انهار
انهار
امکانات سایت
مطالب خواندنی

احكام كفارات و مصرف آنها

بزرگ نمایی کوچک نمایی

سؤال 694- اگر كسى كفاره‏اى در ايام حج بر ذمّه‏اش وارد شده باشد و عمداً يا سهواً او را تأخير بياندازد تا به وطن خود برگردد آيا مى‏تواند اين كار را بكند و آيا واجب است شرايط ذبح در منى را رعايت كند يا خير؟ (يعنى گوسفند بدون عيب باشد).

جواب:  در كفاره غير صيد مختار است آن را هر جا بخواهد ذبح كند ولى در كفاره صيد لازم است در مكه يا منى انجام نمايد، و در گوسفندِ كفاره صدق گوسفند بر آن كافى است (در حصول وظيفه) آن را ذبح كند. واللََّه العالم.

سؤال 695- آيا چند تظليل يك كفاره دارد يا متكرر مى‏شود؟

جواب:  اگر همه وقوع آن در يك احرام بود مثلاً فقط در احرام عمره بود يا همه فقط در احرام حج واقع گرديده باشد يك كفاره كافى است. واللََّه العالم.

سؤال 696- اگر جاهل به مسئله اينكه كفارهء احرامِ عمره، بايد در مكه ذبح شود و آمد به بلد آيا مى‏شود در بلد خود انجام دهد؟

جواب:  كفاره غير صيد را در هر مكانى كه بخواهد ذبح كند مجزى است ولى براى مرتكب صيد اگر در احرام عمره بود، محلش مكه و اگر در احرام حج بود محل آن منى است لا غيرهما. واللََّه العالم.

سؤال 697- زيدى در حال احرام عملى انجام داده كه وظيفه‏اش ذبح گوسفند و تقسيم بين فقرا بوده گوسفندى هم ذبح نموده و به فقرا داده لكن مقدارى از گوشت يا كله يا جگر اين گوسفند را عمداً يا سهواً يا جهلاً خودش و يا زن و فرزندش خورده‏اند، آيا وظيفه زيد چيست؟

جواب:  مقدار ارزش آنچه كه خورده است به فقير بدهد. واللََّه العالم.

سؤال 698- اگر مرتكب شود محرم به يكى از محرمات احرام مثل تظليل نمودن و اراده نمايد كه گوسفندى كفاره بدهد به چه مصرف برساند اين گوسفند را؟

جواب:  صرف نمايد در فقرا.

سؤال 699- آيا جايز است در اين صورت براى او خوردن از آن؟

جواب:  بله يك مقدار كمى جايز است با ضمانت نمودن قيمت آن براى فقير.

سؤال 700- هنگامى كه محرم ملزم به ذبح كفاره خود مى‏شود براى خاطر انجام بعض محذورات احرام، آيا جايز است براى او خوردن از آن، يا واجب است دفع نمودن تمام آن به فقير، و آيا شرط است فقير مؤمن باشد يا جايز است دادن آن به مطلق فقير؟ و آيا جايز است براى او تأخير بياندازد ذبح كفاره را تا يك سال يا بيشتر.

جواب:  جايز نيست خوردن از آن براى او، و واجب است دفع نمودن آن به فقير مؤمن و اشكال ندارد تأخير در ذبح اگر منجر به اهمال نگردد؟

سؤال 701- كفارات حج و عمره كه حاجى در بلد خود قربانى مى‏كند به چه مصرفى بايد صرف شود، آيا خود حاجى مى‏تواند از آن بخورد يا خير؟

جواب:  بايستى تمام را در فقرا صرف نمايد، و خود نبايد بخورد.

  

