انهار
انهار
مطالب خواندنی

نماز میّت

بزرگ نمایی کوچک نمایی

سؤال  167- نماز میّت باید متصل به تدفین باشد یا منفصل هم مانعی ندارد؟

جواب:  نماز میت باید قبل از دفن میّت باشد و لازم نیست متصل به دفن باشد. و اللّه العالم.

سؤال  168- در نماز بر میّت اگر ادعیه مأثورة مقدم و مؤخر خوانده شود مثلًا بعداز تکبیر اوّل دعای سوم، و بعد از تکبیر سوم دعای اوّل خوانده شود، در صورتهای زیر چه حکمی دارد؟در بین نماز متوجّه شوند.) بعد از نماز بر میّت متوجه شوند.بعد از دفن میّت متوجه شوند؟

جواب:  در هر سه مورد عدم وجوب اعاده نماز بعید نیست ولی احتیاط باعاده نماز ترک نشود، البته در صورتی که میّت دفن شده بقبر او نماز خوانده شود.

سؤال  169- شخصی گاهی نماز میّت می‌خواند اعراب را دقّت نمی‌کند ولی خودش متوجه نیست آیا نماز باطل است یا نه و نمازهایی که تا حال خوانده ولی شک دارد که اعراب را اشتباه خوانده یا نه برای این نمازها چه‌کار کند؟

جواب:  در هر موردی که معلوم شود غلط خوانده باید نماز میت دوباره خوانده شود. و اللّه العالم.

سؤال  170- در روستائی که مرسوم است برای تجهیز میت مردم به مشارکت یکدیگر اقدام می‌کنند و جمعی معیّن و غیر معیّن مشغول غسل شده و یک نفر خاصّ نماز میت را می‌خواند آیا غسل‌دهندگان و یا آنکه نماز می‌خواند بازبایستی از ولی میت اذن بگیرد- یا اینکه چون این کیفیت رسم شده احتیاج به اذن نیست؟

جواب:  بعید نیست اکتفاء به دلالت ظاهر حال اولیاء میت بر رضای آنها باقدام دیگران، بلی اگر ولیّ میّت عالم به حکم اعتبار اذن او در اقدام دیگران نباشد احوط استیذان از او است اگر چه علم برضای او داشته باشند.

سؤال  171- اگر ولیّ نمازخوان نبود و کس دیگری خواست نماز بخواند- یا ایام دهه محرم یا ماه مبارک بود و روحانی برای تبلیغ آمده بود- آیا آنها احتیاج به اذن گرفتن دارند؟

جواب:  اگر سیره محلّی بر اقامه نماز از طرف روحانی باشد و میّت را برای نماز بر آن بگذارند که روحانی بر آن نماز بخواند مثل شاهد حال دلالت بر اذن ولی دارد.

سؤال  172- اگر یکی از اولیاء میت در محل نباشند و یک روز یا دو روز و گاهی بیشتر طول می‌کشد تا مراجعت نمایند وظیفه چیست آیا بایستی صبر کنند یا اینکه میت را تجهیز کنند؟

جواب:  در فرض سؤال از بقیه اذن بگیرند.

سؤال  173- نماز خواندن بر میت در قبرستان جایز است یا خیر؟

جواب:  جایز است.


  

