انهار
انهار
مطالب خواندنی

حدّ مطاف

بزرگ نمایی کوچک نمایی

سؤال: طواف از پشت مقام ابراهيم آيا اشكال دارد؟

پاسخ: اگر به خاطر ازدحام متمكّن از طواف در بين مقام و كعبه نباشد طواف در پشت مقام به‎شرط اتصال طائفين كه طواف صدق كند اشكال ندارد.

سؤال: اگر طواف حتماً بايد در محدوده (5/26 ذراع) فاصله كعبه و مقام ابراهيم انجام شود، آيا در طرف حجر اسماعيل اين فاصله از ديوار كعبه محاسبه مي‎شود يا از خارج حجر؟

پاسخ: بنابراحتياط واجب از ديوار كعبه محاسبه مي‎شود يعني در آن طرف بايد بيش از حدود 5/26 ذراع از ديوار كعبه فاصله نداشته باشد.

سؤال: اگر به علت ازدحام جمعيت كمي از مقام ابراهيم تجاوز كرديم يعني عقب‎تر رفتيم نظرتان چيست؟ چه بعد از دور چهارم و چه قبل از دور چهارم؟

پاسخ: در فرض سوال، با ازدحام و عدم تمكّن از طواف در مسافت معيّنه و حفظ اتصال به جمعيت طواف كننده طواف اشكال ندارد و فرقي بين بعد از شوط چهارم و قبل از آن نيست.

سؤال: آيا طواف مستحب هم در همان محدوده بايد انجام شود؟

پاسخ: طواف واجب و مستحب در اين جهت تفاوت ندارد.

سؤال: خانمها در هنگام زيادي جمعيت اگر بخواهند طواف را در محدوده 5/26 ذراع بجا آورند يا نماز را پشت مقام ابراهيم بجا آورند، مردان نامحرم به آنها تنه مي‎زنند، تكليف در اين صورت چيست؟

پاسخ: اين امر به تنهايي مجوز طواف در خارج محدوده نيست.

سؤال: ـ اخيراً در مسجد الحرام به علت تعميرات، امكان طواف در محدوده 5/26 ذراع از ديوار ممكن نيست، مستدعي است نظر مبارك را در اين شرايط مرقوم فرماييد.

پاسخ: در فرض سوال، كه طواف در محدوده 5/26 ذراع ممكن نيست بعيد نيست طواف در خارج محدوده مجزي باشد لكن اگر در بعض اطراف امكان طواف در محدوده باشد بايد در آن قسمت طواف را در محدوده انجام دهد.

سؤال: گاهي مأمورين نظافت مسجد الحرام از كنار كعبه دست به دست هم مي‎دهند و همان طور توسعه مي‎دهند تا انسان از مطاف خارج مي‎شود آيا به همين مقدار بيرون كردن از مطاف ضرورت حاصل است كه طوافش در خارج از مطاف صحيح باشد، يا بايد صبر كند تا نظافت تمام شود، و اگر افرادي گمان مي‎كردند كه ضرورت است و طواف را انجام دادند، حال تكليفشان چيست؟

پاسخ: اگر امكان دارد كه در حد، طواف كند بايد صبر كند و در حد طواف كند، و در اين صورت در خارج حدّ صحيح نيست.

سؤال: آيا واجب است براي درك خلوتي مطاف و طواف در محدوده بيت و مقام، طواف را تأخير بيندازد، يا مستحب است يا رجحان دارد، خصوصاً اگر پس از ايّام تشريق مطاف خلوت نشود؟

پاسخ: تأخير لازم نيست، اگر چه مطابق با احتياط است.

سؤال: آيا يقين به هُل خوردن در حين طواف، در محدوده معين، مجوّز براي تجاوز به غير اين محدوده مي‎شود يا خير؟

پاسخ: تا مقداري كه اتّصال به طواف كنندگان محفوظ است مي‎تواند دورتر از بيت طواف كند.

