قال الصادق (عليه السلام): مَنْ يَزْرَعْ خَيْرا يَحْصِدْ غِبْطَةً وَ مَنْ يَزْرَعْ شَرّا يَحْصِدْ نَدامَةً وَ لِكُلِّ زارِعٍ ما زَرَعَ؛
هر كس خوبى بكارد، خشنودى درو مى كند و هر كس بدى بكارد، پشيمانىمى چيند، هر كس هر چه بكارد، همان را دِرو مى كند.
كافى، ج ۲ ، ص ۴۵۸، ح ۱۹.
قال القمان الحکیم (عليه السّلام): يا بُنَىَّ... وَ اجْهَدْ اَنْ يَكونَ الْيَوْمُ خَيْرا لَكَ مِنْ اَمْسِ وَ غَدا خَيْرا لَكَ مِنَ الْيَوْمِ فَاِنَّهُ مَنِ اسْتَوى يَوْماهُ فَهُوَ مَغْبونٌ وَ مَنْ كانَ يَوْمُهُ شَرّا مِنْ اَمْسِهِ فَهُوَ مَلْعونٌ؛
فرزندم بكوش تا امروزت بهتر از ديروز و فردايت بهتر از امروز باشد، كه هر كس دو روزش برابر باشد، زيانكار است و هر كس امروزش بدتر از ديروزش باشد، از رحمت خدا دور است.
ارشاد القلوب ديلمى، ص ۷۳.
قال الحسین (عليه السّلام): اَيُّهَا النّاسُ نافِسوا فِى الْمَكارِمِ وَ سارِعوا فِى الْمَغانِمِ وَ لا تَحْتَسِبوا بِمَعْروفٍ لَمْ تَجْعَلوا... ؛
اى مردم در خوبى ها با يكديگر رقابت كنيد و در كسب غنائم (بهره گرفتن از فرصت ها) شتاب نماييد و كار نيكى را كه در انجامش شتاب نكرده ايد، به حساب نياوريد.
بحارالأنوار، ج ۷۸، ص ۱۲۱، ح ۴.
قال الصادق (عليه السلام): ما اَنْعَمَ اللّه ُ عَلى عَبْدٍ مِنْ نِعْمَةٍ فَعَرَفَها بِقَلْبِهِ وَ حَمِدَ اللّه َ ظاهِرا بِلِسانِ هِفَتَمَّ كَلامُهُ حَتّى يُؤْمَرَ لَهُ بِالْمَزيدِ؛
چون خداوند به بنده اى نعمت بدهد و او آن را قلبا قدر بشناسد و به زبان سپاس بگويد، هنوز سخنش به پايان نرسيده، فرمان افزايش نعمت براى وى صادر مى شود.
كافى، ج ۲، ص ۹۵، ح ۹.
قال أمیرالمؤمنین على (عليه السّلام): مَنْ ظَـلَمَ ظُلِمَ و مَنْ اَنـْصَفَ اُنـْصِفَ؛
هر كس ستم كند، ستم مى بيند. هر كس با انصاف باشد انصاف مى بيند.
غررالحكم، احاديث ۷۶۸۸ و ۷۶۹۲.
قال السجّاد (عليه السّلام): اَللّهُمَّ... اَحِبَّنى وَ حَبِّبْنى وَ حَبِّبْ اِلَىَّ ما تُحِبُّ مِنَ الْقَوْلِ وَ الْعَمَلِ حَتّى اَدْخُلَ فيهِ بِلَذَّةٍ وَ اَخْرُجْ مِنْهُ بِنَشاطٍ؛
بار خدايا مرا دوست بدار و نزد ديگران محبوبم گردان و گفتار و كردارى را كه دوستدارى، نزد من محبوب گردان تا با لذّت وارد آنها شوم و با نشاط به انجامشان رسانم.
بحارالأنوار ، ج ۹۵، ص ۲۹۸، ح ۱۷.
