انهار
انهار
امکانات سایت
مطالب خواندنی

قنوت

بزرگ نمایی کوچک نمایی
(مسأله 1117)در تمام نمازهاي واجب و مستحب پيش از ركوع ركعت دوم، مستحب است قنوت بخواند1، و در نماز وتر با آن كه يك ركعت مي باشد خواندن قنوت پيش از ركوع مستحب است(و نماز جمعه در هر ركعت يك قنوت دارد2) و نماز آيات پنج قنوت و نماز عيد فطر و قربان3 در ركعت اول پنج قنوت و در ركعت دوم چهار قنوت دارد. 4
1- مكارم: ولي احتياط آن است كه در نماز شفع قنوت را ترك نمايد...
سيستاني: ولي در نماز شفع بايد آن را رجاءً انجام دهد...
بهجت: بلكه احتياط در اين است كه قنوت را در نمازهاي واجب ترك نكند...
وحید: در تمام نمازهای واجب و مستحب بعد از قرائت قبل از رکوع رکعت دوم مستحب است قنوت بخواند و در نماز شفع احوط آن است که به رجاء مطلوبیت بخواند...
2- گلپايگاني، صافي، فاضل، زنجاني، بهجت، نوري: نماز جمعه دو قنوت دارد، يكي پيش از ركوع ركعت اول و يكي بعد از ركوع ركعت دوم...
مظاهری: ولی قنوت رکعت دوم بعد از رکوع است...
[قسمت داخل پرانتز در رساله آيت الله مكارم نيست.]
3- سيستاني: در دور ركعت چند قنوت دارد؛ به تفصيلي كه در محل خود خواهد آمد.
4- وحید: و احتیاط واجب ان است که قنوت ها در نماز عید فطر و قربان ترک نشود.
(مسأله 1118)اگر بخواهد قنوت بخواند به احتياط واجب بايد1 دستهارا بلند كند و مستحب است دستها را تا مقابل صورت بلند نمايد و كف دستها را رو به آسمان قرار دهد و به قصد رجا انگشتان دستها را به جز ابهام به هم بچسباند و هر دو كف دستها را پهلوي هم متصل به هم قرار دهد و نگاهش هنگام قنوت به كف دستهايش باشد.
این مسأله در رساله آیت الله سبحانی نیست.
1- اراكي: مستحب است...
*****
گلپايگاني، خوئي، تبريزي، سيستاني، صافي، زنجاني، وحید، مظاهری: مسأله- مستحب است در قنوت دستها را مقابل صورت و كف آنها را رو به آسمان و پهلوي هم نگهدارد و غير شست، انگشهاي ديگر را به هم بچسباند و به كف دستها نگاه كند (سيستاني: بلكه بنابراحتياط واجب بدون دست بلند كردن، قنوت صحيح نيست مگر در مورد ضرورت).
مكارم: مسأله- در قنوت ذكر و دعاي مخصوصي شرط نيست همچنين بلند كردن دستها، ولي بهتر آن است كه دستها را تا مقابل صورت بلند كند به طوري كه كف دست رو به آسمان باشد و آنها را به يكديگر بچسباند و ذكر خدا بگويد و يا دعا كند.
بهجت: مسأله- اگر بخواهد قنوت بخواند خوب است دستها را مقابل صورت بلند كند بلكه احتياط در اين است كه در غير موقع تقيه آن را ترك نكند؛ و مستحب است كه كف آنها را رو به آسمان و پهلوي هم نگهدارد.
نوري: مسأله- اگر بخواهد قنوت بخواند احتياطاً بايد دستها را مقابل صورت بلند كند و به قصد رجاء. كف آنها را رو به آسمان و پهلوي هم نگهدارد و غير از شست انگشتهاي ديگر را به هم بچسباند وبه كف دستها نگاه كند.
. فاضل: اگر بخواهد قنوت بخواند بايد دستها را مقابل صورت بلند كند و سزاوار نيست كه ترك بشود؛ و مستحبّ است...
(مسأله 1119)در قنوت هر ذكري بگويد1، اگر چه يك «سبحان الله» باشد كافي است و بهتر است بگويد2: «لا اله الا الله الحليم الكريم، لا اله الا الله العلي العظيم سبحان رب السموات السبع و رب الارضين السبع و ما فيهن و ما بينها و رب العرش العظيم و الحمدلله رب العالمين»3.
1- وحید: در قنوت هر چه به زبان بیاید از دعا و مناجات و ذکر...
2- مكارم: بهتر است دعاهايي مانند دعاي زير را بخواند...
3- مكارم: و حوائج دنيا و آخرت را از خدا طلب كند.
مسأله اختصاصي
بهجت: مسأله 922- أظهر جواز قنوت به غير عربي است و بايد به هر لغتي كه مي خواند صحيح بخواند تا وظيفه قنوتي را انجام داده باشد؛ و همچنين بنابراحتياط واجب بايد دعا خواندن به صورت غلط را در هر جاي نماز كه باشد ترك كند.
(مسأله 1120)مستحب است انسان قنوت را بلند بخواند، ولي براي كسي كه نماز را به جماعت مي خواند، اگر امام جماعت صداي او را بشنود بلند خواندن قنوت مستحب نيست1.
این مسأله در رساله آیت الله سبحانی نیست.
1- زنجاني: بلكه مكروه است.
وحید: مکروه است...
*****
مكارم: مسأله – مستحب است قنوت را كمي بلندتر بخواند ولي در نماز جماعت طوری نخواند كه امام جماعت صداي او را بشنود.
(مسأله1121)اگر عمدا قنوت نخواند قضاندارد و اگر فراموش كند و پيش از آن كه به اندازه ركوع خم شود يادش بيايد مستحب است بایستد و بخواند و اگر در رکوع یادش بیاید مستحب است بعد از رکوع قضا کند و اگر در سجده يادش بيايد مستحب است بعد از سلام نماز؛ قضا نمايد1.
این مسأله در رساله آیت الله سبحانی نیست.
1- بهجت: و احتمال دارد هر جاي نماز كه يادش آمد بتواند قنوت را بجا آورد.
  

