انهار
انهار
مطالب خواندنی

نگاه کردن به نامحرم

بزرگ نمایی کوچک نمایی
سوال سلام،37سالمه و متاهلم فوق لیسانس و کارمند،عادت و بیماری بسیار بد و خطرناکی دارم که همه زندگیمو داره نابود میکنه،مدام گناهی مرتکب میشم که قلبا راضی نیستم ولی از بس عادت کردم نمیتونم ترکش کنم، خیلی عذاب میکشم عادت بد من اینه که نمیتونم چشمم و کنترل کنم....از گناهم هم خجالت میکشم هم عذاب،ولی اصلا دوست ندارم مرتکب بشم
بدبختی من اینه که سید هستم و از جدم شرمنده، لطفا کمکم کنید

جواب انسان پس از خلقت موظف شده است در مسیری که خالق متعال معین فرموده در حرکت باشد که این حرکت، او را به سوی خدا سوق دهد و کاری کند که در مسیر بندگی، مطیع خالق متعال و حضرت حق شود و کسانی که در این وادی قدم می گذارند و در مسیر بندگی سعی و کوشش می کنند البته باید از آنچه منافات با بندگی خدا دارد اجتناب کنند زیرا اگر اجتناب نکنند آن موانع می تواند او را از خدا جدا و در ورطه سقوط قرار دهد که نتیجه ان سقوط کردن در دامن شیطان و اطاعت از او می شود.
قرآن می فرماید: «انّ السمع و البصر والفواد کل اولئک کان عنه مسئولا»
بدرستی که از گوش و چشم و قلب در قیامت سوال می شود و از رفتارشان مواخذه می شود در صورتی که این اعضا به گناهان آلوده شوند ارزش انسان را تا حد سقوط و کم ارزشتر شدن از سایر موجودات پایین می آورد.
در حقیقت انسان بین دو انتخاب اختیار دارد یا به خواسته های نامشروع اعضا و جوارح بدن پاسخ مثبت دهد یا به انها پاسخ ندهد.اگر پاسخ ندهد ارزشمند می شود و اگر پاسخ دهد از ارزش ساقط می شود.
آقا امیرالمومنین علیه السلام می فرماید: «من غلب عقله شهوته فهو خیر من الملائکه و من غلب شهوته عقله فهو شر من البهائم» کسی که عقل خود را برخواسته های نامشروع و میل باطلش غلبه دهد از ملائکه ارزشمندتر می شود و کسی که خواسته های نامشروع و میل باطل خود را بر عقل خود غلبه دهد پست تر از حیوانات می شود.
چشم می تواند انسان را ملکوتی کند یا می تواند انسان را مُلکی کند، می تواند انسان را آسمانی کند و یا می تواند زمینی کند.
نعمت چشم بالاتر از ان است که انسان این عضو شریف و قیمتی را به هر گناه و هر نگاه ناروایی آلوده و پست و بی ارزش کند. پس چه بهتر اینکه قدر چشم دانسته شود.
در روایتی آمده که : ابابصیر نابینا در محضر امام باقر علیه السلام در مسجدی حضور داشت در حالی که ابابصیر نابینا بود ولی امام باقر را می دید . امام علیه السلام از ابابصیر خواست که از مردم بپرسد آیا امام باقرعلیه السلام را می بینند ؟ وقتی ابابصیر سوال کرد: مردم گفتند ما امام باقر علیه السلام را نمی بینیم در حالی که امام علیه السلام در مسجد و کنار ابابصیر بودند. و دلیل انکه دیگران امام را نمی دیدند به خاطر آلودگی چشمشان بود.
در این زمینه شاعر می گوید:
چشم دل باز کن که جان بینی آنچه نادیدنی است آن بینی
از مزید حیات درگذری وسعت ملک لامکان بینی