سؤال: درصورتي كه يقين دارد درحال طواف در محدوده معين با اجنبي يا اجنبيه برخورد مي‎كند باز هم واجب است در محدوده معين طواف كند؟

پاسخ: تا مقداري كه اتّصال به طواف كنندگان محفوظ است مي‎تواند دورتر از بيت طواف كند.

سؤال: زني است كه قادر بر طواف كردن نيست، امر دائر است بين اينكه با تخت در خارج مطاف طواف دهند، و يا نامحرم او را پشت كند و در مطاف طواف دهد، وظيفه چيست؟

پاسخ: با توجّه به اينكه طواف با اتصال به طواف كنندگان از هر فاصله صحيح است، با تخت طواف دهند.

سؤال: همسر اينجانب كه يكي از مقلّدين شما مي‎باشد براي بار دوم قصد زيارت بيت الله الحرام را دارد ولي چون بيمار مي‎باشد نمي‎تواند طواف را از آن حدّي كه فرموده‎ايد و شخصاً سعي صفا و مروه را خود انجام دهد لذا آيا اينجانب مي‎توانم اعمال مذكور و ساير اعمال ديگر ايشان را به نيابت همسرم انجام دهم؟

پاسخ: در مورد سوال، كسي كه نمي‎تواند طواف را در حدّ تعيين شده انجام دهد مي‎تواند طواف را در دورتر از اين حدّ با صدق طواف و اتصال به طواف كنندگان انجام دهد و نسبت به سعي هم چنانچه خودش ولو بوسيله چرخهائي كه فعلاً متداول است مي‎تواند سعي كند بايد خودش سعي كند بلي اگر به هيچ وجه ولو با وسيله خودش قادر بر انجام طواف و يا سعي نباشد شما و يا ديگري مي‎توانيد به نيابت از ايشان و به اذن ايشان طواف و سعي انجام دهيد.

سؤال: در طبقه دوم و سوم طواف كردن چه صورت دارد؟

پاسخ: اگر منظور اين است كه در طبقات دوم و سوم شبستانهاي اطراف صحن مسجد الحرام طواف كند، صحيح نيست و اگر منظور اين است كه چنانچه در محدوده بين مقام و كعبه طبقاتي شود طواف چطور است در صورتي كه بالاتر از خانه كعبه نباشد اشكال ندارد.


  

 
پاسخ به احکام شرعی
 
موتور جستجوی سایت

تابلو اعلانات

پیوندها

حدیث روز
بسم الله الرحمن الرحیم
چهار پناهگاه در قرآن
   
أَبَانُ بْنُ عُثْمَانَ وَ هِشَامُ بْنُ سَالِمٍ وَ مُحَمَّدُ بْنُ حُمْرَانَ عَنِ الصَّادِقِ (علیه السلام) قَالَ:
عَجِبْتُ لِمَنْ فَزِعَ مِنْ أَرْبَعٍ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى أَرْبَعٍ
(۱) عَجِبْتُ لِمَنْ خَافَ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- حَسْبُنَا اللَّهُ وَ نِعْمَ الْوَكِيلُ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا فَانْقَلَبُوا بِنِعْمَةٍ مِنَ اللَّهِ وَ فَضْلٍ لَمْ يَمْسَسْهُمْ سُوءٌ
(۲) وَ عَجِبْتُ لِمَنِ اغْتَمَّ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- لا إِلهَ إِلَّا أَنْتَ سُبْحانَكَ إِنِّي كُنْتُ مِنَ الظَّالِمِينَ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- وَ نَجَّيْناهُ مِنَ الْغَمِّ وَ كَذلِكَ نُنْجِي الْمُؤْمِنِينَ
(۳) وَ عَجِبْتُ لِمَنْ مُكِرَ بِهِ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- وَ أُفَوِّضُ أَمْرِي إِلَى اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ بَصِيرٌ بِالْعِبادِ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- فَوَقاهُ اللَّهُ سَيِّئاتِ ما مَكَرُوا
(۴) وَ عَجِبْتُ لِمَنْ أَرَادَ الدُّنْيَا وَ زِينَتَهَا كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- ما شاءَ اللَّهُ لا قُوَّةَ إِلَّا بِاللَّهِ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- إِنْ تَرَنِ أَنَا أَقَلَّ مِنْكَ مالًا وَ وَلَداً. فَعَسى‏ رَبِّي أَنْ يُؤْتِيَنِ خَيْراً مِنْ جَنَّتِكَ وَ عَسَى مُوجِبَةٌ
    
