قبله

مسأله ۴۱ - مکلف باید نماز را به سمت کعبه خواند که به این اعتبار به کعبه "قبله" می گویند البته برای کسانی که از آن دوران و محاذات (روبرو بودن) حقیقی برایشان میسر نیست همین اندازه که گفته شود به سمت قبله نماز می خوانند کافی است.

مسأله ۴۲-  نماز های مستحبی را می توان در حال راه رفتن یا هنگام سوار بودن بر وسیله نقلیه خواند و در این صورت لازم نیست که رو به قبله بودن رعایت شود.

مسأله ۴۳ - نماز احتیاط سجده و تشهد فراموش شده باید رو به قبله انجام شود و در سجده سهو نیز احتیاط مستحب آن است که رو به قبله باشد.

مسأله ۴۴ - نمازگزار باید به جهت قبله یقین و یا اطمینان پیدا کند چه از راه قبله نمای صحیح و معتبر یا از راه تابش خورشید[1] و ستارگان( در صورتی که آشنا به استفاده از آنها باشد) یا از راه های دیگر و اگر نمی تواند اطمینان پیدا کند به هر طرفی گمان بیشتر دارد باید نماز بخواند مانند گمانی که از محراب مسجد به دست می آید.

مسأله ۴۵ - کسی که برای یافتن جهت قبله هیچ راهی ندارد و گمانش هم به هیچ طرف نمی رود بنابراحتیاط واجب باید به چهار طرف نماز بخواند اگر برای چهار نماز وقت ندارد که هر اندازه ای که وقت دارد نماز را تکرار کند.

مسأله ۴۶ - اگر با وجود تحقیق در مورد جهت قبله اشتباه کند چنانچه انحراف از قبله کمتر از سمت راست یا چپ قبله (حدود ۹۰ درجه) باشد نماز صحیح است و اگر در اثنای نماز متوجه این اشتباه شود باید بقیه نماز را رو به قبله ادامه دهد و فرقی نمی کند که وقت وسعت داشته باشد یا نه.

مسأله ۴۷- کسی که یقین به جهت قبله ندارد در بقیه کارهایی که باید قبل انجام شود مانند ذبح حیوانات و غیره باید به گمان خود عمل کند و اگر هیچ طرف کم ندارد و همه جهات برای او مساوی است به هرطرف انجام دهد صحیح است.