بنابراین حیف نیست چشمی که می تواند نادیدنی ها را ببیند به امر شیطان به جایی دوخته شود که موجب این همه سقوط و از دست دادن کمال شود؟
لذا در آیات و احادیث زیادی توصیه شده است که مواظب چشم خود باشید.
قران می فرماید: «قل للمومنین یغضوا من ابصارهم و یحفظوا فروجهم ذلک اذکی لهم» چشم فرو بستن از نامحرم موجب پاکی و رستگاری است .
و نیز قرآن می فرماید: «والله یَعلَمُ خائِنَةُ الأعیُن» خدا چشم هایی را که به خیانت گردش می کند می داند.
پیامبراکرم صلی الله علیه واله وسلم می فرماید: نگاه کردن تیر مسمومی از تیرهای شیطان است پس کسی که از ترس خداوند نگاه مسموم را ترک کند خداوند ایمانی به او عطا می کند که شیرینی اش را در قلبش احساس می کند.
امام صادق علیه السلام می فرماید: نگاه به نامحرم شهوت را در دل غرس می کند و این کار برای صاحبش از حیث فتنه کافی است.
و نیز امام صادق علیه السلام می فرماید: کسی که از نگاه به نامحرم پرهیز کند خدای متعال در قیامت از حورالعین به او تزویج فرماید.
معصوم علیه السلام می فرماید: نگاه به نامحرم موجب کوری چشم می شود. (کوری باطن)
از نظر علمی یک چهارم مغز اطلاعات بینایی را تحلیل و ذخیره می کند بنابراین کسی که به نامحرم نگاه می کند متابولیسم قند و چربی خونش دچار تغییرات می شود و موجب افزایش قند و چربی می شود و همین عوارض در دراز مدت موجب کوری چشم می شود.
برعکس نگاههایی که نامشروع است در مواردی توصیه به نگاه چشم شده است که این نوع نگاه، موجب افزایش بینایی چشم می گردد.
در حدیث امده که معصوم علیه السلام فرموده: «خمسة تزید فی النظر النظر الی الکعبة والنظر الی المصحف و النظر الی الماء الجاری و النظر الی الاخضراء و النظر الی الوالدین » پنج چیز نور چشم را زیاد می کند: نگاه کردن به خانه خدا. نگاه کردن به قرآن، و نگاه کردن به آب جاری رونده و نگاه کردن به چمن و طبیعت و نگاه کردن به چهره پدر و مادر.
درحدیث دیگری آمده: «ان للإنسان اربع اعین» هر انسانی دارای 4 چشم است دو چشم سر و دو چشم دل. که اگر دو چشم سر آلوده به گناه شود دو چشم دل برای همیشه نابینا می شود و اگر دو چشم سر از گناه اجتناب کند دو چشم دل باز می شود. و آنچه نادیدنی است آن بیند.
سید اولاد پیغمبر برخی از افراد به خاطر عواقب گناه چشم چرانی معتقدند که باید چشم را کور کرد زیرا راهی نیست که انسان ترک گناه کند و به همین دلیل شعری سروده اند که می گوید:
زدست دیده و دل هر دو فریاد که هر چه دیده بیند دل کند یاد
بسازم خنجری نیشش ز فولاد زنم بر دیده تا دل گردد آزاد
اما این راه و روش راه و روش عاقلانه و درستی نیست و انسانی که چشم نداشته باشد و گناه چشم نکند هنری نکرده است تا ایمان خود را اثبات کند بلکه ایمان زمانی ارزش دارد که انسان چشم داشته باشد ولی از گناه چشم خود را باز دارد و گناه نکند.پس:
ای سید اولاد پیغمبر! حیف نیست فرزند زهرا سلام الله علیها باشی و چشم خود را در اختیار شیطان قرار دهی؟!!
