انهار
انهار
امکانات سایت
مطالب خواندنی

سجده

بزرگ نمایی کوچک نمایی

سؤال٣۶٨ -اگر كاغذى داشته باشيم كه ندانيم از چه ساخته شده است و احتمال دارد از چيزى درست شده باشد كه سجده بر آن جايز نيست؛ آيا مى‌توان از اين كاغذ براى سجده استفاده كرد؟

جواب: بسمه تعالى -سجده بر آن جايز است، و اللّه العالم.

سؤال٣۶٩ -اگر هنگام سجده، كودكى مهر را از جلوى ما برداشت، تكليف چيست؟ بر فرض تنگى و غير تنگى وقت، هر دو صورت را بيان فرماييد.

جواب: بسمه تعالى -چنانچه چيز ديگرى كه سجده بر آن صحيح است-مثل كاغذ-در اختيار دارد بر آن سجده مى‌كند، و اگر چيزى كه سجده بر آن صحيح است در اختيار ندارد در وسعت وقت بايد نمازش را قطع كند، و اگر وقت تنگ است بايد بر لباسش سجده كند، و اگر آن هم ممكن نشد بر پشت دست يا چيز ديگر كه در حال اختيار سجده بر آن صحيح نيست سجده مى‌كند، و اللّه العالم.

سؤال٣٧٠ -آيا مهرهايى كه بر اثر كثرت استفاده سياه شده‌اند مانع رسيدن بشرۀ پيشانى به مهر است اشكال دارد؟

جواب: بسمه تعالى -مجرد سياه شدن مهر مانع نمى‌شود، و چنانچه شك دارد روى مهر جرم گرفته كه مانع باشد يا نه، نمى‌تواند روى آن سجده كند، و اللّه العالم.

سؤال٣٧١ -گاهى در سجدۀ اول يا دوم، پيشانى دو بار به مهر مى‌خورد، آيا دو سجده محسوب مى‌شود؟ تكليف چيست؟

جواب: بسمه تعالى -چنانچه بعد از بلند شدن پيشانى از روى مهر، رسيدن آن به مهر براى بار دوم به اختيار نباشد يك سجده حساب مى‌شود، و اللّه العالم.

سؤال٣٧٢ -شخصى در ركعت اول يك سجده را فراموش كرده و بلند شده و در ركعت دوم يادش آمده، حال آيا مى‌تواند سجده را بجا آورد يا نمازش اشكال دارد؟

جواب: بسمه تعالى -چنانچه قبل از رفتن به ركوع يادش آمد كه يك سجده از ركعت قبل را بجا نياورده بايد برگردد و سجدۀ دوم را بجا آورد و نمازش را ادامه دهد، بعد از نماز دو سجدۀ سهو براى قيام زائد بجا آورد؛ و چنانچه وقتى به ركوع رسيد يادش آمد بايد نمازش را ادامه دهد و بعد از تمام شدن نماز ابتدا سجدۀ فراموش شده را قضا كند و بعد دو سجدۀ سهو بجا آورد، و اللّه العالم.

سؤال٣٧٣ -در پيشانى انسان گاهى جوشهايى مى‌باشد كه هنگام سجده درد مى‌گيرد آيا مى‌توان صورت را كج روى مهر گذاشت؟

جواب: بسمه تعالى -بايد قسمت ديگر پيشانى را كه جوش ندارد بر زمين يا چيزى كه سجده بر آن صحيح است بگذارد، و اللّه العالم.

  

