بِسْمِ اللهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيم
الـــــسَّـــــلاَمُ عَـــــلَـــــى
مَهْدِيِّ الْأمَمِ وَ جَامِعِ الْكَلِم
وَٱلسَّلَامُ عَلی عِبادِالله
احادیث برکت
قرآن کريم :
وَ لَوْ أَنَّ أَهْلَ الْقُرى آمَنوا وَ اتَّقَوْا لَفَتَحْنا عَلَيْهِمْ بَرَكاتٍ مِنَ السَّماءِ وَ الأَْرْضِ؛
اگر اهل شهرها و آبادى ها ايمان آورده و تقوا پيشه مى كردند قطعا بركات آسمان و زمين را برايشان مى گشوديم.
{۱} قال رسول الله (صلي الله عليه و آله و سلّم): قالَ اللّه ُ عَزَّوَجَلَّ... اِذا قالَ الْعَبْدُ: «بِسمِ اللّه ِ الرَّحْمنِ الرَّحيمِ»قالَ اللّه ُ ـ جَلَّ جَلالُهُ ـ : بَدَاَ عَبْدى بِاسمى، وَ حَقٌّ عَلَىَّ اَنْ اُتـَمِّمَ لَهُ اُمورَهُ و اُبارِكَ لَهُ فىاَحْوالِهِ؛
خداوند فرمود: «... هرگاه بنده بگويد: بسم اللّه الرحمن الرحيم، خداى متعالمى گويد: بنده من با نام من آغاز كرد. بر من است كه كارهايش را به انجام رسانم و او را درهمه حال، بركت دهم»
{۲} قال رسول الله (صلي الله عليه و آله و سلّم): اَحِبُّو الْمَعْروفَ وَ اَهْلَهُ فَوَالَّذى نَفْسى بِيَدِهِ اِنَّ الْبَرَكَةَ وَ الْعافيَةَمَعَهُما؛
نيكى و نيكوكاران را دوست بداريد. سوگند به آن كه جانم به دست اوست، بركت وتندرستى، با نيكى و نيكوكاران است.
{۳} قال رسول الله (صلي الله عليه و آله و سلّم): اِذا دَخَلَ اَحَدُكُمْ بَيْتَهُ فَلْيُسَلِّمْ، فَاِنَّهُ يُنْزِلُهُ الْبَرَكَةَ وَ تُؤنِسُهُ الْمَلائِكَةُ؛
هرگاه يكى از شما به خانه خود وارد مى شود، سلام كند، چرا كه سلام بركت مى آوردو فرشتگان با سلام دهنده انس مى گيرند.
{۴} قال رسول الله (صلي الله عليه و آله و سلّم): باكِروا طَـلَبَ الرِّزْقِ وَ الْحَوائِجِ فَاِنَّ الغُدُوَّ بَرَكَةٌ وَ نَجاحٌ؛
در پى روزى و نيازها، سحر خيز باشيد؛ چرا كه حركت در آغاز روز، [مايه ]بركت وپيروزى است.
{۵} قال رسول الله (صلي الله عليه و آله و سلّم): اِنَّ لِكُلِّ امْرِىٍ ء رِزْقا هُوَ يَاْتيهِ لا مَحالَةَ فَمَنْ رَضىَ بِهِ بورِكَ لَهُ فيهِ وَوَسِعَهُ وَ مَنْ لَمْ يَرْضَ بِهِ لَمْ يُبارَكَ لَهُ فيهِ وَ لَمْ يَسَعْهُ اِنَّ الرِّزْقَ لَيَطْلُبُ الرَّجُلَ كَمايَطْلُبُهُ اَجَلُهُ؛ه
ر كس روزى اى دارد كه حتما به او خواهد رسيد. پس هر كس به آن راضى شود، برايشپُر بركت خواهد شد و او را بس خواهد بود و هر كس به آن راضى نباشد، نه بركت خواهديافت و نه او را بس خواهد بود. روزى در پى انسان است، آن گونه كه اجلش در پى اوست.
