انهار
انهار
امکانات سایت
مطالب خواندنی

نیت و تکبیره الاحرام

بزرگ نمایی کوچک نمایی

سؤال: آیا در نماز، نیت را باید بر زبان آورد یا نه؟

جواب: نیت را بر زبان آوردن لازم نیست.

سؤال: نیت نماز جمعه، جماعت، نماز مستحبی و ... چگونه است؟

جواب: نیت همین است که در وقت عمل قصد آن را دارد؛ اگر قصد نماز جمعه دارد، نیت نماز جمعه و اگر قصد نماز دیگر دارد؛ نیت آن نماز است.

سؤال: اگر کسی در نماز قنوت را بخواند برای اینکه مردم او را تمسخر و تکذیب نکنند و از تهمت ها برهد، آیا نمازش صحیح است؟

جواب: در فرض مرقوم اصل نماز صحیح است.

سؤال: اگر شخصی برای جلب توجه خلق عملی انجام بدهد ریا محسوب می شود اما آیا کسی که مثلا نمازش در خلوت 30 دقیقه نمازش طول بکشد این ریا است؟ با توجه با اینکه نمازهای معمولی 10 دقیقه بیشتر نمی شود، و همچنین این شک برای من در جاهای دیگر مثل قرآن خواندن یا پول به فقیر دادن پیش می آید. مثلا اگر در صف اتوبوس ایستاده باشم و فقیر از کنارم رد شود به دلیل اینکه نکند اگر به او پول بدهم دیگران مرا نگاه کنند و این ریا می شود این کار را نمی کنم.

جواب: ریا راجع به قصد است، اگر قصد نشان دادن به غیر نداشته باشد ریا نیست.

سؤال: شخصی موقع گفتن تکبیره الاحرام، بیشتر اوقات دچار تردید می شود که آیا آن را صحیح ادا کرده یا نه و به این علت آن را چند بار تکرار می کند؛ آیا نمازش صحیح است؟

جواب: اعتنا به شک نکند و در تکبیره الاحرام اگر دو مرتبه بگوید، اشکال پیدا می شود.

سؤال: در مسأله 951 رساله آمده: «موقع گفتن تکبیره الاحرام، باید بدن آرام باشد...» با توجه به اینکه موقع گفتن تکبیره الاحرام مستحب است دستها را تا مقابل گوش ها بالا ببریم، آیا حرکت دست ها موجب بر هم خوردن حالت آرام بودن بدن نمی شود؟

جواب: بلند کردن دست ها تا محاذی گوش ها هنگام تکبیر مستحب است و منافات با لزوم آرام بودن بدن ندارد.

سؤال: هنگام گفتن تکبیر مستحب است دست ها را تا مقابل گوش ها بالا ببریم؛ آیا اگر دست ها کمتر از این و یا بیشتر از این مقدار بالا رود، موجب بطلان نماز می شود؟

جواب: موجب بطلان نیست.

سؤال: آیا موقع گفتن تکبیره الاحرام بلند کردن دست ها تا محاذی گوش مستحب است و یا اینکه با شروع تکبیر دست ها بلند شود و موقع گفتن تکبیر دست ها بیفتد مستحب دیگری است یا همان نوع خاص وارد شده است؟

جواب: مستحب است با شروع به تکبیر شروع به بلند کردن دست ها کند که تا تمام شدن تکبیر دست ها مقابل صورت و یا مقابل گوش ها برسد.

سؤال: فردی هنگام گفتن تکبیره الاحرام، دست ها را تا مقابل گوشها بالا نمی برد و در موقع قنوت نیز دستش را بر روی صورت قرار نمی دهد؛ آیا نماز خواندنش به این صورت اشکال دارد؟

جواب: نماز او صحیح است.
  

 
پاسخ به احکام شرعی
 
موتور جستجوی سایت

تابلو اعلانات

 




