انهار
انهار
امکانات سایت
مطالب خواندنی

{۱} تعریف حیض

بزرگ نمایی کوچک نمایی
بِسْمِ اللهِ الـرَّحْمَنِ الرَّحِـيـمِ
الـــــسَّـــــلاَمُ عَـــــلَـــــى
مَهْدِيِّ الْأُمَمِ وَ جَامِعِ الْكَلِمِ
وَٱلسَّلَامُ عَلی عِبادِاللهِ
{۱} تعریف حیض
حیض، قاعدگی، عادت ماهیانه، پِریود؛ به خونی گفته می‌شود که از رحم دختران و بانوان از دوران بلوغ تا یائسگی خارج می‌شود.
به دختر و زن در مدت دیدن خون حیض «حائض» می‌گویند و خون حیض احکام فقهی ویژه‌ای دارد، که به تدریج در درسهای بعد به آن اشاره خواهیم کرد.
برخی نیز نوشته اند: «حیض» به معنای جریان یافتن خون است.
التحقیق فی کلمات القرآن الکریم‏، ج‏۲، ص۳۲۹.
و برخی دیگر نوشته اند: «حیض» در اصل به معنی جمع شدن خون است.
و نیز نوشته اند: حوض را نیز به این دلیل حوض می‌گویند که آب در آن جمع می‌شود.
مجمع البحرین‌، ج‌۴، ص۲۰۲.
در قرآن، خون حیض را نوعی اذیت و رنج معرفی کرده و آمیزش جنسی در این شرایط را ممنوع کرده است تا حائض پاک شود.
وَیسْأَلُونَک عَنِ الْمَحِیضِ قُلْ هُوَ أَذًی فَاعْتَزِلُوا النِّسَاءَ فِی الْمَحِیضِ وَ لاتَقْرَبُوهُنَّ حَتَّیٰ یطْهُرْنَ.
و از تو درباره حیض می‌پرسند، بگو آن مایه رنج است، پس در مدت حیض از زنان کناره بگیرید و با آنان نزدیکی نکنید تا پاک شوند.
سوره بقره آیه ۲۲۲.
بانوانی که دائم پاک بوده اند:
برخی از بانوان دائم پاک بوده اند و حیض نمی شده اند مانند:
{۱} حضرت فاطمه (سلام الله علیها)،
{۲} حضرت مریم (علی فاطمة و علیها السلام).
    
