انهار
انهار
مطالب خواندنی

(۳۱۵) احادیث بهداشت و سلامت

بزرگ نمایی کوچک نمایی
بِسْمِ اللهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ
السَّلاَمُ عَلَى مَهْدِيِّ الْأُمَمِ وَ جَامِعِ الْكَلِمِ.
وَ اَلسَّلاَمُ عَلَى عِبَادِ اَللَّهِ اَلصَّالِحِين وَ رَحمَةُ الله
احادیث بهداشت و سلامت
پاکیزگى محبوب خدا
عَنْ رَسُولِ اللّه ِ (صلی الله علیه و آله و سلم): إنَّ اللّه َ طَیِّبٌ یُحِبُّ الطَیِّبَ، نَظیفٌ یُحِبُّ النَّظافَةَ.
رسول خدا صلی الله علیه و آله فرمود: خداوند پاک و پاکیزه است و پاکیزگى را دوست دارد، تمیز است و تمیزى را دوست دارد.
 میزان الحکمة ج ۴ ص ۳۳۰۲ ح ۲۰۳۱۴.
بهشت جایگاه پاکیزگان
عَنْ رَسْولِ اللّه (صلی الله علیه و آله و سلم): إنَّ اْلإسْلامَ نَظیفٌ فَتَنَظَّفُوا، فَإنَّهُ لایَدْخُلُ الْجَنَّةَ إلاّ نَظیفٌ
اسلام پاک و پاکیزه است پس شما هم پاکیزه باشید، زیرا جز انسان پاکیزه کسى وارد بهشت نمى شود.
کنزالعمال ۹:۲۷۸ ح ۲۶۶۰۰۷۷.
پاکیزگی اخلاق انبیاء (علیهم‏ السلام)
عَنِ الرِّضا علیه السلام قالَ: مِنْ أخْلاقِ الأنْبِیاءِ التَّـنَظُّفُ.
پاکیزگى از اخلاق پیامبران است.
تحف العقول ۴۴۲.
تشویق به تمیزى
قال الراوی: کانَ (صَلَّى اللّه ُ عَلَیهِ وَآلِهِ و سلم) یَحُّثُ اُمَّتَهُ عَلَى النَّظافَةِ.
راوی می گوید: پیامبر گرامى اسلام صلی الله علیه و آلهامّت خود را به پاکیزگى تشویق و ترغیب مى کرد.
مسندرک الوسائل ۱۶: ۳۱۹ ح ۳۴۶۸.
نظافت و ایمان
قالَ رَسْولُ اللّه ِ (صَلَّى اللّه ُ عَلَیهِ وَآلِهِ و سلم): تَخَلَّلُوا فَإنَّهُ مِنَ النَّظافَةِ، وَالنَّظافَةُ مِنَ الإیمانِ، وَالایمانُ وَصاحِبُهُ فى الْجَنَّةِ.
خلال کنید، [ خلال کردن: تمیز کردن دندان از آنچه لابه لاى آن مى ماند.] زیرا خلال کردن از نظافت است و نظـافت از ایمــان اسـت و ایمان و مؤمن در بهشت خواهد بود.
مسندرک الوسائل ۱۶: ۳۱۹ح ۳۴۶۸.
بهداشت غذایى
قالَ أمیرُالْمُؤمِنینَ علی (علیه السلام): مَنْ سَرَّهُ اَنْ یَکْثُرَ خَیْرُ بَیْتِهِ فَلْیَتَوَضَّأْ عِنْدَ حُضُورِ طَعامِهِ، (یَعْنى غَسَلَ یَدَیْهِ).
کسى کـه دوسـت دارد، خیر و برکت خانه اش زیاد شود، هنگام غذا دستهاى خود را بشوید.
روضة الواعظین: ۳۰۶.
شستن دست قبل و بعد از غذا
قالَ أبُوعَبْدِاللّه ِ علیه السلام: اِغْسِلُوا أیْدِیَکُمْ قَبْلَ الطَّعامِ وَبَعْدَهُ فَإنَّهُ یَنْفِى الْفَقْرَ وَیَزیدُ فِى الْعُمْرِ.
دست هاى خود را قبل از غذا و بعد از آن بشویید، زیـرا این کار فقر را از بین مى بـرد و عمر انسان را زیاد مى کند.
