احکام افطار اجباري

مسأله 1759- اگر چیزی را به اجبار در گلوی روزه‌دار بریزند و از حلق او فرو رود، یا سر او را به زور در آب فرو برند ـ که او مورد فعل باشد؛ نه مَصدر آن ـ روزهٔ او صحیح است؛ ولی اگر او را وادار و اکراه كنند که روزهٔ خود را باطل کند ـ مثلاً به او بگویند اگر غذا نخوری، خسارت جانی یا مالی میبینی و او برای پیشگیری از ضرر، به اختیار خود چیزی بخورد ـ در این صورت، شخص مَصدر فعل است، نه مورد آن و روزهٔ او باطل است و قضا دارد؛ ولی كفّاره ندارد.

مسأله 1760- اگر روزه‌دار بداند با رفتن به مكانی، او را وادار به روزه‌خواری میكنند، رفتن به آنجا حرام است و اگر رفت و وادار به افطار شد، روزهٔ او باطل است و قضا و كفّاره دارد.

مسأله 1761-اگر روزه‌دار بداند که با رفتن به استخر و مانند آن، سر او در حال شنا كردن، بیاختیار در آب فرو میرود، یا مقداری آب از حلق او فرو میرود، نباید به آنجا برود؛ اگر برود و سرش در آب فرو رود، یا آب از حلق او فرو رود، روزهٔ او باطل  میشود و قضا و كفّاره دارد.