انهار
انهار
امکانات سایت
مطالب خواندنی

متفر قات غسل

بزرگ نمایی کوچک نمایی
استفتائات غسل (آیت الله العظمی فاضل قدس سره)
متفر قات غسل
سؤال 155 :دراثر کهولت سن یا بعض عوارض جسمى، قسمتى از ظاهر بدن بوسیله قسمتى از پوست بدنپوشیده شده آیا باید براى غسل قسمتى که پوشیده شده بشویند یا جزء باطن محسوب مى شود؟
پاسخ: بلى، قسمتى را که قبلا جزء ظاهر بدن بوده و فعلامشکوک است باید براى غسل بشویند.
سؤال 156 :آیاغسل واجب از غسل واجب دیگر کفایت مى کند؟
پاسخ: بلى غسل واجب ازغسل واجب دیگر کفایت مى کند.
سؤال 157 :آیاغسلهاى واجب از غسل مستحب کفایت مى کند؟ عکس آن چطور؟
پاسخ: اگرنیت غسل مستحب نداشته باشد غسلهاى واجب از غسل مستحب کفایت نمى کند.
سؤال 158 :آیا غسل مستحب از غسل مستحب دیگر کفایت مى کند؟
پاسخ: خیر کفایت نمى کند مگر نیت تمامى غسل هارا بکند.
سؤال 145 ـشخصى فلج و زمین گیر شده ونمى تواند غسل کند و دیگرى او را مى شوید وظیفه او براى غسل چیست؟
پاسخ ـ در فرض سؤال، دیگرى آب روى سر و گردن و طرف راست و چپ بدن او بریزد وآن شخص زمین گیر و فلج نیّت غسل کند، کفایت مى کند.
سؤال146ـشخصى به قصد غسل به حمام رفت، روز بعد شک کرد که غسل کرده یا نه،وظیفه او چیست؟
پاسخ ـ نمازهایى را که خوانده صحیح است ولى باید براى نمازهاى بعد غسل کند.
سؤال 147 ـشخصى چند غسل بر ذمه دارد و باید غسل جنابت و حیض و مسّ میت انجام دهد و نیزمى خواهد غسل جمعه هم انجام دهد آیا باید به ترتیب و جدا جدا، نیّت و غسل کند یافرقى نیست؟
پاسخ ـ فرقى نیست و مى تواند به نیت همه آنها یک غسل انجام دهد.
سؤال 148 ـانسان در وسط غسل شک مى کند که در اثناى غسل، بول خارج شده یا نه، وظیفه اش چیست؟
پاسخ ـ به شک خود اعتنا نکند.
سؤال 149 ـ غسل کردن، در حمام اداره دولتى چه حکمى دارد؟
پاسخ ـ چنانچه خلاف مقررات اداره مربوطه نباشد، مانعى ندارد.
سؤال 150 ـاینجانب در اثر نادانى و غفلت، لوله آب و آب گرم کن و شیر آب منزلم را ازپول غصبى و حرام تهیه کردم، بفرمایید: وضو و غسل، از آنها چه حکمى دارد؟
پاسخ ـ در فرض سؤال که آنها را با عین پول غصبى و حرام تهیه کرده اید، فعل حرام مرتکب شده اید و باید هر چه زودتر رضایت صاحب پول را تحصیل کنید و آنها را از غصبیت خارج کنید، امّا با فرض اینکه آب لوله مباح است و غصبى نیست وضو و غسل باطل نیست، هر چند که با باز و بسته کردن شیر آب، مرتکب فعل حرام مى شوید.
سؤال 151 ـبراى اینکه انسان مبتلاى به وسواس و اسراف نشود، بفرمایید: براى وضو و غسل، چه مقدار آب مصرف کند؟
پاسخ ـ مستحب است آب وضو یک مدّ باشد و مدّ، صد و پنجاه و سه مثقال و نیم و یک نخود و نیم است(1) (حدود سه چهارم لیتر) و ظاهر این است که این مقدار آب، براى کلیّه مستحبات و واجبات وضو است، یعنى مستحب است با این مقدار آب، اول دستها را تا مچ بشویند، بعدسه مرتبه آب در دهان بگردانند و سه مرتبه آب در بینى کنند، پس از آن با بقیه آب،صورت و دستها را از آرنج تا سر انگشتها بشویند و هر عضوى را هم بطور شاداب بشویند،و معلوم است که این مقدار آب شرعاً براى این امور کفایت مى کند و نیازى به بیش ازآن نیست.
براى غسل ترتیبى، مستحب است یک صاع آب که ششصد و چهارده مثقال و یک چهارم مثقال است(2) (حدود سه لیتر) مصرف کنند و ظاهر این است که این مقدار آببراى انجام کلیه مستحبات غسل است، یعنى با این مقدار آب اول سه مرتبه دستها را تاآرنج یا لااقلّ تا مچ بشوید و سه مرتبه آب در دهان و بینى بگرداند و بریزد و پس ازآن با بقیه، غسل خود را انجام دهد. و در روایت صحیح از امام باقر(علیه السلام) نقل شده که فرمود: رسول خدا(صلى الله علیه وآله) با یک مدّ آب وضو مى گرفت و با یک صاع آب غسل مى کرد.(1)بنابراین مصرف بیش از این مقدار آب براى وضو و غسل، برخلاف سیره عملى پیغمبر اکرم(صلى الله علیه وآله) است و مکروه مى باشدو اگر به حدّ اسراف برسد حرام است، خصوصاً در مواقع کم آبى و جاهایى که چه بسا مردم براى مصرف آب خوردن و ضرورى در مضیقه باشند، اعاذنا الله من الإسراف والوسوسةالشیطانى
ـــــــــــــــــــــــــــــ
1-ک:عروةالوثقى ذیل مسأله 45، افعال وضو.چ
2-  رک: عروة الوثقى، در مستحبات غسل جنابت.
  

