انهار
انهار
امکانات سایت
مطالب خواندنی

احكام مربوط به سعى

بزرگ نمایی کوچک نمایی

سؤال 812- زيدى به مكه معظمه رفته و در سعى، از مروه شروع نموده به گمان آنكه بايد از مروه شروع كند و در صفا ختم نموده، يعنى چهار شوط از مروه به صفا رفته و سه شوط از صفا به مروه جاهل به حكم باشد تكليف چيست، عالم به حكم و جاهل به موضوع حكمش چيست؟ و ناسى، حكم جاهل را دارد يا خير؟ سعى در عمره مفرده باشد حكمش چيست؟ و سعى در عمره تمتع باشد حكمش چيست؟ و سعى در حج تمتع حكمش چيست؟

جواب:  رجوع به مسئله 349 و 356 و 357 از مناسك چاپهاى عربى و فارسى اخير بنمايند. مفصلاً احكام موارد سؤال ذكر شده اگر چه فى الجمله عدد مسائل فارسى و عربى مختلف است ولى به مراجعه تطبيق مى‏شود.

سؤال 813- آيا جايز است اختياراً سعى نمودن در گاريهايى كه در سعى يافت ـ مى‏شود با اينكه مى‏داند آن كس كه متولى حركت اين گارى است شخص ديگر است وسعى كننده نشسته است فقط؟

جواب:  بله جايز است اگر به اختيار خود نشسته باشد.

سؤال 814- حكم كسى كه تأخير بياندازد در عمره يا حج سعى را به روز دوّم يا سوّم بدون عذرى، آيا مترتب مى‏شود بر او بطلان طواف؟

جواب:  بله و بايد اعاده نمايد طواف و نماز آن را قبل از سعى.

سؤال 815- حكم سعى نمودن در طبقه فوقانى مسعى چيست؟

جواب:  اگر ما بين دو كوه صفا و مروه واقع نشود مجزى نخواهد بود.

سؤال 816- آيا جايز است قطع نمودن طواف و سعى اختياراً و از اوّل ابتدا نمايد؟

جواب:  جايز نيست آن.

س 817- آيا واجب است موالات در سعى و مقدار آن چه قدر است؟

جواب:  بله واجب است به مقدار صدق عرفى و مثل آن در طواف است.

سؤال 818- اگر طواف را اول طلوع شمس نموده باشد مى‏تواند سعى را تا قبل از غروب فردا انجام دهد، و چنانچه اوّل مغرب طواف نموده آيا مى‏تواند سعى را تا قبل از مغرب فردا انجام دهد؟ و خلاصه تأخير تا اين حد جايز است يا خير؟

جواب:  شروع در طواف اگر در روز است در همان روز سعى را انجام دهد و اگر در شب است در همان شب انجام دهد. واللََّه العالم.

  

 
پاسخ به احکام شرعی
 
موتور جستجوی سایت

تابلو اعلانات

 




پیوندها

حدیث روز
بسم الله الرحمن الرحیم
چهار پناهگاه در قرآن
   
أَبَانُ بْنُ عُثْمَانَ وَ هِشَامُ بْنُ سَالِمٍ وَ مُحَمَّدُ بْنُ حُمْرَانَ عَنِ الصَّادِقِ (علیه السلام) قَالَ:
عَجِبْتُ لِمَنْ فَزِعَ مِنْ أَرْبَعٍ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى أَرْبَعٍ
(۱) عَجِبْتُ لِمَنْ خَافَ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- حَسْبُنَا اللَّهُ وَ نِعْمَ الْوَكِيلُ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا فَانْقَلَبُوا بِنِعْمَةٍ مِنَ اللَّهِ وَ فَضْلٍ لَمْ يَمْسَسْهُمْ سُوءٌ
(۲) وَ عَجِبْتُ لِمَنِ اغْتَمَّ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- لا إِلهَ إِلَّا أَنْتَ سُبْحانَكَ إِنِّي كُنْتُ مِنَ الظَّالِمِينَ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- وَ نَجَّيْناهُ مِنَ الْغَمِّ وَ كَذلِكَ نُنْجِي الْمُؤْمِنِينَ
(۳) وَ عَجِبْتُ لِمَنْ مُكِرَ بِهِ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- وَ أُفَوِّضُ أَمْرِي إِلَى اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ بَصِيرٌ بِالْعِبادِ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- فَوَقاهُ اللَّهُ سَيِّئاتِ ما مَكَرُوا
(۴) وَ عَجِبْتُ لِمَنْ أَرَادَ الدُّنْيَا وَ زِينَتَهَا كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- ما شاءَ اللَّهُ لا قُوَّةَ إِلَّا بِاللَّهِ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- إِنْ تَرَنِ أَنَا أَقَلَّ مِنْكَ مالًا وَ وَلَداً. فَعَسى‏ رَبِّي أَنْ يُؤْتِيَنِ خَيْراً مِنْ جَنَّتِكَ وَ عَسَى مُوجِبَةٌ
    
