انهار
انهار
مطالب خواندنی

تروك احرام

بزرگ نمایی کوچک نمایی

سؤال 679- بوئيدن فواكه‏ [1]خوشبو عمداً عند الاكل‏[2] كفاره دارد يا خير؟

جواب:  كفاره‏اى براى آن نيست. واللََّه العالم.

سؤال 680- امساك از روايح كريهه‏ [3] عمداً كفاره دارد يا خير؟

جواب:  كفاره ندارد. واللََّه العالم.

سؤال 681- كسى كه نفس خود را نگه مى‏دارد از بوهاى بد در حالت احرام بدون اينكه دماغ خود را بگيرد حكم او چيست؟

جواب:  آنچه ممنوع است دماغ گرفتن است نه چيز ديگر.

سؤال 682- انداختن پتوى حاشيه‏دار (كه طرفين آن را با نخ دوخته‏اند) و پتو و حوله گره‏دار روى دوش براى مُحرِم جايز است يا خير؟ و در صورت عدم جواز كفاره دارد يا خير؟

جواب:  مانعى ندارد اگر چه اولى، ترك است. واللََّه العالم.

سؤال 683- در حال احرام، بستن كمربند غير مخيط براى محكمى، روى لنگ جايز است يا خير؟ البته منظور كمربند معمولى است كه در حال عادى روى شلوار مى‏بندند نه هميان پولى.

جواب:  كمربند مفروض مانعى ندارد. واللََّه العالم.

سؤال 684- احوط براى زن گفته‏اند تستر نمودن صورت است از اجنبى آيا جايز است براى او در حال احرام، يا آن احتياط، در حالت غير احرام فقط است؟

جواب:  جايز نيست براى زن پوشاندن صورت حالت احرام به برقع و نقاب بلكه بنابر احوط عدم ستر نمودن با ساترى است و اشكال ندارد براى زن بپوشاند خود را از اجنبى به چيزى كه مس ننمايد صورت او را، بلكه واجب مى‏شود على الاحوط.

سؤال 685- حكم تظليل نمودن به سايبان يا در ماشين در حال احرام چيست؟

جواب:  1 - در مكه اشكال ندارد،

2 - در عرفات اشكال ندارد،

3 - در مزدلفه اشكال ندارد،

4 - در منى اشكال ندارد.

سؤال 686- آيا جايز است براى محرم سوار شدن ماشين سقف‏دار يا سايبانى بالاى سر خود بگيرد در حال سير نمودن داخل مكه و قبل از اتيان اعمال عمره و آيا سوار شدن ماشين سقف‏دار و سايبان براى محرم در عرفات و منى و مشعر در حال سير نمودن و رفتن و برگشتن براى انجام اعمال منى از رمى و ذبح با اينكه مى‏داند كه ذبح او خارج منى است چه مسكنى اخذ نموده باشد و چه اخذ ننموده باشد؟

جواب:  در اين صور اشكال ندارد چنانچه در منازل خود باشند در آنجاها.

سؤال 687- آيا جايز است تظليل نمودن، زمانى كه آفتاب نباشد و نه حرارت و سردى و نه باران و هوايى بوده باشد، و تظليل نمودن با نكردن آن مساوى باشد اما ماشين در حال سير نمودنش هوا در آن راه خواهد يافت به طورى كه جو، اختلاف پيدا مى‏كند به سبب سرعت ماشين آيا جايز است تظليل نمودن در اين صورت؟

جواب:  در اين صورت جايز نيست سوار ماشين شدن در حال اختيار و اگر مضطر گردد تظليل نمايد و كفاره بدهد.

سؤال 688- در تظليل الجايى‏ [4]و اجبارى، نه اضطرارى مثل آنكه با راننده قرار گذاشته‏ايم كه از راه تونل‏دار مسقف نرود، ولى راننده خلاف قرارداد نموده و مسافر را از آنجا برد كه امكان ايقاف‏ [5]سياره نشده، آيا كفاره واجب است يا خير؟

جواب:  اگر مى‏توانست در اين حال پياده شود ولو به وادار كردن سائق سياره تا پياده شود، كفاره دارد و اگر از اختيارش خارج بود، كفاره بر او نيست. واللََّه العالم.

