انهار
انهار
امکانات سایت
مطالب خواندنی

(۱۹۳) احادیث و روایات درباره ثواب پرستاری از بیمار

بزرگ نمایی کوچک نمایی
بِسْمِ اللهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيم
السَّلاَمُ عَلَى مَهْدِيِّ الْأُمَمِ وَ جَامِعِ الْكَلِم
وَ اَلسَّلاَمُ عَلَى عِبَادِ اَللَّه
احادیث و روایات درباره ثواب پرستاری از بیمار
    
پرستاری، به معنای کمک به رفع نیازهای جسمی و روانی بیمار است.
پرستاری در اسلام از شروع جنگ های اولیه در صدر اسلام در میادین جنگ ها آغاز شد و تاریخ هزار ساله دارد.
از همان زمان ائمه معصومین (عليهم ‏السّلام)، احادیث ثواب پرستاری از بیمار را آورده اند.
{*} حضور بانوان در رکاب آقا امام زمان (علیه السلام) برای پرستاری از بیماران
قال الصادق (عليه‏السلام): يَكِرُّ مَعَ القائِمِ (عليه‏السلام) ثَلاثَ عَشرَةَ امرَأةً . . . . يُداوِينَ الجَرحى ويَقُمنَ المَرضى.
سيزده زن در ركاب آقا امام مهدى (عليه‏السلام) حضور خواهند داشت . . . زخميان را درمان و از بيماران پرستارى مى‏ كنند .
دلائل الإمامه ، ص ۴۸۴.
{۱} ثواب فراوان یک شب پرستاری بیمار
قال رسول اللّه‏ (صلى‏ الله ‏عليه و ‏آله و سلّم): مَن قامَ عَلى مَريضٍ يَوماً ولَيلَةً، بَعَثَهُ اللّه‏ُ تَعالى مَعَ إبراهيمَ الخَليلِ (عليه‏ السّلام)، فَجازَ عَلَى الصِّراطِ كَالبَرقِ اللاّمِعِ.
هر كس يک شبانه روز بيمارى را پرستارى كند، خداوند، او را همراه با ابراهيم خليل، برمى انگيزد و به سان برقى پُر درخشش، از صراط مى گذرد.
پرستاری از بیمار سخت و سنگین است و دیدن درد بیمار و آه و ناله های او و اقدام در رفع نیاز‌های فراوان او در شب و روز، دارای ثواب شگفت انگیزی است که پیامبر خدا (صلى‏ الله ‏عليه و ‏آله و سلّم) در این گفتار وعده آن را داده است.
ثواب الأعمال، ص ۳۴۱.
{۲} ثواب پرستاری از بیمار برتر از نماز {جماعت} در مسجد
مرازم بن حكيم می گوید: زامَلتُ مُحَمَّدَ بنَ مُصادِفٍ، فَلَمّا دَخَلنَا المَدينَةَ اعتَلَلتُ، فَكانَ يَمضي إلَى المَسجِدِ ويَدَعُني وَحدي، فَشَكَوتُ ذلِكَ إلى مُصادِفٍ، فَأَخبَرَ بِهِ أباعَبدِاللّه ِ عليه‏السّلام فَأَرسَلَ إلَيهِ: قُعودُكَ عِندَهُ أفضَلُ مِن صَلاتِكَ فِي المَسجِدِ؛