وسائل الشیعه ۱۶: ۵۷۳ ح ۱۰.
بهداشت بدن
عَنْ أبِى الْحَسَنِ الرِّضا (علیه السلام) قالَ: مَنْ أخَذَ مِنَ الحَّمامِ خَزَفَةً فَحَکَّ بِها جَسَدَهُ فَأصابَهُ الْبَرَصُ فَلایَلُومَنَّ إلاّ نَفْسَهُ، وَ مَنِ إغْتَسَلَ مِنَ الماءِ الذَّى قَدْ اُغْتُسِلَ فیهِ، فأصابَهُ الجُذامُ، فَلایَلُو مَنَّ إلاّ نَفْسَهُ.
کسى که تکه سفالى را ازحماّم بردارد وبا آن بدنش را خارش دهد ودچار بیمارى پیسى شود، نباید جزخودش را سرزنش کند وهرکس از آبى کـه درآن شتشو کرده اند، شستشو وغسل کند ودچار مرض جذام شود، جزخودش را سرزنش نکند.
کافى ۶: ۵۰۳ ح ۳۸.
بهداشت خانه
عَنْ عَلِىٍّ (علیه السلام) قالَ: نَظِّفُوا بُیُوتَکُمْ مِنْ حُوْکِ الْعَنْکَبُوتِ، فَإنَّ تَرکَهُ فِى الْبَیْتِ یُورِثُ الْفَقْرَ.
خانه هاى خود را از تارهاى عنکبوت پاک کنید، زیرا واگذاشتن آنها در خانه، تنگدستى مى آورد.
وسائل الشیعه ۵: ۳۲۲ ح ۶۶۷۴.
بهـداشت اطراف خانه
 
قالَ رَسُولُ اللّه ِ (صَلَّى اللّه ُ عَلَیهِ وَآلِهِ و سلم): اکْنِسُوا أفْنیتَکُمْ وَلاتَشُبَّهُوا بِالْیَهُودِ.
حریم خانه هاى خودتان را جاروکنید وهمانند یهودیان نباشید.
وسائل الشیعه ۳: ۵۷۱ ح ۴.
بهداشت ظروف
عَنْ أبى عَبْدِاللّه ِ علیه السلام قالَ: لاتَدَعُوا آنِیَتَکُمْ بِغَیْرِ غِطاءِ فَإنَّ الشَیْطانَ إذا لَمْ تُغَطَّ الآنِیَةُ بَزَقَ فیها وَأخَذَ مِمّا فیها ما شاءَ.
ظرف هایتان را بدون سرپوش نگذارید، چـون وقـتى ظرفى پوشـانده نشـود، شیطان (میکرب) در آن آب دهان مى ریزد و هرچه بخواهد از آنچه در آن است برمى دارد.
وسائل الشیعه ۱۶: ۶۱۵ ح ۱.
بهداشت مـو
قالَ أبُو عَبْدِاللّه ِ علیه السلام فى قَوْلِهِ تَعالى: «خُذْوا زینَتَکُمْ عِنْدَ کُلِّ مَسْجِدٍ»: قالَ: اَلْمَشْطُ، فَإنَّ المَشْطَ یَجْلِبُ الرِّزقَ وَیُحْسِنُ الشَعْرَ، وَ یُنْجِزُ الْحاجَةَ وَیزیدُ فِی الصُّلْبِ وَ یَقطَعُ الْبَلْغَمَ.
آقا امام صادق علیه السلام در مورد آیه اى که مى گوید: «زینت خود را در مسجد همراه داشته باشید»، فـرمــود: منظور شانه کردن است، زیرا شانه کردن، روزى را به طرف انسان مى کشاند، مـو را زیبا مى کند، نیاز را برطرف مى سازد،قدرت را زیاد مى کند،و جلوى بلغم را مى گیرد.
روضة الواعظین: ۳۰۸.