حیف نیست شیعه علی علیه السلام باشی و چشم خود به معصیت بگردانی؟!!
حیف نیست پیرو امام زمان علیه السلام باشی و چشم خود به حرام آلوده سازی؟!!
نگاه کردن به چهره حرام کجا نگاه کردن به قرآن کجا!!
نگاه کردن به صحنه نامشروع کجا نگاه کردن با رحمت به چهره پدر و مادر کجا!!
نگاه کردن به موارد حرام کجا نگاه کردن به جمال دلربای امام زمان علیه السلام کجا!!
نتایج جلوگیری از گناه چشم:
1- دیدن شگفتی ها:
پیامبراکرم صلی الله علیه واله وسلم می فرماید:« غضوا ابصارکم ترون العجائب»: چشم هایتان را از نامحرم و حرام بپوشید تا عجائب و شگفتی ها را ببینید.
2- راحتی قلب:
آقا امیرالمومنین علیه السلام می فرماید: «من غض طرفه اراح قلبه» کسی که از نامحرم چشم بپوشد قلبش راحت است.
3- نیکو شدن خلق و خوی:
آقا امیرالمومنین علیه السلام می فرماید: «من غض اطرافه حسنت اوصافه» کسی که نگاه خود را کنترل کند و از نامحرم ببندد اخلاق و صفاتش نیکو می شود.
4- پاداش الهی:
آقا امام صادق علیه السلام می فرماید: «من نظر الی امرأة فرفع بصره الی السماء او غمض بصره لم یرتد الیه بصره حتی یزوجه الله من الحورالعین» کسی که زنی را ببیند و بلافاصله نگاه خود را به آسمان بیندازد یا چشم خود را از نگاه حرام ببندد چشم باز نگرداند مگر آنکه خداوند متعال از حوریان بهشتی به عقد او درآورد.
5- چشیدن شیرینی و لذت ایمان:
پیامبراکرم صلی الله علیه وآله وسلم می فرماید: «النظر سهم مسموم من سهام ابلیس فمن ترکها خوفا من الله اعطاه الله ایمانا یجد حلاوته فی قلبه» نگاه به نامحرم تیری زهر آلود از تیرهای شیطان است و هر کس از ترس خدا نگاه به حرام و نامحرم را ترک کند خدای متعال ایمانی به او عطا خواهد فرمود که شیرینی آن را در دل خود احساس می کند.
6- شجاعت و دلیری:
پیامبراکرم صلی الله علیه وآله وسلم می فرماید: «اشجع الناس من غلب هواه» شجاع ترین مردم کسی است که بر خواهش های نفسانی اش چیره و مسلط شود.
7- در امان ماندن ناموس:
آقا امیرالمومنین علیه السلام می فرماید: «کما تدین تدان» هر گونه که باشی همانگونه جزا بینی.
بنابراین اگر از نامحرم چشم نپوشی به ناموست نگاه کنند و اگر از نامحرم لذت ببری با نگاه کردن به ناموس تو لذت می برند.
شاعر می گوید:
هر که باشد نظرش در پی ناموس کسان پی ناموس وی افتد نظر بوالهوسان
شخصی از امام صادق علیه السلام سوال کرد: یابن رسول الله آیا نگاه کردن پشت سر زنهایی که عبور می کنند جایز است؟ حضرت فرمود: اگر به ناموست چنین نگاه شود خشنود می شوی؟ آنگاه حضرت فرمود: برای مردم همان را بخواهید که برای خود می خواهید.
سید اولاد پیغمبر باید در راه کسب عبادت و تقرب به خدا و رسیدن به کمال کوشش کنید وخود را به زحمت بیندازید زیرا در حدیث آمده: «الجنة بالمکاره» بهشت با تحمل زحمت و سختی حاصل می شود.
بنابراین تقوا پیشه کنید و گوهر عفت را رایگان هدر ندهید. یاحق


