انهار
انهار
امکانات سایت
مطالب خواندنی

تشهد

بزرگ نمایی کوچک نمایی

١ – اضافه نمودن کلماتی در تشهد

سؤال:آیا در تشهد علی ولی الله جائز است؟

جواب: جایز نیست.

٢ – شک در گفتن تشهد

سؤال:اگر شک کند که تشهّد را گفته یا نه، وظیفه اش چیست؟

جواب: اگر در محل است باید به جا آورد، و اگر از محل گذشته اعتنا نکند.

٣ – شهادت به ولایت حضرت علی علیه السلام در تشهد

سؤال:آیا شهادت بر ولایت امیرالمؤمنین(علیه السلام) در تشهد نماز جایز است؟

جواب: نظر به این که ائمه معصومین(علیهم السلام) اجازه اضافه کردن شهادت ثالثه را نداده اند، این کار صحیح نیست و وظیفه ما در این گونه موارد تبعیّت از دستورات معصومین(علیهم السلام) است.

٤ – ترک صلوات بعد از تشهد

سؤال:اگر صلوات بعد از تشهد را نگوییم در نماز اشکالی پیش می آید؟

جواب: صلوات جزء تشهد است و باید گفته شود.

٥ – وظیفه کسی که تا بحال تشهد را به فصل می خوانده

سؤال:وظیفه کسی که تا قبل از دیدن استفتائی در سایت ( قرائت به ادغام یا به فصل در تشهد) تشهد را به فصل می خوانده چیست؟ با توجه به اینکه در رساله بصورت غیر ادغام نوشته شده وهمچنین در - یکن له - .

جواب: از نظر عرف عرب اینگونه قرائت ها غلط نیست، هر چند رعایت اینگونه مسائل تجویدی بهتر است.

٦ – گفتن سلام در قضای تشهد فراموش شده

سؤال:در رساله در قسمت قضای تشهد فراموش شده آیا فرد بعد از بجا آوردن قضای اون تشهد باید سلام هم بدهد یا فقط تشهد بتنهایی کافی است ؟

جواب: احتیاط واجب آن است که سلام را هم بگوید و نماز را اعاده کند.

٧ – قرائت به ادغام یا به فصل در تشهد

سؤال:آیا در تشهد «اَلّا» گفتن درست است به ادغام یا به فصل، «اَن لا»؟ دلایلی هست که نشان می دهد به فصل درست است، چرا که به ادغام مخاطب خیال میکند الای تحضیضیه است و معنا خراب می شود. نظر معظم له در این مورد چه چیست؟

جواب: باید با ادغام گفت و چون مخاطب خداوند است اشکالی ندارد.

٨ – آرامش بدن نمازگزار در هنگام تشهد

سؤال:اگر در نماز قبل از آرام گرفتن بدن ذکر تشهد را شروع کنیم آیا نماز باطل است؟

جواب: نماز اشکال دارد، ولی منظور از آرامش، آرامش عرفی است نه آرامش دقیق علمی.

٩ – تورک هنگام تشهد

سؤال:از روشهاى مختلف نشستن هنگام تشهد، آیا نشستن به روش معمولى افضل است یا نشستن برخى از برادران که به قصد قراردادن سنگینى بدن (بیش از حدّ معمولى) در سمت چپ، شبیه اهل سنّت على الخصوص حنفیها مى نشینند؟

جواب: صورت دوّم تورک نامیده مى شود جزء مستحبات شمرده شده است.

١٠ – قضای تشهد فراموش شده

سؤال:اگر شخصى تشهد نماز را فراموش کند، آیا بعد از قضاى تشهد، سلام نماز را هم باید بخواند؟

جواب: احتیاط آن است که سلام را نیز بخواند و باید سجده سهو نیز بجا آورد.