بهداشت دهان و دنـدان
قالَ النَّبِىُّ (صَلَّى اللّه ُ عَلَیهِ وَآلِهِ و سلم): فِى السِّواکِ إثنَتَىْ عَشْرَةَ خَصْلَةً: هُوَ مُطَهِّرَةٌ لِلْفَمِ وَمَرْضاةٌ لِلرَّبِّ، یُبَیِّضُ الأسْنانَ وَیُذْهِبُ بِالْحَفْرِ وَیَقِلُّ الْبَلْغَمَ وَ یُشَهِّى الطَّعامَ وَ یُضاعِفُ الْحَسَناتَ وَ یُصابُ بِهِ السُّنَّةُ وَ یَحْضُرُهُ الْملائکَةَ وَ یَشُدُّ اللَّثَةَ وَهُوَ یَمُرُّ بِطَریقِهِ الْقُرآنُ وَ رَکْعَتَینِ بِسِواکٍ أحَبُّ إلَى اللّه ِ عز و جلمِنْ سَبْعینَ رَکْعَةً بِغَیْرِ سِواکٍ.
مسواک کردن دوازده فایده دارد:
۱ـ دهـان را پاکـیزه مى کـند.
۲ـ موجب خشنودى پروردگار مى شود.
۳ـ دندانها را سفـید مى کـند.
۴ـ مانع پوسیدگى دندان مى شود.
۵ـ بلغـم را کـم مى کـند.
۶ـ غـذا را لذیذ مى سازد.
۷ـ حسنات را دوبرابر مى کـند.
۸ـ با آن به سنت پیامبر عمل مى شود.
۹ـ ملائکه نزد او حاضر مى شوند.
۱۰ـ لـثه را محـکم مى کـند.
۱۱ـ از گذرگاه مسواک (دهان) قرآن عبور مى کند.
۱۲ـ دو رکعت نماز با مسواک پیش خدا محبوبتر است از هفتاد رکعت نماز بدون مسواک.
روضة الواعظین: ۳۰۸.
بهداشت در سیره امامان علیهم‏ السلام
عَن نَزارٍ قالَ: رَأیْتُ أبَاالْحَسَنَ علیه السلام إذا تَوَضَّأَ قَبْلَ الطَّعامِ لَمْ یَمَسَّ الْمِنْدیلَ وَإذا تَوضَّأَ بَعْدَ الطَّعامِ مَسَّ الْمِنْدیلَ.
راوى مى گوید: امام هفتم را دیدم هنگامى که قبل از غذا دستها را مى شست، با دستمال آنها را خشک نمى کرد و هنگامى که بعد از غذا آنها را مى شست با دستمال پاک مى کرد.
مکارم الاخلاق: ۱۴۴.
بهداشت محیط
قالَ أمیرُالْمُؤمِنینَ علی (علیه السلام): أمَرَنا رَسُولُ اللّه ِ صلی الله علیه و آله.. بِدَفْنِ أرْبَعَةٍ: اَلشَّعْرَ، وَالسِّنَ وَ الظُّفْرَ، وَالدَّمَ.
پیامبر خدا صلی الله علیه و آله بما فرمان دادکه چهار چیز دفن گردد: مـو، دندان، ناخن، و خـون
روضة الواعظین: ۳۰۸.
بهداشت هفتگى
قالَ أبُو عَبْدِاللّه ِ علیه السلام: تَقلیمُ الأظفارِ وَأخْذُ الشّـارِبِ مِنْ جُمْعَةٍ إلى جُمْعَةٍ أمانَ مٌنَ الْجُذامِ.
کوتاه کردن ناخنها و گرفتن سبیل در هر جمعه انسـان را از جـذام ایمن مى گـرداند.
روضة الواعظین: ۳۰۸.
بهداشت در ظـرف آب
قالَ أمیرُالْمُؤمِنینَ علی (علیه السلام): لاتَشْرَبُوا الْماءَ مِنْ ثُلْمَةِ الإناءِ وَلامِنْ عُرْوَتِهِ فَإنَّ الشَّیْطانَ یَقْعُدُ عَلَى الْعُرْوَةِ وَالثُّلْمَةِ.
از قسمت ترک خورده و طرف دستگیره ظرف، آب نخورید، زیرا شیطان (میکرب) روى دستگیره و قسمت شکافته مستقر مى شود.
کافى ۶: ۳۸۵ ح ۵.
بهداشت در وسایل شخصی
عَنْ أبى جَمیلَةَ، قالَ لى أبُوعَبْدِاللّه ِ علیه السلام: نَزَلَ جَبْرَئیلُ علیه السلام عَلى رَسُولِ اللّه ِ صلی الله علیه و آله بِالسِّواکِ وَ الْخِلالِ وَالْحَجامَةِ
جبرئیل علیه السلام دستور مسواک و خلال و حجامت را بـراى پیـامبر خــدا صلی الله علیه و آله آورد.