انسان پس از خلقت موظف شده است در مسیری که خالق متعال معین فرموده در حرکت باشد که این حرکت، او را به سوی خدا سوق دهد و کاری کند که در مسیر بندگی، مطیع خالق متعال و حضرت حق شود و کسانی که در این وادی قدم می گذارند و در مسیر بندگی سعی و کوشش می کنند البته باید از آنچه منافات با بندگی خدا دارد اجتناب کنند زیرا اگر اجتناب نکنند آن موانع می تواند او را از خدا جدا و در ورطه سقوط قرار دهد که نتیجه ان سقوط کردن در دامن شیطان و اطاعت از او می شود.
قرآن می فرماید: «انّ السمع و البصر والفواد کل اولئک کان عنه مسئولا»
بدرستی که از گوش و چشم و قلب در قیامت سوال می شود و از رفتارشان مواخذه می شود در صورتی که این اعضا به گناهان آلوده شوند ارزش انسان را تا حد سقوط و کم ارزشتر شدن از سایر موجودات پایین می آورد.
در حقیقت انسان بین دو انتخاب اختیار دارد یا به خواسته های نامشروع اعضا و جوارح بدن پاسخ مثبت دهد یا به انها پاسخ ندهد.اگر پاسخ ندهد ارزشمند می شود و اگر پاسخ دهد از ارزش ساقط می شود.
آقا امیرالمومنین علیه السلام می فرماید: «من غلب عقله شهوته فهو خیر من الملائکه و من غلب شهوته عقله فهو شر من البهائم» کسی که عقل خود را برخواسته های نامشروع و میل باطلش غلبه دهد از ملائکه ارزشمندتر می شود و کسی که خواسته های نامشروع و میل باطل خود را بر عقل خود غلبه دهد پست تر از حیوانات می شود.
چشم می تواند انسان را ملکوتی کند یا می تواند انسان را مُلکی کند، می تواند انسان را آسمانی کند و یا می تواند زمینی کند.
نعمت چشم بالاتر از ان است که انسان این عضو شریف و قیمتی را به هر گناه و هر نگاه ناروایی آلوده و پست و بی ارزش کند. پس چه بهتر اینکه قدر چشم دانسته شود.
در روایتی آمده که : ابابصیر نابینا در محضر امام باقر علیه السلام در مسجدی حضور داشت در حالی که ابابصیر نابینا بود ولی امام باقر را می دید . امام علیه السلام از ابابصیر خواست که از مردم بپرسد آیا امام باقرعلیه السلام را می بینند ؟ وقتی ابابصیر سوال کرد: مردم گفتند ما امام باقر علیه السلام را نمی بینیم در حالی که امام علیه السلام در مسجد و کنار ابابصیر بودند. و دلیل انکه دیگران امام را نمی دیدند به خاطر آلودگی چشمشان بود.
در این زمینه شاعر می گوید:
چشم دل باز کن که جان بینی آنچه نادیدنی است آن بینی
از مزید حیات درگذری وسعت ملک لامکان بینی
بنابراین حیف نیست چشمی که می تواند نادیدنی ها را ببیند به امر شیطان به جایی دوخته شود که موجب این همه سقوط و از دست دادن کمال شود؟
لذا در آیات و احادیث زیادی توصیه شده است که مواظب چشم خود باشید.
قران می فرماید: «قل للمومنین یغضوا من ابصارهم و یحفظوا فروجهم ذلک اذکی لهم» چشم فرو بستن از نامحرم موجب پاکی و رستگاری است .
و نیز قرآن می فرماید: «والله یَعلَمُ خائِنَةُ الأعیُن» خدا چشم هایی را که به خیانت گردش می کند می داند.
پیامبراکرم صلی الله علیه واله وسلم می فرماید: نگاه کردن تیر مسمومی از تیرهای شیطان است پس کسی که از ترس خداوند نگاه مسموم را ترک کند خداوند ایمانی به او عطا می کند که شیرینی اش را در قلبش احساس می کند.
امام صادق علیه السلام می فرماید: نگاه به نامحرم شهوت را در دل غرس می کند و این کار برای صاحبش از حیث فتنه کافی است.
و نیز امام صادق علیه السلام می فرماید: کسی که از نگاه به نامحرم پرهیز کند خدای متعال در قیامت از حورالعین به او تزویج فرماید.
معصوم علیه السلام می فرماید: نگاه به نامحرم موجب کوری چشم می شود. (کوری باطن)
از نظر علمی یک چهارم مغز اطلاعات بینایی را تحلیل و ذخیره می کند بنابراین کسی که به نامحرم نگاه می کند متابولیسم قند و چربی خونش دچار تغییرات می شود و موجب افزایش قند و چربی می شود و همین عوارض در دراز مدت موجب کوری چشم می شود.
برعکس نگاههایی که نامشروع است در مواردی توصیه به نگاه چشم شده است که این نوع نگاه، موجب افزایش بینایی چشم می گردد.
