بِسْمِ اللهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيم
الـــــسَّلاَمُ عَـــــلَى
مَهْدِيِّ الْأُمَمِ وَ جَامِعِ الْكَلِم
وَٱلسَّلَامُ عَلی عَینَ الحَیاة
وَٱلسَّلَامُ عَلی عِبادِاللهِ الصَالِحین
کشتن حیوانات و نیز مورچه
سؤال:
آیا کشتن هر حیوانی، فرقی نمی کند که موذی باشد یا اهلی و یا هر نوع دیگر، از نظر شرعی جایز است؟
از نظر دین اسلام کشتن چه حیواناتی جایز و کشتن چه حیواناتی حرام است؟
دستورات و سفارش های دین در این باره، چگونه است؟
پاسخ:
به جز حیواناتی که جهت مصرف و خوراک انسان کشته می شود؛ در مورد کشتن سایر حیوانات، توجه به دو نکته ضروری است:
{۱} هر حیوانی که در ملکیت دیگری است؛ کشتن آن ممنوع است. حتی مانند مگس و پشه ای که مثلا دانشمند حشره شناسی برای تحقیق آن ها را جمع آوری کرده است.
{۲} هر حیوانی که آزار دهنده است و برای دفع آزار آن، راهی جز کشتن نیست؛ می توان آن را کشت. گرچه مانند پرستو باشد که کشتن آن به خودی خود کراهت دارد.
در آزار رسانی نیز فرقی نمی کند که به خود شخص آزار برساند یا به دیگرانی که آزار دیدن آن ها مسؤلیتی بیاورد و یا باعث آلودگی مواد غذایی و یا مولد بیماری شود.
دو دسته روایات:
اما برای جزئی تر شدن گفتار از روایات بهره می گیریم. حاصل روایات آن است که دو گونه حکم برای کشتار حیوانات قابل تصور است:
{۱} جواز کشتن؛ به این معنا که اگر کسی آن ها را بکشد؛ گنه کار نیست.
با این روی کرد؛ کشتن همه حیوانات جایز و بدون اشکال است.
اما درخصوص کشتن برخی از حیوانات سفارش هم شده است مانند:
انواع مارها،
کلاغ،
عقرب،
برخی از سگ‌ها
حیوانات ریز مثل شپش.
{۲} سفارش به نکشتن برخی از حیوانات؛ به این معنا که معصومین (علیهم السلام) علاقه مند بودند که انسان ها از کشتن آن ها صرف نظر کنند.
از این روی حتی از بردن نامشان هم دریغ نکردند مانند:
پرستو،
هدهد،
فاخته(کوکو)،
قنبره(چکاوک)،
حباری(هوبره)،
صرد (مرغی است که گنجشک را شکار میکند و به فارسی ورکاک است)،
صوّام (لک لک، ظاهرا)،
شقراق (سبز قبا)،
مورچه،
زنبور عسل،
وزغ،
و هر حیوانی که به انسان پناه آورد.
وسائل الشیعه، ج ۱۱ تا ۲۳.
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
(1).gif)
(1)(3).jpg)
.jpg)
.jpg)