انهار
انهار
مطالب خواندنی

وقوف در مشعر

بزرگ نمایی کوچک نمایی

1- عدم وقوف خدمه در مشعر

سؤال:  شب عید کارکنان کاروانها بعد از نصف شب با خانمها به منى مى روند و دوباره به مشعر باز نمى گردند، آیا کفّاره دارد و حجّشان صحیح است؟

 پاسخ: چنانچه براى راهنمایى و اداره وضع آنها لازم است با آنها بروند مانعى ندارد و کفّاره هم لازم نیست.

2- همراهی شوهر با همسر در خروج از مشعر

 سؤال: در شب عید بعد از نیمه شب زنان را به منى مى برند، آیا مردى که با زنش در آن گروه است مى تواند با زنش به منى برود؟

 پاسخ: اگر ضرورتى داشته باشد که همراه همسرش باشد جایز است و الاّ جایز نیست.

3- اعتبار حدود عرفات و مشعر و منی

سؤال:  آیا حدودى که براى «عرفات» و «مشعر» و «منى» مشخّص شده، و علاماتى که نصب کرده اند، جهت مناسک حج اعتبار دارد؟

 پاسخ: آرى معتبر است.

4- آگاهی از وقوف در غیر محل مشعر الحرام پس از گذشت وقت

سؤال:  عدّه اى از حجّاج در شب دهم ذیحجّه از عرفات عازم مشعر مى شوند، در بین راه از افرادى که آنجا هستند مى پرسند: «مشعر کجاست؟» جواب مى دهند: «همین جاست». آنها اطمینان پیدا مى کنند که آنجا مشعر است، و قصد وقوف مى کنند. پس از گذشتن وقت وقوف اضطرارى مشعر معلوم مى شود که آنجا مشعر نبوده است، تکلیف آنها چیست؟

 پاسخ: حجّ آنها صحیح است.

5- ترک وقوف اختیاری مشعر به توصیه مدیر کاروان

 سؤال: اگر مدیر کاروان به یکى از حجّاج بگوید: «درک وقوف اختیارى مشعر براى شما مشکل است». و آن شخص به این سخن اعتماد پیدا کند، و وقوف اختیارى را ترک نماید، آیا به حجّ او اشکالى وارد مى شود؟

پاسخ:  در فرض سؤال اشکالى ندارد.

6- ترک وقوف اختیاری مشعر برای جاهل

 سؤال: کسى که نمى دانسته وقوف اختیارى مشعر بین طلوع صبح و طلوع آفتاب است، و آن را ترک کرده، ولى وقوف اضطرارى را انجام داده است، وظیفه اش چیست؟

پاسخ:  در صورتى که جاهل قاصر بوده نه مقصّر، مانعى ندارد.

7- درک نکردن وقوف اختیاری مشعر برای معذور

 سؤال: شخصى وقوف به عرفات و مقدارى از وقوف شبانه مشعر را درک کرده، و قبل از طلوع صبح براى بردن اثاثیه و کارهاى دیگر عمداً به منى رفته، و قصد داشته دوباره به مشعر باز گردد; ولى در منى به خواب رفته، و وقوف اختیارى مشعر را درک نکرده است. وظیفه اش چیست؟

 پاسخ: حجّ او صحیح است، و اگر مى تواند وقوف اضطرارى روز مشعر را بجا آورد، احتیاط آن است که بجا آورد، و اگر نایب است، چون عذر مزبور قابل پیش بینى نبوده، نیابتش نیز صحیح است.

8- نیت وقوف در مشعر

 سؤال: آیا براى وقوف در مشعر یک نیّت کافى است، یا براى وقوف از شب تا طلوع صبح یک نیّت، و براى وقوف پس از طلوع صبح تا طلوع آفتاب نیّت دیگرى لازم است؟

پاسخ:  یک نیّت براى همه کافى است.

9- وقوف اضطراری در مشعر برای خدمه ای که نایب شده

 سؤال: آیا وقوف اضطراری در مشعر به همراه مضطرین و خانم ها و زدن سنگ در شب عید قربان برای خدمه کاروان که قبول نیابت کرده جایز است؟

 پاسخ: وقوف اضطراری مانعی ندارد ولی زدن سنگ را به روز موکول کند؛ و اگر بتواند خانم ها را در منی اسکان دهد و خودش بین الطلوعین به مشعر بازگردد.


