انهار
انهار
امکانات سایت
مطالب خواندنی

(۱۷۷) {نماز} عِشائَیْن

بزرگ نمایی کوچک نمایی
بسم الله الرحمن الرحیم
{نماز} عِشائَیْن
    
عِشائَیْن (مغربَیْن) به نماز مغرب و عشا اطلاق می شود.
۱ - کاربرد فقهی
از آن در باب های طهارت ، صلات ، صوم و حج سخن گفته‌اند.
۲ - باب طهارت
در استحاضه کثیره ، در شبانه روز سه غسل بر زن واجب می‌شود. یکی از آن سه، غسل برای عِشائَیْن است. در اینکه واجب است بین عشائین جمع کند یا می‌تواند بین نماز مغرب و نماز عشا فاصله بیندازد و برای هر یک از آن ها غسل کند، اختلاف است. [۱]
[۱] مستمسک العروة، ج۳، ص۳۹۱-۳۹۴.
۳ - باب صلات
به قول مشهور، وقت عشائین از غروب آفتاب تا نیمه شب است. آغاز آن به اندازه ادای مغرب، وقت اختصاصی مغرب و پایان آن به اندازه ادای عشا، وقت اختصاصی نماز عشا و بین آن دو، وقت مشترک است. برخی به طور مطلق، از غروب تا نیمه شب را وقت مشترک عِشائَیْن دانسته‌اند. [۲] [۳]
[۲] الدر المنضود (فقعانی)، ص۲۸.
[۳] جواهرالکلام، ج۷، ص۱۵۰- ۱۵۳.
۳.۱ - حکم معذور
به قول برخی، برای معذوران، از قبیل بی هوش و حایض ، وقت عشائین تا طلوع فجر امتداد دارد. بنابر این، چنانچه تا قبل از طلوع فجر عذر آنان برطرف شود، باید عِشائَیْن را به نیّت ادا به جا آورند. [۴]
[۴] جواهر الکلام، ج۷، ص۱۵۷-۱۶۰.
۳.۲ - ادا یا قضا
به قول مشهور، چنانچه تا نیمه شب، وقت به اندازه پنج رکعت باقی باشد، باید هر دو نماز ادا خوانده شود. [۵]
[۵] مصابیح الظلام، ج۵، ص۵۱۹.
۳.۳ - نوافل
از جمله نمازهای مستحب، بین عِشائَیْن، نوافل مغرب [۶] و نماز غفیله [۷] و نماز وصیّت [۸] است.
[۶] کشف الغطاء، ج۳، ص۱۳۳.
[۷] الحدائق الناضرة، ج۶، ص۶۸.
[۸] الحدائق الناضرة، ج۶، ص۷۲.
۳.۴ - جمع دو نماز
جمع بین عِشائَیْن مطلقا جایز است. [۹] و برخی جمع میان آن دو را برای مسافر مستحب دانسته‌اند [۱۰] و بنابر قول منسوب به مشهور، جدا و با فاصله خواندن عِشائَیْن مستحب است. [۱۱]  و خوابیدن بین عِشائَیْن کراهت دارد. [۱۲]
[۹] الخلاف، ج۱، ص۵۸۸.
[۱۰] البیان، ص۲۶۶.
[۱۱] مستمسک العروة، ج۵، ص۹۶.
[۱۲] الجامع للشرائع، ص۳۹۹.
۴ - باب حج
تأخیر عِشائَیْن برای حاجی ای که از عرفات رهسپار مشعر است و جمع میان آن دو در مشعر الحرام مستحب است. [۱۳] [۱۴]
[۱۳] مفاتیح الشرائع، ج۱، ص۸۹.
[۱۴] الحدائق الناضرة، ج۱۶، ص۴۲۲.
پایگاه اینترنتی انهار به نقل از: ویکی فقه دانشنامه حوزوی
از فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت علیهم‌السلام، ج۵، ص۳۸۶، برگرفته از مقاله «عِشائَیْن».    
  

 
پاسخ به احکام شرعی
 
موتور جستجوی سایت

تابلو اعلانات

 




