موارد لزوم وضو

مسأله 331 -برای شش چيز وضو گرفتن واجب است: 1. برای نمازهای واجب غير از نماز ميّت. 2. برای سجده و تشهّد فراموش شده، اگر پیش از انجام دادن آن‌ها وضو باطل شده باشد. 3. برای طواف واجب خانهٔ كعبه. 4. اگر نذر يا عهد كرده يا قسم خورده باشد كه وضو بگيرد. 5. اگر نذر كرده باشد كه جايی از بدن خود را به خطّ قرآن برساند. 6. برای شستن قرآنی كه نجس شده يا بيرون آوردن آن از چاه يا مکان آلوده به نجاست در صورتی كه وادار باشد دست يا جای ديگر بدن خود را به خطّ قرآن برساند؛ ولی چنانچه معطّل شدن به مقدار وضو، بیاحترامی به قرآن باشد، بايد بدون اينكه وضو بگيرد، قرآن را از مکان يادشده بيرون آورد؛ يا اگر نجس شده آب بكشد و تا ممكن است، از دست گذاشتن به خطّ قرآن خودداری كند.

مسأله 332- مسّ كردن خطّ قرآن ـ يعنی رسانیدن جايی از بدن به خطّ قرآن ـ برای كسی كه وضو ندارد، حرام است؛ ولی اگر قرآن را به زبان فارسی يا به زبان ديگر ترجمه كنند، مسّ آن بدون وضو اشكال ندارد، چنان‌که مسّ سیدیهای قرآن بدون وضو اشكال ندارد.

مسأله 333 - جلوگيری بچه و ديوانه از مسّ خطّ قرآن واجب نيست؛ ولی اگر مسّ كردن آنان بیاحترامی به قرآن باشد، بايد از آن جلوگيری شود.

مسأله 334- كسی كه وضو ندارد، حرام است اسم خدای متعالی را به هر زبانی نوشته شده باشد مسّ كند؛ همچنين است بنا بر احتياط واجب مسّ اسم مبارک پيغمبر و امام و حضرت زهرا در صورتی كه هتک حرمت شمرده شود.

مسأله 335 -اگر در غير وقت نماز براي اينكه با طهارت باشد به قصد قربت وضو بگيرد يا غسل جنابت كند، صحيح است، چنان‌كه نزديک وقت نماز هم اگر به قصد مهيّا بودن برای نماز وضو بگيرد، اشكال ندارد.

مسأله 336 -كسی كه يقين دارد وقت داخل شده، اگر نيّت وضوی واجب كند و پس از وضو بفهمد وقت داخل نشده، وضوی او صحيح است.

مسأله 337- مستحب است انسان برای نماز ميّت، زيارت اهل قبور، رفتن به مسجد و حرم معصومان:وضو بگيرد؛ همچنين مستحب است برای همراه داشتن قرآن و خواندن و نوشتن آن، مسّ حاشيهٔ قرآن و برای خوابيدن، وضو بگيرد؛ نيز مستحب است كسی كه وضو دارد، دوباره وضو بگيرد و اگر برای يكی از اين كارها وضو بگيرد، هر كاری را كه بايد با وضو انجام داد، میتواند آن را به‌جا آورد؛ مثلاً میتواند با آن وضو نماز بگزارد.