{۶} قال رسول الله (صلي الله عليه و آله و سلّم): اَلصَّلاةُ مِنْ شَرائِعِ الدّينِ وَ فيها مَرضاةُ الرَّبِّ عَزَّوَجَلَّ وَ هِىَ مِنْهاجُالاَْنْبياءِ وَ لِلْمُصَلّى حُبُّ الْمَلائِكَةِ وَ هُدىً و ايمانٌ وَ نورُ الْمَعْرفَةِ وَ بَرَكَةٌ فِى الرِّزْقِ؛
نماز، از آيين هاى دين است و رضاى پروردگار، در آن است. و آن راه پيامبران است.براى نمازگزار، محبت فرشتگان، هدايت، ايمان، نور معرفت و بركت در روزى است.
{۷} قال رسول الله (صلي الله عليه و آله و سلّم): كُلوا جَميعا وَ لا تَفَرَّقوا فَاِنَّ الْبَرَكَةَ مَعَ الْجَماعَةِ؛
با هم غذا بخوريد و پراكنده نباشيد، كه بركت با جماعت است.
{۸} قال رسول الله (صلي الله عليه و آله و سلّم): اِذا وُضِعَتِ الْمائِدَةُ حَفَّتها اَرْبَعَةُ آلاْفِ مَلَكٍ، فَاِذا قالَ الْعَبْدُ: بِسمِ اللّه ِقالَتِ الْمَلائِكَةُ: بارَكَ اللّه ُ عَلَيْكُم فى طَعامِكُم ثُمَّ يَقولونَ لِلشَّيْطانِ اُخْرُجْ يا فاسِقُ، لاسُلطانَ لَكَ عَلَيْهِمْ؛
هرگاه سفره پهن مى شود، چهار هزار فرشته در اطراف آن گرد مى آيند. چون بندهبگويد: «بسم اللّه » فرشتگان مى گويند: «خداوند، به غذايتان بركت دهد!» سپس بهشيطان مى گويند: «اى فاسق! بيرون شو. تو بر آنان، راه تسلّط ندارى».
{۹} قال رسول الله (صلي الله عليه و آله و سلّم): اَعْظَمُ النِّساءِ بَرَكَةً اَيْسَرُهُنَّ صَداقا ؛
با بركت ترين زنان، كم مهريّه ترين آنان است.
{۱۰} قال رسول الله (صلي الله عليه و آله و سلّم): رَحِمَ اللّه ُ اَبَا الْبَناتِ، اَلْبَناتُ مُبارَكاتٌ مُحَبِّباتٌ وَ الْبَنونَ مُبَشِّراتٌ وَ هُنَّالْباقياتُ الصّالِحاتُ؛
رحمت خدا بر پدرى كه داراى دخترانى است! دختران، با بركت و دوست داشتنى اندو پسران، مژده آورند. دختران باقيات الصالحات (بازماندگان شايسته)اند.
{۱۱} قال رسول الله (صلي الله عليه و آله و سلّم): مَنْ تَسَمّى بِاسمى يَرجو بَرَكَتى وَ يُمْنى، غَدَتْ عَلَيْهِ الْبَرَكَةُ وَ راحتَاِلى يَوْمِ القيامَةِ؛
هر كس به نام من نامگذارى كند و بركت و خجستگى مرا اميد داشته باشد، بركت بهسوى او خواهد آمد و تا قيامت (باقى) خواهد بود.
{۱۲} قال رسول الله (صلي الله عليه و آله و سلّم): اِعْلَمْ اَنَّ الصِّدقَ مُبارَكٌ وَ الْكِذْبَ مَشْؤومٌ؛
بدان كه راستگويى، پر بركت است و دروغگويى، شوم.
{۱۳} قال رسول الله (صلي الله عليه و آله و سلّم): اِنَّ فِى الرِّفْقِ الزّيادَةَ وَ الْبَرَكَةَ وَ مَنْ يُحْرَمِ الرِّفْقُ يُحْرَمِ الْخَيْرَ؛
در مدارا، فزونى و بركت است، و هر كس از مدارا محروم باشد، از خير، محروم شده است.
