انهار
انهار
مطالب خواندنی

(۳۵۴) درباره غم و اندوه

بزرگ نمایی کوچک نمایی
بسم الله الرحمن الرحیم
السَّلاَمُ عَلَى مَهْدِيِّ الْأُمَمِ وَ جَامِعِ الْكَلِمِ
درباره غم و اندوه
    
قال أمیرالمؤمنین على (عليه السلام): الهَمُّ نِصفُ الهَرَمِ.
اندوه، نيمى از پيرى است.
تحف العقول:ص ۲۱۴.
قال أمیرالمؤمنین على (عليه السلام): الهمُّ يُذيبُ الجَسَدَ.
غصّه و اندوه، بدن را آب مى كند.
شرح غرر الحكم:ج۱، ص۲۶۰،ح ۱۰۳۹.
قال أمیرالمؤمنین على (عليه السلام): الحُزنُ يَهْدِمُ الجَسَدَ.
اندوه، بدن را متلاشى مى كند.
شرح غرر الحكم:  ج۱،ص۱۶۱،ح۶۰۹.
قال أمیرالمؤمنین على (عليه السلام): الغَمُّ مَرَضُ النَّفْسِ.
اندوه، بيمارى روان است.
شرح غرر الحكم: ج1،ص۱۰۱،ح۳۴۷.
قال رسول الله (صلى الله عليه و آله و سلّم): مَن نَظرَ إلى ما في أيْدي النّاسِ طالَ حُزنُهُ، و دامَ أسَفُهُ.
هر كه چشمش به دست مردم باشد، اندوهش دراز و افسوسش پايدار شود.
أعلام الدين:ص ۲۹۴.
قال رسول الله (صلى الله عليه و آله و سلّم): رُبَّ شَهْوةِ ساعةٍ تُورِثُ حُزنا طويلاً.
بسا لذتى كه دمى بپايد اما اندوهى دراز بر جاى گذارد.
الأمالي للطوسي: ص۵۳۳.
قال أمیرالمؤمنین على (عليه السلام): إذا اشْتَدَّ الفَزَعُ فإلى اللّه المَفْزَعُ.
هر گاه بيتابى شدّت گرفت، بايد به خدا پناه بُرد.
تنبيه الخواطر: ج۲،ص۱۵۴.
قال أمیرالمؤمنین على (عليه السلام): مَن قَصَّر في العملِ ابْتُلي بالهَمِّ.
هر كه درعمل كوتاهى كند، به اندوه گرفتار آيد.
نهج البلاغة: حكمة ۱۲۷.
قال أمیرالمؤمنین على (عليه السلام): نِعْمَ طارِدُ الهُمومِ اليَقينُ.
 چه نيكو غم زدايى است، يقين.
بحار الأنوار: ج۷۴،ص۲۱۱،ح۱.
قال أمیرالمؤمنین على (عليه السلام): اطْرَحْ عَنكَ وارِداتِ الهمُومِ (الاُمورِ) ، بعَزائمِ الصّبرِ و حُسنِ اليَقينِ.
اندوههاى [دل ]خويش را با صبر استوار و يقينِ نيكو بزداى.
شرح غررالحکم: ج۲،ص۱۹۵، ح ۲۳۵۷.
قال أمیرالمؤمنین على (عليه السلام): مَن غَضِبَ على مَن لا يقدِرُ أنْ يَضُرَّهُ، طالَ حُزْنُهُ و عَذّبَ نَفْسَهُ.
هر كه بر كسى خشم گيرد كه توان آسيب رساندن به او را ندارد، اندوهش دراز گردد و خود را عذاب دهد.
تحف العقول:ص ۹۹.
قال أمیرالمؤمنین على (عليه السلام): إيّاكَ و الجَزَعَ فإنَّهُ يَقْطَعُ الأملَ و يُضعِفُ العَملَ، و يُورِثُ الهَمَّ.
از بيتابى كردن بپرهيزكه آن اميد را قطع مى كند و عمل را ضعيف مى گرداند و اندوه مى آورد.
دعائم الإسلام: ج1،ص۲۳۳.
قال أمیرالمؤمنین على (عليه السلام): مَن أصْبَحَ على الدُّنيا حَزينا أصْبَحَ على اللّه ساخِطا.
هركه براى دنيا غمگين شودازپروردگارخويش ناخشنود است.
الاختصاص: ص۲۲۶.
قال أمیرالمؤمنین على (عليه السلام): غَسْلُ الثِّيابِ يُذهِبُ الهَمَّ و الحُزنَ.
شستن جامه ها(نظافت لباس) ، غم و اندوه را مى برد.
الخصال: ج۲،ص۶۱۲،ح۱۰.
قال رسول الله (صلى الله عليه و آله و سلّم): مَع كُلِّ فَرْحَةٍ تَرْحَةٌ.