 

١١ – شهادت به ولایت حضرت علی علیه السلام در تشهد

سؤال:آیا شهادت بر ولایت امیرالمؤمنین(علیه السلام) در تشهد نماز جایز است؟

جواب: نظر به این که ائمه معصومین(علیهم السلام) اجازه اضافه کردن شهادت ثالثه را نداده اند، این کار صحیح نیست و وظیفه ما در این گونه موارد تبعیّت از دستورات معصومین(علیهم السلام) است.

١٢ – وظیفه کسی که تا بحال تشهد را به فصل می خوانده

سؤال:وظیفه کسی که تا قبل از دیدن استفتائی در سایت ( قرائت به ادغام یا به فصل در تشهد) تشهد را به فصل می خوانده چیست؟ با توجه به اینکه در رساله بصورت غیر ادغام نوشته شده وهمچنین در - یکن له - .

جواب: از نظر عرف عرب اینگونه قرائت ها غلط نیست، هر چند رعایت اینگونه مسائل تجویدی بهتر است.

١٣ – تورک هنگام تشهد

سؤال:از روشهاى مختلف نشستن هنگام تشهد، آیا نشستن به روش معمولى افضل است یا نشستن برخى از برادران که به قصد قراردادن سنگینى بدن (بیش از حدّ معمولى) در سمت چپ، شبیه اهل سنّت على الخصوص حنفیها مى نشینند؟

جواب: صورت دوّم تورک نامیده مى شود جزء مستحبات شمرده شده است.

١٤ – گفتن ذکر" و تقبل الله شفاعته..." بعد از تشهد دوم

سؤال:گفتن ذکر " و تقبل شفاعته وارفع درجته" بعد از تشهد نماز و قبل از دادن سلام چه حکمی دارد؟

جواب: تنها در نمازهایی که دو تشهد دارد بعد از تشهد اول مستحب است.

١٥ – ترک صلوات بعد از تشهد

سؤال:اگر صلوات بعد از تشهد را نگوییم در نماز اشکالی پیش می آید؟

جواب: صلوات جزء تشهد است و باید گفته شود.

١٦ – قضای تشهد فراموش شده

سؤال:اگر شخصى تشهد نماز را فراموش کند، آیا بعد از قضاى تشهد، سلام نماز را هم باید بخواند؟

جواب: احتیاط آن است که سلام را نیز بخواند و باید سجده سهو نیز بجا آورد.

١٧ – عمل نکردن به حکم کثیرالشک

سؤال:شک کردن در حین نماز بین رکعت دوم و سوم که تشهد را داده یا نه، و به آن بی اعتنایی کردن و نماز را تمام کردن چه حکمی دارد؟

جواب: نماز مزبور را قضا کند.
  

 
پاسخ به احکام شرعی
 
موتور جستجوی سایت

تابلو اعلانات
  


پیوندها

حدیث روز
بسم الله الرحمن الرحیم
چهار پناهگاه در قرآن
   
أَبَانُ بْنُ عُثْمَانَ وَ هِشَامُ بْنُ سَالِمٍ وَ مُحَمَّدُ بْنُ حُمْرَانَ عَنِ الصَّادِقِ (علیه السلام) قَالَ:
عَجِبْتُ لِمَنْ فَزِعَ مِنْ أَرْبَعٍ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى أَرْبَعٍ
(۱) عَجِبْتُ لِمَنْ خَافَ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- حَسْبُنَا اللَّهُ وَ نِعْمَ الْوَكِيلُ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا فَانْقَلَبُوا بِنِعْمَةٍ مِنَ اللَّهِ وَ فَضْلٍ لَمْ يَمْسَسْهُمْ سُوءٌ
(۲) وَ عَجِبْتُ لِمَنِ اغْتَمَّ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- لا إِلهَ إِلَّا أَنْتَ سُبْحانَكَ إِنِّي كُنْتُ مِنَ الظَّالِمِينَ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- وَ نَجَّيْناهُ مِنَ الْغَمِّ وَ كَذلِكَ نُنْجِي الْمُؤْمِنِينَ
(۳) وَ عَجِبْتُ لِمَنْ مُكِرَ بِهِ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- وَ أُفَوِّضُ أَمْرِي إِلَى اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ بَصِيرٌ بِالْعِبادِ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- فَوَقاهُ اللَّهُ سَيِّئاتِ ما مَكَرُوا
(۴) وَ عَجِبْتُ لِمَنْ أَرَادَ الدُّنْيَا وَ زِينَتَهَا كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- ما شاءَ اللَّهُ لا قُوَّةَ إِلَّا بِاللَّهِ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- إِنْ تَرَنِ أَنَا أَقَلَّ مِنْكَ مالًا وَ وَلَداً. فَعَسى‏ رَبِّي أَنْ يُؤْتِيَنِ خَيْراً مِنْ جَنَّتِكَ وَ عَسَى مُوجِبَةٌ
    