{۱۴} قال رسول الله (صلي الله عليه و آله و سلّم): عائِدُ الْمَريضِ يَخوضُ فِى الْبَرَكَةِ فَاِذا جَلَسَ انْغَمَسَ فيها؛
عيادت كننده بيمار، در بركت فرو مى رود و چون نزد بيمار بنشيند، در آن غوطه ورمى شود.
{۱۵} قال رسول الله (صلي الله عليه و آله و سلّم): اَلرّوحُ وَ الرّاحَةُ وَ الْفَلَجُ وَ الْفَلاحُ وَ النَّجاحُ وَ الْبَرَكَةُ وَ الْعَفْوُ وَ الْعافيَةُ وَالْمُعافاةُ وَ الْبُشْرى وَ النَّصْرَةُ وَ الرِّضا وَ الْقُرْبُ وَ الْقَرابَةُ وَ النَّصْر وَ الظَّـفَرُ وَالْتَّمْكينُ وَ السُّروُر وَ الْمَحَبَّةُ مِنَ اللّه ِ تَبارَكَ وَ تَعالى عَلى مَنْ اَحَبَّ عَلىَّ بْنَ اَبىطالِبٍ عليه السلام وَ والاهُ وَ ائْتَمَّ بِهِ وَ اَقَرَّ بِفَضْلِهِ وَ تَوَلَّى الأَوصياءَ مِنْ بَعْدِهِ وَ حَقٌ عَلَىَّ اَنْاُدْخِلَهُمْ فى شَفاعَتى وَ حَقٌ عَلى رَبّى اَنْ يَسْتَجيبَ لى فيهِم وَ هُمْ اَتْباعى وَ مَنْ تَبِعَنىفَاِنَّهُ مِنّى؛
آسايش و راحتى، كاميابى و رستگارى و پيروزى، بركت و گذشت و تندرستى و عافيت، بشارت و خرّمى و رضايتمندى، قرب و خويشاوندى، يارى و پيروزى و توانمندى، شادى و محبّت، از سوى خداى متعال، بر كسى باد كه على بن ابى طالب را دوست بدارد، ولايت او را بپذيرد، به او اقتدا كند، به برترى او اقرار نمايد، و امامانِ پس از او را به ولايت بپذيرد. بر من است كه آنان را در شفاعتم وارد كنم. بر پروردگارمن است كه خواسته مرا درباره آنان اجابت كند. آنان پيروان من هستند و هر كه ازمن پيروى كند، از من است.
{۱۶} قال رسول الله (صلي الله عليه و آله و سلّم): اَلْبَرَكَةُ مَعَ اَكابِرِكُمْ؛
بركت، با بزرگان شماست.
{۱۷} قال رسول الله (صلي الله عليه و آله و سلّم): ما مِنْ مائِدَةٍ اَعْظَمُ بَرَكَةً مِنْ مائِدَةٍ جَلَسَ عَلَيْها يَتيمٌ؛
هيچ سفره اى با بركت تر از سفره اى نيست كه يتيم بر سر آن بنشيند.
{۱۸} قال رسول الله (صلي الله عليه و آله و سلّم): لَمّا خَلَقَ اللّه ُ الْمَعيشَةَ جَعَلَ الْبَرَكاتِ فِى الْحَرثِ وَ الْغَنَمِ؛
چون خداوند، وسايل زندگى مردم را آفريد، بركت ها را در كشاورزى و گوسفنددارىقرار داد.
{۱۹} قال رسول الله (صلي الله عليه و آله و سلّم): شَهْرُ رَمَضانَ شَهْرُ اللّه ِ عَزَّوَجَلَّ وَ هُوَ شَهْرٌ يُضاعِفُ اللّه ُ فيهِ الْحَسَناتِوَ يَمحو فيهِ السَّيِّئاتِ وَ هُوَ شَهْرُ الْبَرَكَةِ؛
ماه رمضان، ماه خداست و آن ماهى است كه خداوند در آن حسنات را مى افزايد وگناهان را پاك مى كند و آن ماه بركت است.
