انهار
انهار
مطالب خواندنی

تقديم اعمال مكه بر وقوف

بزرگ نمایی کوچک نمایی

سؤال: هر گاه شخصي از روي جهل به حكم، قبل از وقوف به عرفات، طواف و نماز آن، و سعي را به جا آورد، و بعد از اتمام مناسك حج، متوجه اشتباه خود شد، آيا خللي به حج او وارد مي‎شود يا نه؟ و آيا كفّاره بر او واجب است يا نه؟

پاسخ: اگر تقديم بدون عذر بوده، واجب است طواف و سعي را اعاده نمايد، و اگر با عذر بوده احتياطاً اعاده كند، و كفّاره در صورت جهل واجب نيست.

سؤال: كسي كه معذور باشد، و يا احتمال عذر بدهد مثل زن كه احتمال بدهد در اثر عادت زنانگي نتواند پس از مراجعت از مني طواف نساء بجا بياورد، آيا جايز است طواف نساء را بر وقوف به عرفات مقدم بدارد يا نه؟

پاسخ: در صورت مذكوره مي‎تواند طواف نساء را بعد از سعي، مقدم بر وقوف عرفات بدارد، بلكه با خوف از عدم تمكن لازم است، و احوط اعاده آن است در صورت تمكن بعد از مراجعت، و در صورت عدم تمكّن احوط آن است كه براي اعاده نايب بگيرد.

سؤال: در مطواردي كه تقديم طواف بر وقوفين در حج تمتّع جايز است، آيا قبل از احرام حج تمتّع مي‎توان انجام داد يا بعد از احرام واقع شود؟

پاسخ: تقديم طواف و سعي حج تمتّع بدون احرام، جايز نيست.

سؤال: شخصي كه مي‎تواند اعمال مكّه را بر وقوفين مقدم بدارد اگر جهلاً بدون احرام، اعمال مكّه را انجام داد چه صورتي دارد؟

پاسخ: كفايت نمي‎كند و بايد يا قبل از وقوفين آنها را با احرام اعاده كند، و يا بعد از وقوفين و اعمال مني، آنها را بجا آورد.

سؤال: زني كه اعمال حج خود را بر وقوفين مقدّم داشته، بعد از سعي حائض مي‎شود، شوهرش در همان وقت به نيابت از او طواف نساء را انجام مي‎دهد، آيا اين نيابت صحيح است؟

پاسخ: صحيح نيست و تقديم براي كسي است كه خودش طواف مي‎كند. و احتياط آن است كه اكتفاء به آنچه مقدّم داشته هم نكند.

سؤال: كساني‎كه اعمال حج را قبل از اعمال مني انجام مي‎دهند، آيا مي‎توانند سعي را بعد از برگشتن از مني انجام دهند وباقي اعمال را قبل از آن؟

پاسخ: بنابر احتياط سعي را تأخير نيندازند.

سؤال: اگر كسي تنها اين ترس را داشته باشد كه بعد از برگشت از مني در اثر ازدحام نتواند طواف كند، يا به مشقّت بيفتد، آيا مي‎تواند اعمال حج را مقدم دارد يا نه؟

پاسخ: مورد جواز تقديم نيست، و نمي‎تواند مقدم بدارد.

سؤال: كساني كه اعمال حج را مقدم بر وقوفين مي‎نمايند، آيا بايد اقرب زمان به موقفين را رعايت كننند؟

پاسخ: لازم نيست.

سؤال: كسي كه او را به وسيله طَبَق طواف مي‎دهند، آيا مي‎تواند اعمال حج خود را بر وقوفين مقدم بدارد؟

پاسخ: اگر در هر صورت بايد او را طواف دهند، و عذر ديگري نيست، نمي‎تواند مقدّم بدارد.

سؤال: تشخيص عذر براي كساني كه اعمال حج را مقدم مي‎دارند، برعهده خود آنان است، يا بر عهده گردانندگان گروه و مسئولين؟

پاسخ: تشخيص با خود مكلّف است.

