انهار
انهار
مطالب خواندنی

شرط اول و دوم : آب وضو پاک و مطلق باشد

بزرگ نمایی کوچک نمایی
شرایط صحیح بودن وضو سیزده چیز۱ است: شرط اول: آن که آب وضو پاک باشد۲. شرط دوم: آن که مطلق باشد۳.
۱- خوئی، تبریزی، سیستانی، وحید: چند چیز...
 مکارم: دوازده چیز...
۲- سیستانی: و بنابراحتیاط واجب، نباید آلوده باشد به آنچه انسان از آن متنفّر است مانند ادرار حیوانات حلال گوشت و مردار پاک و چرک زخم هر چند شرعاً پاک باشد...
۳- نوری: و معنای مطلق و مضاف در فصل آبها گذشت.
*****
بهجت: مسأله شرایط صحیح بودن وضو سیزده چیز است: ۱- آب وضو پاک باشد. ۲- آب وضو مطلق باشد. ۳- وضو گرفتن مستلزم تصرف غاصبانه نباشد. ۴- ظرف آب وضو مباح باشد (غصبی نباشد). ۵- ظرف آب وضو طلا و نقره نباشد. ۶- اعضای وضو موقع شستن و مسح کردن پاک باشد. ۷- وقت برای وضو و نماز کافی باشد. ۸- به قصد قربت یعنی برای انجام فرمان خداوند عالم وضو بگیرد. ۹- ترتیب . ۱۰- موالات .
۱۱- مباشرت در اعمال وضو . ۱۲- استعمال آب ضرر نداشته باشد. ۱۳- در اعضای وضو مانعی از رسیدن آب نباشد. و تفصیل اینها به ترتیب در مسائل بعدی ذکر می شود.
امام خامنه ای: رساله  آموزشی ص ۸۰: شرایط وضو عبارتند از:
شرایطی که به وضو گیرنده برمی‌گردد: با قصد قربت وضو بگیرد (نیت). استعمال آب برای او مانعی نداشته باشد.
شرایطی که به آب وضو برمی‌گردد: آب وضو مطلق باشد. آب وضو پاک باشد. آب وضو مباح باشد (غصبی نباشد).
شرایطی که به ظرف وضو برمی‌گردد:  مباح باشد.
شرایطی‌ که‌ به اعضای وضو برمی‌گردد: پاک باشد. مانعی از رسیدن آب در آن نباشد.
شرایطی که به کیفیت وضو برمی‌گردد: ترتیب را در شستـن و مسـح کـردن‌ها رعایت کند (ترتیب). کارهای وضو را پشت سر هم انجام دهد (موالات). کارهای وضو را خـودش در حال اختیـار انجام دهد (مباشرت).

شرایطی که به زمان وضو برمی‌گردد: به مقدار وضو و نماز وقت باقی باشد.

امام خامنه ای: رساله  آموزشی ص ۸۱: آب وضو باید مطلق باشد، بنابراین وضو با آب مضاف باطل است. آب وضو باید پاک باشد، بنابراین وضو با آب نجس، باطل است.

مظاهری:شرایط وضو: شرط اول: آب وضو پاک باشد. شرط دوم: مطلق باشد.