در حدیثی از آقا رسول اکرم (صلی الله علیه و آله و سلّم) آمده است:
«بَتول» به معنای بانویی است که خون نمی‌بیند. در این حدیث، حضرت مریم و حضرت فاطمه (سلام الله علیها) بتول خوانده شده‌اند.
علل الشرایع، ص۱۸۱- ینابیع المودة، ج۲، ص۳۲۲.
عَنْ أَبِی جَعْفَرٍ عَنْ آبَائِهِ (علیهم السلام) قَالَ: إِنَّمَا سُمِّیتْ فَاطِمَةُ بِنْتُ مُحَمَّدٍ الطَّاهِرَةَ لِطَهَارَتِهَا مِنْ کلِّ دَنَسٍ وَ طَهَارَتِهَا مِنْ کلِّ رَفَثٍ وَ مَا رَأَتْ قَطُّ یوْماً حُمْرَةً وَ لانِفَاساً.
آقا امام باقر (علیه السلام) «طاهره» را یکی از القاب حضرت فاطمه (سلام الله علیها) دانسته است و به معنای کسی است که از هر آلودگی پاک بوده و هرگز خون حیض و نِفاس نبیند.
بحارالانوار، ج۴۳، ص۱۶.
در رو ایتی از آقا امام صادق (علیه السلام) «ازواج مطهره» زنان بهشتی را پاک از هر ناپاکی {یعنی از حیض} معرفی کرده است.
وَالَّذِینَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ سَنُدْخِلُهُمْ جَنَّاتٍ تَجْرِی مِنْ تَحْتِهَا الأنْهَارُ خَالِدِینَ فِیهَا أَبَدًا لَهُمْ فِیهَا أَزْوَاجٌ مُطَهَّرَةٌ وَنُدْخِلُهُمْ ظِلا ظَلِیلا.
و كسانى كه ایمان آوردند و كارهاى شایسته انجام دادند، بزودى آنها را در باغهایى از بهشت وارد مى‏كنیم كه نهرها از زیر درختانش جارى است همیشه در آن خواهند ماند و همسرانى پاكیزه براى آنها خواهد بود و آنان را در سایه ‏هاى گسترده (و فرح بخش) جاى میدهیم.
سوره نساء آیه ۵۷.
سؤال:
دلیل یا دلایل حرام بودن آمیزش با همسر در حال حیض چیست؟
پاسخ:
به دلیل نهی قرآن و روایات.
{۱} وَیسْأَلُونَک عَنِ الْمَحِیضِ قُلْ هُوَ أَذًی فَاعْتَزِلُوا النِّسَاءَ فِی الْمَحِیضِ وَ لاتَقْرَبُوهُنَّ حَتَّیٰ یطْهُرْنَ.
و از تو درباره حیض می‌پرسند، بگو آن مایه رنج است، پس در مدت حیض از زنان کناره بگیرید و با آنان نزدیکی نکنید تا پاک شوند.
سوره بقره آیه ۲۲۲.
بانوانی که دائم پاک بوده اند:
نکته:
علما فقه و اسلام اتفاق نظر دارند که مقصود، حرام بودن دخول است؛ بنابراین همخوابی وملاعبه اشکال ندارد.
{۲} قال رسول الله (صلی الله علیه و آله و سلّم): اصنعوا كل شيء إلا النكاح.
هر کاری را با همسر در حال حیض انجام دهید جز دخول.
صحیح مسلم، کتاب الحیض
{۳} قال أبو عبدالله (علیه‌السلام): سَألتُهُ عَنِ الرَّجُلِ یُواقِعُ امرأتَهُ وَ هِیَ حائِضٌ؟ قالَ: هُوَ حَرامٌ.
از امام صادق (علیه‌السلام) پرسیدم مردی که با همسرش در حال حیض آمیزش کند؟ امام فرمود: این کار حرام است.
الکافی، ج ۵، ص ۵۳۹.
{۴} قالَ الرِّضا علیه‌السلام: لا تَقرَب امرأتَک وَ هِیَ حائِضٌ.
با همسرت در حال حیض نزدیکی نکن.
من لا یحضره الفقیه، ج ۳، ص ۲۷۳.
{۵} قال الباقر (علیه‌السلام): الجِماعُ عَلَى الحائِضِ حَرامٌ.
آمیزش با همسر در حال حیض، حرام است.
اللهُمَّ صَلِّ عَلَی مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ وَ عَجِّلْ فَرَجَهُم وَ الْعَنْ أعْداءَهُم أجْمَعِینَ
پایگاه اینترنتی انهار


تاریخ به روزرسانی: جمعه, ۲۱ آذر ۱۴۰۴
  

 
پاسخ به احکام شرعی
 
موتور جستجوی سایت

تابلو اعلانات
  



پیوندها

حدیث روز
بِسْمِ اللهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيم
الـــــسَّـــــلاَمُ عَـــــلَـــــى
مَهْدِيِّ الْأمَمِ وَ جَامِعِ الْكَلِم
وَٱلسَّلَامُ عَلی عِبادِالله
چهار پناهگاه در قرآن
   
