انهار
انهار
مطالب خواندنی

(۳۲۰) مکروهات وضو

بزرگ نمایی کوچک نمایی
بِسْمِ اللهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ
السَّلاَمُ عَلَى مَهْدِيِّ الْأُمَمِ وَ جَامِعِ الْكَلِمِ.
وَ اَلسَّلاَمُ عَلَى عِبَادِ اَللَّهِ اَلصَّالِحِين وَ رَحمَةُ الله
مکروهات وضو
مکروهات وضو:
{۱} اسراف،
{۲} کمک گرفتن از ديگران در مقدمات وضو،
{۳} وضو با آبی که با خورشيد گرم شده،
{۴} وضو در ظرف طلا یا نقره کاری شده،
{۵} وضو در ظرفی که عکس صورت دارد،
{۶} وضو در مکان استنجاء،
{۷} خشک کردن آب وضو.
    
توضیحات:
{۱} اسراف،
اسراف در آب وضو مکروه است لکن اسباغ ( کامل وضو گرفتن ) مستحب است و گفته شدکه آب وضو به مقدار يک مد باشد و ظاهر آن است که اين مقدار آب برای تمامی واجبات و مستحبات وضو از افعال و مقدمات و مضمضه و استنشاق و شستن دو دست قبل از وضو می باشد .
مستحب است آب وضو يک مد باشد و همان گونه که در روايات آمده است، مصرف بيش از آن مقدار، ولو کمی بيشتر باشد، اسراف محسوب مي شود و مکروه است.
العروةالوثقی: الإسراف في ماء الوضوء مكروه۱، لكنّ الإسباغ مستحبّ؛ وقد مرّ أنّه يستحبّ أن يكون ماء الوضوء بمقدار مدّ، والظاهر أنّ ذلک لتمام مايصرف فيه من أفعاله ومقدّماته من المضمضة والاستنشاق وغسل اليدين.
۱- المكارم: قد يكون حراما.
(۴۵مسأله )افعال وضو العروةالوثقی
عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ (علیه السلام) قَالَ إِنَّ لِلَّهِ مَلَكاً يَكْتُبُ سَرَفَ الْوَضُوءِ كَمَا يَكْتُبُ عُدْوَانَهُ.
امام صادق (عليه السلام): برای خداوند متعال فرشته ای است که اسراف وضو را مي نويسد، همان گونه که نقصان وضو را هم می‌نویسد.
وسائل الشیعه، ج۱، ص۳۴٠، ح۲.
 
قَالَ رَسُولُ اللَّهِ (صلی الله علیه و آله و سلم): فِي الوُضوءِ إسرافٌ و في كُلِّ شَى ءٍ إسرافٌ. 
در وضو نيز اسراف هست؛ در هر چيزى اسراف وجود دارد .
 
قَالَ رَسُولُ اللَّهِ (صلی الله علیه و آله و سلم) الْوُضُوءُ مُدٌّ وَ الْغُسْلُ صَاعٌ وَ سَیَأْتِی أَقْوَامٌ‏ بَعْدِی یَسْتَقِلُّونَ ذَلِکَ فَأُولَئِکَ عَلَی خِلَافِ سُنَّتِی وَ الثَّابِتُ عَلَی سُنَّتِی مَعِی فِی حَظِیرَةِ الْقُدْس.
 
آب وضو یک مدّ است و آب غسل یک صاع است، و پس از من گروه‌هایی خواهند آمد که این مقدار آب را اندک شمارند و آن جماعت بر خلاف سنّت من هستند و هر که استوار و پا بر جا بر سنّت من است در حظیره قدس [بهشت] با من خواهد بود.
وسائل الشیعه، ج۱، ص۳۳۹، ح۶.
و ظاهرا نظر صاحب عروه الوثقي قدس سره که فرموده است : اسراف در آب وضو مکروه است ، در جايي و در وقتي است که براي آب ارزش و قيمت نباشد و اما اگر مصرف بيش از آن مقدار ، در جايي باشد که براي آب ارزش و قيمت باشد ، يا کم آبي باشد ، اسراف و حرام است مانند اسراف در چيزهاي ديگر.
جامع المسائل ، ج ۲ ، سؤال ۱۲۱.
{۲} کمک گرفتن از ديگران در مقدمات نزديک وضو مانند آب ريختن در دست وضوگيرنده مکروه است و اما در شستن و مسح ها جايز نيست .
{۳} وضو گرفتن با آبي که به وسيله ي حرارت خورشيد گرم شده است و هم چنين غساله ي حدث اکبر و هم چنين آبي که رنگ و مزه اش به غير اوصاف نجس تغيير کرده است .
{۴} وضو گرفتن از ظروف طلا کاري و نقره کاري شده و يا ظروفي که داراي صورت و عکس هستند .
{۵} وضو گرفتن در مکان استنجاء ( مکان تطهير مخرج بول و غائط )
جواب : آنچه مکروه است وضو گرفتن در مکان استنجاء است اما در دستشويي مورد سؤال کراهت ندارد.
صراط النجاه ، ج ۱ ، ص ۴۴ ، سؤال ۹۱ .
{۶} خشک کردن آب وضو.
العروه الوثقي ، ج ۱ ص ۳۲۴، فصل في مکروهاته ( الوضوء ) .