قال رسول الله (صلي الله عليه و آله و سلّم): مَنْ اَطْعَمَ مُسْلِما جائِعا اَطْعَمَهُ اللّه ُ مِنْ ثِمارِ الْجَنَّةِ؛
هر كس مسلمان گرسنه اى را غذا بدهد، خداوند از ميوه هاى بهشت به او بخوراند.
نهج الفصاحه، ح ۲۹۵۱.
قال رسول الله (صلي الله عليه و آله و سلّم): مَنْ عَيَّرَ اَخاهُ بِذَنْبٍ لَمْ يَمُتْ حَتّى يَعْمَلَهُ؛
هر كس برادر [دينى] خود را به گناهى سرزنش كند، نميرد، مگر آن كه مرتكب آن شود.
نهج الفصاحه، ح ۲۹۲۰.
قال رسول الله (صلي الله عليه و آله و سلّم): مَنْ نَفَّسَ مِنْ مُسْلِمٍ كُرْبَةً مِنْ كُرَبِ الدُّنْيا نَفَّسَ اللّه ُ عَنْهُ كُرْبَةً مِنْ كُرَبِ يَوْمِ الْقيامَةِ وَ مَنْ يَسَّرَ عَلى مُعْسِرٍ يَسَّرَ اللّه ُ عَلَيْهِ فِى الدُّنْيا وَ الآْخِرَةِ وَ مَنْ سَتَرَ عَلى مُسْلِمٍ سَتَرَ اللّه ُ عَلَيْهِ فِى الدُّنْيا وَ الآْخِرَةِ؛
هر كس غمى از غم هاى دنيا را از مسلمانى برطرف نمايد، خداوند غمى از غم هاىروز قيامت را از او برطرف كند و هر كس بر شخص تنگدستى آسان بگيرد، خداوند دردنيا و آخرت بر او آسان گيرد و هر كس راز مسلمانى را بپوشاند، خداوند در دنيا و آخرتراز پوش وى شود.
نهج الفصاحه، ح ۲۷۵۶.
قال الباقر (عليه السلام): فاِنّى لَمْ اَرَ شَيْئا قَطُّ اَشَدَّ طَـلَبا وَ لا اَسْرَعَ دَرْكا مِنْ حَسَنَةٍ مُحْدَثَةٍ لِذَنْبٍ قَديمٍ؛
هرگز جوينده اى يابنده تر از كار نيك امروز كه گناه قديم را مى يابد [و پاك مى كند ]نديده ام.
علل الشرايع، ج ۲، ص ۵۹۹، ح ۴۹.
قال رسول الله (صلي الله عليه و آله و سلّم): يا عَلىُّ اَصْدُقْ وَ اِنْ ضَرَّك فِى الْعاجِلِ فَاِنَّهُ يَنْفَعُكَ فِى الآْجِلِ وَ لا تَـكْذِبْوَ اِنْ يَنْفَعُكَ فِى الْعاجِلِ فَاِنَّهُ يَضُرُّك فِى الآْجِلِ ؛
اى على! راست بگو اگر چه اكنون به ضررت باشد، ولى در آينده به نفع توست و دروغنگو، اگر چه در حال حاضر به نفعت باشد ولى در آينده به ضرر توست.
ميراث حديث شيعه، ج ۲ ، ص ۲۷، ح ۶۵.
قال أمیرالمؤمنین على (عليه السّلام): مِنْ كَفّاراتِ الذُّنوبِ الْعِظامِ: اِغاثَةُ الْمَلْهوفِ وَ التَّنْفيسُ عَنِ الْمَكْروبِ؛
يارى رساندن به ستمديده فرياد خواه و شاد كردن غمناك، از كفّاره هاى گناهانبزرگ است.
نهج البلاغه، حكمت ۲۴.
