انهار
انهار
مطالب خواندنی

نيت فرادا در جماعت

بزرگ نمایی کوچک نمایی

نيّت فرادا در اثناى نماز

سؤال1258. آيا در بين نماز جماعت مى توان نيّت فرادا نمود؟ اين كار چگونه انجام مى گيرد و در كجاى نماز مى توان اين عمل را انجام داد؟

جواب: انسان در بين نماز جماعتى كه خواندن آن به جماعت واجب نيست، بنابر اظهر مى  تواند نيّت فرادا كند، اگرچه از اوّل قصد فرادا داشته باشد، وفرادا در هر جاى نماز جماعت كه باشد اشكال ندارد ولى ممكن است از جهت اخلال به نظم جماعت و اشتباه انداختن مأمومين ممنوع باشد. (جهت اطلاع بيشتر به مسأله  ى 1143 رساله رجوع شود.)

 

نيّت فرادا براى درك فضيلت نماز

سؤال1259. شخصى در تشهّد آخر نماز امام جماعت تكبيرة الاحرام مى گويد و براى درك فضيلت مى نشيند، لكن نيّت فرادا نموده نه جماعت ـ يعنى بر خلاف وظيفه عمل نموده است ـ ، آيا نماز او درست است يا اعاده دارد؟

جواب: چون نيّت اقتدا داشته و منظور او فرادا بودن تمام ركعات نماز خودش بوده، نماز او درست است.

 

اهانت آميزبودن نماز فرادا

سؤال1260. در مسجدى اقامه ى نماز جماعت مى شود؛ شخصى براى اهانت به امام جماعت و يا اين كه شايد چنين قصدى نداشته باشد، فرادا نماز مى خواند؛ امّا افراد حاضر در مسجد چنين برداشتى مى كنند، نماز چنين شخصى چه حكمى دارد؟

جواب: اگر اهانت باشد، بدون عذر شرعى حرام است؛ گرچه در هر صورت نماز اگر با قصد قربت باشد، صحيح است.

 

قصد فرادا و خواندن حمد و سوره از اوّل

سؤال1261. مأمومى كه در بين حمد و يا سوره قصد فرادا كرده و نمى داند امام تا كجاى حمد يا سوره را خوانده، اگر برگردد و از اوّل حمد بخواند جايز است؟

جواب: مانع ندارد و قصد احتياط داشته باشد.

 

نيّت فرادا داشتن ولى انجام دادن حركات و سكنات با جماعت

سؤال1262. اگر در صف نماز جماعت شخصى قصد فرادا داشته باشد ولى در قيام و ركوع و قعود با جماعت هم آهنگ باشد، اشكال دارد يا نه؟

جواب: اشكال ندارد ولى احكام شرعى جماعت را نبايد اجرا كند؛ مثل تكرار تبعى در تقدّم سهوى و يا رجوع در شك.

 

جايى كه مأموم بايد نيّت فرادا بكند ولى اين كار را نمى كند

سؤال1263. اگر در جايى از نماز مأموم بفهمد كه نماز امام باطل است، اگر نيّت فرادا نكند، نماز خودش هم باطل مى شود يا نه؟

جواب: اگر به قصد وظيفه بقيه نماز را خودش بخواند صحيح است، به خلاف اين كه به جاى نيّت نكردن فرادا نيّت كند عدم فرادا بودن را.

 

مأمومى كه بين حمد و سوره قصد فرادا مى كند

سؤال1264. اگر مأمومى بين حمد و سوره قصد فرادا كند، آيا حمد و سوره اش را بايد از اوّل بخواند يا از آن جايى كه نيّت فرادا مى كند، يا لازم نيست بخواند؟

جواب: از همان جا كه قصد فرادا كرده است بخواند، (مسأله  ى 1144 رساله).

 

مأمومى كه قصد فرادا مى كند و نمى  داند امام در كجاى قرائت حمد و سوره است

سؤال1265. اگر مأمومى در بين حمد و سوره قصد فرادا بكند و نداند كه امام در كجاى قرائت حمد و سوره است، چه تكليفى دارد؟

جواب: اگر قدر متيقّن ندارد، از اوّل حمد به قصد احتياط بخواند.

 

آخرين جايى از نماز جماعت كه عدول به فرادا امكان پذير است

سؤال1266. تا كجاى نماز جماعت مى  توان به فرادا عدول كرد كه پس از آن ديگر عدول امكان  پذير نيست؟

جواب: حدّ و مرزى ندارد، (مسأله  ى 1143 رساله).

 

جايى كه فرادا خواندن باعث توهين به جماعت مى  شود

سؤال1267. بنده امام جماعتى را عادل نمى  دانم بنابراين به او اقتدا نمى كنم. از طرفى اگر بخواهم فرادا بخوانم، گمان اهانت و بى  احترامى مى رود. از سوى ديگر مى  خواهم نمازم را اوّل وقت و در مسجد بخوانم، خواهشمندم بفرماييد تكليف بنده چيست و چگونه بايد عمل كنم؟

جواب: اگر بى احترامى به گونه اى است كه به حدّ حرمت نمى رسد، امر شما با فرض انحصار مسجد، مردّد بين راجح و مرجوح است كه مختار هستيد و به اختلاف شرايط و خصوصيات انتخاب مى كنيد.