 
پاسخ به احکام شرعی
 
موتور جستجوی سایت

تابلو اعلانات

 




پیوندها

حدیث روز
بسم الله الرحمن الرحیم
چهار پناهگاه در قرآن
   
أَبَانُ بْنُ عُثْمَانَ وَ هِشَامُ بْنُ سَالِمٍ وَ مُحَمَّدُ بْنُ حُمْرَانَ عَنِ الصَّادِقِ (علیه السلام) قَالَ:
عَجِبْتُ لِمَنْ فَزِعَ مِنْ أَرْبَعٍ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى أَرْبَعٍ
(۱) عَجِبْتُ لِمَنْ خَافَ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- حَسْبُنَا اللَّهُ وَ نِعْمَ الْوَكِيلُ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا فَانْقَلَبُوا بِنِعْمَةٍ مِنَ اللَّهِ وَ فَضْلٍ لَمْ يَمْسَسْهُمْ سُوءٌ
(۲) وَ عَجِبْتُ لِمَنِ اغْتَمَّ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- لا إِلهَ إِلَّا أَنْتَ سُبْحانَكَ إِنِّي كُنْتُ مِنَ الظَّالِمِينَ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- وَ نَجَّيْناهُ مِنَ الْغَمِّ وَ كَذلِكَ نُنْجِي الْمُؤْمِنِينَ
(۳) وَ عَجِبْتُ لِمَنْ مُكِرَ بِهِ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- وَ أُفَوِّضُ أَمْرِي إِلَى اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ بَصِيرٌ بِالْعِبادِ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- فَوَقاهُ اللَّهُ سَيِّئاتِ ما مَكَرُوا
(۴) وَ عَجِبْتُ لِمَنْ أَرَادَ الدُّنْيَا وَ زِينَتَهَا كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- ما شاءَ اللَّهُ لا قُوَّةَ إِلَّا بِاللَّهِ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- إِنْ تَرَنِ أَنَا أَقَلَّ مِنْكَ مالًا وَ وَلَداً. فَعَسى‏ رَبِّي أَنْ يُؤْتِيَنِ خَيْراً مِنْ جَنَّتِكَ وَ عَسَى مُوجِبَةٌ
    
آقا امام صادق (عليه السّلام) فرمود: در شگفتم از كسى كه از چهار چيز مى‌هراسد چرا بچهار چيز پناهنده نميشود:
(۱) شگفتم از آنكه ميترسد چرا پناه نمى‌برد بفرمودۀ خداى عز و جل« حَسْبُنَا اَللّٰهُ‌ وَ نِعْمَ‌ اَلْوَكِيلُ‌ » خداوند ما را بس است و چه وكيل خوبى است زيرا شنيدم خداى جل جلاله بدنبال آن ميفرمايد:بواسطۀ نعمت و فضلى كه از طرف خداوند شامل حالشان گرديد باز گشتند و هيچ بدى بآنان نرسيد.
(۲) و شگفتم در كسى كه اندوهناك است چرا پناه نمى‌برد بفرمودۀ خداى عز و جل:« لاٰ إِلٰهَ‌ إِلاّٰ أَنْتَ‌ سُبْحٰانَكَ‌ إِنِّي كُنْتُ‌ مِنَ‌ اَلظّٰالِمِينَ‌ » زيرا شنيدم خداى عز و جل بدنبال آن ميفرمايد در خواستش را برآورديم و از اندوه نجاتش داديم و مؤمنين را هم چنين ميرهانيم.
(۳) و در شگفتم از كسى كه حيله‌اى در بارۀ او بكار رفته چرا بفرمودۀ خداى تعالى پناه نمى‌برد« وَ أُفَوِّضُ‌ أَمْرِي إِلَى اَللّٰهِ‌ إِنَّ‌ اَللّٰهَ‌ بَصِيرٌ بِالْعِبٰادِ »:كار خود را بخدا واگذار ميكنيم كه خداوند بحال بندگان بينا است)زيرا شنيدم خداى بزرگ و پاك بدنبالش مى‌فرمايد خداوند او را از بديهائى كه در بارۀ او بحيله انجام داده بودند نگه داشت.
(۴) و در شگفتم از كسى كه خواستار دنيا و آرايش آن است چرا پناهنده نميشود بفرمايش خداى تبارك و تعالى(« مٰا شٰاءَ اَللّٰهُ‌ لاٰ قُوَّةَ‌ إِلاّٰ بِاللّٰهِ‌ »)(آنچه خدا خواست همان است و نيروئى جز به يارى خداوند نيست)زيرا شنيدم خداى عز اسمه بدنبال آن ميفرمايد اگر چه مرا در مال و فرزند از خودت كمتر مى‌بينى ولى اميد هست كه پروردگار من بهتر از باغ تو مرا نصيب فرمايد (و كلمۀ:عسى در اين آيه بمعناى اميد تنها نيست بلكه بمعناى اثبات و تحقق يافتن است).
من لا يحضره الفقيه، ج‏۴، ص: ۳۹۲؛
الأمالي( للصدوق)، ص: ۶؛
الخصال، ج‏۱، ص: ۲۱۸.

کلیه حقوق مادی و معنوی این پورتال محفوظ و متعلق به حجت الاسلام و المسلمین سید محمدحسن بنی هاشمی خمینی میباشد.

طراحی و پیاده سازی: FARTECH/فرتک - فکور رایانه توسعه کویر -