قال الصادق (عليه السلام): بِرُّوا آباءَكُمْ يَبِرَّكُمْ اَبْناؤُكُمْ وَ عِفُّوا عَنْ نِساءِ النّاسِ تَعِفَّ نِساؤُكُمْ؛
به پدر و مادر خود نيكى كنيد تا فرزندانتان به شما نيكى كنند و به زنان مردم عفّتورزيد تا زنانتان عفّت ورزند.
كافى، ج ۵، ص ۵۵۴، ح.
قال رسول الله (صلي الله عليه و آله و سلّم): فى تَفْسير آيَةِ «مَنْ عَمِلَ صالِحا مِنْ ذَكَرٍ اَوْ اُنْثى وَ هُوَ مُؤْمِنٌ فلَنُحيَينَّهُ حَياةً طَيِّبَةً وَ لَنَجْزيَنَّهُمْ اَجْرَهُمْ بِاَحْسَنِ ما كانوا يَعْمَلونَ» اَلْقَناعَةُ وَ الرِّضا بِما قَسَمَ اللّه ُ؛
در تفسير آيه «هر مؤمنى مرد يا زن كار نيكى انجام دهد، قطعا او را با زندگىپاكيزه اى، حيات مى بخشيم و مسلما به آنان بهتر از آنچه انجام داده اند پاداش خواهيمداد» زندگى پاك، يعنى قناعت و رضايت به آنچه خداوند مقدّر نموده است.
مجمع البيان، ج ۶ ، ص ۱۹۸.
قال رسول الله (صلي الله عليه و آله و سلّم): مَنِ انْقَطَعَ اِلَى اللّه ِ كَفاهُ اللّه ُ كُلِّ مَؤُنَةٍ وَ رَزَقَهُ مِنْ حَيْثُ لا يَحْتَسِبُ وَ مَنِانْقَطَعَ اِلَى الدُّنْيا وَكَلَهُ اللّه ُ اِلَيْها؛
هر كس از غير خدا بِبُرد، خداوند، هزينه زندگى او را تأمين مى كند و از جايى كه انتظار ندارد، روزى اش مى دهد؛ امّا هر كس چشم اميدش به دنيا باشد، خداوند، او را به دنيا وا مى گذارد.
نهج الفصاحه، ح ۲۷۹۶.
قال رسول الله (صلي الله عليه و آله و سلّم): مَنْ دَفَعَ غَضَبَهُ دَفَعَ اللّه ُ عَنْهُ عَذابَهُ وَ مَنْ حَفِظَ لِسانَهُ سَتَرَ اللّه ُ عَوْرَتَهُ؛
هر كس خشمش را برطرف سازد، خداوند كيفرش را از او بردارد و هر كس زبانش رانگه دارد، خداوند عيبش را بپوشاند.
نهج الفصاحه، ح ۳۰۰۴.
قال رسول الله (صلي الله عليه و آله و سلّم): اِنَّما مَثَلُ اَهْلِ بَيْتى فيكُمْ كَمَثَل سَفينَةِ نوحٍ عليه السلام مَنْ دَخَلَها نَجا وَ مَنْتَخَلَّفَ عَنْها غَرِقَ؛
مَثَلِ اهل بيت من، همانند كشتى نوح است كه هر كس سوار آن شد، نجات يافت و هركس رهايش كرد، غرق گرديد.
امالى طوسى ، ص ۳۴۹، ح ۷۲۱.
قال الحسین (عليه السّلام): اِتَّخِذُوا عِنْدَ الْفُقَراءِ اَيادى فَاِنَّ لَهُمْ دَوْلَةٌ يَوْمَ الْقيامَةِ؛
[با نيكى و كمك به نيازمندان] نزد آنان جايگاهى براى خود بيابيد، كه آنان روزقيامت مقام و منزلتى دارند.
كنزالعمال، ح ۱۶۵۸۲.