کافى ۶: ۳۷۶ ح ۲.
میزان مصرف دارو
قالَ أبُو عَبْدِاللّه ِ علیه السلام وَ هُوَ یُوصى رَجُلاً فَقالَ لَهُ: إقْلِلْ مِنْ شُرْبِ الْماءِ فَإنَّهُ یُمِدُّ کُلَّ داءٍ وَاْجتَنِبْ الدَّواءَ ماَاْحتَمَل بَدَنُکَ الدّاءَ.
امام صادق علیه السلام در سفارشى به شخصى فرمود: آب کم بنوش زیرا هر دردى را استمرار مى بخشد، و تا آنجا که بدن تو تحمل درد دارد از دارو بپرهیز.
کافى ۶: ۳۸۲ ح ۲.
میزان مراجعه به پـزشک
عَنْ بَکْرِبنِ صالِحِ الْجَعْفَرىّ قالَ : سَمِعْتُ أبَاالْحَسَنِ مُوسَى بنِ جَعْفَرَ علیه السلام یَقُولُ: إدْفَعُوا مُعالَجَةَ اْلأطبّاءِ مَااْندَفَعَ الدّاءُ عَنْکُمْ فَإنَّهُ بِمَنْزِلَةِ الْبِناءِ! قَلیلُهُ یَجُّرُ إلى کَثیرِهِ.
از مراجعه به پزشک تا زمانى که توان تحمل دارید بپرهیزید، زیرا پیش طبیب رفتن همانند (تعمیر) ساختمان است که مقدار کم آن به زیاد آن منتهى مى شود.
بحار الانوار۸۱: ۲۰۷ ح ۱۷.
آداب غذا خوردن
قالَ رَسُولُ اللّه ِ (صَلَّى اللّه ُ عَلَیهِ وَآلِهِ و سلم): کُلْ وَأنْتَ تَشْتَهى، وَ أمْسِکْ وَ أنْتَ تَشْتَهى.
هنگامى که احساس گرسنگى کردى بخور و هنوز که اشتها دارى از خوردن دست بکش.
بحار الانوار ۶۲: ۲۹۰.
توصیه‏ هاى مهّم تندرستى
قالَ أمیرُالْمُؤمِنینَ عَلىَّ بنَ أبىطالِبٍ (علیه السلام) لِلْحَسَنِ إبْنِهِ (علیه السلام): یا بُنَّىَ ألا اُعَلِّمُکَ أرْبَعَ خِصالٍ تَسْتَغْنى بِها عَنِ الطَّبِّ. فَقالَ: بَلى یا أمیرَالْمؤمِنینَ، قالَ: لاتَجْلِسْ عَلَى الطَّعامِ إلاّ وَأنْتَ جائعٌ وَلاتَقُمْ عَنِ الطَّعامِ إلاّ وَأنْتَ تَشْتَهیهِ، وَجـَوِّدِ الْمَضْغَ، وَإذا نُمْتَ فَاعْرِضْ نَفْسَکَ عَلَى الْخَلاءِ، فَإذَا اْستَعْمَلْتَ هذا إسْتَغْنَیْتَ عَنِ الطِّبِّ.
امیرالمؤمنین على بن ابى طالب علیه السلام به امام حسن علیه السلامفرمود: اى فرزندم! آیا چهار نکته به تو بیاموزم تا با مراعات آنها از طب و طبابت بى نیاز شوى؟ عرض کرد: بلى اى امیرمؤمنان. فرمود: بر غذا ننشین مگر اینکه گرسنه باشى، و از غذا خوردن برنخیز مگر زمانى که هنوز میل به غذا دارى، جویدن غذا را خوب و کامل انجام بده، و قبل از خواب به دستشویى برو، اگر اینها را انجام دهى از طب بى نیاز خواهى شد.
خصال صدوق: ۲۲۸ ح ۶۷.
طـول دادن صرف غـذا
قالَ الْمُفیدُ رَحِمَهُ اللّه ِ: وَ رُوِى: أطیلُوا الجُلُوسَ عَلَى الْمَوائِد، فَإنَّها أوقاتٌ لاتُحْسَبُ مِنْ أعْمارِکُمْ.
