انهار
انهار
امکانات سایت
مطالب خواندنی

ميزان در گرفتن غرامت

بزرگ نمایی کوچک نمایی

سؤال93:كسي مالي را كه پارچه بوده غصب كرده و آن را لباس دو خته و حال از كار خود پشيمان شده و مي خواهد مالي را كه غصب كرده پولش را بدهد يا به نرخ همان سالي كه آن را غصب كرده؟

جواب:با وجود عين لباس بايد عين آن را و با تلف آن قيمت روز تلف آن را به صاحبش رد كند. واگر او را نمي شناسد و مأيوس از شناسائي او است از طرف او به فقير صدقه بدهد.

سؤال94:زمان پيروزي انقلاب و فتح پادگانها توسط مردم خطايي از حقير سر زد و مقداري از وسائل داخل  پادگان از جمله سه جفت پوتين و دو عدد چراغ قوه را خارج نمودم كه مقداري از اين وسائل را مجّاناً به ديگري داده و وي از آنها استفاده نموده و ازبين رفته است و يا در حال استفاده مي باشد كه به استفاده كننده گفتم نو مسؤولي  و بايد پول آن را به بيت المال پرداخت نمايي كه احتمال پرداخت پول آن از طرف وي كم است، حال با توجه به مطالب مزبوره به سؤالاتي در اين زمينه پاسخ بفرماييد:1- تكليف وسايلي را كه من شخصاً استفاده و يا در حال استفاده هستم چيست؟ آيا بايد پول آن را پرداخت نمايم يا نه؟ در صورتي كه اين طور باشد آيا بايد قيمت آن موقع را پرداخت نمايم يا قيمت كنوني را؟ 2- تكليف وسايلي را كه به ديگري دادم كه استفاده كرده و يا در حال استفاده مي باشد چيست؟ و در صورتي كه طرف حاضر به دادن پول آن نباشد تكليف من و يا تكليف او چيست؟

جواب:وسايل مزبوره را ضامن هستيد اگر موجود است بايد برگردانيد و اگر تلف شده يا ناقص شده قيمت زمان تلف يا ارزش نقص را بايد بپردازد و كسي كه وسايل مزبوره به دست او رسيده او نيز ضامن است.

سؤال95: 1- شخصي در جواني از روي ناداني مالي را به ارزش 300 تومان دزديده، در ضمن اين سيصد تومان،مال 2 نفر بوده يك نفر آن مرده و يك نفر آن زنده است. چون شخص گناهكار آبرو دارد چندين بار رفته است با صاحب مال در ميان بگذارد ولي حيثيّتش به ايشان اجازه نداده است. آيا آن شخص مي تواند اين مال را براي درست كردن مسجد يا با نظر شما صدقهٔ جاريه بدهد يا خير؟

جواب1:بايد به خود آنها يا ورثه آنها رد كند و لازم نيست اطلاع دهيد كه چيست.

2-در ضمن ، اين مال به ارزش 300 تومان بوده است. در حال حاضر شده است به ارزش3000 تومان. شخص كدام يك را بايد رد كند.

جواب2:قيمت يوم التلف را بدهد مگر اينكه خود مال موجود باشد كه بايد خود آن را رد كند.
  

 
پاسخ به احکام شرعی
 
موتور جستجوی سایت

تابلو اعلانات

 