 
پاسخ به احکام شرعی
 
موتور جستجوی سایت

تابلو اعلانات
  


پیوندها

حدیث روز
بسم الله الرحمن الرحیم
چهار پناهگاه در قرآن
   
أَبَانُ بْنُ عُثْمَانَ وَ هِشَامُ بْنُ سَالِمٍ وَ مُحَمَّدُ بْنُ حُمْرَانَ عَنِ الصَّادِقِ (علیه السلام) قَالَ:
عَجِبْتُ لِمَنْ فَزِعَ مِنْ أَرْبَعٍ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى أَرْبَعٍ
(۱) عَجِبْتُ لِمَنْ خَافَ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- حَسْبُنَا اللَّهُ وَ نِعْمَ الْوَكِيلُ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا فَانْقَلَبُوا بِنِعْمَةٍ مِنَ اللَّهِ وَ فَضْلٍ لَمْ يَمْسَسْهُمْ سُوءٌ
(۲) وَ عَجِبْتُ لِمَنِ اغْتَمَّ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- لا إِلهَ إِلَّا أَنْتَ سُبْحانَكَ إِنِّي كُنْتُ مِنَ الظَّالِمِينَ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- وَ نَجَّيْناهُ مِنَ الْغَمِّ وَ كَذلِكَ نُنْجِي الْمُؤْمِنِينَ
(۳) وَ عَجِبْتُ لِمَنْ مُكِرَ بِهِ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- وَ أُفَوِّضُ أَمْرِي إِلَى اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ بَصِيرٌ بِالْعِبادِ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- فَوَقاهُ اللَّهُ سَيِّئاتِ ما مَكَرُوا
(۴) وَ عَجِبْتُ لِمَنْ أَرَادَ الدُّنْيَا وَ زِينَتَهَا كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- ما شاءَ اللَّهُ لا قُوَّةَ إِلَّا بِاللَّهِ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- إِنْ تَرَنِ أَنَا أَقَلَّ مِنْكَ مالًا وَ وَلَداً. فَعَسى‏ رَبِّي أَنْ يُؤْتِيَنِ خَيْراً مِنْ جَنَّتِكَ وَ عَسَى مُوجِبَةٌ
    
آقا امام صادق (عليه السّلام) فرمود: در شگفتم از كسى كه از چهار چيز مى‌هراسد چرا بچهار چيز پناهنده نميشود:
(۱) شگفتم از آنكه ميترسد چرا پناه نمى‌برد بفرمودۀ خداى عز و جل« حَسْبُنَا اَللّٰهُ‌ وَ نِعْمَ‌ اَلْوَكِيلُ‌ » خداوند ما را بس است و چه وكيل خوبى است زيرا شنيدم خداى جل جلاله بدنبال آن ميفرمايد:بواسطۀ نعمت و فضلى كه از طرف خداوند شامل حالشان گرديد باز گشتند و هيچ بدى بآنان نرسيد.
(۲) و شگفتم در كسى كه اندوهناك است چرا پناه نمى‌برد بفرمودۀ خداى عز و جل:« لاٰ إِلٰهَ‌ إِلاّٰ أَنْتَ‌ سُبْحٰانَكَ‌ إِنِّي كُنْتُ‌ مِنَ‌ اَلظّٰالِمِينَ‌ » زيرا شنيدم خداى عز و جل بدنبال آن ميفرمايد در خواستش را برآورديم و از اندوه نجاتش داديم و مؤمنين را هم چنين ميرهانيم.
(۳) و در شگفتم از كسى كه حيله‌اى در بارۀ او بكار رفته چرا بفرمودۀ خداى تعالى پناه نمى‌برد« وَ أُفَوِّضُ‌ أَمْرِي إِلَى اَللّٰهِ‌ إِنَّ‌ اَللّٰهَ‌ بَصِيرٌ بِالْعِبٰادِ »:كار خود را بخدا واگذار ميكنيم كه خداوند بحال بندگان بينا است)زيرا شنيدم خداى بزرگ و پاك بدنبالش مى‌فرمايد خداوند او را از بديهائى كه در بارۀ او بحيله انجام داده بودند نگه داشت.
(۴) و در شگفتم از كسى كه خواستار دنيا و آرايش آن است چرا پناهنده نميشود بفرمايش خداى تبارك و تعالى(« مٰا شٰاءَ اَللّٰهُ‌ لاٰ قُوَّةَ‌ إِلاّٰ بِاللّٰهِ‌ »)(آنچه خدا خواست همان است و نيروئى جز به يارى خداوند نيست)زيرا شنيدم خداى عز اسمه بدنبال آن ميفرمايد اگر چه مرا در مال و فرزند از خودت كمتر مى‌بينى ولى اميد هست كه پروردگار من بهتر از باغ تو مرا نصيب فرمايد (و كلمۀ:عسى در اين آيه بمعناى اميد تنها نيست بلكه بمعناى اثبات و تحقق يافتن است).
من لا يحضره الفقيه، ج‏۴، ص: ۳۹۲؛
الأمالي( للصدوق)، ص: ۶؛
الخصال، ج‏۱، ص: ۲۱۸.

کلیه حقوق مادی و معنوی این پورتال محفوظ و متعلق به حجت الاسلام و المسلمین سید محمدحسن بنی هاشمی خمینی میباشد.

طراحی و پیاده سازی: FARTECH/فرتک - فکور رایانه توسعه کویر -