سؤال142: كسى بعد از گذشتن وقت نماز ظهر و عصر مى داند چهار ركعت نماز خوانده ولى نمى داند به كدام نيّت خوانده وظيفه اش چيست؟
پاسخ: بايد چهار ركعت نماز قضا به نيّت نمازى كه بر او واجب است بخواند.
سؤال 143: اگر نمازگزار سهواً مدّتى يك ذكر مستحبّى در نماز را اشتباه تلفظ كرده باشد، آيا نمازهايى را كه خوانده است بايد قضا كند؟
پاسخ: احتياج به قضا ندارد.
سؤال 144: كسى كه يادش رفته چند ركعت يا چند روز نماز يا روزه قضا دارد تا به جا بياورد چه بايد بكند تا واجباتش را تكميل گرداند؟
پاسخ: آن مقدار از نمازها يا روزه ها را كه يقين دارد قضا شده است بايد قضا كند و احتياط مستحبّ آن است كه اكثر را مراعات كند.
سؤال 145: بيمارانى كه به مدّت مثلاً يك روز يا هر چند روز به حالت بى هوش هستند، و در اثر بيمارى به حالت اغماء روند يا طى عمل جراحى توسط پزشك بيهوش شوند و نتوانند نماز بخوانند آيا نمازهاى اين مدّت را بايد قضا كنند؟
پاسخ: در فرض مسأله اگر تمام وقت نماز بى هوش بوده است، قضا بر او واجب نيست.
سؤال 146: مريضى كه سكته كرده و مدتى بسترى بوده و فاقد حسّ حركت و شعور است آيا نماز از او ساقط است يا خير؟ و بعد از او ورثه بايد نمازهاى او را قضا كنند يا ضرورتى ندارد؟
پاسخ: در فرض مذكور مانند بيهوشى است كه حكم آن مذكور گرديد و قضا ندارد و نماز از او ساقط است و بر ورثه هم قضا واجب نيست.
سؤال 147: هنگامى كه شروع به انجام واجبات كردم گاه گاهى جنب مى شدم ولى چون از خانواده شرم داشتم براى غسل به حمام نمى رفتم و با همان حالت جنب، البته با تيمّم نمازم را مى خواندم حال چه دستورى مى فرماييد؟
پاسخ: خجالت كشيدن عذر نيست بايد نمازهاى مذكور را قضاء كنيد.
سؤال 148: كسى كه نماز عشاء را ترك كرده، آيا بايد روز بعد روزه بگيرد، در صورتى كه روزه بگيرد اين روزه واجب است يا خير؟
پاسخ: قضاى آن واجب است ولى روزه آن واجب نيست.
سؤال149: كسى كه قضاء چندين سال نماز بر عهده دارد چگونه بايد بخواند كه بتواند به امورات زندگى هم برسد؟
پاسخ: به تدريج بايد بخواند، فوريّت لازم نيست ولى مسامحه نكند.
سؤال 150: آيا شخصى كه قضاى نمازهاى مادرش را به جا مى آورد بايد ايّامى كه نماز بر او واجب نبوده است (مثل ايّام عادت و...) از قضاى روزهاى سال كم كند يا اينكه بايد تمام سال را براى او قضا نمايد، با توجه به اينكه اين شخص نمى داند مادرش در سال چند روز داراى عذر شرعى بوده است؟
پاسخ: نماز قضاى مادر در صورتيكه از روى تمرّد و طغيان ترك نشده باشد در حدّيكه يقين دارد، باحتياط واجب بايد قضا نمايد ولى در جائيكه محرز نيست يا واجب نبوده (مثل ايّام عادت) قضاء و لازم نيست