انهار
انهار
امکانات سایت
مطالب خواندنی

معاشرت-

بزرگ نمایی کوچک نمایی
رفت و آمد با افراد اهل دنیا
سؤال:  در صورتی‌ که‌ رفت‌ و آمد با افراد متجمّل‌ و اهل‌ دنیا دل‌ را می‌میراند، آیا کم‌ کردن‌ رفت‌ و آمد با آنها مگر در حدّ ضرورت‌، صدق‌ قهر می‌کند؟
پاسخ: باید به‌ مقدار میسور ترک‌ مرابطه‌ کند و به‌ مقداری‌ که‌ ضرورت‌ باشد رفت‌ و آمد کند.
ارتباط دختر و پسر دانشجو تحت عنوان درس
سؤال:  ارتباط‌های‌ دانشجویان‌ دختر و پسر در محیط‌های‌ دانشگاه‌ تحت‌ عنوان‌ ارتباط‌ درسی‌، و همچنین‌ شرکت‌ در اردوهای‌ مختلط‌ چه‌ حکمی‌ دارد؟
پاسخ: جایز نیست‌.
شیوه دوران نامزدی
سؤال: در بعضی‌ از خانواده‌ها رایج‌ شده‌ که‌ قبل‌ از اجرای‌ صیغه عقد، داماد (غیر از رفت‌ و آمدهای‌ متعارف‌ که‌ برای‌ خواستگاری‌ هست‌) رفت‌ و آمدهائی‌ با دختر دارد که‌ در این‌ رفت‌ و آمدها با هم‌ گفتگو و نشست‌ و برخاست‌ کرده‌ یا با هم‌ از منزل‌ بیرون‌ می‌روند، و یا این‌ که‌ دختر و پسر قبل‌ از این‌ که‌ والدین‌ اطّلاع‌ یابند به‌ اصطلاح‌ خودشان‌ با شوهر آینده‌شان‌ در مورد زندگی‌ آینده‌ ساعت‌ها با هم‌ گفتگو دارند، آیا این‌ روابط‌ جایز است‌ یا خیر؟
پاسخ: جایز نیست‌.
ترک معاشرت بعلت دوری از گناه
سؤال:  اگر حضور در جمع‌ و اجتماع‌، ترک‌ گناه‌ را برای‌ ما سخت‌ و دشوار و گاه‌ بر حسب‌ شرایط‌ تحمیلی‌ غیر ممکن‌ می‌سازد، آیا می‌توان‌ مگر به‌ ضرورت‌ از این‌ جمع‌ و اجتماع‌ها (حتّی‌ اگر فامیل‌ و خویشاوند باشند) فاصله‌ گرفت‌؟ در غیر این‌ صورت‌ وظیفه‌ چیست‌؟
پاسخ: اگر چنین‌ است‌ باید رفت‌ و آمد مگر در ضرورت‌ ترک‌ کند.
صحبت دختر و پسر
سؤال:  صحبت‌ کردن‌ دختر و پسر نامحرم‌ در این‌ دوره‌ و وضعیّت‌ جامعه‌ چه‌ حکمی‌ دارد؟
پاسخ: اگر به‌ عنوان‌ دوست‌ یابی‌ باشد حرام‌ است‌ و اگر احتمال‌ مفسده‌ داشته‌ باشد حرام‌ و اگر بدآموزی‌ داشته‌ باشد حرام‌ و الاّ اشکال‌ ندارد
دوست یابی دختر و پسر
سؤال:  مستدعی‌ است‌ نظر مبارک‌ را در موارد ذیل‌ عنایت‌ فرمایید:
 1) آیا قدم‌ زدن‌ دختر و پسری‌ که‌ هیچ‌ نسبت‌ سببی‌ و نسبی‌ با هم‌ ندارند جایز است‌؟ و چه‌ حکمی‌ دارد؟
2) پارک‌ رفتن‌ و سینما رفتن‌ دختر و پسر با شرط‌ مذکور چه‌ حکمی‌ دارد؟ و تا حد امکان‌ این‌ رفتار است‌؟
3) درس‌ خواندن‌ دختر و پسر با شرط‌ مذکور چه‌ حکمی‌ دارد؟
4) بوسیدن‌ و دست‌ به‌ دست‌ هم‌ دادن‌ دختر و پسر با شرط‌ مذکور چگونه‌ است‌؟
5) حرف‌ زدن‌ و اختلاط‌ دختر و پسر با شرط‌ مذکور تا چه‌ حدّی‌ مجاز است‌ و چه‌ حکمی‌ دارد؟
6) شوخی‌ کردن‌ و متلک‌ گفتن‌ دختر و پسر با شرط‌ مذکور چه‌ حکمی‌ دارد؟
7) اگر رابطه‌ و دوستی‌های‌ دختر و پسر برای‌ علم‌ و مقدّمه‌ای‌ برای‌ ازدواج‌ باشد تا چه‌ حدّ مجاز است‌؟
8) سلام‌ کردن‌ و لبخند زدن‌ دختر و پسر با شرط‌ مذکور چه‌ حکمی‌ دارد؟
9) تنه‌ زدن‌ و کنار هم‌ نشستن‌ دختر و پسر با شرط‌ مذکور چه‌ حکمی‌ دارد؟
10) در صورت‌ امکان‌ حدّ و مرز رابطه‌ و معاشرت‌ دختر و پسر با شرط‌ مذکور را توضیح‌ دهید.
پاسخ: دوست‌ یابی‌ دختر و پسر که‌ در قرآن‌ با کلمه «اخدان‌» آمده‌ است‌ حرام‌ و گناه‌ آن‌ در قرآن‌ بزرگ‌ است‌ بنا بر این‌ کلیه فروض‌ بالا حرام‌ است‌ و گناه‌ آن‌ بزرگ‌ است‌.
اختلاط دختر و پسر در اجتماعات عمومی
سؤال:  اختلاط‌ دختران‌ و پسران‌ در راهپیمایی‌ها و تظاهرات‌ و سایر اجتماعات‌ عمومی‌ چه‌ صورت‌ دارد؟
پاسخ: در وضع‌ فعلی‌ زنها باید در تظاهرات‌ و راهپیمایی‌ها و نماز جمعه‌ و جماعت‌ و پای‌ منبرها و مانند این‌ها شرکت‌ داشته‌ باشند ولی‌ اختلاط‌ حرام‌ است‌.
اختلاط جنسیتی در دوران آموزش در مدارس ابتدائی
سؤال:  نظر مبارکتان‌ در مورد اختلاط‌ ــ(با هم‌ بودن‌)ــ دختر و پسر در مدرسه‌ از اوّل‌ تا سوّم‌ دبستان‌ چیست‌؟
پاسخ: خوب‌ نیست‌ و قطعاً تأثیر سوء دارد.
چت اینترنتی
سؤال:  chat کردن‌ از طریق‌ اینترنت‌ با دختران‌ مسلمان‌ یا غیر مسلمان‌ چه‌ حکمی‌ دارد؟
پاسخ: حرام‌ است‌
  

