انهار
انهار
امکانات سایت
مطالب خواندنی

غسل مس میت

بزرگ نمایی کوچک نمایی
استفتائات غسل (آیت الله العظمی فاضل قدس سره)
غسل مس میت
سؤال190-چنانچه در سرد شدن بدن میت شک داشته باشیم آیا دست زدن به آن موجب غسل است؟
پاسخ ـ در فرض سؤال غسل واجب نمى شود.
سؤال 191 ـآیا مسّ شهید، موجب غسل مسّ میت مى شود؟
پاسخ ـ خیر، شهیدى که به جهت شهادت، غسل میت ندارد، مسّ آن هم غسل ندارد.
سؤال 192 ـشخصىلباسِ جنازه اى را گرفته و از آب خارج کرده است ولى دستش به بدن میت نرسیده، وظیفه او چیست؟
پاسخ ـ دست خارج کننده، به واسطه ترى لباس میت، نجس شده و باید تطهیر کند، اما در فرض سؤال که دست به بدن میت نزده، غسل مسّ میت واجب نیست.
سؤال 193 ـپاى شخصى از مچ قطع شده، آیا دستزدن به آن موجب غسل مسّ میت مى شود؟
پاسخ ـ بلى، مسّ قطعه جداشده از بدن انسان اگر مشتمل بر گوشت واستخوان باشد، موجب غسل مسّ میّت مى شود.
سؤال 194 ـبعضى از اعضاء داخل شکم شخصى را جدا کرده اند ولى استخوان ندارد، آیا تماس با آن موجب غسل مسّ میت مى شود؟ و حکم آن از جهت طهارت و نجاست چیست؟
پاسخ ـ در فرض سؤال موجب غسل مسّ میت نمى شود ولى نجس است.
سؤال 195 ـاگر جنازه کافرى را غسل میت بدهند، آیا پس از اغسال ثلاثه، مسّ آن موجب غسل مسّ میت مى شود؟
پاسخ ـ غسل دادن غیرمسلمان، هر چند مرتدباشد، مشروع و صحیح نیست و بر فرض هم که غسل بدهند، اثرى بر آن مترتب نمى شود و مسّآن موجب غسل مسّ میت مى شود.
سؤال 196 ـچنانچه غسل دهنده، میت را با دستکش غسل دهد و جایى از او به بدن میت نرسد، آیا غسل مسّ میت واجب مى شود؟
پاسخ ـ در فرض سؤال غسل واجب نمى شود.
سؤال 197 ـآیا کسى که میت را تیمم دادهاست باید غسل مسّ میت کند؟
پاسخ ـ بلى غسل مسّ میت بر او واجباست.
سؤال 198 ـجنازه اى را به جهت عذرى، به جاى غسل، تیمم بدل از غسل داده اند، آیا مسّ آن پس از تیمم موجب غسل مسّ میت مى شود؟ وبا تیمم بدن میت پاک مى شود یا خیر؟
پاسخ ـ مسّ آن، بنابراقوى موجب غسل مسّ میّت نمى شود ولى احتیاط خوب است و بنابر اقوى بدن میّت با تیمم پاک نمى شود.
سؤال 199 ـکسى که غسل مسّ میت کرده،آیا براى نماز وضو هم لازم است؟
پاسخ ـ وضو لازم نیست ،بلى احتیاط خوب است
  