عن أبیعبدالله (عليه السلام): ثَلاثٌ مَنْ اَتَى اللّه َ بِواحِدَةٍ مِنْهُنَّ اَوْجَبَ اللّه ُ لَهُ الْجَنَّةَ: اَلاِْنْفاقُ مِنْ اِقْتارٍوَ الْبِشْرُ لِجَميعِ الْعالَمِ وَ الاِْنْصافُ مِنْ نَفْسِهِ؛
هر كس يكى از اين كارها را به درگاه خدا ببرد، خداوند بهشت را براى او واجب مى گرداند: انفاق در تنگدستى، گشاده رويى با همگان و رفتار منصفانه.
كافى، ج ۲، ص ۱۰۳، ح ۲.
قال رسول الله (صلي الله عليه و آله و سلّم): ثَلاثٌ مَنْ كُنَّ فيهِ فَهِىَ راجِعَةٌ عَلى صاحِبِها: اَلْبَغْىُ وَ الْمَكْرُ وَ النَّـكْتُ؛
سه چيز است كه در هر كس باشد [آثارش] به خود او بر مى گردد: ستم كردن، فريب دادن و پيمان شكنى.
نهج الفصاحه، ح ۱۲۸۱.
قال السجّاد (عليه السّلام): فَاَمّا حَقُّ اللّه ِ الاَْكْبَرُ فَاِنَّكَ تَعْبُدُهُ لا تُشْرِكُ بِهِ شَيْئا فَاِذا فَعَلْتَ ذلِكَ بِاِخْلاصٍ جَعَلَ لَكَ عَلى نَفْسِهِ اَنْ يَكْفيَكَ اَمْرَ الدُّنْيا وَ الآْخِرَةِ وَ يَحْفَظَ لَكَ ما تُحِبُّ مِنْها ؛
حق بزرگ تر خداوند اين است كه او را بپرستى و چيزى را با او شريك نسازى، كه اگرخالصانه چنين كنى، خداوند كار دنيا و آخرتت را كفايت مى كند و آنچه را دوست دارىبرايت نگه مى دارد.
تحف العقول، ص ۲۵۶.
قال رسول الله (صلي الله عليه و آله و سلّم): مَنْ حُرِمَ الرِّفْقَ فَقَدْ حُرِمَ الْخَيْرَ كُلَّهُ ؛
هر كس از مدارا بى بهره باشد، از همه خوبى ها بى بهره مانده است.
نهج الفصاحه، ح ۳۰۵۷.
قال رسول الله (صلي الله عليه و آله و سلّم): مَنْ يَغْفِرْ يَغْفِرِ اللّه ُ لَهُ وَ مَنْ يَعْفُ يَعْفُ اللّه ُ عَنْهُ؛
هر كس از خطاها درگذرد، خدايش از او درگذرد و هر كس گذشت كند خدا نيز از اوگذشت كند.
نهج الفصاحه، ح ۲۸۰۹.
قال رسول الله (صلي الله عليه و آله و سلّم): مَنِ اشْتاقَ اِلَى الْجَنَّةِ سارَعَ اِلَى الْخَيْراتِ وَ مَنْ اَشْفَقَ مِنَ النّارِ لَهى عَنِ الشَّهَواتِ؛
هر كس مشتاق بهشت است، به سوى نيكى ها مى شتابد و هر كس از جهنم بترسد، ازهوا و هوس روى مى گرداند.
نهج الفصاحه، ح ۲۷۶۸.