 
پاسخ به احکام شرعی
 
موتور جستجوی سایت

تابلو اعلانات

 




پیوندها

حدیث روز
بسم الله الرحمن الرحیم
چهار پناهگاه در قرآن
   
أَبَانُ بْنُ عُثْمَانَ وَ هِشَامُ بْنُ سَالِمٍ وَ مُحَمَّدُ بْنُ حُمْرَانَ عَنِ الصَّادِقِ (علیه السلام) قَالَ:
عَجِبْتُ لِمَنْ فَزِعَ مِنْ أَرْبَعٍ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى أَرْبَعٍ
(۱) عَجِبْتُ لِمَنْ خَافَ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- حَسْبُنَا اللَّهُ وَ نِعْمَ الْوَكِيلُ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا فَانْقَلَبُوا بِنِعْمَةٍ مِنَ اللَّهِ وَ فَضْلٍ لَمْ يَمْسَسْهُمْ سُوءٌ
(۲) وَ عَجِبْتُ لِمَنِ اغْتَمَّ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- لا إِلهَ إِلَّا أَنْتَ سُبْحانَكَ إِنِّي كُنْتُ مِنَ الظَّالِمِينَ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- وَ نَجَّيْناهُ مِنَ الْغَمِّ وَ كَذلِكَ نُنْجِي الْمُؤْمِنِينَ
(۳) وَ عَجِبْتُ لِمَنْ مُكِرَ بِهِ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- وَ أُفَوِّضُ أَمْرِي إِلَى اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ بَصِيرٌ بِالْعِبادِ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- فَوَقاهُ اللَّهُ سَيِّئاتِ ما مَكَرُوا
(۴) وَ عَجِبْتُ لِمَنْ أَرَادَ الدُّنْيَا وَ زِينَتَهَا كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- ما شاءَ اللَّهُ لا قُوَّةَ إِلَّا بِاللَّهِ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- إِنْ تَرَنِ أَنَا أَقَلَّ مِنْكَ مالًا وَ وَلَداً. فَعَسى‏ رَبِّي أَنْ يُؤْتِيَنِ خَيْراً مِنْ جَنَّتِكَ وَ عَسَى مُوجِبَةٌ
    