  

 
پاسخ به احکام شرعی
 
موتور جستجوی سایت

تابلو اعلانات

ویژه نامه ماه مبارک رمضان




پیوندها

حدیث روز
بسم الله الرحمن الرحیم
چهار پناهگاه در قرآن
   
أَبَانُ بْنُ عُثْمَانَ وَ هِشَامُ بْنُ سَالِمٍ وَ مُحَمَّدُ بْنُ حُمْرَانَ عَنِ الصَّادِقِ (علیه السلام) قَالَ:
عَجِبْتُ لِمَنْ فَزِعَ مِنْ أَرْبَعٍ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى أَرْبَعٍ
(۱) عَجِبْتُ لِمَنْ خَافَ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- حَسْبُنَا اللَّهُ وَ نِعْمَ الْوَكِيلُ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا فَانْقَلَبُوا بِنِعْمَةٍ مِنَ اللَّهِ وَ فَضْلٍ لَمْ يَمْسَسْهُمْ سُوءٌ
(۲) وَ عَجِبْتُ لِمَنِ اغْتَمَّ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- لا إِلهَ إِلَّا أَنْتَ سُبْحانَكَ إِنِّي كُنْتُ مِنَ الظَّالِمِينَ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- وَ نَجَّيْناهُ مِنَ الْغَمِّ وَ كَذلِكَ نُنْجِي الْمُؤْمِنِينَ
(۳) وَ عَجِبْتُ لِمَنْ مُكِرَ بِهِ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- وَ أُفَوِّضُ أَمْرِي إِلَى اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ بَصِيرٌ بِالْعِبادِ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- فَوَقاهُ اللَّهُ سَيِّئاتِ ما مَكَرُوا
(۴) وَ عَجِبْتُ لِمَنْ أَرَادَ الدُّنْيَا وَ زِينَتَهَا كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- ما شاءَ اللَّهُ لا قُوَّةَ إِلَّا بِاللَّهِ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- إِنْ تَرَنِ أَنَا أَقَلَّ مِنْكَ مالًا وَ وَلَداً. فَعَسى‏ رَبِّي أَنْ يُؤْتِيَنِ خَيْراً مِنْ جَنَّتِكَ وَ عَسَى مُوجِبَةٌ
    
آقا امام صادق (عليه السّلام) فرمود: در شگفتم از كسى كه از چهار چيز مى‌هراسد چرا بچهار چيز پناهنده نميشود:
(۱) شگفتم از آنكه ميترسد چرا پناه نمى‌برد بفرمودۀ خداى عز و جل« حَسْبُنَا اَللّٰهُ‌ وَ نِعْمَ‌ اَلْوَكِيلُ‌ » خداوند ما را بس است و چه وكيل خوبى است زيرا شنيدم خداى جل جلاله بدنبال آن ميفرمايد:بواسطۀ نعمت و فضلى كه از طرف خداوند شامل حالشان گرديد باز گشتند و هيچ بدى بآنان نرسيد.
(۲) و شگفتم در كسى كه اندوهناك است چرا پناه نمى‌برد بفرمودۀ خداى عز و جل:« لاٰ إِلٰهَ‌ إِلاّٰ أَنْتَ‌ سُبْحٰانَكَ‌ إِنِّي كُنْتُ‌ مِنَ‌ اَلظّٰالِمِينَ‌ » زيرا شنيدم خداى عز و جل بدنبال آن ميفرمايد در خواستش را برآورديم و از اندوه نجاتش داديم و مؤمنين را هم چنين ميرهانيم.
(۳) و در شگفتم از كسى كه حيله‌اى در بارۀ او بكار رفته چرا بفرمودۀ خداى تعالى پناه نمى‌برد« وَ أُفَوِّضُ‌ أَمْرِي إِلَى اَللّٰهِ‌ إِنَّ‌ اَللّٰهَ‌ بَصِيرٌ بِالْعِبٰادِ »:كار خود را بخدا واگذار ميكنيم كه خداوند بحال بندگان بينا است)زيرا شنيدم خداى بزرگ و پاك بدنبالش مى‌فرمايد خداوند او را از بديهائى كه در بارۀ او بحيله انجام داده بودند نگه داشت.
(۴) و در شگفتم از كسى كه خواستار دنيا و آرايش آن است چرا پناهنده نميشود بفرمايش خداى تبارك و تعالى(« مٰا شٰاءَ اَللّٰهُ‌ لاٰ قُوَّةَ‌ إِلاّٰ بِاللّٰهِ‌ »)(آنچه خدا خواست همان است و نيروئى جز به يارى خداوند نيست)زيرا شنيدم خداى عز اسمه بدنبال آن ميفرمايد اگر چه مرا در مال و فرزند از خودت كمتر مى‌بينى ولى اميد هست كه پروردگار من بهتر از باغ تو مرا نصيب فرمايد (و كلمۀ:عسى در اين آيه بمعناى اميد تنها نيست بلكه بمعناى اثبات و تحقق يافتن است).
من لا يحضره الفقيه، ج‏۴، ص: ۳۹۲؛
الأمالي( للصدوق)، ص: ۶؛
الخصال، ج‏۱، ص: ۲۱۸.


کلیه حقوق مادی و معنوی این پورتال محفوظ و متعلق به حجت الاسلام و المسلمین سید محمدحسن بنی هاشمی خمینی میباشد.

طراحی و پیاده سازی: FARTECH/فرتک - فکور رایانه توسعه کویر -