جوادی آملی: سيزده چيز از شرايط صحيح بودن وضو است: شرط يكم: آب باشد؛ نه مايع ديگر مانند گلاب. شرط دوم: آب وضو پاک باشد.
مسأله ۲۶۵- وضو با آب نجس و آب مضاف باطل است، اگر چه انسان نجس بودن یا مضاف بودن آن را نداند یا فراموش کرده باشد. و اگر با آن وضو نمازی هم خوانده باشد، باید آن نمازرا دوباره با وضوی صحیح بخواند.
*****
امام خامنه ای: رساله  آموزشی ص ۸۱: اگر فردی نجس بودن یا مضاف بودن آب را نداند، یا فراموش کرده باشد و با آن وضو نماز خوانده باشد، باید آن نماز را دوباره بخواند. اگر فردی به غیر از آب نجس یا مضاف، آبی در اختیار نداشته باشد، باید برای نماز تیمم کند.
زنجانی: مسأله ۲۷۱- وضو با آب نجس و آب مضاف و سایر مایعات باطل است، اگر چه انسان نجس بودن یا آب مطلق نبودن ‌آن را نداند یا فراموش کرده باشد، و اگر با آن وضو نمازی هم خوانده باشد، آن نماز باطل است.
جوادی آملی: مسأله ۲۷۳- وضو با آب نجس و مايعی كه آب نيست ـ مانند عصاره ميوه ـ باطل است، اگرچه انسان نجس بودن يا آب نبودن آن را نداند؛ يا فراموش كرده باشد و اگر با آن وضو نمازی هم گزارده باشد، بايد آن نماز را دوباره با وضوی صحيح به‌جا آورد.
مسأله ۲۶۶- اگر غیر از آب گل آلود مضاف، آب دیگری برای وضو ندارد، چنانچه وقت نماز تنگ است1 باید تیمّم کند و اگر وقت دارد باید صبر کند2 تا آب صاف شود3 و وضو بگیرد4.
این مسأله در رساله آیت الله سبحانی نیست
1- بهجت: به طوری که برای وضو و یک رکعت نماز وقت ندارد...
2- گلپایگانی، صافی، بهجت: احتیاط واجب آن است که صبر کند...
3- زنجانی، سیستانی، وحید: یا به وسیله ای آن را صاف نماید...
نوری: اگر وقت دارد، احتیاط واجب آن است که آب را بگذارد تا صاف و ته نشین شود...
4- بهجت: و مبادرت به تیمّم ننماید؛ امّا اگر برای یک رکعت نماز با وضو و یا چهار رکعت با تیمّم وقت دارد، بنابر أظهر می تواند هر کدام را خواست انجام دهد.
سیستانی: و آب گل آلود در صورتی مضاف می شود که دیگر به آن آب گفته نشود.
*****
مکارم: مسأله 285 - اگر غیر از آب مضاف آب دیگری ندارد بايد تیمّم کند و اگر آب مضاف او آب گل آلود است چنانچه وقت دارد، باید صبر کند تا آب صاف شود (بنابر احتیاط واجب).

  

 
پاسخ به احکام شرعی
 
موتور جستجوی سایت

تابلو اعلانات

ویژه نامه ماه مبارک رمضان




پیوندها

حدیث روز
بسم الله الرحمن الرحیم
چهار پناهگاه در قرآن
   
أَبَانُ بْنُ عُثْمَانَ وَ هِشَامُ بْنُ سَالِمٍ وَ مُحَمَّدُ بْنُ حُمْرَانَ عَنِ الصَّادِقِ (علیه السلام) قَالَ:
عَجِبْتُ لِمَنْ فَزِعَ مِنْ أَرْبَعٍ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى أَرْبَعٍ
(۱) عَجِبْتُ لِمَنْ خَافَ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- حَسْبُنَا اللَّهُ وَ نِعْمَ الْوَكِيلُ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا فَانْقَلَبُوا بِنِعْمَةٍ مِنَ اللَّهِ وَ فَضْلٍ لَمْ يَمْسَسْهُمْ سُوءٌ
(۲) وَ عَجِبْتُ لِمَنِ اغْتَمَّ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- لا إِلهَ إِلَّا أَنْتَ سُبْحانَكَ إِنِّي كُنْتُ مِنَ الظَّالِمِينَ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- وَ نَجَّيْناهُ مِنَ الْغَمِّ وَ كَذلِكَ نُنْجِي الْمُؤْمِنِينَ
(۳) وَ عَجِبْتُ لِمَنْ مُكِرَ بِهِ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- وَ أُفَوِّضُ أَمْرِي إِلَى اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ بَصِيرٌ بِالْعِبادِ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- فَوَقاهُ اللَّهُ سَيِّئاتِ ما مَكَرُوا
(۴) وَ عَجِبْتُ لِمَنْ أَرَادَ الدُّنْيَا وَ زِينَتَهَا كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- ما شاءَ اللَّهُ لا قُوَّةَ إِلَّا بِاللَّهِ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- إِنْ تَرَنِ أَنَا أَقَلَّ مِنْكَ مالًا وَ وَلَداً. فَعَسى‏ رَبِّي أَنْ يُؤْتِيَنِ خَيْراً مِنْ جَنَّتِكَ وَ عَسَى مُوجِبَةٌ
    
