انهار
انهار
مطالب خواندنی

{۵} حالات کسی که عادت وقتیه و عددیه دارد

بزرگ نمایی کوچک نمایی
بِسْمِ اللهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ
السَّلاَمُ عَلَى مَهْدِيِّ الْأُمَمِ وَ جَامِعِ الْكَلِمِ.
{۵} حالات کسی که عادت وقتیه و عددیه دارد
سؤال
اگر کسی که عادت وقتیه و عددیه دارد دارای حالات متفاوتی در دیدن خون باشد وظیفه اش چیست؟
پاسخ:
کسی که عادت وقتیه و عددیه دارد ممکن است دارای سه حالت باشد:
[حالت یکم] اگر چند روز پیش از عادت و همه روزهای عادت و چند روز بعد از عادت خون ببیند{۱} و روی هم از ده روز بیشتر نشود، همه حیض است. و اگر از ده روز بیشتر شود، فقط خونی را که در روزهای عادت خود دیده، حیض است{۲}  و خونی که پیش از آن و بعد ازآن دیده استحاضه  می باشد{۳}  و باید عبادتهايي را كه در روزهاي پيش از عادت و بعد از عادت بجا نياورده  قضا نمايد.
{۱} آیات عظام: خوئی، تبریزی، سیستانی: اگر همه روزهای عادت و چند روز (خوئی، تبریزی: با نشانه های حیض) پیش از عادت و بعد از عادت خون ببیند
{۱} آیةالله العظمی صافی گلپایگانی: اگر به نشانه های حیض چند روز پیش از عادت و چند روز بعد از عادت، یا همه روزه های عادت، خون ببیند
{۱} آیةالله العظمی وحید خراسانی: اگر همه روزهای عادت و قبل از عادت – به قدری که عرفاً بگویند عادتش جلو افتاده و یا با نشانه های حیض – و بعد از عادت با نشانه های حیض خون ببیند
{۲} آیةالله العظمی جوادی آملی: اگرچه نشانه‌های حيض را نداشته باشد
{۳} آیةالله العظمی جوادی آملی: اگرچه نشانه‌های حيض را داشته باشد
[حالت دوم] همه روزهای عادت را با چند روز پیش از عادت خون ببیند{۱} و روی هم از ده روز بیشتر نشود همه حیض است و اگر ده روز شود{۲}، فقط روزهای عادت او حیض است{۳} و خونی که جلوتر از آن دیده استحاضه می باشد، و چنانچه در آن روزها عبادت نکرده باید قضا نماید.
{۱} آیات عظام: خوئی، تبریزی، صافی: با نشانه های حیض خون ببیند
{۱} آیةالله العظمی وحید خراسانی: اگر همۀ روزهای عادت را با چند روز پیش از عادت به قدری که عرفاً بگویند عادتش جلو افتاده یا با نشانه های حیض خون ببیند
{۱} آیةالله العظمی سبحانی: اگر همۀ روزهای عادت را با چند روز پیش از عادت خون ببیند
{۲} آیةالله العظمی جوادی آملی: اگر از ده روز بیشتر شود
{۳} آیةالله العظمی سیستانی: هر چند با نشانه های حیض نباشد و روزهای قبل نشانه های حیض را داشته باشد
[حالت سوم] همه روزهای عادت را با چند روز بعد از عادت خون ببیند{۱} و روی هم از ده روز بیشتر نشود، همه حیض است{۲} و اگر بیشتر شود{۳} فقط روزهای عادت حیض و باقی استحاضه است{۴}.
{۱} آیات عظام: خوئی، صافی گلپایگانی، تبریزی، وحید خراسانی: با نشانه های حیض خون ببیند
{۱} آیةالله العظمی سبحانی: اگر همه روزهای عادت را فقط با چند روز بعد از عادت خون ببیند
{۲} آیةالله العظمی جوادی آملی: اگرچه نشانه‌های حيض را نداشته باشد
{۲} آیةالله العظمی وحید خراسانی: و اگر زائد بر عادت نشانه های حیض را نداشته باشد بنابراحتیاط واجب در زاید جمع کند بین تروک حائض و اعمال مستحاضه و اگر از ده روز بیشتر شود در روزهای عادت، حیض و مابقی استحاضه است.
{۳} آیةالله العظمی تبریزی: اگر نشانه های حیض را نداشته باشد و یا از ده روز بیشتر شود...
{۴} آیةالله العظمی صافی گلپایگانی: و اگر خونی که پیش از عادت یا بعد از عادت می بیند نشانه های حیض نداشته باشد و با عادت روی هم رفته بیشتر از ده روز نباشد احتیاط در آن دو خون، جمع بین تروک حائض و اعمال مستحاضه است.
{۴} آیةالله العظمی جوادی آملی: اگرچه نشانه‌های حيض را داشته باشد.
آیةالله العظمی شبیری زنجانی: رجوع شود به مسائل اختصاصی.
آیةالله العظمی مظاهری: حالت دوم و سوم را نفرموده اند.
ــــــــــــــ
آیةالله العظمی مکارم شیرازی: کسی که «عادت وقتیه و عددیه» دارد {ممکن است دارای دو حالت باشد}:
{حالت یکم} اگر چند روز پیش از عادت و چند روز بعد از عادت خون ببیند ( به طوری که در میان زنها معمول است که گاهی عادت را جلو یا عقب می اندازند) و در مجموع از ده روز بیشتر نشود همه حیض است، و اگر از ده روز بیشتر شود فقط خونی را که در روزهای عادت دیده حیض است و قبل و بعد از آن استحاضه می باشد؛
{حالت دوم} اگر چند روز قبل از ایّام عادت به اضافه تمام ایام عادت را خون ببیند، یا فقط چند روز بعد از عادت به اضافه تمام ایّام عادت را خون ببیند که اگر از ده روز تجاوز نکند، همه اش حیض است و اگر تجاوز کند فقط ایّام عادت حیض محسوب می شود.
فتاوای هفده مرجع تقلید به ترتیب حروف الفبا، پس از امام خمینی:
مراجع و آیات عظام متوفّی (قدّس سرّهم)
(۱) امام خمینی. (۲) اراکی. (۳) بهجت.
(۴) تبریزی. (۵) خوئی. (۶) فاضل لنکرانی.
(۷) گلپایگانی. (۸) صافی گلپایگانی.
مراجع و آیات عظام حیّ (مدّ ظلّهم)
(۱) امام خامنه ای. (۲) جوادی آملی.
(۳) سبحانی. (۴) سیستانی. (۵) شبیری زنجانی.
(۶) مظاهری. (۷) مکارم شیرازی.
(۸) نوری همدانی. (۹) وحید خراسانی.