آقا امام صادق (عليه السّلام) فرمود: در شگفتم از كسى كه از چهار چيز مى‌هراسد چرا بچهار چيز پناهنده نميشود:
(۱) شگفتم از آنكه ميترسد چرا پناه نمى‌برد بفرمودۀ خداى عز و جل« حَسْبُنَا اَللّٰهُ‌ وَ نِعْمَ‌ اَلْوَكِيلُ‌ » خداوند ما را بس است و چه وكيل خوبى است زيرا شنيدم خداى جل جلاله بدنبال آن ميفرمايد:بواسطۀ نعمت و فضلى كه از طرف خداوند شامل حالشان گرديد باز گشتند و هيچ بدى بآنان نرسيد.
(۲) و شگفتم در كسى كه اندوهناك است چرا پناه نمى‌برد بفرمودۀ خداى عز و جل:« لاٰ إِلٰهَ‌ إِلاّٰ أَنْتَ‌ سُبْحٰانَكَ‌ إِنِّي كُنْتُ‌ مِنَ‌ اَلظّٰالِمِينَ‌ » زيرا شنيدم خداى عز و جل بدنبال آن ميفرمايد در خواستش را برآورديم و از اندوه نجاتش داديم و مؤمنين را هم چنين ميرهانيم.
(۳) و در شگفتم از كسى كه حيله‌اى در بارۀ او بكار رفته چرا بفرمودۀ خداى تعالى پناه نمى‌برد« وَ أُفَوِّضُ‌ أَمْرِي إِلَى اَللّٰهِ‌ إِنَّ‌ اَللّٰهَ‌ بَصِيرٌ بِالْعِبٰادِ »:كار خود را بخدا واگذار ميكنيم كه خداوند بحال بندگان بينا است)زيرا شنيدم خداى بزرگ و پاك بدنبالش مى‌فرمايد خداوند او را از بديهائى كه در بارۀ او بحيله انجام داده بودند نگه داشت.
(۴) و در شگفتم از كسى كه خواستار دنيا و آرايش آن است چرا پناهنده نميشود بفرمايش خداى تبارك و تعالى(« مٰا شٰاءَ اَللّٰهُ‌ لاٰ قُوَّةَ‌ إِلاّٰ بِاللّٰهِ‌ »)(آنچه خدا خواست همان است و نيروئى جز به يارى خداوند نيست)زيرا شنيدم خداى عز اسمه بدنبال آن ميفرمايد اگر چه مرا در مال و فرزند از خودت كمتر مى‌بينى ولى اميد هست كه پروردگار من بهتر از باغ تو مرا نصيب فرمايد (و كلمۀ:عسى در اين آيه بمعناى اميد تنها نيست بلكه بمعناى اثبات و تحقق يافتن است).
من لا يحضره الفقيه، ج‏۴، ص: ۳۹۲؛
الأمالي( للصدوق)، ص: ۶؛
الخصال، ج‏۱، ص: ۲۱۸.

کلیه حقوق مادی و معنوی این پورتال محفوظ و متعلق به حجت الاسلام و المسلمین سید محمدحسن بنی هاشمی خمینی میباشد.

طراحی و پیاده سازی: FARTECH/فرتک - فکور رایانه توسعه کویر -