انهار
انهار
امکانات سایت
مطالب خواندنی

(۱۶۴) تأثیر حضور عالم عامل در جامعه

بزرگ نمایی کوچک نمایی
بسم الله الرحمن الرحیم
تأثیر حضور عالم عامل در جامعه
    
عالمان عامل دینی همواره نقش مهم و مؤثری در حفظ فرهنگ دین و اسلام و تشیّع و رفع شبهات و ارشاد عامّه مردم به ویژه جوانان داشته و دارند و دوام اسلام در مدت ۱۴۴۴ سال تا کنون گواه این ادعا هست.
    
تقسیم بندی اهل علم و فضل و سربازان فرهنگ دین در حوزه های علمیه:
۱- فقاهت و مرجعیت مانند آیات عظام:
شیخ جعفر کاشف الغطا.
سید محمدمهدی طباطبائی بروجردی، معروف به بحرالعلوم از عالمان دینی و فقیهان شیعه و استاد شیخ جعفر کاشف الغطاء.
محمدباقر بهبهانی، مشهور به وحید بهبهانی و ملقب به آقا، فقیه، اصولی و به «وحید عصر» (یگانه دوران).
سید حسین طباطبایی بروجردی مرجع تقلید علی الإطلاق
    
۲- گویندگی و سخنوری در تعریف زیبای دین مانند:
مرحوم سید محمد اشرفی شیرازی معروف به سلطان الواعظین؛ اندیشمند، خطیب قرن چهاردهم.
مرحوم حجةالاسلام و المسلمین شیخ محمتقی فلسفی.
مرحوم آیةالله فاطمی نیا.
حجةالاسلام و المسلمین شیخ حسین انصاری.
حجةالاسلام و المسلمین رفیعی.
حجةالاسلام و المسلمین فرح زاد.
حجةالاسلام و المسلمین شیخ حسین انصاری و...
    
۳- تألیف و تحقیق و نویسندگی در دین مانند:
شيخ محمدحسن نجفى، معروف به صاحب جواهر
شیخ محمد بن حسن حُرّ عاملی معروف به شیخ حر عاملی
شیخ ابوجعفر محمّد بن یعقوب بن اسحاق ورامینی رازی معروف به کُلِینی، شیخ کلینی و ثقةالاسلام کلینی
محمد باقر مجلسی صاحب کتب متعدد من‌جمله بحارالانوار.
و…
    
۴- تدریس و تربیت عالمان فرهیخته مانند:
بسیاری از اساتید و بزرگانی که با تدریس ادبیات، فقه، اصول و تدریس سایر علوم مجتهد پرور و خطیب پرور شده اند و شاگردان فاضلی تربیت نموده اند.
    
۵- امامت جماعت و هادیان راه و سنگربانان معارف دینی.
بسیاری از اهل علم و فضل تمام همّ و غم خود را صرف در اقامه امامت و نماز جماعت نموده اند و تلاش کرده اند از سنگر مسجد نهایت استفاده را ببرند.
  

 
پاسخ به احکام شرعی
 
موتور جستجوی سایت

تابلو اعلانات
  


پیوندها

حدیث روز
بسم الله الرحمن الرحیم
چهار پناهگاه در قرآن
   
أَبَانُ بْنُ عُثْمَانَ وَ هِشَامُ بْنُ سَالِمٍ وَ مُحَمَّدُ بْنُ حُمْرَانَ عَنِ الصَّادِقِ (علیه السلام) قَالَ:
عَجِبْتُ لِمَنْ فَزِعَ مِنْ أَرْبَعٍ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى أَرْبَعٍ
(۱) عَجِبْتُ لِمَنْ خَافَ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- حَسْبُنَا اللَّهُ وَ نِعْمَ الْوَكِيلُ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا فَانْقَلَبُوا بِنِعْمَةٍ مِنَ اللَّهِ وَ فَضْلٍ لَمْ يَمْسَسْهُمْ سُوءٌ
(۲) وَ عَجِبْتُ لِمَنِ اغْتَمَّ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- لا إِلهَ إِلَّا أَنْتَ سُبْحانَكَ إِنِّي كُنْتُ مِنَ الظَّالِمِينَ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- وَ نَجَّيْناهُ مِنَ الْغَمِّ وَ كَذلِكَ نُنْجِي الْمُؤْمِنِينَ
(۳) وَ عَجِبْتُ لِمَنْ مُكِرَ بِهِ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- وَ أُفَوِّضُ أَمْرِي إِلَى اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ بَصِيرٌ بِالْعِبادِ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- فَوَقاهُ اللَّهُ سَيِّئاتِ ما مَكَرُوا
(۴) وَ عَجِبْتُ لِمَنْ أَرَادَ الدُّنْيَا وَ زِينَتَهَا كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ- ما شاءَ اللَّهُ لا قُوَّةَ إِلَّا بِاللَّهِ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقَبِهَا- إِنْ تَرَنِ أَنَا أَقَلَّ مِنْكَ مالًا وَ وَلَداً. فَعَسى‏ رَبِّي أَنْ يُؤْتِيَنِ خَيْراً مِنْ جَنَّتِكَ وَ عَسَى مُوجِبَةٌ
    