مرحوم شیخ مفید گوید: روایت شده است که: نشستن بر سر سفـره را طـولانى کنید، زیرا این اوقات از عمر شما به حساب نمى آید.
الاختصاص: ۲۵۳.
رژیم غذایى
قالَ النَّبِىُّ (صَلَّى اللّه ُ عَلَیهِ وَآلِهِ و سلم): اَلْمِعْدَةُ بَیْتُ کُلِّ داءٍ، وَالْحِمْیَةُ رَأْسُ کُلِّ دَواءٍ، وَأعْطِ کُلِّ نَفْسٍ ما عَوَّدْتَها.
معده جایگاه همه دردهاست و پرهیز اساس همه دواهاست، هر نفسى را به هرچه عادت داده اى به او بده.
بحار الانوار ۶۲: ۲۹۰.
پـى آمـد غذاى بى ‏برنامه
عَنْ أبى عَبْدِاللّه ِ علیه السلام قالَ: اَلأکْلُ عَلَى الشَّبَعِ یُورِثُ الْبَرَصَ.
خـوردن در حـال سـیرى موجب مرض پیسى خواهد شد.
کافى ۶:۲۶۹ ح ۷.
مقدار غذا وآب
عَنْ أبى عَبْدِاللّه ِ علیه السلام قالَ: إنَّ اللّه َ یُبْغِضُ کَثْرَةَ اْلأکْلِ،وَقالَ: لَیْسَ لاِبْنِ آدَمَ بُدٌّ مِنْ أکْلَةٍ یُقیمُ بِها صُلْبَهُ، فَإذا أکَلَ اَحَدُکُمْ طَعاماً فَلْیَجْعَلِ ثُلْثَ بَطْنِهِ لِلطَّعامِ وَثُلْثَ بَطْنِهِ لِلشُّرْبِ وَثُلْثَ بَطْنِهِ لِلنَّفَسِ، وَلا تَسَمَنّوُا تَسَمُنَّ الْخَنازیرَ لِلذِّبِحِ.
خداوند از پرخورى بیزار است. و فرمود: انسان ناچار باید غذا بخورد تا سرپا باشد، پس هنگامى که شخصى غذا مى خورد یک سوم شکم را براى غذا در نظر بگیرد ویک سوم آنرا براى آشامیدنیها نگهدارد و یک سوم آنرا هم براى نفس کشیدن خالى بگذارد. و بعد فرمود: همانند خوکها که براى ذبح چاق مى شوند، شما چاق نشوید.
کافى :۶ ۲۶۹ ح ۹.
پیرى زودرس
عَنِ الصّادِقِ علیه السلام: أرْبَعَةٌ تُهْرِمُ قْبلَ أوانِ الْهِرَمِ: أکْلُ القَدیدِ، وَالْقُـعُودُ عَلَى النَّداوَةِ، وَالصُّعُودُ فِى الدَّرَجِ، وْمُجامَعَةُ العَجُوزِ.
چهار چیز سبب پیرى زودرس است: خوردن گوشت خوک، نشستن برجاى نمناک، بـالا رفـتن از پـلّه و آمیزش بـا پیرزن.
تحف العقول: ۵۰۶.
ملاک حرام وحـلال بودن
عَنِ الصّادِقِ علیه السلام: کُلُّ شَىِ مِنَ الحَبِّ مِمّا یَکُونُ فیهِ غِذاءُ الإنْسانِ فی بَدَنِهِ وَقُوتُهُ فَحـَلالٌ أکْلُهُ وَکُلُّ شَىٍ?تَکُونُ فیِه المَضَرَّةُ عَلَى الإنْسانِ فی بَدَنِهِ فَحَرامٌ أکْلُهُ إلاّفى حالِ الضَّرُورَةِ ...
انواع حبوبات و میوجات و سبزیجات که از زمین مى روید که براى بدن و تقویت انسان مفید باشد، حلال است وآنچه براى بدن مضرّ باشد حرام است، مگر درحال ناچارى...
تحف العقول: ۵۴۰.
کم خــورى
قالَ الصّادِقُ علیه السلام : قِلَّةُ اْلأکْلِ مَحْمُودُ فى کُلِّ حالٍ، وَعِنْدَ کُلِّ قَوْمٍ، لِأنَّ فیهِ الْمَصْلَحَةُ لِلظّاهِرِ وَالْباطِنِ ...
