انهار
انهار
مطالب خواندنی

قرائت

بزرگ نمایی کوچک نمایی

سؤال 209- در نماز اگر در جمله «اعوذ باللّه من الشیطان الرجیم» بین «الشیطان و الرجیم» کلمه لعین را نیز اضافه کند اشکال دارد؟

جواب:  اضافه کردن «اللّعین» اشکال ندارد. و اللّه العالم.

سؤال 210- شخصی وفات یافته و از جوانی ایشان نمازهای خود را با قرائت سوره حمد با اختلاف با سایر قرائات می‌خوانده‌اند به این صورت که:

به جای «صِراطَ الَّذِینَ أَنْعَمْتَ عَلَیْهِمْ»، «صراط مَن انعمت علیهم» و به جای «وَ لَا الضَّالِّینَ»، «و غیر الضالین» می‌خوانده‌اند ایشان در آن زمان توجه به مسائل شرعیه داشته و مقید بوده‌اند و این نوع قرائت را مقبول و مبری ذمه می‌دانستند،

1- آیا چنین قرائتی وجود دارد؟

2- در صورت وجود چنین قرائتی خواندن نماز با آن مجزی و مبرء الذمه است یا نه؟

3- در صورت عدم کفایت این قرائت از نماز تکلیف ورثه این شخص چیست؟ با توجه به اینکه ایشان در این مورد وصیتی نداشته‌اند.

جواب:  قرائت قرآن کریم بر حسب روایات و اتفاق فقهاء عظام رضوان اللّه علیهم طبق قراءات معروفه و مشهوره در عصر حضرات ائمه طاهرین علیهم السّلام کافی و مجزی است که معروفترین و مشهورترین آنها قرائت ده نفر است که قرائت هفت نفر آنها شهرت و تداول بیشتر داشته و میتوان اقتصار بر قرائت این هفت نفر را موافق با احتیاط و قدر متیقّن دانست، و قرائت (من انعمت) و (غیر الضّالین) از هیچ یک از این هفت نفر نقل نشده و از قرائات مشهوره نیست و منحصراً قرائت عمر بن الخطاب و عبد الله بن زبیر بوده و مع ذلک در بین اهل سنت نیز معمول بها نشده و با اینکه قرائت عمر است از قرائات متروکه است. و روایتی که در تفسیر علی بن ابراهیم است بقرینه روایات دیگر که همین قرائت مشهور را که مصاحف همه مطابق با آن است تأیید مینمایند قابل حمل بر تقیه است و به هرحال استقرار سیره شیعه اهل بیت علیهم السّلام خلفاً عن سلف بر همین قرائت مشهور دلیل بر عدم جواز این قراءات شاذه است و بنابراین نهایت امر این است که شخص مذکور معذور است و انشاء اللّه تعالی معاقب نباشد ولی اعمالش مجزی و امتثال و اطاعت امر نیست و ظاهراً ورثه و ولد اکبر او که باید قضای نمازهای فوت شده از والد را بجا آورد در مثل این صورت مکلف بقضاء نمازهای او نیست بلی اگر اصل نماز از او فوت شده باشد قضاء آن بعهده ولد اکبر است مع ذلک اگر تبرّعاً قضاء نمازهای او را بجا آورند یا استیجار نمایند خیر و احسان بمیت خواهد بود. و اللّه العالم

سؤال 211- اگر کسی در رکعت سوم نماز مشغول حمد و سوره شد و در وسط سوره یا پایان آن ملتفت شود چه باید بکند.

جواب:  در فرض سؤال، تسبیحات اربعه را بخواند.

سؤال 212- شخص مکلف از روی جهل به حکم سه سال تمام نمازها را- چه رکعت اول و دوم و چه رکعات سوم و چهارم- با تسبیحات خوانده است نمازها را قضا نماید یا خیر؟

جواب:  در فرض سؤال بنابر احتیاط واجب نمازهائی که بصورت مذکور در سؤال خوانده قضاء نماید. و اللّه العالم.

سؤال 213- آیا در تلاوت قرآن مع القواعد فتحه و کسره و ضمّه لهجه هم واجب است آیا بدون لهجه اشکال دارد؟

جواب:  باید کلمات به عربی صحیح تلفظ شود و ضمه و فتحه و کسره آخر هر کلمه در صورتی که وقف بر آن نشده باشد ظاهر شود. و اللّه العالم.

سؤال 214- در خواندن تسبیحات به خاطر ندانستن مسأله بجای گفتن «... و لا اله إلّا الله ...» می‌گفتم «... و لا اله إنَّ الله ...» تکلیف این جانب در مورد نمازهای گذشته‌ام چیست؟

جواب:  در مورد سؤال نمازهائی که به نحو مذکور خوانده‌اید باید قضاء نمائید.