آقا امام صادق (عليه السّلام) فرمود: در شگفتم از كسى كه از چهار چيز مى‌هراسد چرا بچهار چيز پناهنده نميشود:
(۱) شگفتم از آنكه ميترسد چرا پناه نمى‌برد بفرمودۀ خداى عز و جل« حَسْبُنَا اَللّٰهُ‌ وَ نِعْمَ‌ اَلْوَكِيلُ‌ » خداوند ما را بس است و چه وكيل خوبى است زيرا شنيدم خداى جل جلاله بدنبال آن ميفرمايد:بواسطۀ نعمت و فضلى كه از طرف خداوند شامل حالشان گرديد باز گشتند و هيچ بدى بآنان نرسيد.
(۲) و شگفتم در كسى كه اندوهناك است چرا پناه نمى‌برد بفرمودۀ خداى عز و جل:« لاٰ إِلٰهَ‌ إِلاّٰ أَنْتَ‌ سُبْحٰانَكَ‌ إِنِّي كُنْتُ‌ مِنَ‌ اَلظّٰالِمِينَ‌ » زيرا شنيدم خداى عز و جل بدنبال آن ميفرمايد در خواستش را برآورديم و از اندوه نجاتش داديم و مؤمنين را هم چنين ميرهانيم.
(۳) و در شگفتم از كسى كه حيله‌اى در بارۀ او بكار رفته چرا بفرمودۀ خداى تعالى پناه نمى‌برد« وَ أُفَوِّضُ‌ أَمْرِي إِلَى اَللّٰهِ‌ إِنَّ‌ اَللّٰهَ‌ بَصِيرٌ بِالْعِبٰادِ »:كار خود را بخدا واگذار ميكنيم كه خداوند بحال بندگان بينا است)زيرا شنيدم خداى بزرگ و پاك بدنبالش مى‌فرمايد خداوند او را از بديهائى كه در بارۀ او بحيله انجام داده بودند نگه داشت.
(۴) و در شگفتم از كسى كه خواستار دنيا و آرايش آن است چرا پناهنده نميشود بفرمايش خداى تبارك و تعالى(« مٰا شٰاءَ اَللّٰهُ‌ لاٰ قُوَّةَ‌ إِلاّٰ بِاللّٰهِ‌ »)(آنچه خدا خواست همان است و نيروئى جز به يارى خداوند نيست)زيرا شنيدم خداى عز اسمه بدنبال آن ميفرمايد اگر چه مرا در مال و فرزند از خودت كمتر مى‌بينى ولى اميد هست كه پروردگار من بهتر از باغ تو مرا نصيب فرمايد (و كلمۀ:عسى در اين آيه بمعناى اميد تنها نيست بلكه بمعناى اثبات و تحقق يافتن است).
من لا يحضره الفقيه، ج‏۴، ص: ۳۹۲؛
الأمالي( للصدوق)، ص: ۶؛
الخصال، ج‏۱، ص: ۲۱۸.

کلیه حقوق مادی و معنوی این پورتال محفوظ و متعلق به حجت الاسلام و المسلمین سید محمدحسن بنی هاشمی خمینی میباشد.

طراحی و پیاده سازی: FARTECH/فرتک - فکور رایانه توسعه کویر -