سؤال: تقديم اعمال مكّه براي ذوي الاعذار جايز است يا لازم؟

پاسخ: جايز است، و لازم نيست مگر در مورد كسي كه يقين دارد اگر اعمال مكّه را قبل از وقوفين انجام ندهد، تا آخر ذيحجه امكان انجام آن را ندارد و يا بعد از مراجعه از مني فرصت انجام ندارد در اين صورت تقديم واجب است.

سؤال: آيا نايب هم اگر خوف حيض يا مرض داشته باشد مي‎تواند اعمال حج را بر وقوفين و اعمال مني مقدّم بدارد يا نه؟

پاسخ: مانع ندارد.

سؤال: زني كه خوف حيض داشته اعمال حج تمتّع را قبل از عرفات انجام داده رفته عرفات و مني و برگشته به مكه حيض نشده آيا واجب است اعمال را دوباره انجام دهد؟

پاسخ: بنابر احتياط واجب بايد دوباره بجا آورد.

سؤال: زني كه به خاطر ترس از حائض شدن اعمال حج را پس از احرام بستن بر وقوفين مقدم داشته اگر بعد از سعي تقصير نمايد آيا موجب محل شدن و يا كفاره مي‎گردد؟

پاسخ: در فرض سوالمحل نمي‎شود اگر سهواً يا جهلاً تقصير كرده باشد كفاره هم ندارد.

سؤال: زن هايي كه ترس دارند كه هنگام برگشتن از مني گرفتار عادت ماهانه يا وضع حمل شوند و نتوانند تا پاك شدن در مكه بمانند وظيفه‎شان چيست؟

پاسخ: جايز است پيش از رفتن به عرفات و مشعر و مني، طواف و سعي را بجا آورند و احتياط آن است كه بعد از برگشتن اگر ممكن شود در ايام تشريق و اگر نه، تا آخر ذي الحجه طواف و سعي را دوباره بجا آورند.

سؤال: زني به خاطر ترس از حيض اعمال مكه را جلو انداخت ولي بعداً عادت نشد آيا اعاده اعمال بر او لازم است؟

پاسخ: واجب نيست هر چند احوط است.

سؤال: بانواني كه به واسطه خوف از عادت ماهانه، طواف زيارت و طواف نساء را مقدم مي‎دارند، آيا تمام محرمات بر آنها حلال مي‎شود و حتي بوي خوش يا نه؟

پاسخ: قبل از تقصير حلال نمي‎شود.


  

 
پاسخ به احکام شرعی
 
موتور جستجوی سایت

تابلو اعلانات
  


پیوندها

حدیث روز
بسم الله الرحمن الرحیم
چهار پناهگاه در قرآن
   
أَبَانُ بْنُ عُثْمَانَ وَ هِشَامُ بْنُ سَالِمٍ وَ مُحَمَّدُ بْنُ حُمْرَانَ عَنِ الصَّادِقِ (علیه السلام) قَالَ:
عَجِبْتُ لِمَنْ فَزِعَ مِنْ أَرْبَعٍ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى أَرْبَعٍ
(۱) عَجِبْتُ لِمَنْ خَافَ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- حَسْبُنَا اللَّهُ وَ نِعْمَ الْوَكِيلُ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا فَانْقَلَبُوا بِنِعْمَةٍ مِنَ اللَّهِ وَ فَضْلٍ لَمْ يَمْسَسْهُمْ سُوءٌ
(۲) وَ عَجِبْتُ لِمَنِ اغْتَمَّ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- لا إِلهَ إِلَّا أَنْتَ سُبْحانَكَ إِنِّي كُنْتُ مِنَ الظَّالِمِينَ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- وَ نَجَّيْناهُ مِنَ الْغَمِّ وَ كَذلِكَ نُنْجِي الْمُؤْمِنِينَ
(۳) وَ عَجِبْتُ لِمَنْ مُكِرَ بِهِ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- وَ أُفَوِّضُ أَمْرِي إِلَى اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ بَصِيرٌ بِالْعِبادِ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- فَوَقاهُ اللَّهُ سَيِّئاتِ ما مَكَرُوا
(۴) وَ عَجِبْتُ لِمَنْ أَرَادَ الدُّنْيَا وَ زِينَتَهَا كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- ما شاءَ اللَّهُ لا قُوَّةَ إِلَّا بِاللَّهِ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- إِنْ تَرَنِ أَنَا أَقَلَّ مِنْكَ مالًا وَ وَلَداً. فَعَسى‏ رَبِّي أَنْ يُؤْتِيَنِ خَيْراً مِنْ جَنَّتِكَ وَ عَسَى مُوجِبَةٌ
    