{۲۰} قال رسول الله (صلي الله عليه و آله و سلّم): اَلْبَيِّعانِ بِالخيارِ ما لَمْ يَتَفَرَّقا ـ او قال: حَتّى يَتَفَرَّقا ـ فَاِنْ صَدَقا وَ بَيَّنابورِكَ لَهُما فى بَيْعِهِما وَ اِنْ كَـتَما وَ كَذِبا مُحِقَت بَرَكَةُ بَيْعِهِما؛
خريدار و فروشنده، تا از يكديگر جدا نشده اند، اختيار [فسخ معامله را ]دارند. اگرراست بگويند و [عيب را] آشكار بگويند، داد و ستد براى هر دو، بركت خواهد داشت، واگر [عيب را ]بپوشانند و دروغ بگويند بركت دادوستدشان خواهد رفت.
{۲۱} قال رسول الله (صلي الله عليه و آله و سلّم): ثَلاثٌ لَو يَعْلَمُ النّاسُ ما فيهِنَّ ما اُخِذْنَ اِلاّ بِسَهْمَةٍ حِرصا عَلى ما فيهِنَّمِنْ الْخَيْرِ وَ الْبَرَكَةِ: اَلتَّـأْذينُ بِالصَّلاةِ وَ التَّهجيُر بِالجَماعاتِ وَ الصَّلاةُ فى اَوَّلِالصُّفوفِ؛
سه چيز است كه اگر مردم آثار آن را مى دانستند، به جهت حريص بودن به خير وبركتى كه در آنها هست، به قرعه متوسل مى شدند: اذان نماز، شتاب به نماز جماعت ونماز در صف اول.
{۲۲} قال رسول الله (صلي الله عليه و آله و سلّم): مَنْ حَبَسَ عَنْ اَخيهِ الْمُسْلِمِ شَيْئا مِنْ حَقِّهِ حَرَّمَ اللّه ُ عَلَيْهِ بَرَكَةَ الرِّزْقِ اِلاّاَنْ يَتوبَ؛
هر كس چيزى از حقّ برادر مسلمان خود را نگه دارد [و به او ندهد]، خداوند، بركتروزى را بر او حرام مى كند، مگر آن كه توبه كند [و جبران نمايد].
{۲۳} قال رسول الله (صلي الله عليه و آله و سلّم): اَلْجَماعَةُ بَرَكَةٌ وَ السَّحوُر بَرَكَةٌ وَ اِطْعامٌ مِنَ اللَّيْلِ بَرَكَةٌ. تَسَحَّرواتَزْدادوا قُوَّةً، تَسَحَّروا تُصيبُوا السُّنَّةَ، تَسَحَّروا وَ لَوْ بِجُرْعَةٍ مِنْ ماءٍ ؛
جماعت، غذاى سحر و غذا دادن در شب، بركت است. سحرى بخوريد تا نيرويتانزياد شود. سحرى بخوريد تا به سنّت عمل كرده باشيد؛ سحرى بخوريد هر چند يكجرعه آب باشد.
{۲۴} قال رسول الله (صلي الله عليه و آله و سلّم): لا يَزالُ النّاسُ بِخَيْرٍ ما اَمَروا بِالْمَعْروفِ وَ نَهَوا عَنِ الْمُنْكَرِ وَ تَعاوَنواعَلَى البِرِّ وَ التَّقْوى فَاِذا لَمْ يَفْعَلوا ذلِكَ نُزِعَتْ مِنْهُمْ الْبَرَكاتُ وَ سُلِّطَ بَعْضُهُم عَلىبَعْضٍ وَ لَمْ يَكُنْ لَهُمْ ناصِرٌ فِى الاَْرْضِ وَ لا فِى السَّماءِ؛
تا وقتى مردم امر به معروف و نهى از منكر مى كنند و يكديگر را در نيكى و تقوا،يارى مى رسانند، در خير و نيكى اند، آن گاه كه چنين نكنند، بركت ها از آنانگرفته مى شود و بعضى بر بعض ديگر مسلّط مى گردند و در زمين و در آسمان،هيچ ياورى نخواهند داشت.
