انهار
انهار
امکانات سایت
مطالب خواندنی

ساير اقسام روزه در سفر

بزرگ نمایی کوچک نمایی

روزه استيجاري در سفر

سؤال: آیا مسافر می‌تواند بدون قصد ده روز، روزۀ استیجاری بگیرد؟

جواب: نمی‌تواند.

 

روزه قضا در سفر

سؤال: آیا کسی که در سفر است، می‌تواند بدون قصد ده روز، روزة قضا بگیرد؟

جواب: نمی‌تواند.

 

روزه مستحبي در سفر

سؤال: آیا مسافر می‌تواند در سفر روزۀ مستحبی بگیرد؟

جواب: می‌تواند.

 

روزه مستحبي در صورت داشتن روزه قضا در سفر

سؤال: آیا مسافر در صورتی که روزۀ قضا به عهده دارد، می‌تواند در سفر روزۀ مستحبی بگیرد؟

جواب: می‌تواند.

 

نيت روزه مستحبي در سفر

سؤال: در صورتی که روزۀ مستحبی را در سفر جایز می‌دانید، حتماً باید با قصد طلب حاجت یا با نیت رجاء و امثال اینها باشد یا در سفر هم دقیقاً مثل وطن می‌شود روزۀ مستحبی گرفت؟

جواب: مثل وطن است.

 

روزه واجب غير ماه رمضان در سفر

سؤال: کسی که بخواهد در سفر، روزۀ واجب غیر ماه مبارک رمضان را بگیرد، باید قصد ده روز بکند؟

جواب: باید قصد کند.

 

روزه کسي که هميشه در سفر است

سؤال: شخصي شغلش مسافرت است و معمولاً در سفر به سر مي‌برد. با توجه به اينکه در سفر، روزه‌هاي ماه رمضان خود را مي‌گيرد و نماز را تمام مي‌خواند، آيا مي‌تواند روزۀ قضاي ماه رمضان خود را نيز در سفر بگيرد؟

جواب: مي‌تواند.

 

کثيرالسّفر کمتر از دو ماه

سؤال: کسي که نذر مي‌کند براي مدت يک تا دو ماه هر هفته سه شنبه‌ها به جمکران برود (مجموعاً 8 هفته)، آيا نماز و روزۀ او تمام است يا شکسته؟

جواب: شکسته است.

 

مسافرت کسي که روزه قضا گرفته است

سؤال: آیا کسی که به نیت قضا، روزه گرفته است، می‌تواند در آن روز به مسافرت برود؟ اگر برود، روزۀ او باطل می شود؟

جواب: قبل از ظهر، روزۀ او باطل می شود و بعد از ظهر اشکال ندارد.

 

نذر روزه در سفر

سؤال: آیا کسی که در سفر است، می تواند نذر کند و بدون قصد ده روز، روزی را روزه بگیرد؟

جواب: نمی‌تواند، مگر در وطن نذر کند که هر کجا باشد، روزه باشد.

 

نذر روزه و مسافرت اتفاقي

سؤال: اگر کسی نذر کرده باشد که مثلاً روز اول رجب را روزه بگیرد و اتفاقاً مسافرتی برای او پیش بیاید که اگر به آن مسافرت برود، روز اول رجب را در سفر خواهد بود، در این صورت می‌تواند به آن سفر برود و روزۀ خود را بگیرد یا خیر؟

جواب: نمی‌تواند و باید مسافرت نکند، مگر ضروری باشد که وجوب روزه ساقط می‌شود.

 

نذر روزه در سفر ماه رمضان

سؤال: کسی که کثیر‌السفر نیست، در ماه مبارک رمضان می‌تواند قبل از سفر نذر کند که روزهای بعد را که در سفر است، روزه بگیرد؟

جواب: نمی‌تواند.

 

نذر روزه قبل از رفتن به سفر

سؤال: آیا کسی که مسافرتی را در پیش دارد، می تواند نذر کند که روز معینی از آن مسافرت را بدون قصد ده روز، روزه بگیرد؟

جواب: نمی‌تواند، مگر در وطن نذر کند که آن روز معین را هر کجا که باشد، روزه بگيرد.

 

نذر گرفتن روزه‌اي در روزي نامشخص در سفر

سؤال: آیا کسی که نذر کرده است یک روز را روزه بگیرد، ولی مشخص ننموده است آن روز کی باشد، می‌تواند هنگامی که در سفر است و قصد ده روز ندارد، به قصد خود عمل کند؟

جواب: نمی‌تواند.

 

مسافرت روز‌ه‌داري با نذر، روزه گرفته

سؤال: اگر کسی به واسطۀ نذر قبلی روزه باشد، در این صورت می‌تواند در همان روز که روزه است، مسافرت کند؟ اگر مسافرت کرد، روزه‌اش صحیح است؟

جواب: بعد از ظهر مي‌تواند نه قبل از ظهر. و آن نظیر ماه مبارک رمضان است.

 

نذر روزه قضا در سفر

سؤال: اگر کسي نذر کند که در سفري که نماز شکسته است، روزۀ قضا بگيرد، آيا روزۀ او صحيح است يا خير؟

جواب: اگر نذر او چنين باشد: «چه در حضر و چه در سفر روزه مي‌گيرم»، مي‌تواند روزه بگيرد، ولي روزۀ قضا ولو با نذر در مسافرت جائز نيست.

 

روزه مستحبي در راه سفر

سؤال: آیا در مواردی که در سفر می‌شود روزۀ مستحبی یا نذر گرفت، در راه سفر هم می‌شود روزه گرفت یا این فتوا مخصوص محل اقامت است؟

جواب: تفاوت نیست.
  