 
پاسخ به احکام شرعی
 
موتور جستجوی سایت

تابلو اعلانات
  


پیوندها

حدیث روز
بسم الله الرحمن الرحیم
چهار پناهگاه در قرآن
   
أَبَانُ بْنُ عُثْمَانَ وَ هِشَامُ بْنُ سَالِمٍ وَ مُحَمَّدُ بْنُ حُمْرَانَ عَنِ الصَّادِقِ (علیه السلام) قَالَ:
عَجِبْتُ لِمَنْ فَزِعَ مِنْ أَرْبَعٍ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى أَرْبَعٍ
(۱) عَجِبْتُ لِمَنْ خَافَ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- حَسْبُنَا اللَّهُ وَ نِعْمَ الْوَكِيلُ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا فَانْقَلَبُوا بِنِعْمَةٍ مِنَ اللَّهِ وَ فَضْلٍ لَمْ يَمْسَسْهُمْ سُوءٌ
(۲) وَ عَجِبْتُ لِمَنِ اغْتَمَّ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- لا إِلهَ إِلَّا أَنْتَ سُبْحانَكَ إِنِّي كُنْتُ مِنَ الظَّالِمِينَ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- وَ نَجَّيْناهُ مِنَ الْغَمِّ وَ كَذلِكَ نُنْجِي الْمُؤْمِنِينَ
(۳) وَ عَجِبْتُ لِمَنْ مُكِرَ بِهِ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- وَ أُفَوِّضُ أَمْرِي إِلَى اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ بَصِيرٌ بِالْعِبادِ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- فَوَقاهُ اللَّهُ سَيِّئاتِ ما مَكَرُوا
(۴) وَ عَجِبْتُ لِمَنْ أَرَادَ الدُّنْيَا وَ زِينَتَهَا كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- ما شاءَ اللَّهُ لا قُوَّةَ إِلَّا بِاللَّهِ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- إِنْ تَرَنِ أَنَا أَقَلَّ مِنْكَ مالًا وَ وَلَداً. فَعَسى‏ رَبِّي أَنْ يُؤْتِيَنِ خَيْراً مِنْ جَنَّتِكَ وَ عَسَى مُوجِبَةٌ
    
آقا امام صادق (عليه السّلام) فرمود: در شگفتم از كسى كه از چهار چيز مى‌هراسد چرا بچهار چيز پناهنده نميشود:
(۱) شگفتم از آنكه ميترسد چرا پناه نمى‌برد بفرمودۀ خداى عز و جل« حَسْبُنَا اَللّٰهُ‌ وَ نِعْمَ‌ اَلْوَكِيلُ‌ » خداوند ما را بس است و چه وكيل خوبى است زيرا شنيدم خداى جل جلاله بدنبال آن ميفرمايد:بواسطۀ نعمت و فضلى كه از طرف خداوند شامل حالشان گرديد باز گشتند و هيچ بدى بآنان نرسيد.
(۲) و شگفتم در كسى كه اندوهناك است چرا پناه نمى‌برد بفرمودۀ خداى عز و جل:« لاٰ إِلٰهَ‌ إِلاّٰ أَنْتَ‌ سُبْحٰانَكَ‌ إِنِّي كُنْتُ‌ مِنَ‌ اَلظّٰالِمِينَ‌ » زيرا شنيدم خداى عز و جل بدنبال آن ميفرمايد در خواستش را برآورديم و از اندوه نجاتش داديم و مؤمنين را هم چنين ميرهانيم.
(۳) و در شگفتم از كسى كه حيله‌اى در بارۀ او بكار رفته چرا بفرمودۀ خداى تعالى پناه نمى‌برد« وَ أُفَوِّضُ‌ أَمْرِي إِلَى اَللّٰهِ‌ إِنَّ‌ اَللّٰهَ‌ بَصِيرٌ بِالْعِبٰادِ »:كار خود را بخدا واگذار ميكنيم كه خداوند بحال بندگان بينا است)زيرا شنيدم خداى بزرگ و پاك بدنبالش مى‌فرمايد خداوند او را از بديهائى كه در بارۀ او بحيله انجام داده بودند نگه داشت.
(۴) و در شگفتم از كسى كه خواستار دنيا و آرايش آن است چرا پناهنده نميشود بفرمايش خداى تبارك و تعالى(« مٰا شٰاءَ اَللّٰهُ‌ لاٰ قُوَّةَ‌ إِلاّٰ بِاللّٰهِ‌ »)(آنچه خدا خواست همان است و نيروئى جز به يارى خداوند نيست)زيرا شنيدم خداى عز اسمه بدنبال آن ميفرمايد اگر چه مرا در مال و فرزند از خودت كمتر مى‌بينى ولى اميد هست كه پروردگار من بهتر از باغ تو مرا نصيب فرمايد (و كلمۀ:عسى در اين آيه بمعناى اميد تنها نيست بلكه بمعناى اثبات و تحقق يافتن است).
من لا يحضره الفقيه، ج‏۴، ص: ۳۹۲؛
الأمالي( للصدوق)، ص: ۶؛
الخصال، ج‏۱، ص: ۲۱۸.

کلیه حقوق مادی و معنوی این پورتال محفوظ و متعلق به حجت الاسلام و المسلمین سید محمدحسن بنی هاشمی خمینی میباشد.

طراحی و پیاده سازی: FARTECH/فرتک - فکور رایانه توسعه کویر -