{۲۵} قال أمیرالمؤمنین علی (عليه السلام): اِنَّ لِلّدارِ شَرَفا وَ شَرَفُهَا السّاحَةُ الْواسِعَةُ وَ الْخُلَطاءُ الصّالِحونَ وَ اِنَّلَها بَرَكَةً وَ بَرَكَتُها جَودَةُ مَوْضِعِها وَسَعَةُ ساحَتِها وَ حُسْنُ جِوارِ جيرانِها؛
خانه را شرافتى است. شرافت خانه به وسعت حياط (قسمت جلوى خانه) وهم نشينان خوب است. و خانه را بركتى است، بركت خانه جايگاه خوب آن، وسعتمحوطه آن و همسايگان خوب آن است.
{۲۶} قال رسول الله (صلي الله عليه و آله و سلّم): صَلاةُ اللّيلِ مَرضاةٌ لِلرَّبِّ وَ حُبُّ المَلائِكَةِ وَ سُنَّةُ الاَْنْبياءِ وَ نورُالْمَعْرفَةِ وَ اَصْلُ الاْيمانِ وَ راحَةُ الاَْبْدانِ وَ كَراهيَةٌ لِلشَّيْطانِ وَ سِلاحٌ عَلَى الاَْعْداءِ وَاِجابَةٌ لِلدُّعاءِ وَ قَبولُ الاَْعْمالِ وَ بَرَكَةٌ فِى الرِّزْقِ؛
نماز شب، موجب رضايت پروردگار، دوستى فرشتگان، سنت پيامبران، نور معرفت،ريشه ايمان، آسايش بدن ها، مايه ناراحتى شيطان، سلاحى بر ضدّ دشمنان، مايه اجابتدعا، قبولى اعمال و بركت در روزى است.
{۲۷} قال أمیرالمؤمنین علی (عليه السلام): شيعَتُنَا الْمُتَباذِلونَ فى وِلايَتِنا، اَلْمُتَحابّونَ فى مَوَدَّتِنا اَلْمُتَزاوِرونَ فىاِحياءِ اَمْرِنا اَلَّذينَ اِنْ غَضِبوا لَمْ يَظْلِموا وَ اِنْ رَضوا لَمْ يُسْرِفوا، بَرَكَةٌ عَلى مَنْجاوَروا سِلْمٌ لِمَنْ خالَطوا؛
شيعيان ما كسانى اند كه در راه ولايت ما بذل و بخشش مى كنند، در راه دوستى ما بهيكديگر محبت مى نمايند، در راه زنده نگه داشتن امر و مكتب ما به ديدار هم مى روند.چون خشميگين شوند، ظلم نمى كنند و چون راضى شوند، زياده روى نمى كنند، براى همسايگانشان مايه بركت اند و نسبت به هم نشينان خود در صلح و آرامش اند.
{۲۸} قال أمیرالمؤمنین علی (عليه السلام): اَلْبَرَكَةُ فى مالِ مَنْ آتَى الزَّكاةَ وَ واسَى الْمُؤمِنينَ وَ وَصَلَ الاَْقْرَبينَ؛
بركت در مال كسى است كه زكات بپردازد، به مؤمنان مدد و يارى رساند و بهخويشاوندان كمك نمايد.
{۲۹} قال أمیرالمؤمنین علی (عليه السلام): عِنْدَ فَسادِ النِّيَّةِ تَرْتَفِعُ الْبَرَكَةُ؛
هرگاه نيّت ها فاسد باشد، بركت از ميان مى رود.
{۳۰} قال أمیرالمؤمنین علی (عليه السلام): اِذا ظَهَرَتِ الجِناياتُ ارْتَفَعَتِ الْبَرَكاتُ؛
هرگاه گناهان آشكار شوند، بركت ها از ميان مى رود.
