انهار
انهار
امکانات سایت
مطالب خواندنی

ربحهاى متعدد

بزرگ نمایی کوچک نمایی

سؤال 460- اشخاصى كه عوايد مختلفه دارند مثلاً جو، گندم، پنبه، علف، چغندر قند و غيره كه بدست آوردن هر كدام از آنها مدتى مديد با ديگرى فرق دارد، آيا مى‏توانند خمس هر يك از اين عوايد را على‏حده بدهند، يا براى مجموع روى هم رفته يك سال قرار بدهند، مثال اگر از علف خشك سال گذشته چيزى تا موقع چيدن علف سال نو باقى بماند خمس آن را بدهد، و همچنين گندم و جو و غيره تا بدست آمدن محصول در سال بعد؟

جواب:  مفروض سؤال كه سال گذشته را تأخير بيندازد جايز نيست و عكس مانعى ندارد و اما اگر براى هر كدام جداگانه سال قرار بدهد اشكالى ندارد.

سؤال 461- كسى كه سال معين نموده مى‏تواند براى بعضى منافع كه تدريجى حاصل مى‏شود براى هر كدام سال معين كند، و يا سر سال همه را خمس بدهد؟

جواب:  مى‏تواند براى هر منفعتى سال معلوم كنند.

سؤال 462- افرادى كه تاريخ معينى براى تخميس درآمدهاى سنه خود اختيار كرده‏اند قهراً در اين تاريخ معين بر بعضى منافع آنها سال نگذشته، آيا مى‏توانند در اين وقت معلومى كه براى سال دارند آن بعض منافع مذكور را تخميس بلكه تا آن موقع معلوم نرسيده مصرف در احتياجات مؤونه خود بنمايند، و در صورت جواز با علم به مسئله چه بسا حاضر به تخميس نباشند، آيا اعلام آنها واجب است يا نه و مى‏شود وجوه آنها را قبول كرد يا نه؟

جواب:  در صورتى كه سال بر آن مقدار از ربح نگذشته و سال مجموع برسد مى‏تواند خمس آن مقدار را كه سال بر آن نگذشته تخميس ننموده در مؤونه خود صرف نمايد، و در صورتى كه ارباح متنوعه داشته باشند مى‏توانند براى هر كدام سال على‏حده معين نمايند. واللََّه العالم.

سؤال 463- آيا سير و پياز و سيب‏زمينى از قبيل تولد است يا نموّ؟

جواب:  از قبيل تولد است.

سؤال 464- زيدى اول رمضان اول سال او است و عازم سفر مكه است مخارج بعد از رمضان چه به كاروان و چه در مورد ديگر كه مصرف مى‏كند آيا از منافع قبل از رمضان استثنا مى‏شود يا نه؟

جواب:  در مفروض سؤال از منافعى كه سال بر آن نگذشته باشد مانند منافع رجب مى‏تواند صرف كند، چون براى هر منفعتى سال مستقل مى‏شود تعيين كرد.

  

 
پاسخ به احکام شرعی
 
موتور جستجوی سایت

تابلو اعلانات

 




پیوندها

حدیث روز
بسم الله الرحمن الرحیم
چهار پناهگاه در قرآن
   
أَبَانُ بْنُ عُثْمَانَ وَ هِشَامُ بْنُ سَالِمٍ وَ مُحَمَّدُ بْنُ حُمْرَانَ عَنِ الصَّادِقِ (علیه السلام) قَالَ:
عَجِبْتُ لِمَنْ فَزِعَ مِنْ أَرْبَعٍ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى أَرْبَعٍ
(۱) عَجِبْتُ لِمَنْ خَافَ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- حَسْبُنَا اللَّهُ وَ نِعْمَ الْوَكِيلُ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا فَانْقَلَبُوا بِنِعْمَةٍ مِنَ اللَّهِ وَ فَضْلٍ لَمْ يَمْسَسْهُمْ سُوءٌ
(۲) وَ عَجِبْتُ لِمَنِ اغْتَمَّ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- لا إِلهَ إِلَّا أَنْتَ سُبْحانَكَ إِنِّي كُنْتُ مِنَ الظَّالِمِينَ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- وَ نَجَّيْناهُ مِنَ الْغَمِّ وَ كَذلِكَ نُنْجِي الْمُؤْمِنِينَ
(۳) وَ عَجِبْتُ لِمَنْ مُكِرَ بِهِ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- وَ أُفَوِّضُ أَمْرِي إِلَى اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ بَصِيرٌ بِالْعِبادِ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- فَوَقاهُ اللَّهُ سَيِّئاتِ ما مَكَرُوا
(۴) وَ عَجِبْتُ لِمَنْ أَرَادَ الدُّنْيَا وَ زِينَتَهَا كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- ما شاءَ اللَّهُ لا قُوَّةَ إِلَّا بِاللَّهِ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- إِنْ تَرَنِ أَنَا أَقَلَّ مِنْكَ مالًا وَ وَلَداً. فَعَسى‏ رَبِّي أَنْ يُؤْتِيَنِ خَيْراً مِنْ جَنَّتِكَ وَ عَسَى مُوجِبَةٌ
    