پیوندها

حدیث روز
بسم الله الرحمن الرحیم
چهار پناهگاه در قرآن
   
أَبَانُ بْنُ عُثْمَانَ وَ هِشَامُ بْنُ سَالِمٍ وَ مُحَمَّدُ بْنُ حُمْرَانَ عَنِ الصَّادِقِ (علیه السلام) قَالَ:
عَجِبْتُ لِمَنْ فَزِعَ مِنْ أَرْبَعٍ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى أَرْبَعٍ
(۱) عَجِبْتُ لِمَنْ خَافَ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- حَسْبُنَا اللَّهُ وَ نِعْمَ الْوَكِيلُ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا فَانْقَلَبُوا بِنِعْمَةٍ مِنَ اللَّهِ وَ فَضْلٍ لَمْ يَمْسَسْهُمْ سُوءٌ
(۲) وَ عَجِبْتُ لِمَنِ اغْتَمَّ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- لا إِلهَ إِلَّا أَنْتَ سُبْحانَكَ إِنِّي كُنْتُ مِنَ الظَّالِمِينَ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- وَ نَجَّيْناهُ مِنَ الْغَمِّ وَ كَذلِكَ نُنْجِي الْمُؤْمِنِينَ
(۳) وَ عَجِبْتُ لِمَنْ مُكِرَ بِهِ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- وَ أُفَوِّضُ أَمْرِي إِلَى اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ بَصِيرٌ بِالْعِبادِ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- فَوَقاهُ اللَّهُ سَيِّئاتِ ما مَكَرُوا
(۴) وَ عَجِبْتُ لِمَنْ أَرَادَ الدُّنْيَا وَ زِينَتَهَا كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- ما شاءَ اللَّهُ لا قُوَّةَ إِلَّا بِاللَّهِ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- إِنْ تَرَنِ أَنَا أَقَلَّ مِنْكَ مالًا وَ وَلَداً. فَعَسى‏ رَبِّي أَنْ يُؤْتِيَنِ خَيْراً مِنْ جَنَّتِكَ وَ عَسَى مُوجِبَةٌ
    
آقا امام صادق (عليه السّلام) فرمود: در شگفتم از كسى كه از چهار چيز مى‌هراسد چرا بچهار چيز پناهنده نميشود:
(۱) شگفتم از آنكه ميترسد چرا پناه نمى‌برد بفرمودۀ خداى عز و جل« حَسْبُنَا اَللّٰهُ‌ وَ نِعْمَ‌ اَلْوَكِيلُ‌ » خداوند ما را بس است و چه وكيل خوبى است زيرا شنيدم خداى جل جلاله بدنبال آن ميفرمايد:بواسطۀ نعمت و فضلى كه از طرف خداوند شامل حالشان گرديد باز گشتند و هيچ بدى بآنان نرسيد.
(۲) و شگفتم در كسى كه اندوهناك است چرا پناه نمى‌برد بفرمودۀ خداى عز و جل:« لاٰ إِلٰهَ‌ إِلاّٰ أَنْتَ‌ سُبْحٰانَكَ‌ إِنِّي كُنْتُ‌ مِنَ‌ اَلظّٰالِمِينَ‌ » زيرا شنيدم خداى عز و جل بدنبال آن ميفرمايد در خواستش را برآورديم و از اندوه نجاتش داديم و مؤمنين را هم چنين ميرهانيم.
(۳) و در شگفتم از كسى كه حيله‌اى در بارۀ او بكار رفته چرا بفرمودۀ خداى تعالى پناه نمى‌برد« وَ أُفَوِّضُ‌ أَمْرِي إِلَى اَللّٰهِ‌ إِنَّ‌ اَللّٰهَ‌ بَصِيرٌ بِالْعِبٰادِ »:كار خود را بخدا واگذار ميكنيم كه خداوند بحال بندگان بينا است)زيرا شنيدم خداى بزرگ و پاك بدنبالش مى‌فرمايد خداوند او را از بديهائى كه در بارۀ او بحيله انجام داده بودند نگه داشت.
(۴) و در شگفتم از كسى كه خواستار دنيا و آرايش آن است چرا پناهنده نميشود بفرمايش خداى تبارك و تعالى(« مٰا شٰاءَ اَللّٰهُ‌ لاٰ قُوَّةَ‌ إِلاّٰ بِاللّٰهِ‌ »)(آنچه خدا خواست همان است و نيروئى جز به يارى خداوند نيست)زيرا شنيدم خداى عز اسمه بدنبال آن ميفرمايد اگر چه مرا در مال و فرزند از خودت كمتر مى‌بينى ولى اميد هست كه پروردگار من بهتر از باغ تو مرا نصيب فرمايد (و كلمۀ:عسى در اين آيه بمعناى اميد تنها نيست بلكه بمعناى اثبات و تحقق يافتن است).
من لا يحضره الفقيه، ج‏۴، ص: ۳۹۲؛
الأمالي( للصدوق)، ص: ۶؛
الخصال، ج‏۱، ص: ۲۱۸.

کلیه حقوق مادی و معنوی این پورتال محفوظ و متعلق به حجت الاسلام و المسلمین سید محمدحسن بنی هاشمی خمینی میباشد.

طراحی و پیاده سازی: FARTECH/فرتک - فکور رایانه توسعه کویر -