{۳۱} قال الحسن (عليه السلام): لَوْ اَنَّ النّاسَ سَمِعوا قَوْلَ اللّه ِ عَزَّوَجَلَّ وَ رَسولِهِ لاََعْطَتْهُمُ السَّماءُقَطْرَها وَ الاَْرْضُ بَرَكَـتَها وَ لَمَا اخْتَلَفَ فى هذِهِ الاُْمَّةِ سَيْفانِ وَ لاََكَلوها خَضْراءَخَضِرَةً اِلى يَوْمِ القيامَةِ؛
اگر مردم سخن خدا و پيامبرش را مى شنيدند، آسمان بارانش را و زمين بركتش را بهآنان مى بخشيد و هرگز در اين امّت، اختلاف و زدوخورد پيش نمى آمد و همه از نعمتسر سبز دنيا تا روز قيامت، برخوردار مى شدند.
{۳۲} قال الحسین (عليه السلام): فى بَيانِ ما يَحْدُثُ فى زَمَنِ ظُهورِ الاِْمامِ الْحُجَّةِ عليه السلام ـ : وَ لَتَنْزِلَنَّالْبَرَكَةُ مِنَ السَّماءِ اِلَى الاَْرْضِ حَتّى اِنَّ الشَّجَرَةَ لَتَقْصِفُ مِمّا يَزيدُ اللّه ُ فيها مِنَ الثَّمَرَةِوَ لَتُؤْكَلُ ثَمَرةُ الشِّتاءِ فِى الصَّيْفِ وَ ثَمَرَةُ الصَّيْفِ فِى الشِّتاءِ وَ ذلِكَ قَوْلُهُ تعالى: «وَلَوْ اَنَّ اَهْلَ الْقُرى آمَنوا وَ اتَّقَوْا لَفَتَحْنا عَلَيْهِم بَرَكاتٍ مِنَ السَّماءِ وَ الاَْرْضِ وَلكِنكَذَّبُوا»؛
در بيان آنچه هنگام ظهور امام زمان عليه السلام رخ مى دهد : بركت از آسمان به سوى زمينفرو مى ريزد، تا آن جا كه درخت از ميوه فراوانى كه خداوند در آن مى افزايد، مى شكند.(مردم) ميوه زمستان را در تابستان و ميوه تابستان را در زمستان مى خورند و اينمعناى سخن خداوند است كه: (و اگر مردمِ آبادى ها ايمان مى آوردند و تقوا پيشهمى كردند، بركت هايى از آسمان و زمين به روى آنان مى گشوديم، ليكن تكذيب كردند).
{۳۳} قال رسول الله (صلي الله عليه و آله و سلّم): اَ لْمُفْتونَ سادَةُ الْعُلَماءِ وَ الْفُقَهاءُ قادَةٌ اُخِذَ عَلَيْهِمْ اَداءُ مَواثيقِ الْعِلْمِ وَالْجُلوسُ اِلَيْهِمْ بَرَكَةٌ وَ النَّظَرُ اِلَيْهِم نورٌ؛
فتوا دهندگان بزرگانِ دانشمندان اند و فقيهان پيشوايانى كه از آنان بر اداى پيمانعلم تعهد گرفته شده است، نشستن نزد آنان بركت است و نگاه به آنان روشنى است.
{۳۴} قال الصادق (عليه السلام): اِنَّ النّاسَ يَستَغْنونَ اِذا عُدِلَ بَيْنَهُمْ وَ تُنْزِلُ السَّماءُ رِزْقَها وَ تُخْرِجُالاَْرْضُ بَرَكَتَها بِاِذْنِ اللّه ِ تَعالى ؛
اگر در ميان مردم عدالت برقرار شود، همه بى نياز مى شوند و به اذن خداوند متعالآسمان روزى خود را فرو مى فرستد و زمين بركت خويش را بيرون مى ريزد.
{۳۵} قال الصادق (عليه السلام): اَ لْبَرَكَةُ مِنْ قَبْرِ الْحُسَيْنِ بْنِ عَلىٍّ عليه السلام عَشَرَةُ اَمْيالٍ؛
تا ده ميل اطراف قبر حسين بن على عليه السلام بركت است.