در حدیث امده که معصوم علیه السلام فرموده: «خمسة تزید فی النظر النظر الی الکعبة والنظر الی المصحف و النظر الی الماء الجاری و النظر الی الاخضراء و النظر الی الوالدین » پنج چیز نور چشم را زیاد می کند: نگاه کردن به خانه خدا. نگاه کردن به قرآن، و نگاه کردن به آب جاری رونده و نگاه کردن به چمن و طبیعت و نگاه کردن به چهره پدر و مادر.
درحدیث دیگری آمده: «ان للإنسان اربع اعین» هر انسانی دارای 4 چشم است دو چشم سر و دو چشم دل. که اگر دو چشم سر آلوده به گناه شود دو چشم دل برای همیشه نابینا می شود و اگر دو چشم سر از گناه اجتناب کند دو چشم دل باز می شود. و آنچه نادیدنی است آن بیند.
سید اولاد پیغمبر برخی از افراد به خاطر عواقب گناه چشم چرانی معتقدند که باید چشم را کور کرد زیرا راهی نیست که انسان ترک گناه کند و به همین دلیل شعری سروده اند که می گوید:
زدست دیده و دل هر دو فریاد که هر چه دیده بیند دل کند یاد
بسازم خنجری نیشش ز فولاد زنم بر دیده تا دل گردد آزاد
اما این راه و روش راه و روش عاقلانه و درستی نیست و انسانی که چشم نداشته باشد و گناه چشم نکند هنری نکرده است تا ایمان خود را اثبات کند بلکه ایمان زمانی ارزش دارد که انسان چشم داشته باشد ولی از گناه چشم خود را باز دارد و گناه نکند.پس:
ای سید اولاد پیغمبر! حیف نیست فرزند زهرا سلام الله علیها باشی و چشم خود را در اختیار شیطان قرار دهی؟!!
حیف نیست شیعه علی علیه السلام باشی و چشم خود به معصیت بگردانی؟!!
حیف نیست پیرو امام زمان علیه السلام باشی و چشم خود به حرام آلوده سازی؟!!
نگاه کردن به چهره حرام کجا نگاه کردن به قرآن کجا!!
نگاه کردن به صحنه نامشروع کجا نگاه کردن با رحمت به چهره پدر و مادر کجا!!
نگاه کردن به موارد حرام کجا نگاه کردن به جمال دلربای امام زمان علیه السلام کجا!!
نتایج جلوگیری از گناه چشم:
1- دیدن شگفتی ها:
پیامبراکرم صلی الله علیه واله وسلم می فرماید:« غضوا ابصارکم ترون العجائب»: چشم هایتان را از نامحرم و حرام بپوشید تا عجائب و شگفتی ها را ببینید.
2- راحتی قلب:
آقا امیرالمومنین علیه السلام می فرماید: «من غض طرفه اراح قلبه» کسی که از نامحرم چشم بپوشد قلبش راحت است.
3- نیکو شدن خلق و خوی:
آقا امیرالمومنین علیه السلام می فرماید: «من غض اطرافه حسنت اوصافه» کسی که نگاه خود را کنترل کند و از نامحرم ببندد اخلاق و صفاتش نیکو می شود.
4- پاداش الهی:
آقا امام صادق علیه السلام می فرماید: «من نظر الی امرأة فرفع بصره الی السماء او غمض بصره لم یرتد الیه بصره حتی یزوجه الله من الحورالعین» کسی که زنی را ببیند و بلافاصله نگاه خود را به آسمان بیندازد یا چشم خود را از نگاه حرام ببندد چشم باز نگرداند مگر آنکه خداوند متعال از حوریان بهشتی به عقد او درآورد.
5- چشیدن شیرینی و لذت ایمان:
پیامبراکرم صلی الله علیه وآله وسلم می فرماید: «النظر سهم مسموم من سهام ابلیس فمن ترکها خوفا من الله اعطاه الله ایمانا یجد حلاوته فی قلبه» نگاه به نامحرم تیری زهر آلود از تیرهای شیطان است و هر کس از ترس خدا نگاه به حرام و نامحرم را ترک کند خدای متعال ایمانی به او عطا خواهد فرمود که شیرینی آن را در دل خود احساس می کند.
6- شجاعت و دلیری:
پیامبراکرم صلی الله علیه وآله وسلم می فرماید: «اشجع الناس من غلب هواه» شجاع ترین مردم کسی است که بر خواهش های نفسانی اش چیره و مسلط شود.
7- در امان ماندن ناموس:
آقا امیرالمومنین علیه السلام می فرماید: «کما تدین تدان» هر گونه که باشی همانگونه جزا بینی.
بنابراین اگر از نامحرم چشم نپوشی به ناموست نگاه کنند و اگر از نامحرم لذت ببری با نگاه کردن به ناموس تو لذت می برند.
شاعر می گوید:
هر که باشد نظرش در پی ناموس کسان پی ناموس وی افتد نظر بوالهوسان
شخصی از امام صادق علیه السلام سوال کرد: یابن رسول الله آیا نگاه کردن پشت سر زنهایی که عبور می کنند جایز است؟ حضرت فرمود: اگر به ناموست چنین نگاه شود خشنود می شوی؟ آنگاه حضرت فرمود: برای مردم همان را بخواهید که برای خود می خواهید.
سید اولاد پیغمبر باید در راه کسب عبادت و تقرب به خدا و رسیدن به کمال کوشش کنید وخود را به زحمت بیندازید زیرا در حدیث آمده: «الجنة بالمکاره» بهشت با تحمل زحمت و سختی حاصل می شود.
بنابراین تقوا پیشه کنید و گوهر عفت را رایگان هدر ندهید. یاحق



