انهار
انهار
امکانات سایت
مطالب خواندنی

معنى وقف و وقف معاطاتى

بزرگ نمایی کوچک نمایی

سؤال 987- معنى وقف را بيان فرمائيد.

جواب: وقف، حبس نمودن عين و قرار دادن منفعت آن است براى صرف در موارد خيرى كه شرعا ممنوع نباشد

 سؤال 988- آيا در وقف صيغه لازم است يا وقف معاطاتى هم كفايت مىكند

  جواب: ظاهر اينها است كه معاطاة در مثل مساجد و قبرستان و راه و پل و درختهائى كه به منظور استفاده عابرين از سايه و ميوه آنها كاشته شده بلكه مانند حصير و فرش براى مسجد و چراغ براى زيارتگاه ها و به نحو كلى آنچه كه براى مصلحت عمومى وقف شده كافى است و در اين جهت تفاوت نمىكند كه از اول محلى را مثلا بعنوان مسجديت بسازد و اجازه نماز خواندن در آن براى عموم بدهد و بعض مردم در آن نماز بخوانند با اين كه خانه ساخته شده خود را به قصد مسجد شدن در اختيار مسلمين بگذارد و همين طور اگر كسى محلى را به قصد منزل نمودن غرباء يا فقراء در آن بسازد و به قصد وقف نمودن در اختيار آنان يا كسى كه مىخواهد او را متولى كند قرار دهد يا اين كه منزل ساخته شده خود را به قصد وقف نمودن تسليم فقراء يا غرباء يا متولى نمايد در تحقق وقفيت كافى است.

سؤال 989 - كتابخانه‌اى با هديه كتابهاى مردم خير در يكى از مساجد دهات تشكيل داده ايم در اين صورت آيا مىشود مقدارى از كتابهائى كه براى كتابخانه خريدارى شده به كتابخانه ديگرى در ده ديگرى كه لازم تر است ببريم البته صيغه وقف هم خوانده نشده و هديه كنند گان هم نوعا بعنوان محيط لازم اهداء كرده‌اند

جواب: در وقف صيغه لازم نيست فقط به نيت وقف به قبض موقوف عليهم داده شود در تحقق وقف كافى است، بنابر اين تا موقعى كه در كتابخانه مزبور مىشود از آنها استفاده نمود نقل كتابها به محل ديگر جائز نيست.

سؤال 990 - مسجد كوچكى است و گنجايش جمعيت محل را ندارد و در پشت مسجد حمام مخروبه اى است و مصالح آن از سنگ و آجر و غيره از يك قلعه مخروبه بدست آمده در اين صورت مىشود آن حمام مخروبه را منضم به مسجد كرد و از مصالح حمام مسجد را دو مرتبه بنا كرد يا نه و نيز واگذار كننده زمين در حال حيات است و صيغه وقف براى حمام خوانده نشده و رضايت خود را جهت واگذارى به مسجد اعلام كرده.

جواب: در فرض سؤال واگذارى زمين براى ساختن حمام عمومى كه به قبض موقوف عليهم داده شده كافى در وقفيت آن است و محتاج به خواندن صيغه لفظى نيست و چون اطلاع از قلعه مخروبه ندارم از بيان حكم آن معذورم
  