آقا امام صادق (عليه السّلام) فرمود: در شگفتم از كسى كه از چهار چيز مى‌هراسد چرا بچهار چيز پناهنده نميشود:
(۱) شگفتم از آنكه ميترسد چرا پناه نمى‌برد بفرمودۀ خداى عز و جل« حَسْبُنَا اَللّٰهُ‌ وَ نِعْمَ‌ اَلْوَكِيلُ‌ » خداوند ما را بس است و چه وكيل خوبى است زيرا شنيدم خداى جل جلاله بدنبال آن ميفرمايد:بواسطۀ نعمت و فضلى كه از طرف خداوند شامل حالشان گرديد باز گشتند و هيچ بدى بآنان نرسيد.
(۲) و شگفتم در كسى كه اندوهناك است چرا پناه نمى‌برد بفرمودۀ خداى عز و جل:« لاٰ إِلٰهَ‌ إِلاّٰ أَنْتَ‌ سُبْحٰانَكَ‌ إِنِّي كُنْتُ‌ مِنَ‌ اَلظّٰالِمِينَ‌ » زيرا شنيدم خداى عز و جل بدنبال آن ميفرمايد در خواستش را برآورديم و از اندوه نجاتش داديم و مؤمنين را هم چنين ميرهانيم.
(۳) و در شگفتم از كسى كه حيله‌اى در بارۀ او بكار رفته چرا بفرمودۀ خداى تعالى پناه نمى‌برد« وَ أُفَوِّضُ‌ أَمْرِي إِلَى اَللّٰهِ‌ إِنَّ‌ اَللّٰهَ‌ بَصِيرٌ بِالْعِبٰادِ »:كار خود را بخدا واگذار ميكنيم كه خداوند بحال بندگان بينا است)زيرا شنيدم خداى بزرگ و پاك بدنبالش مى‌فرمايد خداوند او را از بديهائى كه در بارۀ او بحيله انجام داده بودند نگه داشت.
(۴) و در شگفتم از كسى كه خواستار دنيا و آرايش آن است چرا پناهنده نميشود بفرمايش خداى تبارك و تعالى(« مٰا شٰاءَ اَللّٰهُ‌ لاٰ قُوَّةَ‌ إِلاّٰ بِاللّٰهِ‌ »)(آنچه خدا خواست همان است و نيروئى جز به يارى خداوند نيست)زيرا شنيدم خداى عز اسمه بدنبال آن ميفرمايد اگر چه مرا در مال و فرزند از خودت كمتر مى‌بينى ولى اميد هست كه پروردگار من بهتر از باغ تو مرا نصيب فرمايد (و كلمۀ:عسى در اين آيه بمعناى اميد تنها نيست بلكه بمعناى اثبات و تحقق يافتن است).
من لا يحضره الفقيه، ج‏۴، ص: ۳۹۲؛
الأمالي( للصدوق)، ص: ۶؛
الخصال، ج‏۱، ص: ۲۱۸.


کلیه حقوق مادی و معنوی این پورتال محفوظ و متعلق به حجت الاسلام و المسلمین سید محمدحسن بنی هاشمی خمینی میباشد.

طراحی و پیاده سازی: FARTECH/فرتک - فکور رایانه توسعه کویر -