با محمّد بن مصادف همسفر شدم . چون به مدينه وارد شديم، بيمار شدم . او [در اين مدّت] به مسجد مى رفت و مرا تنها مى گذاشت. از اين كار به مصادف، گلايه كردم. او هم امام صادق (عليه ‏السّلام) را از اين جريان آگاه كرد. امام صادق (عليه ‏السّلام) برايش چنين پاسخ فرستادند: «نشستن تو نزد او، از نماز خواندنت در مسجد برتر است».
اصول کافی، ج ۴ ، ص ۵۴۵ ، ح ۲۷.
{۳} ثواب کوشش برای برآوردن حاجت بیمار
قالَ امیرالمومنین علی (عليه‏ السّلام): عن رسول اللّه‏ (صلى‏ الله ‏عليه و ‏آله و سلّم): مَن سَعى لِمَريضٍ في حاجَةٍ قَضاها أو لَم يَقضِها، خَرَجَ مِن ذُنوبِهِ كَيَومَ وَلَدَتهُ اُمُّهُ.
فَقالَ رَجُلٌ مِنَ الأَنصارِ: بِأَبي أنتَ واُمّي يا رَسولَ اللّه‏، فَإِن كانَ المَريضُ مِن أهلِ بَيتِهِ، أوَ لَيسَ ذلِكَ أعظَمَ أجراً إذا سَعى في حاجَةِ أهلِ بَيتِهِ؟
قالَ : نَعَم .
آقا أمیرالمؤمنین على (عليه ‏السّلام) میفرمایند: پيامبر خدا (صلى‏ الله ‏عليه و ‏آله و سلّم) فرمود: «هر كس در برآوردن نياز بيمارى بكوشد، خواه آن را برآورد و خواه برنياورد، از زير بار گناه خويش بيرون مى رود، به سان آن روز كه از مادر، زاده شده است».
در اين هنگام، مردى از انصار گفت : اى پيامبر خدا، پدر و مادرم به فدايت! اگر بيمار از خانواده شخص باشد، آيا در صورتى كه در برآوردن نياز خانواده خويش بكوشد، اين كار، پاداش بيشترى ندارد؟
فرمود: «چرا».
كتاب من لایحضره الفقیه، ج۴، ص۱۶، ح۴۹۶۸،
الأمالی للصدوق، ص۵۱۷، ح۷۰۷،
كلاهما عن الحسین ابن زید، عن الإمام الصادق عن آبائه علیهم‏السلام.
ثواب الأعمال، صفحه ۳۴۱، حدیث ۱ عن ابن عبّاس نحوه،
بحارالأنوار، ج۸۱، ص۲۱۷، ح۹؛
الفردوس، ج۳، ص۵۴۸، ح۵۷۱۱ عن أبی هریرة، ولیس فیه من «فقال رجل...»
دانش نامه احادیث پزشكی: ۱ / ۱۸۰.
{۴} ثواب دادن غذای ذلخواه بیمار
قال رسول اللّه‏ (صلى‏ الله ‏عليه و ‏آله و سلّم): مَن أطعَمَ مَريضا شَهوَتَهُ أَطعَمَهُ اللّه ُ من ثِمارِ الجَنَّةِ.
هر که غذاى دلخواه مریضى را به او بخوراند خدا از میوه هاى بهشت به او بخوراند.
{البته به شرط اینکه بیمار از خوردن آن غذا ممنوع پزشکی نباشد}.
مستدرک الوسائل و مستنبط المسائل، ج۲، ص۹۳.
شعر نو درباره پرستار
او پرستار است
شبها بیدار است
 