  

 
پاسخ به احکام شرعی
 
موتور جستجوی سایت

تابلو اعلانات
  


پیوندها

حدیث روز
بسم الله الرحمن الرحیم
چهار پناهگاه در قرآن
   
أَبَانُ بْنُ عُثْمَانَ وَ هِشَامُ بْنُ سَالِمٍ وَ مُحَمَّدُ بْنُ حُمْرَانَ عَنِ الصَّادِقِ (علیه السلام) قَالَ:
عَجِبْتُ لِمَنْ فَزِعَ مِنْ أَرْبَعٍ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى أَرْبَعٍ
(۱) عَجِبْتُ لِمَنْ خَافَ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- حَسْبُنَا اللَّهُ وَ نِعْمَ الْوَكِيلُ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا فَانْقَلَبُوا بِنِعْمَةٍ مِنَ اللَّهِ وَ فَضْلٍ لَمْ يَمْسَسْهُمْ سُوءٌ
(۲) وَ عَجِبْتُ لِمَنِ اغْتَمَّ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- لا إِلهَ إِلَّا أَنْتَ سُبْحانَكَ إِنِّي كُنْتُ مِنَ الظَّالِمِينَ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- وَ نَجَّيْناهُ مِنَ الْغَمِّ وَ كَذلِكَ نُنْجِي الْمُؤْمِنِينَ
(۳) وَ عَجِبْتُ لِمَنْ مُكِرَ بِهِ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- وَ أُفَوِّضُ أَمْرِي إِلَى اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ بَصِيرٌ بِالْعِبادِ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- فَوَقاهُ اللَّهُ سَيِّئاتِ ما مَكَرُوا
(۴) وَ عَجِبْتُ لِمَنْ أَرَادَ الدُّنْيَا وَ زِينَتَهَا كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- ما شاءَ اللَّهُ لا قُوَّةَ إِلَّا بِاللَّهِ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- إِنْ تَرَنِ أَنَا أَقَلَّ مِنْكَ مالًا وَ وَلَداً. فَعَسى‏ رَبِّي أَنْ يُؤْتِيَنِ خَيْراً مِنْ جَنَّتِكَ وَ عَسَى مُوجِبَةٌ
    
