وَ نِعْمَ‌ اَلْوَكِيلُ‌ » خداوند ما را بس است و چه وكيل خوبى است زيرا شنيدم خداى جل جلاله بدنبال آن ميفرمايد:بواسطۀ نعمت و فضلى كه از طرف خداوند شامل حالشان گرديد باز گشتند و هيچ بدى بآنان نرسيد.
(۲) و شگفتم در كسى كه اندوهناك است چرا پناه نمى‌برد بفرمودۀ خداى عز و جل:« لاٰ إِلٰهَ‌ إِلاّٰ أَنْتَ‌ سُبْحٰانَكَ‌ إِنِّي كُنْتُ‌ مِنَ‌ اَلظّٰالِمِينَ‌ » زيرا شنيدم خداى عز و جل بدنبال آن ميفرمايد در خواستش را برآورديم و از اندوه نجاتش داديم و مؤمنين را هم چنين ميرهانيم.
(۳) و در شگفتم از كسى كه حيله‌اى در بارۀ او بكار رفته چرا بفرمودۀ خداى تعالى پناه نمى‌برد« وَ أُفَوِّضُ‌ أَمْرِي إِلَى اَللّٰهِ‌ إِنَّ‌ اَللّٰهَ‌ بَصِيرٌ بِالْعِبٰادِ »:كار خود را بخدا واگذار ميكنيم كه خداوند بحال بندگان بينا است)زيرا شنيدم خداى بزرگ و پاك بدنبالش مى‌فرمايد خداوند او را از بديهائى كه در بارۀ او بحيله انجام داده بودند نگه داشت.
(۴) و در شگفتم از كسى كه خواستار دنيا و آرايش آن است چرا پناهنده نميشود بفرمايش خداى تبارك و تعالى(« مٰا شٰاءَ اَللّٰهُ‌ لاٰ قُوَّةَ‌ إِلاّٰ بِاللّٰهِ‌ »)(آنچه خدا خواست همان است و نيروئى جز به يارى خداوند نيست)زيرا شنيدم خداى عز اسمه بدنبال آن ميفرمايد اگر چه مرا در مال و فرزند از خودت كمتر مى‌بينى ولى اميد هست كه پروردگار من بهتر از باغ تو مرا نصيب فرمايد (و كلمۀ:عسى در اين آيه بمعناى اميد تنها نيست بلكه بمعناى اثبات و تحقق يافتن است).
من لا يحضره الفقيه، ج‏۴، ص: ۳۹۲؛
الأمالي( للصدوق)، ص: ۶؛
الخصال، ج‏۱، ص: ۲۱۸.

کلیه حقوق مادی و معنوی این پورتال محفوظ و متعلق به حجت الاسلام و المسلمین سید محمدحسن بنی هاشمی خمینی میباشد.

طراحی و پیاده سازی: FARTECH/فرتک - فکور رایانه توسعه کویر -