 
پاسخ به احکام شرعی
 
موتور جستجوی سایت

تابلو اعلانات
  


پیوندها

حدیث روز
بسم الله الرحمن الرحیم
چهار پناهگاه در قرآن
   
أَبَانُ بْنُ عُثْمَانَ وَ هِشَامُ بْنُ سَالِمٍ وَ مُحَمَّدُ بْنُ حُمْرَانَ عَنِ الصَّادِقِ (علیه السلام) قَالَ:
عَجِبْتُ لِمَنْ فَزِعَ مِنْ أَرْبَعٍ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى أَرْبَعٍ
(۱) عَجِبْتُ لِمَنْ خَافَ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- حَسْبُنَا اللَّهُ وَ نِعْمَ الْوَكِيلُ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا فَانْقَلَبُوا بِنِعْمَةٍ مِنَ اللَّهِ وَ فَضْلٍ لَمْ يَمْسَسْهُمْ سُوءٌ
(۲) وَ عَجِبْتُ لِمَنِ اغْتَمَّ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- لا إِلهَ إِلَّا أَنْتَ سُبْحانَكَ إِنِّي كُنْتُ مِنَ الظَّالِمِينَ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- وَ نَجَّيْناهُ مِنَ الْغَمِّ وَ كَذلِكَ نُنْجِي الْمُؤْمِنِينَ
(۳) وَ عَجِبْتُ لِمَنْ مُكِرَ بِهِ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- وَ أُفَوِّضُ أَمْرِي إِلَى اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ بَصِيرٌ بِالْعِبادِ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- فَوَقاهُ اللَّهُ سَيِّئاتِ ما مَكَرُوا
(۴) وَ عَجِبْتُ لِمَنْ أَرَادَ الدُّنْيَا وَ زِينَتَهَا كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- ما شاءَ اللَّهُ لا قُوَّةَ إِلَّا بِاللَّهِ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- إِنْ تَرَنِ أَنَا أَقَلَّ مِنْكَ مالًا وَ وَلَداً. فَعَسى‏ رَبِّي أَنْ يُؤْتِيَنِ خَيْراً مِنْ جَنَّتِكَ وَ عَسَى مُوجِبَةٌ
    
آقا امام صادق (عليه السّلام) فرمود: در شگفتم از كسى كه از چهار چيز مى‌هراسد چرا بچهار چيز پناهنده نميشود:
(۱) شگفتم از آنكه ميترسد چرا پناه نمى‌برد بفرمودۀ خداى عز و جل« حَسْبُنَا اَللّٰهُ‌ وَ نِعْمَ‌ اَلْوَكِيلُ‌ » خداوند ما را بس است و چه وكيل خوبى است زيرا شنيدم خداى جل جلاله بدنبال آن ميفرمايد:بواسطۀ نعمت و فضلى كه از طرف خداوند شامل حالشان گرديد باز گشتند و هيچ بدى بآنان نرسيد.
(۲) و شگفتم در كسى كه اندوهناك است چرا پناه نمى‌برد بفرمودۀ خداى عز و جل:« لاٰ إِلٰهَ‌ إِلاّٰ أَنْتَ‌ سُبْحٰانَكَ‌ إِنِّي كُنْتُ‌ مِنَ‌ اَلظّٰالِمِينَ‌ » زيرا شنيدم خداى عز و جل بدنبال آن ميفرمايد در خواستش را برآورديم و از اندوه نجاتش داديم و مؤمنين را هم چنين ميرهانيم.
(۳) و در شگفتم از كسى كه حيله‌اى در بارۀ او بكار رفته چرا بفرمودۀ خداى تعالى پناه نمى‌برد« وَ أُفَوِّضُ‌ أَمْرِي إِلَى اَللّٰهِ‌ إِنَّ‌ اَللّٰهَ‌ بَصِيرٌ بِالْعِبٰادِ »:كار خود را بخدا واگذار ميكنيم كه خداوند بحال بندگان بينا است)زيرا شنيدم خداى بزرگ و پاك بدنبالش مى‌فرمايد خداوند او را از بديهائى كه در بارۀ او بحيله انجام داده بودند نگه داشت.
(۴) و در شگفتم از كسى كه خواستار دنيا و آرايش آن است چرا پناهنده نميشود بفرمايش خداى تبارك و تعالى(« مٰا شٰاءَ اَللّٰهُ‌ لاٰ قُوَّةَ‌ إِلاّٰ بِاللّٰهِ‌ »)(آنچه خدا خواست همان است و نيروئى جز به يارى خداوند نيست)زيرا شنيدم خداى عز اسمه بدنبال آن ميفرمايد اگر چه مرا در مال و فرزند از خودت كمتر مى‌بينى ولى اميد هست كه پروردگار من بهتر از باغ تو مرا نصيب فرمايد (و كلمۀ:عسى در اين آيه بمعناى اميد تنها نيست بلكه بمعناى اثبات و تحقق يافتن است).
من لا يحضره الفقيه، ج‏۴، ص: ۳۹۲؛
الأمالي( للصدوق)، ص: ۶؛
الخصال، ج‏۱، ص: ۲۱۸.

کلیه حقوق مادی و معنوی این پورتال محفوظ و متعلق به حجت الاسلام و المسلمین سید محمدحسن بنی هاشمی خمینی میباشد.

طراحی و پیاده سازی: FARTECH/فرتک - فکور رایانه توسعه کویر -