أَبَانُ بْنُ عُثْمَانَ وَ هِشَامُ بْنُ سَالِمٍ وَ مُحَمَّدُ بْنُ حُمْرَانَ عَنِ الصَّادِقِ (علیه السلام) قَالَ:
عَجِبْتُ لِمَنْ فَزِعَ مِنْ أَرْبَعٍ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى أَرْبَعٍ
{۱} عَجِبْتُ لِمَنْ خَافَ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- حَسْبُنَا اللَّهُ وَ نِعْمَ الْوَكِيلُ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا فَانْقَلَبُوا بِنِعْمَةٍ مِنَ اللَّهِ وَ فَضْلٍ لَمْ يَمْسَسْهُمْ سُوءٌ
{۲} وَ عَجِبْتُ لِمَنِ اغْتَمَّ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- لا إِلهَ إِلَّا أَنْتَ سُبْحانَكَ إِنِّي كُنْتُ مِنَ الظَّالِمِينَ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- وَ نَجَّيْناهُ مِنَ الْغَمِّ وَ كَذلِكَ نُنْجِي الْمُؤْمِنِينَ
{۳} وَ عَجِبْتُ لِمَنْ مُكِرَ بِهِ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- وَ أُفَوِّضُ أَمْرِي إِلَى اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ بَصِيرٌ بِالْعِبادِ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- فَوَقاهُ اللَّهُ سَيِّئاتِ ما مَكَرُوا
{۴} وَ عَجِبْتُ لِمَنْ أَرَادَ الدُّنْيَا وَ زِينَتَهَا كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- ما شاءَ اللَّهُ لا قُوَّةَ إِلَّا بِاللَّهِ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- إِنْ تَرَنِ أَنَا أَقَلَّ مِنْكَ مالًا وَ وَلَداً. فَعَسى‏ رَبِّي أَنْ يُؤْتِيَنِ خَيْراً مِنْ جَنَّتِكَ وَ عَسَى مُوجِبَةٌ
    
آقا امام صادق (عليه السّلام) فرمود: در شگفتم از كسى كه از چهار چيز مى‌هراسد چرا به چهار چيز پناهنده نميشود:
{۱} شگفتم از آنكه ميترسد چرا پناه نمى‌برد بفرمودۀ خداى عز و جل «حَسْبُنَا اَللّٰهُ‌ وَ نِعْمَ‌ اَلْوَكِيلُ‌» خداوند ما را بس است و چه وكيل خوبى است؛ زيرا شنيدم خداى جل جلاله بدنبال آن ميفرمايد:بواسطۀ نعمت و فضلى كه از طرف خداوند شامل حالشان گرديد باز گشتند و هيچ بدى بآنان نرسيد.
{۲} و شگفتم در كسى كه اندوهناك است چرا پناه نمى‌برد بفرمودۀ خداى عز و جل: «لاٰ إِلٰهَ‌ إِلاّٰ أَنْتَ‌ سُبْحٰانَكَ‌ إِنِّي كُنْتُ‌ مِنَ‌ اَلظّٰالِمِينَ‌» زيرا شنيدم خداى عز و جل بدنبال آن ميفرمايد در خواستش را برآورديم و از اندوه نجاتش داديم و مؤمنين را هم چنين ميرهانيم.
{۳} و در شگفتم از كسى كه حيله‌اى در بارۀ او بكار رفته چرا بفرمودۀ خداى تعالى پناه نمى‌برد«وَ أُفَوِّضُ‌ أَمْرِي إِلَى اَللّٰهِ‌ إِنَّ‌ اَللّٰهَ‌ بَصِيرٌ بِالْعِبٰادِ» كار خود را بخدا واگذار ميكنيم كه خداوند بحال بندگان بينا است؛ زيرا شنيدم خداى بزرگ و پاك بدنبالش مى‌فرمايد خداوند او را از بديهائى كه در بارۀ او بحيله انجام داده بودند نگه داشت.
{۴} و در شگفتم از كسى كه خواستار دنيا و آرايش آن است چرا پناهنده نميشود بفرمايش خداى تبارك و تعالى «مٰا شٰاءَ اَللّٰهُ‌ لاٰ قُوَّةَ‌ إِلاّٰ بِاللّٰهِ‌» آنچه خدا خواست همان است و نيروئى جز به يارى خداوند نيست.
زيرا شنيدم خداى عزّ اسمه بدنبال آن ميفرمايد اگر چه مرا در مال و فرزند از خودت كمتر مى‌بينى ولى اميد هست كه پروردگار من بهتر از باغ تو مرا نصيب فرمايد. (و كلمۀ: عسى در اين آيه بمعناى اميد تنها نيست بلكه بمعناى اثبات و تحقق يافتن است).
من لا يحضره الفقيه، ج‏۴، ص: ۳۹۲؛
الأمالي( للصدوق)، ص: ۶؛
الخصال، ج‏۱، ص: ۲۱۸.

کلیه حقوق مادی و معنوی این پورتال محفوظ و متعلق به حجت الاسلام و المسلمین سید محمدحسن بنی هاشمی خمینی میباشد.

طراحی و پیاده سازی: FARTECH/فرتک - فکور رایانه توسعه کویر -