آقا امام صادق (عليه السّلام) فرمود: در شگفتم از كسى كه از چهار چيز مى‌هراسد چرا بچهار چيز پناهنده نميشود:
(۱) شگفتم از آنكه ميترسد چرا پناه نمى‌برد بفرمودۀ خداى عز و جل« حَسْبُنَا اَللّٰهُ‌ وَ نِعْمَ‌ اَلْوَكِيلُ‌ » خداوند ما را بس است و چه وكيل خوبى است زيرا شنيدم خداى جل جلاله بدنبال آن ميفرمايد:بواسطۀ نعمت و فضلى كه از طرف خداوند شامل حالشان گرديد باز گشتند و هيچ بدى بآنان نرسيد.
(۲) و شگفتم در كسى كه اندوهناك است چرا پناه نمى‌برد بفرمودۀ خداى عز و جل:« لاٰ إِلٰهَ‌ إِلاّٰ أَنْتَ‌ سُبْحٰانَكَ‌ إِنِّي كُنْتُ‌ مِنَ‌ اَلظّٰالِمِينَ‌ » زيرا شنيدم خداى عز و جل بدنبال آن ميفرمايد در خواستش را برآورديم و از اندوه نجاتش داديم و مؤمنين را هم چنين ميرهانيم.
(۳) و در شگفتم از كسى كه حيله‌اى در بارۀ او بكار رفته چرا بفرمودۀ خداى تعالى پناه نمى‌برد« وَ أُفَوِّضُ‌ أَمْرِي إِلَى اَللّٰهِ‌ إِنَّ‌ اَللّٰهَ‌ بَصِيرٌ بِالْعِبٰادِ »:كار خود را بخدا واگذار ميكنيم كه خداوند بحال بندگان بينا است)زيرا شنيدم خداى بزرگ و پاك بدنبالش مى‌فرمايد خداوند او را از بديهائى كه در بارۀ او بحيله انجام داده بودند نگه داشت.
(۴) و در شگفتم از كسى كه خواستار دنيا و آرايش آن است چرا پناهنده نميشود بفرمايش خداى تبارك و تعالى(« مٰا شٰاءَ اَللّٰهُ‌ لاٰ قُوَّةَ‌ إِلاّٰ بِاللّٰهِ‌ »)(آنچه خدا خواست همان است و نيروئى جز به يارى خداوند نيست)زيرا شنيدم خداى عز اسمه بدنبال آن ميفرمايد اگر چه مرا در مال و فرزند از خودت كمتر مى‌بينى ولى اميد هست كه پروردگار من بهتر از باغ تو مرا نصيب فرمايد (و كلمۀ:عسى در اين آيه بمعناى اميد تنها نيست بلكه بمعناى اثبات و تحقق يافتن است).
من لا يحضره الفقيه، ج‏۴، ص: ۳۹۲؛
الأمالي( للصدوق)، ص: ۶؛
الخصال، ج‏۱، ص: ۲۱۸.

کلیه حقوق مادی و معنوی این پورتال محفوظ و متعلق به حجت الاسلام و المسلمین سید محمدحسن بنی هاشمی خمینی میباشد.

طراحی و پیاده سازی: FARTECH/فرتک - فکور رایانه توسعه کویر -