 
پاسخ به احکام شرعی
 
موتور جستجوی سایت

تابلو اعلانات
  


پیوندها

حدیث روز
بسم الله الرحمن الرحیم
چهار پناهگاه در قرآن
   
أَبَانُ بْنُ عُثْمَانَ وَ هِشَامُ بْنُ سَالِمٍ وَ مُحَمَّدُ بْنُ حُمْرَانَ عَنِ الصَّادِقِ (علیه السلام) قَالَ:
عَجِبْتُ لِمَنْ فَزِعَ مِنْ أَرْبَعٍ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى أَرْبَعٍ
(۱) عَجِبْتُ لِمَنْ خَافَ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- حَسْبُنَا اللَّهُ وَ نِعْمَ الْوَكِيلُ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا فَانْقَلَبُوا بِنِعْمَةٍ مِنَ اللَّهِ وَ فَضْلٍ لَمْ يَمْسَسْهُمْ سُوءٌ
(۲) وَ عَجِبْتُ لِمَنِ اغْتَمَّ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- لا إِلهَ إِلَّا أَنْتَ سُبْحانَكَ إِنِّي كُنْتُ مِنَ الظَّالِمِينَ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- وَ نَجَّيْناهُ مِنَ الْغَمِّ وَ كَذلِكَ نُنْجِي الْمُؤْمِنِينَ
(۳) وَ عَجِبْتُ لِمَنْ مُكِرَ بِهِ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- وَ أُفَوِّضُ أَمْرِي إِلَى اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ بَصِيرٌ بِالْعِبادِ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- فَوَقاهُ اللَّهُ سَيِّئاتِ ما مَكَرُوا
(۴) وَ عَجِبْتُ لِمَنْ أَرَادَ الدُّنْيَا وَ زِينَتَهَا كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- ما شاءَ اللَّهُ لا قُوَّةَ إِلَّا بِاللَّهِ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- إِنْ تَرَنِ أَنَا أَقَلَّ مِنْكَ مالًا وَ وَلَداً. فَعَسى‏ رَبِّي أَنْ يُؤْتِيَنِ خَيْراً مِنْ جَنَّتِكَ وَ عَسَى مُوجِبَةٌ
    
آقا امام صادق (عليه السّلام) فرمود: در شگفتم از كسى كه از چهار چيز مى‌هراسد چرا بچهار چيز پناهنده نميشود:
(۱) شگفتم از آنكه ميترسد چرا پناه نمى‌برد بفرمودۀ خداى عز و جل« حَسْبُنَا اَللّٰهُ‌ وَ نِعْمَ‌ اَلْوَكِيلُ‌ » خداوند ما را بس است و چه وكيل خوبى است زيرا شنيدم خداى جل جلاله بدنبال آن ميفرمايد:بواسطۀ نعمت و فضلى كه از طرف خداوند شامل حالشان گرديد باز گشتند و هيچ بدى بآنان نرسيد.
(۲) و شگفتم در كسى كه اندوهناك است چرا پناه نمى‌برد بفرمودۀ خداى عز و جل:« لاٰ إِلٰهَ‌ إِلاّٰ أَنْتَ‌ سُبْحٰانَكَ‌ إِنِّي كُنْتُ‌ مِنَ‌ اَلظّٰالِمِينَ‌ » زيرا شنيدم خداى عز و جل بدنبال آن ميفرمايد در خواستش را برآورديم و از اندوه نجاتش داديم و مؤمنين را هم چنين ميرهانيم.
(۳) و در شگفتم از كسى كه حيله‌اى در بارۀ او بكار رفته چرا بفرمودۀ خداى تعالى پناه نمى‌برد« وَ أُفَوِّضُ‌ أَمْرِي إِلَى اَللّٰهِ‌ إِنَّ‌ اَللّٰهَ‌ بَصِيرٌ بِالْعِبٰادِ »:كار خود را بخدا واگذار ميكنيم كه خداوند بحال بندگان بينا است)زيرا شنيدم خداى بزرگ و پاك بدنبالش مى‌فرمايد خداوند او را از بديهائى كه در بارۀ او بحيله انجام داده بودند نگه داشت.
(۴) و در شگفتم از كسى كه خواستار دنيا و آرايش آن است چرا پناهنده نميشود بفرمايش خداى تبارك و تعالى(« مٰا شٰاءَ اَللّٰهُ‌ لاٰ قُوَّةَ‌ إِلاّٰ بِاللّٰهِ‌ »)(آنچه خدا خواست همان است و نيروئى جز به يارى خداوند نيست)زيرا شنيدم خداى عز اسمه بدنبال آن ميفرمايد اگر چه مرا در مال و فرزند از خودت كمتر مى‌بينى ولى اميد هست كه پروردگار من بهتر از باغ تو مرا نصيب فرمايد (و كلمۀ:عسى در اين آيه بمعناى اميد تنها نيست بلكه بمعناى اثبات و تحقق يافتن است).
من لا يحضره الفقيه، ج‏۴، ص: ۳۹۲؛
الأمالي( للصدوق)، ص: ۶؛
الخصال، ج‏۱، ص: ۲۱۸.

کلیه حقوق مادی و معنوی این پورتال محفوظ و متعلق به حجت الاسلام و المسلمین سید محمدحسن بنی هاشمی خمینی میباشد.

طراحی و پیاده سازی: FARTECH/فرتک - فکور رایانه توسعه کویر -