  

 
پاسخ به احکام شرعی
 
موتور جستجوی سایت

تابلو اعلانات

ویژه نامه ماه مبارک رمضان




پیوندها

حدیث روز
بسم الله الرحمن الرحیم
چهار پناهگاه در قرآن
   
أَبَانُ بْنُ عُثْمَانَ وَ هِشَامُ بْنُ سَالِمٍ وَ مُحَمَّدُ بْنُ حُمْرَانَ عَنِ الصَّادِقِ (علیه السلام) قَالَ:
عَجِبْتُ لِمَنْ فَزِعَ مِنْ أَرْبَعٍ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى أَرْبَعٍ
(۱) عَجِبْتُ لِمَنْ خَافَ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- حَسْبُنَا اللَّهُ وَ نِعْمَ الْوَكِيلُ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا فَانْقَلَبُوا بِنِعْمَةٍ مِنَ اللَّهِ وَ فَضْلٍ لَمْ يَمْسَسْهُمْ سُوءٌ
(۲) وَ عَجِبْتُ لِمَنِ اغْتَمَّ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- لا إِلهَ إِلَّا أَنْتَ سُبْحانَكَ إِنِّي كُنْتُ مِنَ الظَّالِمِينَ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- وَ نَجَّيْناهُ مِنَ الْغَمِّ وَ كَذلِكَ نُنْجِي الْمُؤْمِنِينَ
(۳) وَ عَجِبْتُ لِمَنْ مُكِرَ بِهِ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- وَ أُفَوِّضُ أَمْرِي إِلَى اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ بَصِيرٌ بِالْعِبادِ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- فَوَقاهُ اللَّهُ سَيِّئاتِ ما مَكَرُوا
(۴) وَ عَجِبْتُ لِمَنْ أَرَادَ الدُّنْيَا وَ زِينَتَهَا كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- ما شاءَ اللَّهُ لا قُوَّةَ إِلَّا بِاللَّهِ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- إِنْ تَرَنِ أَنَا أَقَلَّ مِنْكَ مالًا وَ وَلَداً. فَعَسى‏ رَبِّي أَنْ يُؤْتِيَنِ خَيْراً مِنْ جَنَّتِكَ وَ عَسَى مُوجِبَةٌ
    
آقا امام صادق (عليه السّلام) فرمود: در شگفتم از كسى كه از چهار چيز مى‌هراسد چرا بچهار چيز پناهنده نميشود:
(۱) شگفتم از آنكه ميترسد چرا پناه نمى‌برد بفرمودۀ خداى عز و جل« حَسْبُنَا اَللّٰهُ‌ وَ نِعْمَ‌ اَلْوَكِيلُ‌ » خداوند ما را بس است و چه وكيل خوبى است زيرا شنيدم خداى جل جلاله بدنبال آن ميفرمايد:بواسطۀ نعمت و فضلى كه از طرف خداوند شامل حالشان گرديد باز گشتند و هيچ بدى بآنان نرسيد.
(۲) و شگفتم در كسى كه اندوهناك است چرا پناه نمى‌برد بفرمودۀ خداى عز و جل:« لاٰ إِلٰهَ‌ إِلاّٰ أَنْتَ‌ سُبْحٰانَكَ‌ إِنِّي كُنْتُ‌ مِنَ‌ اَلظّٰالِمِينَ‌ » زيرا شنيدم خداى عز و جل بدنبال آن ميفرمايد در خواستش را برآورديم و از اندوه نجاتش داديم و مؤمنين را هم چنين ميرهانيم.
(۳) و در شگفتم از كسى كه حيله‌اى در بارۀ او بكار رفته چرا بفرمودۀ خداى تعالى پناه نمى‌برد« وَ أُفَوِّضُ‌ أَمْرِي إِلَى اَللّٰهِ‌ إِنَّ‌ اَللّٰهَ‌ بَصِيرٌ بِالْعِبٰادِ »:كار خود را بخدا واگذار ميكنيم كه خداوند بحال بندگان بينا است)زيرا شنيدم خداى بزرگ و پاك بدنبالش مى‌فرمايد خداوند او را از بديهائى كه در بارۀ او بحيله انجام داده بودند نگه داشت.
(۴) و در شگفتم از كسى كه خواستار دنيا و آرايش آن است چرا پناهنده نميشود بفرمايش خداى تبارك و تعالى(« مٰا شٰاءَ اَللّٰهُ‌ لاٰ قُوَّةَ‌ إِلاّٰ بِاللّٰهِ‌ »)(آنچه خدا خواست همان است و نيروئى جز به يارى خداوند نيست)زيرا شنيدم خداى عز اسمه بدنبال آن ميفرمايد اگر چه مرا در مال و فرزند از خودت كمتر مى‌بينى ولى اميد هست كه پروردگار من بهتر از باغ تو مرا نصيب فرمايد (و كلمۀ:عسى در اين آيه بمعناى اميد تنها نيست بلكه بمعناى اثبات و تحقق يافتن است).
من لا يحضره الفقيه، ج‏۴، ص: ۳۹۲؛
الأمالي( للصدوق)، ص: ۶؛
الخصال، ج‏۱، ص: ۲۱۸.


کلیه حقوق مادی و معنوی این پورتال محفوظ و متعلق به حجت الاسلام و المسلمین سید محمدحسن بنی هاشمی خمینی میباشد.

طراحی و پیاده سازی: FARTECH/فرتک - فکور رایانه توسعه کویر -