  

 
پاسخ به احکام شرعی
 
موتور جستجوی سایت

تابلو اعلانات
  




پیوندها

حدیث روز
بسم الله الرحمن الرحیم
چهار پناهگاه در قرآن
   
أَبَانُ بْنُ عُثْمَانَ وَ هِشَامُ بْنُ سَالِمٍ وَ مُحَمَّدُ بْنُ حُمْرَانَ عَنِ الصَّادِقِ (علیه السلام) قَالَ:
عَجِبْتُ لِمَنْ فَزِعَ مِنْ أَرْبَعٍ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى أَرْبَعٍ
(۱) عَجِبْتُ لِمَنْ خَافَ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- حَسْبُنَا اللَّهُ وَ نِعْمَ الْوَكِيلُ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا فَانْقَلَبُوا بِنِعْمَةٍ مِنَ اللَّهِ وَ فَضْلٍ لَمْ يَمْسَسْهُمْ سُوءٌ
(۲) وَ عَجِبْتُ لِمَنِ اغْتَمَّ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- لا إِلهَ إِلَّا أَنْتَ سُبْحانَكَ إِنِّي كُنْتُ مِنَ الظَّالِمِينَ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- وَ نَجَّيْناهُ مِنَ الْغَمِّ وَ كَذلِكَ نُنْجِي الْمُؤْمِنِينَ
(۳) وَ عَجِبْتُ لِمَنْ مُكِرَ بِهِ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- وَ أُفَوِّضُ أَمْرِي إِلَى اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ بَصِيرٌ بِالْعِبادِ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- فَوَقاهُ اللَّهُ سَيِّئاتِ ما مَكَرُوا
(۴) وَ عَجِبْتُ لِمَنْ أَرَادَ الدُّنْيَا وَ زِينَتَهَا كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- ما شاءَ اللَّهُ لا قُوَّةَ إِلَّا بِاللَّهِ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- إِنْ تَرَنِ أَنَا أَقَلَّ مِنْكَ مالًا وَ وَلَداً. فَعَسى‏ رَبِّي أَنْ يُؤْتِيَنِ خَيْراً مِنْ جَنَّتِكَ وَ عَسَى مُوجِبَةٌ
    