آقا امام صادق (عليه السّلام) فرمود: در شگفتم از كسى كه از چهار چيز مى‌هراسد چرا بچهار چيز پناهنده نميشود:
(۱) شگفتم از آنكه ميترسد چرا پناه نمى‌برد بفرمودۀ خداى عز و جل« حَسْبُنَا اَللّٰهُ‌ وَ نِعْمَ‌ اَلْوَكِيلُ‌ » خداوند ما را بس است و چه وكيل خوبى است زيرا شنيدم خداى جل جلاله بدنبال آن ميفرمايد:بواسطۀ نعمت و فضلى كه از طرف خداوند شامل حالشان گرديد باز گشتند و هيچ بدى بآنان نرسيد.
(۲) و شگفتم در كسى كه اندوهناك است چرا پناه نمى‌برد بفرمودۀ خداى عز و جل:« لاٰ إِلٰهَ‌ إِلاّٰ أَنْتَ‌ سُبْحٰانَكَ‌ إِنِّي كُنْتُ‌ مِنَ‌ اَلظّٰالِمِينَ‌ » زيرا شنيدم خداى عز و جل بدنبال آن ميفرمايد در خواستش را برآورديم و از اندوه نجاتش داديم و مؤمنين را هم چنين ميرهانيم.
(۳) و در شگفتم از كسى كه حيله‌اى در بارۀ او بكار رفته چرا بفرمودۀ خداى تعالى پناه نمى‌برد« وَ أُفَوِّضُ‌ أَمْرِي إِلَى اَللّٰهِ‌ إِنَّ‌ اَللّٰهَ‌ بَصِيرٌ بِالْعِبٰادِ »:كار خود را بخدا واگذار ميكنيم كه خداوند بحال بندگان بينا است)زيرا شنيدم خداى بزرگ و پاك بدنبالش مى‌فرمايد خداوند او را از بديهائى كه در بارۀ او بحيله انجام داده بودند نگه داشت.
(۴) و در شگفتم از كسى كه خواستار دنيا و آرايش آن است چرا پناهنده نميشود بفرمايش خداى تبارك و تعالى(« مٰا شٰاءَ اَللّٰهُ‌ لاٰ قُوَّةَ‌ إِلاّٰ بِاللّٰهِ‌ »)(آنچه خدا خواست همان است و نيروئى جز به يارى خداوند نيست)زيرا شنيدم خداى عز اسمه بدنبال آن ميفرمايد اگر چه مرا در مال و فرزند از خودت كمتر مى‌بينى ولى اميد هست كه پروردگار من بهتر از باغ تو مرا نصيب فرمايد (و كلمۀ:عسى در اين آيه بمعناى اميد تنها نيست بلكه بمعناى اثبات و تحقق يافتن است).
من لا يحضره الفقيه، ج‏۴، ص: ۳۹۲؛
الأمالي( للصدوق)، ص: ۶؛
الخصال، ج‏۱، ص: ۲۱۸.


کلیه حقوق مادی و معنوی این پورتال محفوظ و متعلق به حجت الاسلام و المسلمین سید محمدحسن بنی هاشمی خمینی میباشد.

طراحی و پیاده سازی: FARTECH/فرتک - فکور رایانه توسعه کویر -