سؤال 689- استظلال در فرض شك در اينكه مظلّه [6]، وجود و عدمش يكسان است يا نه، جايز است يا خير؟

جواب:  در فرض شك جايز است. واللََّه العالم.

سؤال 690- احتمالاً مشعر تا منى را اگر سقف بزنند، حكم مرور محرم تحت سقف چيست؟

جواب:  در صورتى كه ناچار باشد حرمت ندارد، ولى با مرور از آن كفاره حتمى است كه براى آن يك گوسفند ذبح كند.

سؤال 691- عقد ازار، و ردا [7] و تغريز بابره‏ [8]، كفاره دارد يا خير؟

جواب:  كفاره ندارد. واللََّه العالم.

سؤال 692- در صورتى كه مسجد تنعيم از طرفى متصل به شهر مكه باشد و از طرفى مختصرى فاصله داشته باشد آيا محرمى كه در مكه منزل نموده مى‏تواند از راهى كه مقدارى از آن بيابان است در ماشين سرپوشيده براى اعمال عمره مفرده به مكه برود؟

جواب:  مادامى كه به مكه يقينى سابق نرسيده باشد استظلال نكند. واللََّه العالم.

سؤال 693- مسجد تنعيم كه معمولاً براى عمره مفرده از آنجا احرام مى‏بندند، فعلاً در داخل مكه قرار گرفته آيا معتمرين مى‏توانند از آنجا محرم شده و با ماشين مسقف به مسجد الحرام بيايند، و در صورت عدم جواز تا كجا بايد از استظلال خوددارى كنند؟

جواب:  استظلال براى محرم است تا حد وصول به مكه قديمه. واللََّه العالم.


[1] فواكه: ميوه‏ ها

[2] الأكل: خوردن

[3] روايح كريهه: بوهاى بد

[4] الجاء: مجبور بودن، بى‏اختيار شدن

[5] ايقاف: نگه داشتن

[6] مظلّه: سايبان

[7] عقد ازار و رداء: گره بستن لنگ و حولهء شانه

[8] تغريز بابره: با سر سوزن به بدن زدن


  

 
پاسخ به احکام شرعی
 
موتور جستجوی سایت

تابلو اعلانات
  



پیوندها

حدیث روز
بسم الله الرحمن الرحیم
چهار پناهگاه در قرآن
   
أَبَانُ بْنُ عُثْمَانَ وَ هِشَامُ بْنُ سَالِمٍ وَ مُحَمَّدُ بْنُ حُمْرَانَ عَنِ الصَّادِقِ (علیه السلام) قَالَ:
عَجِبْتُ لِمَنْ فَزِعَ مِنْ أَرْبَعٍ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى أَرْبَعٍ
(۱) عَجِبْتُ لِمَنْ خَافَ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- حَسْبُنَا اللَّهُ وَ نِعْمَ الْوَكِيلُ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا فَانْقَلَبُوا بِنِعْمَةٍ مِنَ اللَّهِ وَ فَضْلٍ لَمْ يَمْسَسْهُمْ سُوءٌ
(۲) وَ عَجِبْتُ لِمَنِ اغْتَمَّ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- لا إِلهَ إِلَّا أَنْتَ سُبْحانَكَ إِنِّي كُنْتُ مِنَ الظَّالِمِينَ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- وَ نَجَّيْناهُ مِنَ الْغَمِّ وَ كَذلِكَ نُنْجِي الْمُؤْمِنِينَ
(۳) وَ عَجِبْتُ لِمَنْ مُكِرَ بِهِ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- وَ أُفَوِّضُ أَمْرِي إِلَى اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ بَصِيرٌ بِالْعِبادِ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- فَوَقاهُ اللَّهُ سَيِّئاتِ ما مَكَرُوا
(۴) وَ عَجِبْتُ لِمَنْ أَرَادَ الدُّنْيَا وَ زِينَتَهَا كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- ما شاءَ اللَّهُ لا قُوَّةَ إِلَّا بِاللَّهِ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- إِنْ تَرَنِ أَنَا أَقَلَّ مِنْكَ مالًا وَ وَلَداً. فَعَسى‏ رَبِّي أَنْ يُؤْتِيَنِ خَيْراً مِنْ جَنَّتِكَ وَ عَسَى مُوجِبَةٌ
    