{۳۶} قال أمیرالمؤمنین علی (عليه السلام): ايّاكُمْ وَ الْحَلْفَ فَاِنَّهُ يُنْفِقُ السِّلْعَةَ وَ يَمْحَقُ الْبَرَكَةَ؛
از قسم خوردن بپرهيزيد، چرا كه كالا را تلف مى كند و بركت را از بين مى برد.
{۳۷} قال الصادق (عليه السلام): اَللّهُمَّ صَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ قَسَمْتَ لى مِنْ قِسْمٍ اَوْ رَزَقْتَنىمِنْ رِزْقٍ فَاجْعَلْهُ حَلالاً طَيِّبا واسِعا مُبارَكا قَريبَ الْمَطْلَبِ سَهْلَ الْمَاْخَذِ فى يُسْرٍ مِنْكَوَ عافَيةٍ وَ سَلامَةٍ وَ سعادَةٍ اِنَّك عَلى كُلِّ شَىْ ءٍ قَديرٌ؛
خدايا! بر محمّد و خاندان او، درود فرست و آنچه را برايم قسمت كرده و ياروزى نموده اى، حلال، پاك، فراوان، با بركت، دست يافتنى و آسان به دست آمدنى قراربده، با راحتى، عافيت، تندرستى و خوش بختى از سوى خود مقرر كن! به درستىكه تو بر هر چيز توانايى.
{۳۸} قال رسول الله (صلي الله عليه و آله و سلّم): اِعْلَموا اَنَّ اللّه َ تعالى قَدْ فَرَضَ عَلَيْكُمْ الْجُمُعَةَ فَمَنْ تَرَكَها فى حَياتى وَبَعْدَ مَماتى وَ لَهُمْ اِمامٌ عادِلٌ اِسْتِخْفافا بِها وَ جُحودا لَها فَلا جَمَعَ اللّه ُ شَمْلَهُ وَ لا بارَكَلَهُ فى اَمْرِهِ اَلا وَ لا صَلاةَ لَهُ اَلا وَ لا زَكاةَ لَهُ اَلا وَ لا حَجَّ لَهُ اَلا وَ لا صَوْمَ لَهُ اَلا وَ لابَرَكَةَ لَهُ حَتّى يَتوبَ؛
بدانيد كه خداوند متعال نماز جمعه را بر شما واجب ساخته است پس آنان كه درزندگى و پس از مرگ من، از روى سبك شمردن و يا انكار، آن را ترك كنند، با وجود اين كهپيشواى عادلى دارند، خداوند وحدتشان نبخشد و در كارشان بركت ندهد، آگاه باشيد نهزكات، نه نماز، نه حج و نه روزه آنان پذيرفته است. بدانيد كه زندگى آنان بركتى نخواهدداشت، مگر توبه كنند.
{۳۹} قال الکاظم (عليه السلام): مُشاوَرَةُ الْعاقِلِ النّاصِحِ يُمْنٌ وَ بَرَكَةٌ وَ رُشْدٌ وَ تَوفيقٌ مِنَ اللّه ؛
مشورت با عاقلِ خيرخواه، خجستگى، بركت، رشد و توفيقى از سوى خداست.
{۴۰} قال الهادی (عليه السلام): اِنَّ الْحَرامَ لا يَنْمى وَ اِنْ نَمى لا يُبارَكُ لَهُ فيهِ وَ ما اَنـْفَقَهُ لَمْ يُؤجَرْعَلَيْهِ وَ ما خَلَّـفَهُ كانَ زادَهُ اِلَى النّارِ؛
به راستى كه حرام، افزايش نمى يابد و اگر افزايش يابد، بركتى ندارد و اگر انفاق شود، پاداشى ندارد و اگر بماند، توشه اى به سوى آتش خواهد بود.
پس از ویرایش و زیباسازی به نقل از:
تاریخ به روزرسانی: سه شنبه, ۱۳ آبان ۱۴۰۴
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
(1).gif)
(1)(3).jpg)
.jpg)