آقا امام صادق (عليه السّلام) فرمود: در شگفتم از كسى كه از چهار چيز مى‌هراسد چرا بچهار چيز پناهنده نميشود:
(۱) شگفتم از آنكه ميترسد چرا پناه نمى‌برد بفرمودۀ خداى عز و جل« حَسْبُنَا اَللّٰهُ‌ وَ نِعْمَ‌ اَلْوَكِيلُ‌ » خداوند ما را بس است و چه وكيل خوبى است زيرا شنيدم خداى جل جلاله بدنبال آن ميفرمايد:بواسطۀ نعمت و فضلى كه از طرف خداوند شامل حالشان گرديد باز گشتند و هيچ بدى بآنان نرسيد.
(۲) و شگفتم در كسى كه اندوهناك است چرا پناه نمى‌برد بفرمودۀ خداى عز و جل:« لاٰ إِلٰهَ‌ إِلاّٰ أَنْتَ‌ سُبْحٰانَكَ‌ إِنِّي كُنْتُ‌ مِنَ‌ اَلظّٰالِمِينَ‌ » زيرا شنيدم خداى عز و جل بدنبال آن ميفرمايد در خواستش را برآورديم و از اندوه نجاتش داديم و مؤمنين را هم چنين ميرهانيم.
(۳) و در شگفتم از كسى كه حيله‌اى در بارۀ او بكار رفته چرا بفرمودۀ خداى تعالى پناه نمى‌برد« وَ أُفَوِّضُ‌ أَمْرِي إِلَى اَللّٰهِ‌ إِنَّ‌ اَللّٰهَ‌ بَصِيرٌ بِالْعِبٰادِ »:كار خود را بخدا واگذار ميكنيم كه خداوند بحال بندگان بينا است)زيرا شنيدم خداى بزرگ و پاك بدنبالش مى‌فرمايد خداوند او را از بديهائى كه در بارۀ او بحيله انجام داده بودند نگه داشت.
(۴) و در شگفتم از كسى كه خواستار دنيا و آرايش آن است چرا پناهنده نميشود بفرمايش خداى تبارك و تعالى(« مٰا شٰاءَ اَللّٰهُ‌ لاٰ قُوَّةَ‌ إِلاّٰ بِاللّٰهِ‌ »)(آنچه خدا خواست همان است و نيروئى جز به يارى خداوند نيست)زيرا شنيدم خداى عز اسمه بدنبال آن ميفرمايد اگر چه مرا در مال و فرزند از خودت كمتر مى‌بينى ولى اميد هست كه پروردگار من بهتر از باغ تو مرا نصيب فرمايد (و كلمۀ:عسى در اين آيه بمعناى اميد تنها نيست بلكه بمعناى اثبات و تحقق يافتن است).
من لا يحضره الفقيه، ج‏۴، ص: ۳۹۲؛
الأمالي( للصدوق)، ص: ۶؛
الخصال، ج‏۱، ص: ۲۱۸.


کلیه حقوق مادی و معنوی این پورتال محفوظ و متعلق به حجت الاسلام و المسلمین سید محمدحسن بنی هاشمی خمینی میباشد.

طراحی و پیاده سازی: FARTECH/فرتک - فکور رایانه توسعه کویر -