کم خورى در همه حال و پیش همه ملتها پسـندیـده اسـت، زیرا مصلحت درون و برون انسان در آن است.
مستدرک الوسائل ۱۶:۲۱۱ح ۱۲.
انسان سبکبال
قالَ رَسُولُ اللّه ِ (صَلَّى اللّه ُ عَلَیهِ وَآلِهِ و سلم): مَن قَلَّ أکْلُهُ قَلَّ حِسابُهُ.
کسى که کـم بخورد، حساب و کتاب او نیز کم و آسان خـواهد بود.
بحار الانوار ۶۲:۲۹۲.
کم خوردن نشانه شایستگى
عَنْ أمیرِالْمُؤمِنینَ علیه السلام أنَّهُ قالَ: إذا أرادَ اللّه ُ سُبْحانَهُ صَلاحَ عَبْدِهِ، ألْهَمَهُ قِلَّةَ الْکَلامِ، وَقِلَّةَ الطَّعامِ وَ قِلَّةَ اَلْمَنامِ.
اگر خداوند صلاح و رستگارى بنده اى را بخواهد، به او الهـام مى کـند که: کم سخن گوید، کم بخورد و کم بخوابد.
مستدرک الوسائل ۱۶: ۱۲۳ ح ۱۹.
نتیجه پُرخورى
عَنْ رَسُولِ اللّه ِ (صَلَّى اللّه ُ عَلَیهِ وَآلِهِ و سلم) أنَّهُ قالَ: لاتَشْبَعُوا فَیُطْفَأُ نُورُ الْمَعْرِفَةِ مِنْ قُلُوبِکُمْ.
خود را بطور کامل سیر نکنید، زیرا نور معرفت در قلبهاى شما خاموش مى گردد.
مستدرک ۱۶: ۲۱۸ ح ۱۲.
اندرون ازطعام خالى دار
تا در آن نور معرفت بینى
تهى از حکمتى به علت آنکه
پرى از طعام، تابینى
آثار کم خورى
قالَ أمیرُالْمُؤمِنینَ علی (علیه السلام): قِلَّةُ الْغِذاءِ اَکْرَمُ لِلنَّفسِ وَأدْوَمُ لِلصَحَّةِ.
کم خورى، کرامت انسان را بیشتر و تندرستى اش را طولانى تر مى سازد.
مستدرک ۱۶: ۲۱۴ ح ۱۹.
طغیان شـکم
عَنْ أبى بَصیرِ: عَن أبى عَبْدِاللّه ِ علیه السلام قالَ لى: إنَّ الْبَطْنَ لَیَطْغى مِنْ أکْلِهِ وَ أقْرَبُ مایَکُونُ الْعَبْدُ مِنَ اللّه ِ جَلَّ وعَزَّ إذا خَفَّ بَطْنُهُ وَ أبْغَضُ مایَکُونُ الْعَبْدُ إلَى اللّهِ عزوجل إذَا امْتَلَأ بَطَنُهُ.
امام صادق علیه السلام به ابو بصیر فرمود: شکم از خوردن طغیان مى کند، و نزدیکترین حالات انسان به خدا هنگامى است که شکمش سبک باشد و منفورترین حالت انسان نزد خدا وقتى است که شکمش پُر باشد.
کافى ۶: ۲۶۹ ح ۴.
پرخورى و اسراف
قالَ أمیرُالْمُؤمِنینَ علی (علیه السلام): قِلَّةُ اْلأکْلِ مِنَ الْعِفافِ، وَکَثْرتُهُ مِن الإسْـرافِ.
کم خـورى از پاکدامنى است و پُرخـورى از اسـراف است.
غرر الحکم ۶۷۴۷.
ریشه بیماریها
عَنْ أبى عَبْدِاللّه علیه السلام قالَ: کُلُّ داءٍ مِنَ التُّخَمَةِ ماخَلاَ الحُمّى، فَإنَّها تَرِدُ وُرُوداً.
ریشه همه بیمارى ها و دردها پرخورى است، جز تب کردن که گاهى بى سبب به انسان مى رسد.
کافى ۶: ۲۶۹ ح ۸.
پى‏آمد پُرخورى
عَنِ النَّبِىّ (صَلَّى اللّه ُ عَلَیهِ وَآلِهِ و سلم) أنَّهُ قالَ: إیّاکُمْ وَالْبِطْنَةَ فَإنَّها مُفسِدَةٌ لِلْبَدَنِ و مُوَرِّثَةٌ لِلسُّقمِ وَ مُکْسِلَةٌ عَنِ العِبادَةِ.