سؤال 215- آیا در نماز ظهر و عصر علاوه بر حمد و سوره باید تسبیحات اربعه و اذکار دیگر را نیز باید آهسته بخواند؟

جواب:  در فرض سؤال تسبیحات اربعه هم مانند حمد و سوره آهسته خوانده می‌شود و در بقیه اذکار انسان مختار است آهسته بخواند یا بلند.

سؤال 216- خواندن نماز از روی کتاب در نمازهای واجب و مستحب چه حکمی دارد؟

جواب:  اگر حافظ حمد و سوره باشد قرائت از روی قرآن کریم در نمازهای واجب خلاف احتیاط است.

سؤال 217- آیا نمازهایی که سالها با مخارج غلط حروف خوانده شده، بعد از تصحیح باید اعاده شود یا خیر؟

جواب:  اگر بطوری بوده که به نظر عرف عرب غلط محسوب می‌شده باید اعاده و قضاء کند.

سؤال 218- آیا اگر کسی در نماز تجوید را رعایت نکند مثلًا در سوره توحید نون یکن را اظهار کند نماز او چه حکمی دارد آیا باطل است؟

جواب:  خلاف احتیاط است ولی موجب بطلان نماز نیست.

سؤال 219- تلفظ صحیح حرف ضاد چگونه است و در صورت مشکل بودن وظیفه چیست؟

جواب:  در تلفظ ضاد باید پهلوی زبان به دندانهای پهلو بخورد ولی اگر طوری ادا کند که در نظر اهل لسان عربی صحیح باشد کافی است.

سؤال 220- نمازهای یومیّه را من نمی‌توانم عربی بخوانم و نمی‌شود یاد بگیرم آیا می‌شود با زبانهای اسپانیولی و آمریکائی و غیره خواند یا نه حتماً باید عربی باشد؟

جواب:  فرض اینکه شخص نتواند قرائت و اذکار واجب نماز را فرابگیرد، بسیار نادر است و نوع مردم می‌توانند یاد بگیرند لذا بر هر کس واجب است حمد و سوره و اذکار نماز را بهمان الفاظ عربی یاد بگیرد بلی اگر کسی در تنگی وقت بخواهد نماز بخواند مثل شخصی که در تنگی وقت مسلمان شده باشد و فرصت برای فراگرفتن نباشد باید اگر ممکن است به تلقین دیگری همان الفاظ عربی را بخواند و اگر ممکن نیست و ترجمه آن الفاظ را بزبان دیگر می‌داند ترجمه آن را بخواند به هر حال یاد گرفتن الفاظ عربی نماز واجب است و ترک آن گناه و موجب استحقاق عقاب است.

سؤال 221- اگر کسی اطلاع نداشته که باید قرائت را صحیح بخواند و نمی‌دانسته قرائت او اشتباه است و کسی هم به او نگفته و تا حال قرائت را غلط خوانده است آیا نمازهای قبلی را باید قضا نماید یا نه؟

جواب:  باید نمازهایی را که جهلًا با قرائت صحیح نخوانده قضا کند. و اللّه العالم.

سؤال 222- کسی که نماز جمعه نخواند و می‌خواهد نماز ظهر بخواند آیا قرائت را باید با جهر بخواند یا اخفات و آیا اصلًا جهر جایز است یا نه؟

جواب:  مستحب است قرائت نماز ظهر روز جمعه را جهراً بخوانند. و اللّه العالم.

سؤال 223- در خواندن حمد و سوره نماز عرفاً صدا باید تا چه اندازه باشد تا اشکالی در نماز بوجود نیاید؟

جواب:  در مواردی که باید جهراً خوانده شود موقعی که کلمات را ادا می‌کند صدای او باید جوهر داشته باشد.و اللّه العالم.


  