  

 
پاسخ به احکام شرعی
 
موتور جستجوی سایت

تابلو اعلانات

 




پیوندها

حدیث روز
بسم الله الرحمن الرحیم
چهار پناهگاه در قرآن
   
أَبَانُ بْنُ عُثْمَانَ وَ هِشَامُ بْنُ سَالِمٍ وَ مُحَمَّدُ بْنُ حُمْرَانَ عَنِ الصَّادِقِ (علیه السلام) قَالَ:
عَجِبْتُ لِمَنْ فَزِعَ مِنْ أَرْبَعٍ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى أَرْبَعٍ
(۱) عَجِبْتُ لِمَنْ خَافَ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- حَسْبُنَا اللَّهُ وَ نِعْمَ الْوَكِيلُ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا فَانْقَلَبُوا بِنِعْمَةٍ مِنَ اللَّهِ وَ فَضْلٍ لَمْ يَمْسَسْهُمْ سُوءٌ
(۲) وَ عَجِبْتُ لِمَنِ اغْتَمَّ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- لا إِلهَ إِلَّا أَنْتَ سُبْحانَكَ إِنِّي كُنْتُ مِنَ الظَّالِمِينَ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- وَ نَجَّيْناهُ مِنَ الْغَمِّ وَ كَذلِكَ نُنْجِي الْمُؤْمِنِينَ
(۳) وَ عَجِبْتُ لِمَنْ مُكِرَ بِهِ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- وَ أُفَوِّضُ أَمْرِي إِلَى اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ بَصِيرٌ بِالْعِبادِ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- فَوَقاهُ اللَّهُ سَيِّئاتِ ما مَكَرُوا
(۴) وَ عَجِبْتُ لِمَنْ أَرَادَ الدُّنْيَا وَ زِينَتَهَا كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- ما شاءَ اللَّهُ لا قُوَّةَ إِلَّا بِاللَّهِ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- إِنْ تَرَنِ أَنَا أَقَلَّ مِنْكَ مالًا وَ وَلَداً. فَعَسى‏ رَبِّي أَنْ يُؤْتِيَنِ خَيْراً مِنْ جَنَّتِكَ وَ عَسَى مُوجِبَةٌ
    
آقا امام صادق (عليه السّلام) فرمود: در شگفتم از كسى كه از چهار چيز مى‌هراسد چرا بچهار چيز پناهنده نميشود:
(۱) شگفتم از آنكه ميترسد چرا پناه نمى‌برد بفرمودۀ خداى عز و جل« حَسْبُنَا اَللّٰهُ‌ وَ نِعْمَ‌ اَلْوَكِيلُ‌ » خداوند ما را بس است و چه وكيل خوبى است زيرا شنيدم خداى جل جلاله بدنبال آن ميفرمايد:بواسطۀ نعمت و فضلى كه از طرف خداوند شامل حالشان گرديد باز گشتند و هيچ بدى بآنان نرسيد.
(۲) و شگفتم در كسى كه اندوهناك است چرا پناه نمى‌برد بفرمودۀ خداى عز و جل:« لاٰ إِلٰهَ‌ إِلاّٰ أَنْتَ‌ سُبْحٰانَكَ‌ إِنِّي كُنْتُ‌ مِنَ‌ اَلظّٰالِمِينَ‌ » زيرا شنيدم خداى عز و جل بدنبال آن ميفرمايد در خواستش را برآورديم و از اندوه نجاتش داديم و مؤمنين را هم چنين ميرهانيم.
(۳) و در شگفتم از كسى كه حيله‌اى در بارۀ او بكار رفته چرا بفرمودۀ خداى تعالى پناه نمى‌برد« وَ أُفَوِّضُ‌ أَمْرِي إِلَى اَللّٰهِ‌ إِنَّ‌ اَللّٰهَ‌ بَصِيرٌ بِالْعِبٰادِ »:كار خود را بخدا واگذار ميكنيم كه خداوند بحال بندگان بينا است)زيرا شنيدم خداى بزرگ و پاك بدنبالش مى‌فرمايد خداوند او را از بديهائى كه در بارۀ او بحيله انجام داده بودند نگه داشت.
(۴) و در شگفتم از كسى كه خواستار دنيا و آرايش آن است چرا پناهنده نميشود بفرمايش خداى تبارك و تعالى(« مٰا شٰاءَ اَللّٰهُ‌ لاٰ قُوَّةَ‌ إِلاّٰ بِاللّٰهِ‌ »)(آنچه خدا خواست همان است و نيروئى جز به يارى خداوند نيست)زيرا شنيدم خداى عز اسمه بدنبال آن ميفرمايد اگر چه مرا در مال و فرزند از خودت كمتر مى‌بينى ولى اميد هست كه پروردگار من بهتر از باغ تو مرا نصيب فرمايد (و كلمۀ:عسى در اين آيه بمعناى اميد تنها نيست بلكه بمعناى اثبات و تحقق يافتن است).
من لا يحضره الفقيه، ج‏۴، ص: ۳۹۲؛
الأمالي( للصدوق)، ص: ۶؛
الخصال، ج‏۱، ص: ۲۱۸.


کلیه حقوق مادی و معنوی این پورتال محفوظ و متعلق به حجت الاسلام و المسلمین سید محمدحسن بنی هاشمی خمینی میباشد.

طراحی و پیاده سازی: FARTECH/فرتک - فکور رایانه توسعه کویر -