پیامبر اکرم فرمود: از پرخورى بپرهـیزید، چون بـدن را تباه مى کند، بیمارى پدید مى آورد و سست کننده از عبادت است.
مستدرک الوسائل ۱۶: ۲۱۰ ح ۶.
پر خوری عامل تباهى بدن
عَنْ جَعْفَرِ بنِ مُحمَّدٍ علیهما السلام أنَّهُ قالَ: فَسادُ الْجَسَدِ فى کَـثْرَةِ الطَّعامِ، وَفَسـادُ الـزَّرْعِ فى کَسْبِ الآثـامِ، وَفَسادُ الْمَعْرِفَةِ فى تَرْکِ الصَّلاةِ عَلى خَیرِ اْلاَنامِ.
تباهى بدن در پرخورى است، تباهى زراعت در اثر ارتکاب گناهان است، و تباهى شناخت در درود نفرستادن بر بهترین انسانها یعنى پیامبر است.
مستدرک الوسائل ۱۶: ۲۱۳.
اهل دنیا پرخورند
عَنْ رَسُولِ اللّه ِ (صَلَّى اللّه ُ عَلَیهِ وَآلِهِ و سلم): عَنِ اللّه ِ عز و جل أنَّهُ قالَ لَهُ لَیْلَةُ الإسراءِ: یا أحمَدُ، اَبْغِضِ الدُّنیا وأهْلَها، وَأحِبَّ الآخِرَةَ وَأهْلَها ، قالَ: یارَبِّ، وَمَنْ أهْلُ الدُّنیا، وَ مَنْ أهْلُ الآخِرَةِ؟ قالَ: أهْلُ الدُّنْیا مَنْ کَثُرَ أکْلُهُ وَضِحْکُهُ ونَوْمُهُ وَغَضَبُهُ ...
رسول خدا صلی الله علیه و آله فرمود: خداوند عزیز وجلیل شب معراج فرمود: اى احمد! نسبت به دنیا واهل آن خشمگین باش، و آخرت واهلش را دوست بدار. پیامبر گفت: پروردگار! اهل دنیا واهل آخرت کیانند؟ خداوند فرمود: اهـل دنیا کسى است که پُرخور، پُرخنده، پُرخواب و پُرخشـم باشد...
مستدرک الوسائل ۱۶: ۲۱۲ ح ۱۳.
سیره علوى در کم خوری
قالَ أمیرُالْمُؤمِنینَ علی (علیه السلام): مَا اتَّخَمْتُ قَطُّ. فَقیلَ لَهُ: وَلِمَ؟ قالَ: مارَفَعْتُ لُقْمَةً إلى فَمى إلاّ ذَکَرْتُ اسْمَ اللّه ِ عَلَیها.
من هرگز پُرخورى نکردم. گفته شد چرا؟ فرمود: زیرا هر لقمه اى را که به طرف دهانم بردم نام خدا را بر آن خواندم.
بحارالانوار ۶۶: ۴۱۲.