 
پاسخ به احکام شرعی
 
موتور جستجوی سایت

تابلو اعلانات

ویژه نامه ماه مبارک رمضان




پیوندها

حدیث روز
بسم الله الرحمن الرحیم
چهار پناهگاه در قرآن
   
أَبَانُ بْنُ عُثْمَانَ وَ هِشَامُ بْنُ سَالِمٍ وَ مُحَمَّدُ بْنُ حُمْرَانَ عَنِ الصَّادِقِ (علیه السلام) قَالَ:
عَجِبْتُ لِمَنْ فَزِعَ مِنْ أَرْبَعٍ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى أَرْبَعٍ
(۱) عَجِبْتُ لِمَنْ خَافَ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- حَسْبُنَا اللَّهُ وَ نِعْمَ الْوَكِيلُ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا فَانْقَلَبُوا بِنِعْمَةٍ مِنَ اللَّهِ وَ فَضْلٍ لَمْ يَمْسَسْهُمْ سُوءٌ
(۲) وَ عَجِبْتُ لِمَنِ اغْتَمَّ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- لا إِلهَ إِلَّا أَنْتَ سُبْحانَكَ إِنِّي كُنْتُ مِنَ الظَّالِمِينَ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- وَ نَجَّيْناهُ مِنَ الْغَمِّ وَ كَذلِكَ نُنْجِي الْمُؤْمِنِينَ
(۳) وَ عَجِبْتُ لِمَنْ مُكِرَ بِهِ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- وَ أُفَوِّضُ أَمْرِي إِلَى اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ بَصِيرٌ بِالْعِبادِ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- فَوَقاهُ اللَّهُ سَيِّئاتِ ما مَكَرُوا
(۴) وَ عَجِبْتُ لِمَنْ أَرَادَ الدُّنْيَا وَ زِينَتَهَا كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- ما شاءَ اللَّهُ لا قُوَّةَ إِلَّا بِاللَّهِ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- إِنْ تَرَنِ أَنَا أَقَلَّ مِنْكَ مالًا وَ وَلَداً. فَعَسى‏ رَبِّي أَنْ يُؤْتِيَنِ خَيْراً مِنْ جَنَّتِكَ وَ عَسَى مُوجِبَةٌ
    
آقا امام صادق (عليه السّلام) فرمود: در شگفتم از كسى كه از چهار چيز مى‌هراسد چرا بچهار چيز پناهنده نميشود:
(۱) شگفتم از آنكه ميترسد چرا پناه نمى‌برد بفرمودۀ خداى عز و جل« حَسْبُنَا اَللّٰهُ‌ وَ نِعْمَ‌ اَلْوَكِيلُ‌ » خداوند ما را بس است و چه وكيل خوبى است زيرا شنيدم خداى جل جلاله بدنبال آن ميفرمايد:بواسطۀ نعمت و فضلى كه از طرف خداوند شامل حالشان گرديد باز گشتند و هيچ بدى بآنان نرسيد.
(۲) و شگفتم در كسى كه اندوهناك است چرا پناه نمى‌برد بفرمودۀ خداى عز و جل:« لاٰ إِلٰهَ‌ إِلاّٰ أَنْتَ‌ سُبْحٰانَكَ‌ إِنِّي كُنْتُ‌ مِنَ‌ اَلظّٰالِمِينَ‌ » زيرا شنيدم خداى عز و جل بدنبال آن ميفرمايد در خواستش را برآورديم و از اندوه نجاتش داديم و مؤمنين را هم چنين ميرهانيم.
(۳) و در شگفتم از كسى كه حيله‌اى در بارۀ او بكار رفته چرا بفرمودۀ خداى تعالى پناه نمى‌برد« وَ أُفَوِّضُ‌ أَمْرِي إِلَى اَللّٰهِ‌ إِنَّ‌ اَللّٰهَ‌ بَصِيرٌ بِالْعِبٰادِ »:كار خود را بخدا واگذار ميكنيم كه خداوند بحال بندگان بينا است)زيرا شنيدم خداى بزرگ و پاك بدنبالش مى‌فرمايد خداوند او را از بديهائى كه در بارۀ او بحيله انجام داده بودند نگه داشت.
(۴) و در شگفتم از كسى كه خواستار دنيا و آرايش آن است چرا پناهنده نميشود بفرمايش خداى تبارك و تعالى(« مٰا شٰاءَ اَللّٰهُ‌ لاٰ قُوَّةَ‌ إِلاّٰ بِاللّٰهِ‌ »)(آنچه خدا خواست همان است و نيروئى جز به يارى خداوند نيست)زيرا شنيدم خداى عز اسمه بدنبال آن ميفرمايد اگر چه مرا در مال و فرزند از خودت كمتر مى‌بينى ولى اميد هست كه پروردگار من بهتر از باغ تو مرا نصيب فرمايد (و كلمۀ:عسى در اين آيه بمعناى اميد تنها نيست بلكه بمعناى اثبات و تحقق يافتن است).
من لا يحضره الفقيه، ج‏۴، ص: ۳۹۲؛
الأمالي( للصدوق)، ص: ۶؛
الخصال، ج‏۱، ص: ۲۱۸.


کلیه حقوق مادی و معنوی این پورتال محفوظ و متعلق به حجت الاسلام و المسلمین سید محمدحسن بنی هاشمی خمینی میباشد.

طراحی و پیاده سازی: FARTECH/فرتک - فکور رایانه توسعه کویر -