با هر شادى غمى است.
بحار الأنوار:  ج۷۴،ص۱۶۴،ح۲.
قال رسول الله (صلى الله عليه و آله و سلّم): ما مِن هَمٍّ إلاّ و لَهُ فَرَجٌ إلاّ هَمَّ أهلِ النّارِ.
هيچ اندوهى نيست كه زدوده نشود، مگر اندوه دوزخيان.
بحار الأنوار: ج۶۸،ص۲۴۲،ح۲.
قال رسول الله (صلى الله عليه و آله و سلّم): ما مِن دارٍ فيها فَرْحَةٌ إلاّ يَتْبَعُها تَرْحَةٌ.
هيچ خانه اى نيست كه در آن شادى باشد، جز اين كه در پى آن، غمى بدان رسد.
بحار الأنوار: ج۶۸،ص۲۴۲،ح۲.
قال زين العابدين (عليه السّلام): إنَّ اللّه يُحِبُّ كُلَّ قَلبٍ حَزينٍ.
خداوند دلهاى حزين را دوست دارد.
الكافي: ج۲،ص۹۹،ح۳۰.
رسول الله (صلى الله عليه و آله و سلّم) در پاسخ به اين پرسش كه : خدا كجاست ؟ ـ فرمودند: عِندَ المُنْكَسِرةِ قُلوبُهُم.
نزد شكسته دلان.
بحار الأنوار: ج۷۰،ص۱۵۷،ح۳.
قال أمیرالمؤمنین على (عليه السلام): لا تُشْعِرْ قَلبَكَ الهَمَّ على مافاتَ فيَشْغَلَكَ عَمّا هُو آتٍ.
براى آنچه از دست رفته است اندوه به دلت راه مده، كه تو را از آنچه مى آيد باز مى دارد
شرح غرر الحكم: ج۶،ص۳۴۵،ح ۱۰۴۳۴.
قال الصادق (عليه السّلام): الرَّغْبةُ في الدّنيا تُورِثُ الغَمَّ و الحُزنَ، و الزُّهدُ في الدُّنيا راحةُ القَلبِ و البَدَنِ.
دنيا خواهى، غم و اندوه مى آورد و پشت كردن به دنيا مايه آسايش جان و تن است
تحف العقول: ص ۳۵۸.
قال رسول الله (صلى الله عليه و آله و سلّم): «لا حَولَ و لا قُوّةَ إلاّ باللّه» فيهِ شِفاءٌ مِن تِسعَةٍ و تِسْعينَ داءً، أدْناها الهَمُّ.
جمله «لا حول و لا قوّة الاّ باللّه » نود و نه درد را شفا مى دهد كه ساده ترين آنها اندوه است
قرب الإسناد: ص۷۶،ح۲۴۴.
قال أمیرالمؤمنین على (عليه السلام): الدَّهرُ يَومانِ: يَومٌ لكَ و يَومٌ علَيكَ، فإنْ كانَ لَكَ فلا تَبْطَرْ، و إنْ كانَ علَيكَ فلا تَضْجَرْ.
زمانه، دو روز است: روزى با توست و ديگر روز بر تو اگر با تو بود، سرمست مشو و اگر بر تو بود، دلگير نشو.
مطالب السؤول: ۵۷.
قال الحسن المجتبی (عليه السّلام): اجْعَلْ ما طَلَبْتَ مِن الدُّنيا فَلَم تَظْفَرْ بهِ بمَنزِلَةِ ما لَم يَخْطُرْ بِبالِكَ.
آنچه را از دنيا طلبيده اى و بدان نرسيده اى، به منزله آن پندار كه هرگز به انديشه ات خطور نكرده است
كشف الغمّة : ج۱،ص۵۷۲.
قال أمیرالمؤمنین على (عليه السلام): مَن طالَ حُزنُهُ على نَفْسِهِ في الدُّنيا، أقَرَّ اللّه عَينَهُ يَومَ القِيامَةِ و أحَلَّهُ دارَ المُقامةِ.
هر كه در دنيا بر نفس خويش اندوه بسيار خورد، خداوند در روز قيامت او را شادمان گرداند و در سراى ماندگارى جايش دهد.
شرح غرر الحكم:ج5،ص۴۲۴،ح ۹۰۲۷.
قال الصادق (عليه السّلام): نَفَسُ المَهْمومِ لَنا المُغْتَمِّ لظُلْمِنا تَسْبيحٌ ، و هَمُّهُ لأمْرِنا عِبادَةٌ.
كسى كه براى ما نگران باشد و به خاطر ستمى كه بر ما برود غمگين، نفس كشيدنش تسبيح است و غم خواريش براى ما عبادت.
الكافي: ج۲،ص۲۲۶،ح۱۶.
پس از ویرایش و زیبا سازی به نقل از:

