بِسْمِ اللهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ
السَّلاَمُ عَلَى مَهْدِيِّ الْأُمَمِ وَ جَامِعِ الْكَلِمِ.
وَ اَلسَّلاَمُ عَلَى عِبَادِ اَللَّهِ
{۷} خون حیض در زمان بارداری و شیر دهی
سؤال:
حُکم خون زن باردار و زنی که بچه شیر می دهد چیست؟
پاسخ:
آیات عظام: امام خمینی، گلپایگانی، اراکی، فاضل لنکرانی، تبریزی، امام خامنه ای، مکارم شیرازی، نوری همدانی، مظاهری، سبحانی، جوادی آملی: زن حامله و زنی که بچه شیر می دهد، ممکن است حیض ببیند.
آیات عظام: خوئی، سیستانی: و حکم زن حامله و غیر حامله یکسان است؛ فقط زن حامله (سیستانی: زن حاملهای که عادت وقتیه دارد) در صورتی که بعد از گذشتن بیست روز از اول عادتش اگر خونی ببیند که صفات حیض را دارد لازم است بنابر احتیاط بین تروک حائض و اعمال مستحاضه جمع نماید.
آیةالله العظمی بهجت: بنابراقوی ممکن است حیض ببیند؛ ولی اگر بیست روز از ایّام عادت دیرتر بود، هم وظیفه حائض و هم وظیفه مستحاضه را احتیاطاً انجام دهد.
آیةالله العظمی صافی گلپایگانی: ممکن است حیض ببیند، ولی اگر زن حامله بعد از گذشتن بیست روز از اوّل عادتش خون ببیند و خون به صفت حیض باشد به احتیاط واجب بین تروک حائض و اعمال مستحاضه جمع كند.
آیةالله العظمی وحید خراسانی: ممکن است حیض ببیند، و فرقی بین زن آبستن و غیر او در احکام حیض نیست، ولی زن آبستن در صورتی که بعدا ز گذشتن بیست روز از اول عادتش خونی بییند که صفات حیض را دارد، احتیاط واجب آن است که بین تروک حائض و اعمال مستحاضه جمع نماید.
آیةالله العظمی شبیری زنجانی: ممکن است حیض ببیند، ولی زن حامله در دو جهت با سایر زنها تفاوت دارد:
اوّل: صاحب عادت وقتیه و عددیه. اگر حیض وی به تأخیر بیفتد و بیست روز از آخر عادت وی بگذرد، دیگر هر چه خون ببیند حیض به حساب نمیآید و استحاضه است اگر چه به نشانه حیض باشد و اگر هنوز بیست روز از آخر عادت وی نگذشته، خونی که دیده چنانچه به نشانه حیض باشد، حیض و چنانچه به نشانه حیض نباشد استحاضه است، ولی خونی که زنان دیگر پس از ایّام حیض میبینند بهطور کلی استحاضه است و فرقی بین گذشتن بیست روز و نگذشتن آن و نشانهدار بودن خون و نشانهدار نبودن آن نیست. در مورد خونی که زن در ایّام عادت یا قبل از آن میبیند فرقی بین زن حامله و زنان دیگر نیست.
دوّم: در زن حامله لازم نیست خون سه روز ادامه داشته باشد تا حیض به حساب آید.
بـه نـقـل از:
فتاوای هفده مرجع تقلید به ترتیب حروف الفبا، پس از امام خمینی:
مراجع و آیات عظام متوفّی (قدّس سرّهم)
(۱) امام خمینی. (۲) اراکی. (۳) بهجت.
(۴) تبریزی. (۵) خوئی. (۶) فاضل لنکرانی.
(۷) گلپایگانی. (۸) صافی گلپایگانی.
مراجع و آیات عظام حیّ (مدّ ظلّهم)
(۱) امام خامنه ای. (۲) جوادی آملی.
(۳) سبحانی. (۴) سیستانی. (۵) شبیری زنجانی.
(۶) مظاهری. (۷) مکارم شیرازی.
(۸) نوری همدانی. (۹) وحید خراسانی.