آقا امام صادق (عليه السّلام) فرمود: در شگفتم از كسى كه از چهار چيز مى‌هراسد چرا بچهار چيز پناهنده نميشود:
(۱) شگفتم از آنكه ميترسد چرا پناه نمى‌برد بفرمودۀ خداى عز و جل« حَسْبُنَا اَللّٰهُ‌ وَ نِعْمَ‌ اَلْوَكِيلُ‌ » خداوند ما را بس است و چه وكيل خوبى است زيرا شنيدم خداى جل جلاله بدنبال آن ميفرمايد:بواسطۀ نعمت و فضلى كه از طرف خداوند شامل حالشان گرديد باز گشتند و هيچ بدى بآنان نرسيد.
(۲) و شگفتم در كسى كه اندوهناك است چرا پناه نمى‌برد بفرمودۀ خداى عز و جل:« لاٰ إِلٰهَ‌ إِلاّٰ أَنْتَ‌ سُبْحٰانَكَ‌ إِنِّي كُنْتُ‌ مِنَ‌ اَلظّٰالِمِينَ‌ » زيرا شنيدم خداى عز و جل بدنبال آن ميفرمايد در خواستش را برآورديم و از اندوه نجاتش داديم و مؤمنين را هم چنين ميرهانيم.
(۳) و در شگفتم از كسى كه حيله‌اى در بارۀ او بكار رفته چرا بفرمودۀ خداى تعالى پناه نمى‌برد« وَ أُفَوِّضُ‌ أَمْرِي إِلَى اَللّٰهِ‌ إِنَّ‌ اَللّٰهَ‌ بَصِيرٌ بِالْعِبٰادِ »:كار خود را بخدا واگذار ميكنيم كه خداوند بحال بندگان بينا است)زيرا شنيدم خداى بزرگ و پاك بدنبالش مى‌فرمايد خداوند او را از بديهائى كه در بارۀ او بحيله انجام داده بودند نگه داشت.
(۴) و در شگفتم از كسى كه خواستار دنيا و آرايش آن است چرا پناهنده نميشود بفرمايش خداى تبارك و تعالى(« مٰا شٰاءَ اَللّٰهُ‌ لاٰ قُوَّةَ‌ إِلاّٰ بِاللّٰهِ‌ »)(آنچه خدا خواست همان است و نيروئى جز به يارى خداوند نيست)زيرا شنيدم خداى عز اسمه بدنبال آن ميفرمايد اگر چه مرا در مال و فرزند از خودت كمتر مى‌بينى ولى اميد هست كه پروردگار من بهتر از باغ تو مرا نصيب فرمايد (و كلمۀ:عسى در اين آيه بمعناى اميد تنها نيست بلكه بمعناى اثبات و تحقق يافتن است).
من لا يحضره الفقيه، ج‏۴، ص: ۳۹۲؛
الأمالي( للصدوق)، ص: ۶؛
الخصال، ج‏۱، ص: ۲۱۸.


کلیه حقوق مادی و معنوی این پورتال محفوظ و متعلق به حجت الاسلام و المسلمین سید محمدحسن بنی هاشمی خمینی میباشد.

طراحی و پیاده سازی: FARTECH/فرتک - فکور رایانه توسعه کویر -