آقا امام صادق (عليه السّلام) فرمود: در شگفتم از كسى كه از چهار چيز مى‌هراسد چرا بچهار چيز پناهنده نميشود:
(۱) شگفتم از آنكه ميترسد چرا پناه نمى‌برد بفرمودۀ خداى عز و جل« حَسْبُنَا اَللّٰهُ‌ وَ نِعْمَ‌ اَلْوَكِيلُ‌ » خداوند ما را بس است و چه وكيل خوبى است زيرا شنيدم خداى جل جلاله بدنبال آن ميفرمايد:بواسطۀ نعمت و فضلى كه از طرف خداوند شامل حالشان گرديد باز گشتند و هيچ بدى بآنان نرسيد.
(۲) و شگفتم در كسى كه اندوهناك است چرا پناه نمى‌برد بفرمودۀ خداى عز و جل:« لاٰ إِلٰهَ‌ إِلاّٰ أَنْتَ‌ سُبْحٰانَكَ‌ إِنِّي كُنْتُ‌ مِنَ‌ اَلظّٰالِمِينَ‌ » زيرا شنيدم خداى عز و جل بدنبال آن ميفرمايد در خواستش را برآورديم و از اندوه نجاتش داديم و مؤمنين را هم چنين ميرهانيم.
(۳) و در شگفتم از كسى كه حيله‌اى در بارۀ او بكار رفته چرا بفرمودۀ خداى تعالى پناه نمى‌برد« وَ أُفَوِّضُ‌ أَمْرِي إِلَى اَللّٰهِ‌ إِنَّ‌ اَللّٰهَ‌ بَصِيرٌ بِالْعِبٰادِ »:كار خود را بخدا واگذار ميكنيم كه خداوند بحال بندگان بينا است)زيرا شنيدم خداى بزرگ و پاك بدنبالش مى‌فرمايد خداوند او را از بديهائى كه در بارۀ او بحيله انجام داده بودند نگه داشت.
(۴) و در شگفتم از كسى كه خواستار دنيا و آرايش آن است چرا پناهنده نميشود بفرمايش خداى تبارك و تعالى(« مٰا شٰاءَ اَللّٰهُ‌ لاٰ قُوَّةَ‌ إِلاّٰ بِاللّٰهِ‌ »)(آنچه خدا خواست همان است و نيروئى جز به يارى خداوند نيست)زيرا شنيدم خداى عز اسمه بدنبال آن ميفرمايد اگر چه مرا در مال و فرزند از خودت كمتر مى‌بينى ولى اميد هست كه پروردگار من بهتر از باغ تو مرا نصيب فرمايد (و كلمۀ:عسى در اين آيه بمعناى اميد تنها نيست بلكه بمعناى اثبات و تحقق يافتن است).
من لا يحضره الفقيه، ج‏۴، ص: ۳۹۲؛
الأمالي( للصدوق)، ص: ۶؛
الخصال، ج‏۱، ص: ۲۱۸.

کلیه حقوق مادی و معنوی این پورتال محفوظ و متعلق به حجت الاسلام و المسلمین سید محمدحسن بنی هاشمی خمینی میباشد.

طراحی و پیاده سازی: FARTECH/فرتک - فکور رایانه توسعه کویر -