 
پاسخ به احکام شرعی
 
موتور جستجوی سایت

تابلو اعلانات
  


پیوندها

حدیث روز
بسم الله الرحمن الرحیم
چهار پناهگاه در قرآن
   
أَبَانُ بْنُ عُثْمَانَ وَ هِشَامُ بْنُ سَالِمٍ وَ مُحَمَّدُ بْنُ حُمْرَانَ عَنِ الصَّادِقِ (علیه السلام) قَالَ:
عَجِبْتُ لِمَنْ فَزِعَ مِنْ أَرْبَعٍ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى أَرْبَعٍ
(۱) عَجِبْتُ لِمَنْ خَافَ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- حَسْبُنَا اللَّهُ وَ نِعْمَ الْوَكِيلُ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا فَانْقَلَبُوا بِنِعْمَةٍ مِنَ اللَّهِ وَ فَضْلٍ لَمْ يَمْسَسْهُمْ سُوءٌ
(۲) وَ عَجِبْتُ لِمَنِ اغْتَمَّ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- لا إِلهَ إِلَّا أَنْتَ سُبْحانَكَ إِنِّي كُنْتُ مِنَ الظَّالِمِينَ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- وَ نَجَّيْناهُ مِنَ الْغَمِّ وَ كَذلِكَ نُنْجِي الْمُؤْمِنِينَ
(۳) وَ عَجِبْتُ لِمَنْ مُكِرَ بِهِ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- وَ أُفَوِّضُ أَمْرِي إِلَى اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ بَصِيرٌ بِالْعِبادِ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- فَوَقاهُ اللَّهُ سَيِّئاتِ ما مَكَرُوا
(۴) وَ عَجِبْتُ لِمَنْ أَرَادَ الدُّنْيَا وَ زِينَتَهَا كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- ما شاءَ اللَّهُ لا قُوَّةَ إِلَّا بِاللَّهِ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- إِنْ تَرَنِ أَنَا أَقَلَّ مِنْكَ مالًا وَ وَلَداً. فَعَسى‏ رَبِّي أَنْ يُؤْتِيَنِ خَيْراً مِنْ جَنَّتِكَ وَ عَسَى مُوجِبَةٌ
    
آقا امام صادق (عليه السّلام) فرمود: در شگفتم از كسى كه از چهار چيز مى‌هراسد چرا بچهار چيز پناهنده نميشود:
(۱) شگفتم از آنكه ميترسد چرا پناه نمى‌برد بفرمودۀ خداى عز و جل« حَسْبُنَا اَللّٰهُ‌ وَ نِعْمَ‌ اَلْوَكِيلُ‌ » خداوند ما را بس است و چه وكيل خوبى است زيرا شنيدم خداى جل جلاله بدنبال آن ميفرمايد:بواسطۀ نعمت و فضلى كه از طرف خداوند شامل حالشان گرديد باز گشتند و هيچ بدى بآنان نرسيد.
(۲) و شگفتم در كسى كه اندوهناك است چرا پناه نمى‌برد بفرمودۀ خداى عز و جل:« لاٰ إِلٰهَ‌ إِلاّٰ أَنْتَ‌ سُبْحٰانَكَ‌ إِنِّي كُنْتُ‌ مِنَ‌ اَلظّٰالِمِينَ‌ » زيرا شنيدم خداى عز و جل بدنبال آن ميفرمايد در خواستش را برآورديم و از اندوه نجاتش داديم و مؤمنين را هم چنين ميرهانيم.
(۳) و در شگفتم از كسى كه حيله‌اى در بارۀ او بكار رفته چرا بفرمودۀ خداى تعالى پناه نمى‌برد« وَ أُفَوِّضُ‌ أَمْرِي إِلَى اَللّٰهِ‌ إِنَّ‌ اَللّٰهَ‌ بَصِيرٌ بِالْعِبٰادِ »:كار خود را بخدا واگذار ميكنيم كه خداوند بحال بندگان بينا است)زيرا شنيدم خداى بزرگ و پاك بدنبالش مى‌فرمايد خداوند او را از بديهائى كه در بارۀ او بحيله انجام داده بودند نگه داشت.
(۴) و در شگفتم از كسى كه خواستار دنيا و آرايش آن است چرا پناهنده نميشود بفرمايش خداى تبارك و تعالى(« مٰا شٰاءَ اَللّٰهُ‌ لاٰ قُوَّةَ‌ إِلاّٰ بِاللّٰهِ‌ »)(آنچه خدا خواست همان است و نيروئى جز به يارى خداوند نيست)زيرا شنيدم خداى عز اسمه بدنبال آن ميفرمايد اگر چه مرا در مال و فرزند از خودت كمتر مى‌بينى ولى اميد هست كه پروردگار من بهتر از باغ تو مرا نصيب فرمايد (و كلمۀ:عسى در اين آيه بمعناى اميد تنها نيست بلكه بمعناى اثبات و تحقق يافتن است).
من لا يحضره الفقيه، ج‏۴، ص: ۳۹۲؛
الأمالي( للصدوق)، ص: ۶؛
الخصال، ج‏۱، ص: ۲۱۸.

کلیه حقوق مادی و معنوی این پورتال محفوظ و متعلق به حجت الاسلام و المسلمین سید محمدحسن بنی هاشمی خمینی میباشد.

طراحی و پیاده سازی: FARTECH/فرتک - فکور رایانه توسعه کویر -