  

 
پاسخ به احکام شرعی
 
موتور جستجوی سایت

تابلو اعلانات
  


پیوندها

حدیث روز
بسم الله الرحمن الرحیم
چهار پناهگاه در قرآن
   
أَبَانُ بْنُ عُثْمَانَ وَ هِشَامُ بْنُ سَالِمٍ وَ مُحَمَّدُ بْنُ حُمْرَانَ عَنِ الصَّادِقِ (علیه السلام) قَالَ:
عَجِبْتُ لِمَنْ فَزِعَ مِنْ أَرْبَعٍ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى أَرْبَعٍ
(۱) عَجِبْتُ لِمَنْ خَافَ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- حَسْبُنَا اللَّهُ وَ نِعْمَ الْوَكِيلُ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا فَانْقَلَبُوا بِنِعْمَةٍ مِنَ اللَّهِ وَ فَضْلٍ لَمْ يَمْسَسْهُمْ سُوءٌ
(۲) وَ عَجِبْتُ لِمَنِ اغْتَمَّ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- لا إِلهَ إِلَّا أَنْتَ سُبْحانَكَ إِنِّي كُنْتُ مِنَ الظَّالِمِينَ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- وَ نَجَّيْناهُ مِنَ الْغَمِّ وَ كَذلِكَ نُنْجِي الْمُؤْمِنِينَ
(۳) وَ عَجِبْتُ لِمَنْ مُكِرَ بِهِ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- وَ أُفَوِّضُ أَمْرِي إِلَى اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ بَصِيرٌ بِالْعِبادِ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- فَوَقاهُ اللَّهُ سَيِّئاتِ ما مَكَرُوا
(۴) وَ عَجِبْتُ لِمَنْ أَرَادَ الدُّنْيَا وَ زِينَتَهَا كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- ما شاءَ اللَّهُ لا قُوَّةَ إِلَّا بِاللَّهِ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- إِنْ تَرَنِ أَنَا أَقَلَّ مِنْكَ مالًا وَ وَلَداً. فَعَسى‏ رَبِّي أَنْ يُؤْتِيَنِ خَيْراً مِنْ جَنَّتِكَ وَ عَسَى مُوجِبَةٌ
    
آقا امام صادق (عليه السّلام) فرمود: در شگفتم از كسى كه از چهار چيز مى‌هراسد چرا بچهار چيز پناهنده نميشود:
(۱) شگفتم از آنكه ميترسد چرا پناه نمى‌برد بفرمودۀ خداى عز و جل« حَسْبُنَا اَللّٰهُ‌ وَ نِعْمَ‌ اَلْوَكِيلُ‌ » خداوند ما را بس است و چه وكيل خوبى است زيرا شنيدم خداى جل جلاله بدنبال آن ميفرمايد:بواسطۀ نعمت و فضلى كه از طرف خداوند شامل حالشان گرديد باز گشتند و هيچ بدى بآنان نرسيد.
(۲) و شگفتم در كسى كه اندوهناك است چرا پناه نمى‌برد بفرمودۀ خداى عز و جل:« لاٰ إِلٰهَ‌ إِلاّٰ أَنْتَ‌ سُبْحٰانَكَ‌ إِنِّي كُنْتُ‌ مِنَ‌ اَلظّٰالِمِينَ‌ » زيرا شنيدم خداى عز و جل بدنبال آن ميفرمايد در خواستش را برآورديم و از اندوه نجاتش داديم و مؤمنين را هم چنين ميرهانيم.
(۳) و در شگفتم از كسى كه حيله‌اى در بارۀ او بكار رفته چرا بفرمودۀ خداى تعالى پناه نمى‌برد« وَ أُفَوِّضُ‌ أَمْرِي إِلَى اَللّٰهِ‌ إِنَّ‌ اَللّٰهَ‌ بَصِيرٌ بِالْعِبٰادِ »:كار خود را بخدا واگذار ميكنيم كه خداوند بحال بندگان بينا است)زيرا شنيدم خداى بزرگ و پاك بدنبالش مى‌فرمايد خداوند او را از بديهائى كه در بارۀ او بحيله انجام داده بودند نگه داشت.
(۴) و در شگفتم از كسى كه خواستار دنيا و آرايش آن است چرا پناهنده نميشود بفرمايش خداى تبارك و تعالى(« مٰا شٰاءَ اَللّٰهُ‌ لاٰ قُوَّةَ‌ إِلاّٰ بِاللّٰهِ‌ »)(آنچه خدا خواست همان است و نيروئى جز به يارى خداوند نيست)زيرا شنيدم خداى عز اسمه بدنبال آن ميفرمايد اگر چه مرا در مال و فرزند از خودت كمتر مى‌بينى ولى اميد هست كه پروردگار من بهتر از باغ تو مرا نصيب فرمايد (و كلمۀ:عسى در اين آيه بمعناى اميد تنها نيست بلكه بمعناى اثبات و تحقق يافتن است).
من لا يحضره الفقيه، ج‏۴، ص: ۳۹۲؛
الأمالي( للصدوق)، ص: ۶؛
الخصال، ج‏۱، ص: ۲۱۸.


کلیه حقوق مادی و معنوی این پورتال محفوظ و متعلق به حجت الاسلام و المسلمین سید محمدحسن بنی هاشمی خمینی میباشد.

طراحی و پیاده سازی: FARTECH/فرتک - فکور رایانه توسعه کویر -