پیوندها

حدیث روز
بسم الله الرحمن الرحیم
چهار پناهگاه در قرآن
   
أَبَانُ بْنُ عُثْمَانَ وَ هِشَامُ بْنُ سَالِمٍ وَ مُحَمَّدُ بْنُ حُمْرَانَ عَنِ الصَّادِقِ (علیه السلام) قَالَ:
عَجِبْتُ لِمَنْ فَزِعَ مِنْ أَرْبَعٍ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى أَرْبَعٍ
(۱) عَجِبْتُ لِمَنْ خَافَ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- حَسْبُنَا اللَّهُ وَ نِعْمَ الْوَكِيلُ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا فَانْقَلَبُوا بِنِعْمَةٍ مِنَ اللَّهِ وَ فَضْلٍ لَمْ يَمْسَسْهُمْ سُوءٌ
(۲) وَ عَجِبْتُ لِمَنِ اغْتَمَّ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- لا إِلهَ إِلَّا أَنْتَ سُبْحانَكَ إِنِّي كُنْتُ مِنَ الظَّالِمِينَ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- وَ نَجَّيْناهُ مِنَ الْغَمِّ وَ كَذلِكَ نُنْجِي الْمُؤْمِنِينَ
(۳) وَ عَجِبْتُ لِمَنْ مُكِرَ بِهِ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- وَ أُفَوِّضُ أَمْرِي إِلَى اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ بَصِيرٌ بِالْعِبادِ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- فَوَقاهُ اللَّهُ سَيِّئاتِ ما مَكَرُوا
(۴) وَ عَجِبْتُ لِمَنْ أَرَادَ الدُّنْيَا وَ زِينَتَهَا كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- ما شاءَ اللَّهُ لا قُوَّةَ إِلَّا بِاللَّهِ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- إِنْ تَرَنِ أَنَا أَقَلَّ مِنْكَ مالًا وَ وَلَداً. فَعَسى‏ رَبِّي أَنْ يُؤْتِيَنِ خَيْراً مِنْ جَنَّتِكَ وَ عَسَى مُوجِبَةٌ
    
آقا امام صادق (عليه السّلام) فرمود: در شگفتم از كسى كه از چهار چيز مى‌هراسد چرا بچهار چيز پناهنده نميشود:
(۱) شگفتم از آنكه ميترسد چرا پناه نمى‌برد بفرمودۀ خداى عز و جل« حَسْبُنَا اَللّٰهُ‌ وَ نِعْمَ‌ اَلْوَكِيلُ‌ » خداوند ما را بس است و چه وكيل خوبى است زيرا شنيدم خداى جل جلاله بدنبال آن ميفرمايد:بواسطۀ نعمت و فضلى كه از طرف خداوند شامل حالشان گرديد باز گشتند و هيچ بدى بآنان نرسيد.
(۲) و شگفتم در كسى كه اندوهناك است چرا پناه نمى‌برد بفرمودۀ خداى عز و جل:« لاٰ إِلٰهَ‌ إِلاّٰ أَنْتَ‌ سُبْحٰانَكَ‌ إِنِّي كُنْتُ‌ مِنَ‌ اَلظّٰالِمِينَ‌ » زيرا شنيدم خداى عز و جل بدنبال آن ميفرمايد در خواستش را برآورديم و از اندوه نجاتش داديم و مؤمنين را هم چنين ميرهانيم.
(۳) و در شگفتم از كسى كه حيله‌اى در بارۀ او بكار رفته چرا بفرمودۀ خداى تعالى پناه نمى‌برد« وَ أُفَوِّضُ‌ أَمْرِي إِلَى اَللّٰهِ‌ إِنَّ‌ اَللّٰهَ‌ بَصِيرٌ بِالْعِبٰادِ »:كار خود را بخدا واگذار ميكنيم كه خداوند بحال بندگان بينا است)زيرا شنيدم خداى بزرگ و پاك بدنبالش مى‌فرمايد خداوند او را از بديهائى كه در بارۀ او بحيله انجام داده بودند نگه داشت.
(۴) و در شگفتم از كسى كه خواستار دنيا و آرايش آن است چرا پناهنده نميشود بفرمايش خداى تبارك و تعالى(« مٰا شٰاءَ اَللّٰهُ‌ لاٰ قُوَّةَ‌ إِلاّٰ بِاللّٰهِ‌ »)(آنچه خدا خواست همان است و نيروئى جز به يارى خداوند نيست)زيرا شنيدم خداى عز اسمه بدنبال آن ميفرمايد اگر چه مرا در مال و فرزند از خودت كمتر مى‌بينى ولى اميد هست كه پروردگار من بهتر از باغ تو مرا نصيب فرمايد (و كلمۀ:عسى در اين آيه بمعناى اميد تنها نيست بلكه بمعناى اثبات و تحقق يافتن است).
من لا يحضره الفقيه، ج‏۴، ص: ۳۹۲؛
الأمالي( للصدوق)، ص: ۶؛
الخصال، ج‏۱، ص: ۲۱۸.

کلیه حقوق مادی و معنوی این پورتال محفوظ و متعلق به حجت الاسلام و المسلمین سید محمدحسن بنی هاشمی خمینی میباشد.

طراحی و پیاده سازی: FARTECH/فرتک - فکور رایانه توسعه کویر -