آقا امام صادق (عليه السّلام) فرمود: در شگفتم از كسى كه از چهار چيز مى‌هراسد چرا بچهار چيز پناهنده نميشود:
(۱) شگفتم از آنكه ميترسد چرا پناه نمى‌برد بفرمودۀ خداى عز و جل« حَسْبُنَا اَللّٰهُ‌ وَ نِعْمَ‌ اَلْوَكِيلُ‌ » خداوند ما را بس است و چه وكيل خوبى است زيرا شنيدم خداى جل جلاله بدنبال آن ميفرمايد:بواسطۀ نعمت و فضلى كه از طرف خداوند شامل حالشان گرديد باز گشتند و هيچ بدى بآنان نرسيد.
(۲) و شگفتم در كسى كه اندوهناك است چرا پناه نمى‌برد بفرمودۀ خداى عز و جل:« لاٰ إِلٰهَ‌ إِلاّٰ أَنْتَ‌ سُبْحٰانَكَ‌ إِنِّي كُنْتُ‌ مِنَ‌ اَلظّٰالِمِينَ‌ » زيرا شنيدم خداى عز و جل بدنبال آن ميفرمايد در خواستش را برآورديم و از اندوه نجاتش داديم و مؤمنين را هم چنين ميرهانيم.
(۳) و در شگفتم از كسى كه حيله‌اى در بارۀ او بكار رفته چرا بفرمودۀ خداى تعالى پناه نمى‌برد« وَ أُفَوِّضُ‌ أَمْرِي إِلَى اَللّٰهِ‌ إِنَّ‌ اَللّٰهَ‌ بَصِيرٌ بِالْعِبٰادِ »:كار خود را بخدا واگذار ميكنيم كه خداوند بحال بندگان بينا است)زيرا شنيدم خداى بزرگ و پاك بدنبالش مى‌فرمايد خداوند او را از بديهائى كه در بارۀ او بحيله انجام داده بودند نگه داشت.
(۴) و در شگفتم از كسى كه خواستار دنيا و آرايش آن است چرا پناهنده نميشود بفرمايش خداى تبارك و تعالى(« مٰا شٰاءَ اَللّٰهُ‌ لاٰ قُوَّةَ‌ إِلاّٰ بِاللّٰهِ‌ »)(آنچه خدا خواست همان است و نيروئى جز به يارى خداوند نيست)زيرا شنيدم خداى عز اسمه بدنبال آن ميفرمايد اگر چه مرا در مال و فرزند از خودت كمتر مى‌بينى ولى اميد هست كه پروردگار من بهتر از باغ تو مرا نصيب فرمايد (و كلمۀ:عسى در اين آيه بمعناى اميد تنها نيست بلكه بمعناى اثبات و تحقق يافتن است).
من لا يحضره الفقيه، ج‏۴، ص: ۳۹۲؛
الأمالي( للصدوق)، ص: ۶؛
الخصال، ج‏۱، ص: ۲۱۸.


کلیه حقوق مادی و معنوی این پورتال محفوظ و متعلق به حجت الاسلام و المسلمین سید محمدحسن بنی هاشمی خمینی میباشد.

طراحی و پیاده سازی: FARTECH/فرتک - فکور رایانه توسعه کویر -