قال الصادق (عليه السلام): اِنَّ اللّه َ تَبارَكَ وَ تَعالى لَمْ يَخْلُقْ خَلْقَهُ عَبَثا وَ لَمْ يَتْرُكْهُمْ سُدىً بَلْ خَلَقَهُمْ لاِِظْهارِ قُدْرَتِهِ وَ لِيُكَـلِّـفَهُمْ طاعَتَهُ فَيَستَوجِبوا بِذلِكَ رِضْوانَهُ و ما خَلَقَهُمْ لِيَجْلِبَ مِنْهُمْ مَنفَعَةً و لا لِيَدْفَعَ بِهِمْ مَضَرَّةً بَل خَلَقَهُم لِيَنْفَعَهُم و يوصِلُهُمْ اِلى نَعيمٍ؛
خداوند تبارك و تعالى آفريدگانش را بيهوده نيافريده و آنها را رها نكرده است. بلكهآنها را براى آشكار ساختن تواناييش آفريده و به فرمانبريش مكلفشان نموده است تا باآن، خشنودى خود را نصيب آنان كند. نيز آنها را نيافريده تا از آنها سودى ببرد و نهضررى را برطرف سازد، بلكه آنها را آفريده تا سودى به آنان برساند و به نعمت برساندشان.
نورالثقلين، ج ۳ ، ص ۵۶۶، ح ۱۶۶.
قال الصادق (عليه السلام): اَوْحَى اللّه ُ عَزَّوَجَلَّ اِلى مُوسى (عليه السّلام) يا مُوسى لا تَفْرَحْ بِكَثْرَةِ الْمالِ وَلا تَدَعْ ذِكْرى عَلى كُلِّ حالٍ فَاِنَّ كَثْرَةَ الْمالِ تُنْسِى الذُّنوبَ وَ اِنَّ تَرْكَ ذِكرى يُقْسِى الْقُلوبَ؛
خداى عزّوجلّ به موسى (عليه السلام) وحى كرد: اى موسى! به زيادى ثروت شاد مشو و در هيچ حالى مرا فراموش مكن، زيرا با زيادى ثروت گناهان فراموش مى شود و از ياد بردن من قساوت قلب مى آورد.
كافى، ج ۴، ص ۴۹۷، ح ۷.
قال رسول الله (صلي الله عليه و آله و سلّم): مَنِ الْتَمَسَ رِضَى اللّه ِ بِسَخَطِ النّاسِ رَضىَ اللّه ُ عَنْهُ وَ اَرْضى عَنْهُ النّاسَ وَ مَنِ الْتَمَسَ رِضَى النّاسِ بِسَخَطِ اللّه ِ سَخِطَ اللّه ُ عَلَيْهِ وَ اَسْخَطَ عَلَيْهِ النّاسَ؛
هر كس رضاى خدا به خشم مردم جويد، خداوند از او خشنود شود و مردم را از اوخشنود كند و هر كس رضاى مردم را به خشم خدا جويد، خداوند بر او خشم گيرد و مردمرا از او خشمگين كند.
نهج الفصاحه، ح ۲۷۸۳.
قال أمیرالمؤمنین على (عليه السّلام): مَنْ كانَ فيهِ ثَلاثٌ سَلِمَتْ لَهُ الدُّنْيا وَ الآْخِرَةُ: يَأْمُرُ بِالْمَعْروفِ وَ يَأْتَمِرُبِهِ وَ يَنْهى عَنِ الْمُنْكَرِ وَ يَنْتَهى عَنْهُ وَ يُحافِظُ عَلى حُدودِ اللّه ِ جَلَّ وَ عَلا ؛
هر كس سه خصلت داشته باشد، دنيا و آخرتش سالم مى ماند: به خوبى فرمان دهدو خود به آن عمل كند، از زشتى باز دارد و خود از آن باز ايستد و از حدود الهى پاسدارى كند.
غررالحكم، ح ۹۰۷۶.
قال رسول الله (صلي الله عليه و آله و سلّم): مَنِ اقْتَصَدَ اَغْناهُ اللّه ُ وَ مَنْ بَذَّرَ اَفْقَرَهُ اللّه ُ وَ مَنْ تَواضَعَ رَفَعَهُ اللّه ُ وَ مَنْ تَجَبَّرَ قَصَمَهُ اللّه ُ؛
هر كس ميانه روى كند، خداوند بى نيازش سازد و هر كس ريخت و پاش نمايد،خداوند نادارش كند، هر كس فروتنى پيشه كند، خداوند بلندش نمايد و هر كس بزرگىكند، خداوند خُردش نمايد.