  

 
پاسخ به احکام شرعی
 
موتور جستجوی سایت

تابلو اعلانات
  



پیوندها

حدیث روز
بسم الله الرحمن الرحیم
چهار پناهگاه در قرآن
   
أَبَانُ بْنُ عُثْمَانَ وَ هِشَامُ بْنُ سَالِمٍ وَ مُحَمَّدُ بْنُ حُمْرَانَ عَنِ الصَّادِقِ (علیه السلام) قَالَ:
عَجِبْتُ لِمَنْ فَزِعَ مِنْ أَرْبَعٍ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى أَرْبَعٍ
(۱) عَجِبْتُ لِمَنْ خَافَ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- حَسْبُنَا اللَّهُ وَ نِعْمَ الْوَكِيلُ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا فَانْقَلَبُوا بِنِعْمَةٍ مِنَ اللَّهِ وَ فَضْلٍ لَمْ يَمْسَسْهُمْ سُوءٌ
(۲) وَ عَجِبْتُ لِمَنِ اغْتَمَّ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- لا إِلهَ إِلَّا أَنْتَ سُبْحانَكَ إِنِّي كُنْتُ مِنَ الظَّالِمِينَ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- وَ نَجَّيْناهُ مِنَ الْغَمِّ وَ كَذلِكَ نُنْجِي الْمُؤْمِنِينَ
(۳) وَ عَجِبْتُ لِمَنْ مُكِرَ بِهِ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- وَ أُفَوِّضُ أَمْرِي إِلَى اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ بَصِيرٌ بِالْعِبادِ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- فَوَقاهُ اللَّهُ سَيِّئاتِ ما مَكَرُوا
(۴) وَ عَجِبْتُ لِمَنْ أَرَادَ الدُّنْيَا وَ زِينَتَهَا كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- ما شاءَ اللَّهُ لا قُوَّةَ إِلَّا بِاللَّهِ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- إِنْ تَرَنِ أَنَا أَقَلَّ مِنْكَ مالًا وَ وَلَداً. فَعَسى‏ رَبِّي أَنْ يُؤْتِيَنِ خَيْراً مِنْ جَنَّتِكَ وَ عَسَى مُوجِبَةٌ
    
آقا امام صادق (عليه السّلام) فرمود: در شگفتم از كسى كه از چهار چيز مى‌هراسد چرا بچهار چيز پناهنده نميشود:
(۱) شگفتم از آنكه ميترسد چرا پناه نمى‌برد بفرمودۀ خداى عز و جل« حَسْبُنَا اَللّٰهُ‌ وَ نِعْمَ‌ اَلْوَكِيلُ‌ » خداوند ما را بس است و چه وكيل خوبى است زيرا شنيدم خداى جل جلاله بدنبال آن ميفرمايد:بواسطۀ نعمت و فضلى كه از طرف خداوند شامل حالشان گرديد باز گشتند و هيچ بدى بآنان نرسيد.
(۲) و شگفتم در كسى كه اندوهناك است چرا پناه نمى‌برد بفرمودۀ خداى عز و جل:« لاٰ إِلٰهَ‌ إِلاّٰ أَنْتَ‌ سُبْحٰانَكَ‌ إِنِّي كُنْتُ‌ مِنَ‌ اَلظّٰالِمِينَ‌ » زيرا شنيدم خداى عز و جل بدنبال آن ميفرمايد در خواستش را برآورديم و از اندوه نجاتش داديم و مؤمنين را هم چنين ميرهانيم.
(۳) و در شگفتم از كسى كه حيله‌اى در بارۀ او بكار رفته چرا بفرمودۀ خداى تعالى پناه نمى‌برد« وَ أُفَوِّضُ‌ أَمْرِي إِلَى اَللّٰهِ‌ إِنَّ‌ اَللّٰهَ‌ بَصِيرٌ بِالْعِبٰادِ »:كار خود را بخدا واگذار ميكنيم كه خداوند بحال بندگان بينا است)زيرا شنيدم خداى بزرگ و پاك بدنبالش مى‌فرمايد خداوند او را از بديهائى كه در بارۀ او بحيله انجام داده بودند نگه داشت.
(۴) و در شگفتم از كسى كه خواستار دنيا و آرايش آن است چرا پناهنده نميشود بفرمايش خداى تبارك و تعالى(« مٰا شٰاءَ اَللّٰهُ‌ لاٰ قُوَّةَ‌ إِلاّٰ بِاللّٰهِ‌ »)(آنچه خدا خواست همان است و نيروئى جز به يارى خداوند نيست)زيرا شنيدم خداى عز اسمه بدنبال آن ميفرمايد اگر چه مرا در مال و فرزند از خودت كمتر مى‌بينى ولى اميد هست كه پروردگار من بهتر از باغ تو مرا نصيب فرمايد (و كلمۀ:عسى در اين آيه بمعناى اميد تنها نيست بلكه بمعناى اثبات و تحقق يافتن است).
من لا يحضره الفقيه، ج‏۴، ص: ۳۹۲؛
الأمالي( للصدوق)، ص: ۶؛
الخصال، ج‏۱، ص: ۲۱۸.


کلیه حقوق مادی و معنوی این پورتال محفوظ و متعلق به حجت الاسلام و المسلمین سید محمدحسن بنی هاشمی خمینی میباشد.

طراحی و پیاده سازی: FARTECH/فرتک - فکور رایانه توسعه کویر -