پیوندها

حدیث روز
بسم الله الرحمن الرحیم
چهار پناهگاه در قرآن
   
أَبَانُ بْنُ عُثْمَانَ وَ هِشَامُ بْنُ سَالِمٍ وَ مُحَمَّدُ بْنُ حُمْرَانَ عَنِ الصَّادِقِ (علیه السلام) قَالَ:
عَجِبْتُ لِمَنْ فَزِعَ مِنْ أَرْبَعٍ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى أَرْبَعٍ
(۱) عَجِبْتُ لِمَنْ خَافَ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- حَسْبُنَا اللَّهُ وَ نِعْمَ الْوَكِيلُ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا فَانْقَلَبُوا بِنِعْمَةٍ مِنَ اللَّهِ وَ فَضْلٍ لَمْ يَمْسَسْهُمْ سُوءٌ
(۲) وَ عَجِبْتُ لِمَنِ اغْتَمَّ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- لا إِلهَ إِلَّا أَنْتَ سُبْحانَكَ إِنِّي كُنْتُ مِنَ الظَّالِمِينَ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- وَ نَجَّيْناهُ مِنَ الْغَمِّ وَ كَذلِكَ نُنْجِي الْمُؤْمِنِينَ
(۳) وَ عَجِبْتُ لِمَنْ مُكِرَ بِهِ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- وَ أُفَوِّضُ أَمْرِي إِلَى اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ بَصِيرٌ بِالْعِبادِ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- فَوَقاهُ اللَّهُ سَيِّئاتِ ما مَكَرُوا
(۴) وَ عَجِبْتُ لِمَنْ أَرَادَ الدُّنْيَا وَ زِينَتَهَا كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- ما شاءَ اللَّهُ لا قُوَّةَ إِلَّا بِاللَّهِ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- إِنْ تَرَنِ أَنَا أَقَلَّ مِنْكَ مالًا وَ وَلَداً. فَعَسى‏ رَبِّي أَنْ يُؤْتِيَنِ خَيْراً مِنْ جَنَّتِكَ وَ عَسَى مُوجِبَةٌ
    
آقا امام صادق (عليه السّلام) فرمود: در شگفتم از كسى كه از چهار چيز مى‌هراسد چرا بچهار چيز پناهنده نميشود:
(۱) شگفتم از آنكه ميترسد چرا پناه نمى‌برد بفرمودۀ خداى عز و جل« حَسْبُنَا اَللّٰهُ‌ وَ نِعْمَ‌ اَلْوَكِيلُ‌ » خداوند ما را بس است و چه وكيل خوبى است زيرا شنيدم خداى جل جلاله بدنبال آن ميفرمايد:بواسطۀ نعمت و فضلى كه از طرف خداوند شامل حالشان گرديد باز گشتند و هيچ بدى بآنان نرسيد.
(۲) و شگفتم در كسى كه اندوهناك است چرا پناه نمى‌برد بفرمودۀ خداى عز و جل:« لاٰ إِلٰهَ‌ إِلاّٰ أَنْتَ‌ سُبْحٰانَكَ‌ إِنِّي كُنْتُ‌ مِنَ‌ اَلظّٰالِمِينَ‌ » زيرا شنيدم خداى عز و جل بدنبال آن ميفرمايد در خواستش را برآورديم و از اندوه نجاتش داديم و مؤمنين را هم چنين ميرهانيم.
(۳) و در شگفتم از كسى كه حيله‌اى در بارۀ او بكار رفته چرا بفرمودۀ خداى تعالى پناه نمى‌برد« وَ أُفَوِّضُ‌ أَمْرِي إِلَى اَللّٰهِ‌ إِنَّ‌ اَللّٰهَ‌ بَصِيرٌ بِالْعِبٰادِ »:كار خود را بخدا واگذار ميكنيم كه خداوند بحال بندگان بينا است)زيرا شنيدم خداى بزرگ و پاك بدنبالش مى‌فرمايد خداوند او را از بديهائى كه در بارۀ او بحيله انجام داده بودند نگه داشت.
(۴) و در شگفتم از كسى كه خواستار دنيا و آرايش آن است چرا پناهنده نميشود بفرمايش خداى تبارك و تعالى(« مٰا شٰاءَ اَللّٰهُ‌ لاٰ قُوَّةَ‌ إِلاّٰ بِاللّٰهِ‌ »)(آنچه خدا خواست همان است و نيروئى جز به يارى خداوند نيست)زيرا شنيدم خداى عز اسمه بدنبال آن ميفرمايد اگر چه مرا در مال و فرزند از خودت كمتر مى‌بينى ولى اميد هست كه پروردگار من بهتر از باغ تو مرا نصيب فرمايد (و كلمۀ:عسى در اين آيه بمعناى اميد تنها نيست بلكه بمعناى اثبات و تحقق يافتن است).
من لا يحضره الفقيه، ج‏۴، ص: ۳۹۲؛
الأمالي( للصدوق)، ص: ۶؛
الخصال، ج‏۱، ص: ۲۱۸.

کلیه حقوق مادی و معنوی این پورتال محفوظ و متعلق به حجت الاسلام و المسلمین سید محمدحسن بنی هاشمی خمینی میباشد.

طراحی و پیاده سازی: FARTECH/فرتک - فکور رایانه توسعه کویر -