نهج الفصاحه، ح ۲۹۳۹.
قال رسول الله (صلي الله عليه و آله و سلّم): اَللّهُمَّ لَكَ صُمْنا وَ عَلى رِزْقِكَ اَفْطَرنا فَتَقَـبَّلْهُ مِنّا ذَهَبَ الظَّماءُ وَ ابْتَلَّتِ الْعُروقُ وَ بَقىَ الاَْجْرُ؛
بار خدايا! براى تو روزه گرفتيم و با روزى تو افطار مى كنيم، پس آن را از ما بپذير،تشنگى رفت، رگ ها شاداب شد و پاداش ماند.
كافى، ج ۴ ، ص ۹۵، ح ۱.
قال رسول الله (صلي الله عليه و آله و سلّم): قَلْبٌ لَيْسَ فيهِ شَىْ ءٌ مِنَ الْحِكْمَةِ كَبَيْتٍ خَرِبَ فَتَعَلَّموا وَ عَلِّموا وَ تَفَقَّهوا وَ لا تَموتوا جُهّالاً فَاِنَّ اللّه َ لا يَعْذِرُ عَلَى الْجَهْلِ؛
دلى كه در آن حكمتى نيست، مانند خانه ويران است، پس بياموزيد و آموزش دهيد،بفهميد و نادان نميريد. براستى كه خداوند، بهانه اى را براى نادانى نمى پذيرد.
كنزالعمال، ح ۲۸۷۵۰.
قال الباقر (عليه السّلام): و ما مِنْ عَبْدٍ يَبْخَلُ بِنَفَقَةٍ يُنْفِقُها فيما يُرْضِى اللّه َ اِلاَّ ابْتُلىَ بِاَنْ يُنْفِقَ اَضْعافَها فيما اَسْخَطَ اللّه َ؛
هر كس از خرج كردن مالى در راه خداپسندانه بخل ورزد، چند برابر آن را در راه غيرخداپسندانه هزينه خواهد كرد.
بحارالأنوار، ج ۷۸، ص ۱۷۳، ح ۱۲.
قال رسول الله (صلي الله عليه و آله و سلّم): مَنْ قَلَّ طَعْمُهُ صَحَّ بَدَنُهُ وَ مَنْ كَثُرَ طَعْمُهُ سَقُمَ بَدَنُهُ وَ قَسا قَلْبُهُ؛
هر كس كم بخورد، سالم مى ماند و هر كس زياد بخورد تنش بيمار مى شود و قساوتقلب پيدا مى كند.
نهج الفصاحه، ح ۲۷۷۹.
قال رسول الله (صلي الله عليه و آله و سلّم): لَنْ يَشْبَعَ الْمُؤْمِنُ مِنْ خَيْرٍ يَسْمَعُهُ حَتّى يَكونَ مُنْتَهاهُ الْجَنَّةَ ؛
هرگز مؤمن از شنيدن خير و خوبى سير نمى شود، تا آن كه سرانجامش بهشت گردد.
نهج الفصاحه، ح ۲۲۹۲.
قال رسول الله (صلي الله عليه و آله و سلّم): مَنْ اَرادَ اَنْ تُسْتَجابَ دَعْوَتُهُ وَ اَنْ تُـكْشَفَ كُرْبَتُهُ فَلْيُفَرِّجْ عَنْ مُعْسِرٍ ؛
هر كس مى خواهد دعايش مستجاب شود و غمش از بين برود، بايد گره از كارتنگدستى باز كند.
نهج الفصاحه، ح ۲۹۶۱.
قال رسول الله (صلي الله عليه و آله و سلّم): مَنْ ضارَّ ضارَّ اللّه ُ بِهِ وَ مَنْ شاقَّ شاقَّ اللّه ُ عَلَيْهِ؛
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
(1).gif)
(1)(3).jpg)
.jpg)