آقا امام صادق (عليه السّلام) فرمود: در شگفتم از كسى كه از چهار چيز مى‌هراسد چرا بچهار چيز پناهنده نميشود:
(۱) شگفتم از آنكه ميترسد چرا پناه نمى‌برد بفرمودۀ خداى عز و جل« حَسْبُنَا اَللّٰهُ‌ وَ نِعْمَ‌ اَلْوَكِيلُ‌ » خداوند ما را بس است و چه وكيل خوبى است زيرا شنيدم خداى جل جلاله بدنبال آن ميفرمايد:بواسطۀ نعمت و فضلى كه از طرف خداوند شامل حالشان گرديد باز گشتند و هيچ بدى بآنان نرسيد.
(۲) و شگفتم در كسى كه اندوهناك است چرا پناه نمى‌برد بفرمودۀ خداى عز و جل:« لاٰ إِلٰهَ‌ إِلاّٰ أَنْتَ‌ سُبْحٰانَكَ‌ إِنِّي كُنْتُ‌ مِنَ‌ اَلظّٰالِمِينَ‌ » زيرا شنيدم خداى عز و جل بدنبال آن ميفرمايد در خواستش را برآورديم و از اندوه نجاتش داديم و مؤمنين را هم چنين ميرهانيم.
(۳) و در شگفتم از كسى كه حيله‌اى در بارۀ او بكار رفته چرا بفرمودۀ خداى تعالى پناه نمى‌برد« وَ أُفَوِّضُ‌ أَمْرِي إِلَى اَللّٰهِ‌ إِنَّ‌ اَللّٰهَ‌ بَصِيرٌ بِالْعِبٰادِ »:كار خود را بخدا واگذار ميكنيم كه خداوند بحال بندگان بينا است)زيرا شنيدم خداى بزرگ و پاك بدنبالش مى‌فرمايد خداوند او را از بديهائى كه در بارۀ او بحيله انجام داده بودند نگه داشت.
(۴) و در شگفتم از كسى كه خواستار دنيا و آرايش آن است چرا پناهنده نميشود بفرمايش خداى تبارك و تعالى(« مٰا شٰاءَ اَللّٰهُ‌ لاٰ قُوَّةَ‌ إِلاّٰ بِاللّٰهِ‌ »)(آنچه خدا خواست همان است و نيروئى جز به يارى خداوند نيست)زيرا شنيدم خداى عز اسمه بدنبال آن ميفرمايد اگر چه مرا در مال و فرزند از خودت كمتر مى‌بينى ولى اميد هست كه پروردگار من بهتر از باغ تو مرا نصيب فرمايد (و كلمۀ:عسى در اين آيه بمعناى اميد تنها نيست بلكه بمعناى اثبات و تحقق يافتن است).
من لا يحضره الفقيه، ج‏۴، ص: ۳۹۲؛
الأمالي( للصدوق)، ص: ۶؛
الخصال، ج‏۱، ص: ۲۱۸.

کلیه حقوق مادی و معنوی این پورتال محفوظ و متعلق به حجت الاسلام و المسلمین سید محمدحسن بنی هاشمی خمینی میباشد.

طراحی و پیاده سازی: FARTECH/فرتک - فکور رایانه توسعه کویر -