 
پاسخ به احکام شرعی
 
موتور جستجوی سایت

تابلو اعلانات

پیوندها

حدیث روز
بسم الله الرحمن الرحیم
چهار پناهگاه در قرآن
   
أَبَانُ بْنُ عُثْمَانَ وَ هِشَامُ بْنُ سَالِمٍ وَ مُحَمَّدُ بْنُ حُمْرَانَ عَنِ الصَّادِقِ (علیه السلام) قَالَ:
عَجِبْتُ لِمَنْ فَزِعَ مِنْ أَرْبَعٍ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى أَرْبَعٍ
(۱) عَجِبْتُ لِمَنْ خَافَ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- حَسْبُنَا اللَّهُ وَ نِعْمَ الْوَكِيلُ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا فَانْقَلَبُوا بِنِعْمَةٍ مِنَ اللَّهِ وَ فَضْلٍ لَمْ يَمْسَسْهُمْ سُوءٌ
(۲) وَ عَجِبْتُ لِمَنِ اغْتَمَّ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- لا إِلهَ إِلَّا أَنْتَ سُبْحانَكَ إِنِّي كُنْتُ مِنَ الظَّالِمِينَ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- وَ نَجَّيْناهُ مِنَ الْغَمِّ وَ كَذلِكَ نُنْجِي الْمُؤْمِنِينَ
(۳) وَ عَجِبْتُ لِمَنْ مُكِرَ بِهِ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- وَ أُفَوِّضُ أَمْرِي إِلَى اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ بَصِيرٌ بِالْعِبادِ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- فَوَقاهُ اللَّهُ سَيِّئاتِ ما مَكَرُوا
(۴) وَ عَجِبْتُ لِمَنْ أَرَادَ الدُّنْيَا وَ زِينَتَهَا كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- ما شاءَ اللَّهُ لا قُوَّةَ إِلَّا بِاللَّهِ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- إِنْ تَرَنِ أَنَا أَقَلَّ مِنْكَ مالًا وَ وَلَداً. فَعَسى‏ رَبِّي أَنْ يُؤْتِيَنِ خَيْراً مِنْ جَنَّتِكَ وَ عَسَى مُوجِبَةٌ
    
آقا امام صادق (عليه السّلام) فرمود: در شگفتم از كسى كه از چهار چيز مى‌هراسد چرا بچهار چيز پناهنده نميشود:
(۱) شگفتم از آنكه ميترسد چرا پناه نمى‌برد بفرمودۀ خداى عز و جل« حَسْبُنَا اَللّٰهُ‌ وَ نِعْمَ‌ اَلْوَكِيلُ‌ » خداوند ما را بس است و چه وكيل خوبى است زيرا شنيدم خداى جل جلاله بدنبال آن ميفرمايد:بواسطۀ نعمت و فضلى كه از طرف خداوند شامل حالشان گرديد باز گشتند و هيچ بدى بآنان نرسيد.
(۲) و شگفتم در كسى كه اندوهناك است چرا پناه نمى‌برد بفرمودۀ خداى عز و جل:« لاٰ إِلٰهَ‌ إِلاّٰ أَنْتَ‌ سُبْحٰانَكَ‌ إِنِّي كُنْتُ‌ مِنَ‌ اَلظّٰالِمِينَ‌ » زيرا شنيدم خداى عز و جل بدنبال آن ميفرمايد در خواستش را برآورديم و از اندوه نجاتش داديم و مؤمنين را هم چنين ميرهانيم.
(۳) و در شگفتم از كسى كه حيله‌اى در بارۀ او بكار رفته چرا بفرمودۀ خداى تعالى پناه نمى‌برد« وَ أُفَوِّضُ‌ أَمْرِي إِلَى اَللّٰهِ‌ إِنَّ‌ اَللّٰهَ‌ بَصِيرٌ بِالْعِبٰادِ »:كار خود را بخدا واگذار ميكنيم كه خداوند بحال بندگان بينا است)زيرا شنيدم خداى بزرگ و پاك بدنبالش مى‌فرمايد خداوند او را از بديهائى كه در بارۀ او بحيله انجام داده بودند نگه داشت.
(۴) و در شگفتم از كسى كه خواستار دنيا و آرايش آن است چرا پناهنده نميشود بفرمايش خداى تبارك و تعالى(« مٰا شٰاءَ اَللّٰهُ‌ لاٰ قُوَّةَ‌ إِلاّٰ بِاللّٰهِ‌ »)(آنچه خدا خواست همان است و نيروئى جز به يارى خداوند نيست)زيرا شنيدم خداى عز اسمه بدنبال آن ميفرمايد اگر چه مرا در مال و فرزند از خودت كمتر مى‌بينى ولى اميد هست كه پروردگار من بهتر از باغ تو مرا نصيب فرمايد (و كلمۀ:عسى در اين آيه بمعناى اميد تنها نيست بلكه بمعناى اثبات و تحقق يافتن است).
من لا يحضره الفقيه، ج‏۴، ص: ۳۹۲؛
الأمالي( للصدوق)، ص: ۶؛
الخصال، ج‏۱، ص: ۲۱۸.

کلیه حقوق مادی و معنوی این پورتال محفوظ و متعلق به حجت الاسلام و المسلمین سید محمدحسن بنی هاشمی خمینی میباشد.

طراحی و پیاده سازی: FARTECH/فرتک - فکور رایانه توسعه کویر -