با مهربانی
فکر بیمار است
 
او مهربان است
شیرین زبان است
 
مثل فرشته
در آسمان است
 
چراغی در دست
می گیرد هر شب
 
همیشه دارد
لبخندی بر لب
 
سر تا پا سفید
می پوشد لباس
 
رنگ لباسش
مثل گل یاس
 
او به بیماران
دوا می دهد
 
با مهربانی
غذا می دهد
 
او پرستاراست
شبها بیدار است
پایگاه اینترنتی انهار
  

 
پاسخ به احکام شرعی
 
موتور جستجوی سایت

تابلو اعلانات

 




پیوندها

حدیث روز
بسم الله الرحمن الرحیم
چهار پناهگاه در قرآن
   
أَبَانُ بْنُ عُثْمَانَ وَ هِشَامُ بْنُ سَالِمٍ وَ مُحَمَّدُ بْنُ حُمْرَانَ عَنِ الصَّادِقِ (علیه السلام) قَالَ:
عَجِبْتُ لِمَنْ فَزِعَ مِنْ أَرْبَعٍ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى أَرْبَعٍ
(۱) عَجِبْتُ لِمَنْ خَافَ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- حَسْبُنَا اللَّهُ وَ نِعْمَ الْوَكِيلُ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا فَانْقَلَبُوا بِنِعْمَةٍ مِنَ اللَّهِ وَ فَضْلٍ لَمْ يَمْسَسْهُمْ سُوءٌ
(۲) وَ عَجِبْتُ لِمَنِ اغْتَمَّ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- لا إِلهَ إِلَّا أَنْتَ سُبْحانَكَ إِنِّي كُنْتُ مِنَ الظَّالِمِينَ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- وَ نَجَّيْناهُ مِنَ الْغَمِّ وَ كَذلِكَ نُنْجِي الْمُؤْمِنِينَ
(۳) وَ عَجِبْتُ لِمَنْ مُكِرَ بِهِ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- وَ أُفَوِّضُ أَمْرِي إِلَى اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ بَصِيرٌ بِالْعِبادِ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- فَوَقاهُ اللَّهُ سَيِّئاتِ ما مَكَرُوا
(۴) وَ عَجِبْتُ لِمَنْ أَرَادَ الدُّنْيَا وَ زِينَتَهَا كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- ما شاءَ اللَّهُ لا قُوَّةَ إِلَّا بِاللَّهِ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- إِنْ تَرَنِ أَنَا أَقَلَّ مِنْكَ مالًا وَ وَلَداً. فَعَسى‏ رَبِّي أَنْ يُؤْتِيَنِ خَيْراً مِنْ جَنَّتِكَ وَ عَسَى مُوجِبَةٌ
    
آقا امام صادق (عليه السّلام) فرمود: در شگفتم از كسى كه از چهار چيز مى‌هراسد چرا بچهار چيز پناهنده نميشود:
(۱) شگفتم از آنكه ميترسد چرا پناه نمى‌برد بفرمودۀ خداى عز و جل« حَسْبُنَا اَللّٰهُ‌ وَ نِعْمَ‌ اَلْوَكِيلُ‌ » خداوند ما را بس است و چه وكيل خوبى است زيرا شنيدم خداى جل جلاله بدنبال آن ميفرمايد:بواسطۀ نعمت و فضلى كه از طرف خداوند شامل حالشان گرديد باز گشتند و هيچ بدى بآنان نرسيد.
(۲) و شگفتم در كسى كه اندوهناك است چرا پناه نمى‌برد بفرمودۀ خداى عز و جل:« لاٰ إِلٰهَ‌ إِلاّٰ أَنْتَ‌ سُبْحٰانَكَ‌ إِنِّي كُنْتُ‌ مِنَ‌ اَلظّٰالِمِينَ‌ » زيرا شنيدم خداى عز و جل بدنبال آن ميفرمايد در خواستش را برآورديم و از اندوه نجاتش داديم و مؤمنين را هم چنين ميرهانيم.
(۳) و در شگفتم از كسى كه حيله‌اى در بارۀ او بكار رفته چرا بفرمودۀ خداى تعالى پناه نمى‌برد« وَ أُفَوِّضُ‌ أَمْرِي إِلَى اَللّٰهِ‌ إِنَّ‌ اَللّٰهَ‌ بَصِيرٌ بِالْعِبٰادِ »:كار خود را بخدا واگذار ميكنيم كه خداوند بحال بندگان بينا است)زيرا شنيدم خداى بزرگ و پاك بدنبالش مى‌فرمايد خداوند او را از بديهائى كه در بارۀ او بحيله انجام داده بودند نگه داشت.
(۴) و در شگفتم از كسى كه خواستار دنيا و آرايش آن است چرا پناهنده نميشود بفرمايش خداى تبارك و تعالى(« مٰا شٰاءَ اَللّٰهُ‌ لاٰ قُوَّةَ‌ إِلاّٰ بِاللّٰهِ‌ »)(آنچه خدا خواست همان است و نيروئى جز به يارى خداوند نيست)زيرا شنيدم خداى عز اسمه بدنبال آن ميفرمايد اگر چه مرا در مال و فرزند از خودت كمتر مى‌بينى ولى اميد هست كه پروردگار من بهتر از باغ تو مرا نصيب فرمايد (و كلمۀ:عسى در اين آيه بمعناى اميد تنها نيست بلكه بمعناى اثبات و تحقق يافتن است).
من لا يحضره الفقيه، ج‏۴، ص: ۳۹۲؛
الأمالي( للصدوق)، ص: ۶؛
الخصال، ج‏۱، ص: ۲۱۸.

کلیه حقوق مادی و معنوی این پورتال محفوظ و متعلق به حجت الاسلام و المسلمین سید محمدحسن بنی هاشمی خمینی میباشد.

طراحی و پیاده سازی: FARTECH/فرتک - فکور رایانه توسعه کویر -