آقا امام صادق (عليه السّلام) فرمود: در شگفتم از كسى كه از چهار چيز مى‌هراسد چرا بچهار چيز پناهنده نميشود:
(۱) شگفتم از آنكه ميترسد چرا پناه نمى‌برد بفرمودۀ خداى عز و جل« حَسْبُنَا اَللّٰهُ‌ وَ نِعْمَ‌ اَلْوَكِيلُ‌ » خداوند ما را بس است و چه وكيل خوبى است زيرا شنيدم خداى جل جلاله بدنبال آن ميفرمايد:بواسطۀ نعمت و فضلى كه از طرف خداوند شامل حالشان گرديد باز گشتند و هيچ بدى بآنان نرسيد.
(۲) و شگفتم در كسى كه اندوهناك است چرا پناه نمى‌برد بفرمودۀ خداى عز و جل:« لاٰ إِلٰهَ‌ إِلاّٰ أَنْتَ‌ سُبْحٰانَكَ‌ إِنِّي كُنْتُ‌ مِنَ‌ اَلظّٰالِمِينَ‌ » زيرا شنيدم خداى عز و جل بدنبال آن ميفرمايد در خواستش را برآورديم و از اندوه نجاتش داديم و مؤمنين را هم چنين ميرهانيم.
(۳) و در شگفتم از كسى كه حيله‌اى در بارۀ او بكار رفته چرا بفرمودۀ خداى تعالى پناه نمى‌برد« وَ أُفَوِّضُ‌ أَمْرِي إِلَى اَللّٰهِ‌ إِنَّ‌ اَللّٰهَ‌ بَصِيرٌ بِالْعِبٰادِ »:كار خود را بخدا واگذار ميكنيم كه خداوند بحال بندگان بينا است)زيرا شنيدم خداى بزرگ و پاك بدنبالش مى‌فرمايد خداوند او را از بديهائى كه در بارۀ او بحيله انجام داده بودند نگه داشت.
(۴) و در شگفتم از كسى كه خواستار دنيا و آرايش آن است چرا پناهنده نميشود بفرمايش خداى تبارك و تعالى(« مٰا شٰاءَ اَللّٰهُ‌ لاٰ قُوَّةَ‌ إِلاّٰ بِاللّٰهِ‌ »)(آنچه خدا خواست همان است و نيروئى جز به يارى خداوند نيست)زيرا شنيدم خداى عز اسمه بدنبال آن ميفرمايد اگر چه مرا در مال و فرزند از خودت كمتر مى‌بينى ولى اميد هست كه پروردگار من بهتر از باغ تو مرا نصيب فرمايد (و كلمۀ:عسى در اين آيه بمعناى اميد تنها نيست بلكه بمعناى اثبات و تحقق يافتن است).
من لا يحضره الفقيه، ج‏۴، ص: ۳۹۲؛
الأمالي( للصدوق)، ص: ۶؛
الخصال، ج‏۱، ص: ۲۱۸.


کلیه حقوق مادی و معنوی این پورتال محفوظ و متعلق به حجت الاسلام و المسلمین سید محمدحسن بنی هاشمی خمینی میباشد.

طراحی و پیاده سازی: FARTECH/فرتک - فکور رایانه توسعه کویر -