مسأله 1644. وقت اختیاری نیّت روزهٔ واجب معیّن ـ مثل ماه رمضان و نذر معیّن ـ تا پیش از اذان صبح است، به گونهای که آغاز روزه از طلوع فجر، با نیّت همراه باشد و برای حصول اطمینان، مقداری پیش از طلوع صبح یا از هنگام شب، نیّت روزه كند و از اذان صبح تأخیر نیندازد که تأخیر از آن جایز نیست.
مسأله 1645- اگر نداند یا فراموش کند که ماه رمضان است و پیش از ظهر متوجه شود، چنانچه کاری که روزه را باطل میکند انجام نداده باشد، باید نیّت كند و روزهٔ او صحیح است و اگر مُفطری انجام داده، یا بعد از ظهر متوجه شود که ماه رمضان است، روزهٔ او باطل است و قضا دارد؛ ولی باید تا مغرب از کاری که روزه را باطل میکند، خودداری نماید.
مسأله 1646- اقوا آن است كه انسان در هر شـب از مـاه رمضان، برای روزهٔ فردای آن، نیّت كند و اگرچه از آغاز ماه، نیّت روزهٔ همهٔ ماه را نموده و آن را به صورت استمراری داشته باشد، صحیح است. در روزهٔ غیر ماه رمضان ـ مانند روزهٔ كفاره، نذر یا بدل هَدی ـ هم باید برای هر روز به صورت جداگانه نیّت كند و اگر بنا دارد مثلاً یک هفته روزه بگیرد، چنانچه در آغاز آن، نیّت همهٔ آن ایام را نموده و آن قصد را به صورت پیاپی داشته باشد، کافی است.
مسأله 1647- در روزهٔ واجبی که وقت آن معیّن نیست ـ همچون روزهٔ قضا، کفاره و نذر مطلق ـ، وقت اختیاری و اضطراری نیّت، تا اوّل ظهر است، بنابراین كسی كه نیّت كرده روزهٔ واجب غیرمعیّنی ـ مثل قضا یا كفاره ـ بگیرد و سپس منصرف شود و قصد افطار كند و بدون آنكه مفطری انجام دهد، دوباره تصمیم بر روزه بگیرد، میتواند پیش از ظهر دوباره نیّت كند و روزهٔ او صحیح است، مگر اینكه قصد ریا کرده باشد كه قابل اصلاح نبوده و تجدید نیّت اثری ندارد.
مسأله 1648- وقت نیّت روزه مستحبی از آغاز شب است تا موقعی كه به اندازه نیت كردن، به مغرب مانده باشد، بنابراین اگر تا این وقت كاری كه روزه را باطل میكند انجام نداده باشد و در آن زمان، نیّت روزهٔ مستحبی كند، روزهٔ او صحیح است.
مسأله 1649- اگر کسی نذر کرده که روز معیّنی روزه بگیرد و آن را فراموش کند و پیش از ظهر متوجه شود، چنانچه کاری که روزه را باطل میکند انجام نداده باشد و نیّت كند، روزهٔ او صحیح است؛ وگرنه باطل است.
مسأله 1650- كسی که روز خاصّی را نذر روزه كرده و در آن روز بدون نیت نذر، روزه گرفته، روزهٔ او برای نیّتی كه كرده صحیح است؛ اما برای نذر او کافی نیست.
مسأله 1651-عدول و تغییر نیّت از روزهای به روزه دیگر درست نیست؛ چه هر دو واجب، یا هر دو مستحب، یا یكی واجب و دیگری مستحب باشد.