 
پاسخ به احکام شرعی
 
موتور جستجوی سایت

تابلو اعلانات
  


پیوندها

حدیث روز
بسم الله الرحمن الرحیم
چهار پناهگاه در قرآن
   
أَبَانُ بْنُ عُثْمَانَ وَ هِشَامُ بْنُ سَالِمٍ وَ مُحَمَّدُ بْنُ حُمْرَانَ عَنِ الصَّادِقِ (علیه السلام) قَالَ:
عَجِبْتُ لِمَنْ فَزِعَ مِنْ أَرْبَعٍ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى أَرْبَعٍ
(۱) عَجِبْتُ لِمَنْ خَافَ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- حَسْبُنَا اللَّهُ وَ نِعْمَ الْوَكِيلُ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا فَانْقَلَبُوا بِنِعْمَةٍ مِنَ اللَّهِ وَ فَضْلٍ لَمْ يَمْسَسْهُمْ سُوءٌ
(۲) وَ عَجِبْتُ لِمَنِ اغْتَمَّ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- لا إِلهَ إِلَّا أَنْتَ سُبْحانَكَ إِنِّي كُنْتُ مِنَ الظَّالِمِينَ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- وَ نَجَّيْناهُ مِنَ الْغَمِّ وَ كَذلِكَ نُنْجِي الْمُؤْمِنِينَ
(۳) وَ عَجِبْتُ لِمَنْ مُكِرَ بِهِ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- وَ أُفَوِّضُ أَمْرِي إِلَى اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ بَصِيرٌ بِالْعِبادِ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- فَوَقاهُ اللَّهُ سَيِّئاتِ ما مَكَرُوا
(۴) وَ عَجِبْتُ لِمَنْ أَرَادَ الدُّنْيَا وَ زِينَتَهَا كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- ما شاءَ اللَّهُ لا قُوَّةَ إِلَّا بِاللَّهِ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- إِنْ تَرَنِ أَنَا أَقَلَّ مِنْكَ مالًا وَ وَلَداً. فَعَسى‏ رَبِّي أَنْ يُؤْتِيَنِ خَيْراً مِنْ جَنَّتِكَ وَ عَسَى مُوجِبَةٌ
    
آقا امام صادق (عليه السّلام) فرمود: در شگفتم از كسى كه از چهار چيز مى‌هراسد چرا بچهار چيز پناهنده نميشود:
(۱) شگفتم از آنكه ميترسد چرا پناه نمى‌برد بفرمودۀ خداى عز و جل« حَسْبُنَا اَللّٰهُ‌ وَ نِعْمَ‌ اَلْوَكِيلُ‌ » خداوند ما را بس است و چه وكيل خوبى است زيرا شنيدم خداى جل جلاله بدنبال آن ميفرمايد:بواسطۀ نعمت و فضلى كه از طرف خداوند شامل حالشان گرديد باز گشتند و هيچ بدى بآنان نرسيد.
(۲) و شگفتم در كسى كه اندوهناك است چرا پناه نمى‌برد بفرمودۀ خداى عز و جل:« لاٰ إِلٰهَ‌ إِلاّٰ أَنْتَ‌ سُبْحٰانَكَ‌ إِنِّي كُنْتُ‌ مِنَ‌ اَلظّٰالِمِينَ‌ » زيرا شنيدم خداى عز و جل بدنبال آن ميفرمايد در خواستش را برآورديم و از اندوه نجاتش داديم و مؤمنين را هم چنين ميرهانيم.
(۳) و در شگفتم از كسى كه حيله‌اى در بارۀ او بكار رفته چرا بفرمودۀ خداى تعالى پناه نمى‌برد« وَ أُفَوِّضُ‌ أَمْرِي إِلَى اَللّٰهِ‌ إِنَّ‌ اَللّٰهَ‌ بَصِيرٌ بِالْعِبٰادِ »:كار خود را بخدا واگذار ميكنيم كه خداوند بحال بندگان بينا است)زيرا شنيدم خداى بزرگ و پاك بدنبالش مى‌فرمايد خداوند او را از بديهائى كه در بارۀ او بحيله انجام داده بودند نگه داشت.
(۴) و در شگفتم از كسى كه خواستار دنيا و آرايش آن است چرا پناهنده نميشود بفرمايش خداى تبارك و تعالى(« مٰا شٰاءَ اَللّٰهُ‌ لاٰ قُوَّةَ‌ إِلاّٰ بِاللّٰهِ‌ »)(آنچه خدا خواست همان است و نيروئى جز به يارى خداوند نيست)زيرا شنيدم خداى عز اسمه بدنبال آن ميفرمايد اگر چه مرا در مال و فرزند از خودت كمتر مى‌بينى ولى اميد هست كه پروردگار من بهتر از باغ تو مرا نصيب فرمايد (و كلمۀ:عسى در اين آيه بمعناى اميد تنها نيست بلكه بمعناى اثبات و تحقق يافتن است).
من لا يحضره الفقيه، ج‏۴، ص: ۳۹۲؛
الأمالي( للصدوق)، ص: ۶؛
الخصال، ج‏۱، ص: ۲۱۸.


کلیه حقوق مادی و معنوی این پورتال محفوظ و متعلق به حجت الاسلام و المسلمین سید محمدحسن بنی هاشمی خمینی میباشد.

طراحی و پیاده سازی: FARTECH/فرتک - فکور رایانه توسعه کویر -